“โอ้ยยยย” เสียงของชายคนหนึ่งร้องโอดโอยด้วยความเจ็บ เมื่อเขาเดินผู้หญิงดูมีอายุผู้หนึ่งชกไปที่แก้มของเขาจนล้มลงไป เอามือกุมแก้ม
“โถ่ แม่ เบา ๆ หน่อยสิ นี่แค่ซ้อมน้าาาาาา!!!!” เป็นชายหนุ่มที่มีกล้ามเป็นมัด ๆ ผมตั้งกำลังซ้อมคาราเต้กับแม่ของเขาอยู่
“เป็นผู้ชายแล้วอย่าสำออย ลุกขึ้นมาเร็ว ๆ สิ ไคโตะ!!!” แม่ของเขาพูดดุออกมาซะเสียงดัง ชายหนุ่มคนนั้นมีนามว่าไคโตะ เมื่อแม่ของเขาพูกเสร็จ ไคโตะได้แต่ยิ้ม แล้วลุกขึ้นมา
“แม่ ผมขี้เกียจเหมือนกันนะ ต้องมาฝึกคาราเต้นี่ทุก ๆ วันเนี่ย” ไคโตะพูดมา ทำให้แม่ของเขารู้สึกปื้ดแตกขึ้นมา จัดการกระโดดหมุนตัวเตะหน้าของไคโตะ ไคโตะโดนดอกนี้เข้าไปหน้าแทบหันกันเลย ไคโตะหมุนตัวลอย แล้วล้มลงไป ปากของเขามีเลือดออกมา เขาลุกขึ้นมาอย่างช้า ๆ แล้วพุ่งเข้าโจมตีแม่ของเขา
เขาเริ่มจากการต่อยก่อนแต่แม่ของเขาจับแขนของเขาบิดมาแล้วจัดการกระโดดถีบขาคู่ยันใส่อกของไคโตะเข้าไปเต็ม ๆ! ไคโตะโดนเข้าไปตัวสไลด์ไปแต่ว่าทางไคโตะยังเบรคตัวทัน แล้วพุ่งเข้าไปโจมตีต่อเขา ต่อยหมัดซ้าย หมัดขวา แต่ว่าแม่ของเขาหลบได้หมด หลังจากนั้น แม่ของเขาก็จัดการกระโดดต่อยเข้าไปที่ปลายคางของไคโตะ! ไคโตะโดนเข้าไปตัวลอยขึ้นฟ้าไป แต่ว่าแม่ของเขาจับขาของไคโตะไว้แล้วจัดการมาทุ่มกับพื้น! ไคโตะนอนแอ้งแม้งกันเลยทีเดียว
“เลิกอ่อนแอได้แล้ว ไคโตะ เอาจริงสักทีสิ! ถ้าลูกยังใจร้อนอยู่แบบนี้ ลูกไม่มีวันชนะใครหรอก!!!” แม่ของไคโตะพูดใส่ไคโตะ ไคโตะจากที่หลับตาอยู่เขาลืมต่ขึ้นมาแล้วกระโดดสปริงตัวขึ้นมา แม่ของเขารู้ทันกระโดดถอยหลบออกมาได้ ทางไคโตะลุกขึ้นมาแล้วกระโดดยันเข้าไปที่หน้าแม่ของเขา แต่ว่าทางแม่ของเขาหมดได้ แล้วจัดการจับขาของไคโตะเหวี่ยงไป แต่ว่าทางไคโตะไม่ยอม เขาเอาขาอีกข้างนึงกระโดดยันเข้าไปที่อกของแม่เขา ไคโตะหลุดออกมาได้ แล้วเสียศูนย์เล็กน้อย แม่ของเขาโดดเขาถอยไปแค่สองสามก้าว..
“ยังไม่พอไคโตะ ลูกทำได้มากกว่านี้ อะไรที่อยู่นหัวเอาออกให้หมดแล้วคิดว่าแม่คือศัตรู!!!” แม่ของไคโตะยังพูดไม่ทันขาดคำ ไคโตะพุ่งเข้ามาต่อยเข้าไปที่หน้าแม่ของเขา แต่ว่าแม่ของเขาก็ยังรู้ทันหลบหมัดของไคโตะได้อีก แม่ของเขาชกเข้าไปที่ท้องของไคโตะเข้าไปเต็ม ๆ ไคโตะโดนหมัดนี้ไปถึงกับจุก น้ำลายทะลักออกจากปาก แม่ของเขาถอยออกมา ทางไคโตะทรุดลงไป แล้วเขาพยายามลุกขึ้นมาแต่ยังไม่ทันทำอะไร แม่ของเขาเอาขาฟาดเข้าไปที่หน้าของเขา! แต่ว่าทางไคโตะใช้มือสองข้างประสานกันรับหมัดของเธอไว้ได้ แล้วทางไคโตะก็พยายามลุกขึ้นมา แต่แม่ของเขาตีลังกาลงมายืนได้ แล้วเข้าไปบุกโจมตีไคโตเตะซ้ายเตะขวา
แต่ว่าทางไคโตะเอาแขนกันได้หมด ในจังหวะที่แม่ของเขาจะเตะเข้าที่ขาขวาของเขา ทางไคโตะไหวตัวทันจับขาของแม่ไว้ แล้วดึงขาของแม่เข้ามาต่อยเข้าไปที่หน้าแม่ของเขา แม่ของเขาโดนเข้าไปถึงกับปลิวไปติดต้นไม้ แม่ของเธอโดนเข้าไปเธอพยายามลุกขึ้นมา ปากของเธอมีเลือดออกมา เธอเห็นเลือดของเธอแล้วยิ้มด้วยความพอใจ เมื่อทางหันไปเห็นหน้าของไคโตะ หน้าของไคโตะดูจริงจัง แม่ของเขาเห็นอย่างนั้นแล้วจึงยิ้ม แต่การฝึกซ้อมต่อสู้ครั้งนี้ยังไม่จบ เมื่อแม่ของเธอลุกขึ้นมาทาง ไคโตะวิ่งเข้าไปแล้วฟันศอกเข้าไปที่หน้าแม่ของเขา แต่ว่าแม่ของเขากลิ้งตัวหลบได้ ศอกของไคโตะไปชนกับต้นไม้เสียงดัง นกที่อยู่บนต้นไม้บินหนีหมด ต้นไม้ถึงกับร้าว ทางไคโตะหันมาแม่ของเขา กระโดดเข้ามาต่อยเข้าไปเต็มหน้าของไคโตะ ไคโตะ ตัวหมุนล้มลงไปเลย!!
“ใช้ความแค้นกำจัดความอ่อนแอสิไคโตะ!!” เมื่อแม่ของเขาพูดเสร็จก็จัดการตีลังกาเลก ดรอปลงมาอัดใส่คอของไคโตะ แต่ไม่ทางไคโตะม้วนตัวออกไปได้ ไคโตะลุกขึ้นมาเอามือปาดเลือดที่ออกจากปากของตัวเองแล้ววิ่งเข้าไปต่อยแต่แม่ของเขารับมัดไว้ได้แล้ว ต่อยไคโตะสวน แต่ว่าทางไคโตะก็ต่อย แล้วก็ต่อยสวนแลกกันไปเรื่อย ๆ แล้วเมื่อเร็วขึ้นเรื่อย ๆ ความเร็วมันเริ่มทวีคูณขึ้นไปเรื่อย ๆ จนตอนนี้ การแลกหมัดของแม่ลูกคู่นี้เร็วจนทรายฟุ้งกระจายเต็มไปทั่วสนามหญ้า แต่ยังไม่มีใครยอมใครสักที จนในที่สุดไคโตะ และ แม่ของเขาต่างต่อยหมัดแรงเฮือกสุดท้ายเข้าไปเต็ม ๆ!
“ย๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!” เสียงของไคโตะร้องเต็มปาก รวมถึงสองของแม่ของเขาด้วยทั้งสองตะโกนเต็มแรงแล้วชัดหมัดเข้าไปทั้งคู๋
เสียงชกของทั้งสองทำให้สิ้นสุดลง ทุกอย่างกลับมาเป็นปกติ ทุกอย่างดูเงียบสงบ ไคโตะนอนแผ่อยู่กลางสนาม ตาของเขาตอนนี้แทบจะไม่ลืมขึ้นมา เขาพยายามกระพริบตา เพื่อให้ตัวเองไม่ยอม เขาหันซ้ายหันขวา เห็นแม่ของเขา เข้ามาดูอาการอยู่ แล้วไคโตะตาก็เริ่มลดลงเรื่อย ๆ จนมืดสนิทไม่เห็นอะไร…
-------------------------
“แกตื่นแล้วหรอ?” เสียงผู้ชายผู้หนึ่งดังขึ้น ไคโตะเริ่มฟื้นขึ้นมา เขาพบว่าสิ่งที่เขาเห็น ไม่ใช่บ้านของเขา เขามองไปทางซ้าย ทางขวา ทำให้เขาตกใจเป็นอย่างมาก เพราะว่าสิ่งที่เขาเห็น ว่าตอนนี้ตัวเองกำลังอยู่ในภูเขาไฟ ทั้งสองด้านของเขาเป็นลาวา ตอนนี้ไคโตะนั่งอยู่บนหินที่ยังอยู่กลางลาวา แล้วสิ่งที่เขาแปลกใจที่สุดคือ เขาเห็นชายคนหนึ่งยืนหันหลังให้เขา แผลของเขาเต็มหลัง ใส่กางเกงกังฟูเท้าป่าวเหมือนเขา แค่เป็นสีขาว ผมของเขาตั้งตรงไปด้านหลังเหมือนกับไคโตะอีก แถมที่น่าแปลกในกว่านั้น ยังมีลายสักที่แขนซ้าย เหมือนไคโตะ ทำให้ ไคโตะเกิดอาการช็อคกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นแล้วพยายามตั้งสติถามชายคนนั้น
“นายเป็นใคร?” ไคโตะถามชายคนนั้นด้วยความสงสัย..
“นายไม่ต้องรู้หรอกว่า ชั้นเป็นใคร.. แต่ไหนมาที่นี้ชั้นจะบอกสิ่งหนึ่งให้กับแก…” ชายคนนั้นยังหันหลังพูดกับไคโตะน้ำแสงของเขาดูแข็งแรง เสียงแตก ดูน่าเกรงขามยิ่งนัก..
“อะไร?!!! แล้วทำไมชั้นถึงมาอยู่ที่นี้ แล้วบ้านชั้น แม่ชั้นหละ…?!!” ไคโตะยังคงตื่นตูมอยู่ แต่ตอนนี้เขายังทำให้ยืนมองชายคนนั้นอยู่เฉย ๆ เพราะถ้าทำอะไรไปหินอาจแตกออกจากกัน แล้วตกลงไปในลาวาเป็นแน่!
“ใจเย็น ไคโตะ! แกไม่ต้องกังวล อีกไม่นานแกก็จะได้ไปหาแม่ของแกเอง…. แต่มีสิ่งหนึ่งที่ชั้นอยากบอกนาย.. เกี่ยวกับตัวนาย แล้วตระกูลของเรา.. ร่างที่แท้จริงของเรา” ชายคนนั้นพูดเสร็จเขาเดินตรงไปข้างหน้า เขาเดินบนลาวาโดยไม่มีอะสะทบสะท้าน ตัวของเขาเริ่มมีออร่าสีดำขึ้นมา ทำให้ไคโตะเกิดอาการตกตะลึงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น เขา ยังคง งง และ สับสน กับชายผู้นี้
“ตระ… ตระกูลเรา.. ตระกูลไหน..?” เสียงของไคโตะเริ่มสั่น แต่ไม่ใช่เพราะความกลัวแต่เป็นความประหลาดใจ เมื่อได้ยินคำพูดของเขา และ ออร่าสีดำ และการเดินบนลาวา
“ในตอนนี้นายยังคงไม่เข้าใจหรอก… แต่อีกไม่นาน.. นาย จะได้ค้นพบกับตัวตนที่แท้จริงของนาย.. ไคโตะ ทานากะ..” เมื่อชายคนนั้นพูดเสร็จหลังของเขาก็มีปีกสีดำงอกออกมา แล้วบินหายไป… ไคโตะมองด้วยความตะลึงกับสิ่งที่เขาเห็น แล้วเมื่อเขาหันมองลงไปที่อกของเขา มีลายสีกำขึ้นมาที่อกของเขา ฟันของเขาเริ่มแหลมคมขึ้น ดวงตาของเขาเริ่มจะเปลี่ยนสี เป็นสีแดง ไคโตะตะลึงไม่อยากจะว่าอะไรเกิดขึ้นกับเขากันแน่!
“ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!” ไคโตะตะโกนออกมาสุดเสียง
ตึง!!!!!!! เหมือนเสียงว่ามีอะไรตกลงมา
“โอ้ยยยย” ไคโตะลุกขึ้นมาร่างกายของเขานั้นมีแผลเกิดอาการช้ำที่เกิดกับการทดสอบแบบฝึกสุดท้ายที่เขาจะต้องสู้กับแม่ของเขา ไคโตะนอนร้องโอดโอยด้วยความเจ็บปวด แม่ของเธอรีบวิ่งเข้ามาดู
“ไคโตะ เป็นอะไรหรือป่าว?!” แม่ของเธอรีบวิ่งเข้ามาถามไคโตะสภาพของเธอตอนนี้ก็ไม่ต่างจากไคโตะ เธอทำแผลของตัวเองเหมือนกัน ทางแม่ของไคโตะจับไคโตะขึ้นไปนอนบนเตียงเหมือนเดิม ไคโตะมองแม่ของตัวเองด้วยความอึ้ง เพราะว่า เขาไม่คิดว่าเขาจะทำร้ายแม่ของเขาขนาดนี้..
“ซุ่มซ่ามจริง ๆ นะ.. ไคโตะคุง อย่านอนดิ้นสิ ไม่เปลี่ยนเลยนะตั้งแต่เด็กเนี่ย” แม่ของไคโตะเอายามาทาที่แผลของไคโตะ.. เขามองหน้าแม่ของเขา สายตาของแม่ของเขามองด้วยความเอ็นดูไคโตะ.. ไคโตะมองแล้วแทบจะฝืนน้ำตาของตัวเองไม่ได้ เขาพูดออกมาว่า..
“มะ หมะ แม่… ผมขอโทษครับ” ไคโตะรู้สึกผิดมากที่เขาได้ทำร้ายแม่ของเขาจนได้รับบาดเจ็บขนาดนี้.. เขาแทบไม่อยากจะเชื่อว่าเขาจะทำร้ายคนที่เขารักมากที่สุดขนาดนี้ได้ลงคอ..
“โถ่ เด็กน้อย.. ลูกหนะ รู้ตัวมั้ย ลูกทำได้ดีมากเลยนะ..” แม่ของไคโตะพูดแล้วยิ้มแล้วเธอพูดต่อ “รู้มั้ย ตั้งแต่เด็กแม่ไม่เคยเห็นสายตาของไคโตะดูจริงจังขนาดนี้ แล้วก็ ไคโตะเก่งขึ้นมากเลยรู้มั้ย แม่ไม่มีอะไรต้องสอน ให้ไคโตะคุง แหละ แต่มีสิ่งเดียวที่แม่จะบอกไคโตะว่า อย่าเอาความอ่อนแอ มาบดบังความแข็งแกร่งของตัวเองนะลูก..” แม่ของไคโตะพูดเสร็จทางไคโตะก้มหน้าสักพัก แล้วพยักหน้า
“เดี๋ยวแม่ไปเอาข้าวต้มมาให้นะ..” เมื่อแม่ของไคโตะพูดเสร็จกำลังจะเดินออกจากห้อง แต่ว่า เสียงทีวีก็ดังขึ้น..
“สวัสดีคุณผู้ชมทุกท่านค่ะ วันนี้บริษัท คาซุมะ คอปเปอร์เรชั่น ได้เปิดทัวนาเมนต์ ศึกราชันย์กำปั้นทองคำ หรือ โกลเด้น เฟริส ขึ้น ซึ่งตอนนี้ทางบริษัทได้เฟ้นหายอดนักสู้ทางทั่วทุกมุมโลก เพื่อมาปะลองความชิงชัย โดยรางวัล ท่าน ฮิเดโตะ คาซุมะ อดีต แชมป์กำปั้นทองคำ เจ้าของบริษัท ได้ออกมาประกาศว่า ผู้ชนะจะได้รางวัลสิบล้านดอลล่าร์ พร้อมทั้งเป็นทายาทของบริษัทค่ะ มาฟังเสียงของคุณฮิเดโตะกันค่ะ” หลังจากที่นักข่าวพูดเสร็จกล้องก็จับไปที่ฮิเดโตะ คาซุมะเจ้าของบริษัท คาซุมะ คอปเปอร์เรชั่น หน้าตาของเขาดูหน้าเกรงขามหัวข้างบนล้าน แล้วมีผมข้าง ๆ เป็นสีขาวตั้งมาด้านหลังซึ่งดูเป็นดีไซน์ที่เท่ยิ่งนัก “คุณฮิเดโตะค่ะ ไม่ทราบว่าจุดประสงค์หลักของการจัดการศึกกำปั้นทองคำ ซึ่งครั้งสุดท้ายจัดเมื่อ 20 ปีก่อนกันค่ะ..”
หลังจากนั้นฮิเดโตะก็พูดขึ้น “สิ่งที่เราทำขึ้น หรือ ศึกกำปั้นทองคำนะครับ.. เพราะว่า ศิลปะการต่อสู้ เริ่มหายไปเรื่อย ๆ ทำให้ผมต้องจัดการแข่งขันนี้ขึ้นมา เพื่อเป็นการรักษาศิลปะการต่อสู้ ไม่ให้หายไปจากโลกใบนี้ เราต้องเอารางวัลเข้ามาเพื่อเป็นสิ่งล่อใจ แต่แน่นอน ผู้ที่จะครอบครองบริษัทนี้ได้ ก็ต้องเป็นผู้ที่เป็นผู้ชนะศึกโกลเด้น เฟริสนี้ ซึ่งเป็นประเพณี แล้วตอนนี้ผมก็ 62 ปีแล้ว ไม่รู้ว่าจะอยุ่ได้นานแค่ไหน ทำให้ผมต้องหาทายาทของบริษัท ผมไม่รู้ว่าผู้ที่เข้าแข่งขัน เพื่อผ่านเข้ามารอบสุดท้ายมาเจอกันในญี่ปุ่นเนี่ย เขาต้องการอะไร เพื่อชื่อเสียง? เงินทอง? ความสำเร็จ? หรือว่าการรักษาศิลปะการต่อสู้..? เราก็ต้องมาดุกัน”
“แล้วนี่ก็คือบทสัมภาษณ์ของคุณฮิเดโตะคาซุมะ แล้วนี่ก็จบรายการข่าวด่วนแล้วค่ะ สำหรับวันนี้เราขอลาไปก่อนสวัส…” ทีวีปิดลงแม่ของไคโตะปิดทีวีแล้วรีบเดินออกไป
“เดี๋ยวก่อนสิแม่!” ไคโตะจะพูดรั้งแม่ของเขาไว้แต่มันก็ไม่ทัน แม่ของเขาเดินออกไปแล้ว ..
15 นาทีต่อมา
แม่ของไคโตะเดินเข้ามาพร้อมกับข้าวต้มปลา อาหารที่ไคโตะโปรดปราน แต่สีหน้าของไคโตะตอนนี้ยังมีความสงสัยอย่างมากกับรีแอคชั่นของแม่ของเขา เขาเลยใช้สมาธิแล้วถามแม่ของเขาตรง ๆ “แม่ครับ ศึก โกลเด้น ฟริส.. หนะ มันมีส่วนเกี่ยวข้องกับแม่ไหมครับ? ถ้าครั้งล่าสุด 20 ปีก่อน ก็ตรงกับปีที่ผมเกิดเลยหละสิ” เมื่อไคโตะพูด แม่ของเธอเริ่มถอนหายใจ เธอวางถ้วยข้าวต้มแล้วมองไคตะ
“ฟังนะ ไคโตะ.. แม่เคยร่วมการแข่งขันนี้..” เมื่อแม่ของเธอพูดเสร็จ ไคโตะถึงกับอ้าปากค้าง แม่ของเขารู้ว่าเขาจะถามอีก แล้วแม่ของเขาก็พูดต่อ
“ต่อเลยนะ เมื่อ 20 ปีก่อน ตอนที่ลูกเกิด แม่ได้พบกับชายคนนึง เขาคือพ่อของลูก.. เขาก็เป็นนักสู้เหมือนกัน.. รู้มั้ยตอนแม่เห็นสายตาลูกตอนนั้น ทำให้แม่คิดพ่อมากเลยนะ” เมื่อแม่ของไคโตะพูดประโยคนี้ไป.. น้ำตาของเธอเริ่มไหลออกมาแต่เธอก็ยังทนกัดฟันพูดต่อ “แล้วมาถึงรอบชิง แม่กับพ่อของลูกเจอกัน รู้มั้ยการต่อสู้ครั้งนั้น แม่กับพ่อมีความสุขมากเลยนะ แต่แม่ก็แพ้พ่ออยู่ดี รู้มั้ยพ่อของลูกหนะเก่งมากเลยรุ้มั้ย..? หลังจากนั้น เราก็รักกันแล้วมีไคโตะออกมา… นี่หละ การต่อสู้ตอนกลางวัน ไคโตะทำให้แม่คิดถึงพ่อเลยนะ ขอบคุณนะไคโตะ…” เมื่อแม่ของไคโตะพูดเสร็จเธอร้องไห้ แต่แล้วไคโตะก็นึกได้ว่าตัวเองก็มีอะไรที่คาใจอยู่เหมือนกัน…
“แม่วันนี้ผมฝันร้าย หลังจากที่ผมสลบจากการต่อสู้กับแม่..”
“แล้วไงละไคโตะคุง” แม่ของเธอถามด้วยความสงสัย
“คือ ผมไม่รู้ว่าผมฝันเพี้ยนหรือเปล่า ผมเห็นผู้ชายคนนึง รูปร่างคล้ายผม มีลายสักที่แขนขวาของผม แล้วที่แย่กว่านั้นคือ… เขาพูดประมาณว่า ตระกูลของเราซึ่งผมก็จำได้ไม่หมดหรอก.. แต่สิ่งที่แย่กว่านั้นคือ…” ไคโตะยังพูดไม่เสร็จเขามองเห็นแม่ของเขาตอนนี้หน้าตาดูตะลึงมาก
“ต่อสิ ไคโตะ… แย่กว่านั้นคืออะไร”
“คือ เขามีออร่าสีดำ แล้วแปลงร่างได้ด้วย เขาตัวออกม่วง ๆ มีปีก แล้วบินขึ้น แล้วอยู่ดี ๆ ก็มีลายสักขึ้นตัวผม ฟันของผมคมขึ้น ตาของผมเริ่มเป็นสีแดง แล้วเหมือนจะมีอะไรออกมาจากหลังผม..” ไคโตะพูดยังไม่ทันขาดคำแม่ของเธอก็จัดการปิดปากของไคโตะ
“พอเถอะไคโตะ.. สงสัยมันเป็นแค่ฝัน อย่าลืมกินข้าวด้วยนะ กืนเสร็จก็นอน เดี๋ยวแม่จะเข้ามาเอาถ้วยไปล้างมาให้.. นะไคโตะ” พูดเสร็จน้ำตาของแม่เธอเริ่มไหลออกมาเยอะขึ้นเรื่อย ๆ เธอเข้าไปกอดไคโตะ “แม่รักลูกนะไคโตะ” แม่ของเธอพูดพร้อมร้องไห้ออกไปด้วย ทางไคโตะก็มัวแต่นั่งอึ้ง แล้วตอบเพียงว่า “ครับแม่”
3 วันต่อมา..
“แม่ครับ ผมเข้าไปในเมืองก่อนนะครับ” ไคโตะซึ่งตอนนี้เขากำลังจะเดินทางเข้าไปในเมืองกับเพื่อนสนิทของเขา เขาโบกมือลาแม่
“โชคดีนะ ไคโตะ…” แม่ของเธอพูดเสร็จรถก็ขับออกไป.. แม่ของเธอกำลังกวาดบ้านอยู่ แต่เมื่อแม่เธอหันหน้าไปก็พบกับกลุ่มทหารในชุดเกราะจ่อปืนมาที่เธอสองถึงสามนาย
“พวกแกเป็นใคร” แม่ของไคโตะถามออกไป
“ไอ ทานากะ เราทหารทาง คาซุมะ คอเปอเรชั่น ท่านฮิเดโตะสั่งให้พวกชั้น มาจับเธอ ยกมือขึ้น” ทหารพูดเสร็จก็ปืนจ่อไปที่ไอหรือแม่ของไคโตะ
แต่ว่าเมื่อของเธอจัดการถีบหลังใส่ทหารคนหนึ่งแล้วอีกสองคนเลยจัดการยิงทางไอกล้มตัวหลบทหารทั้งสองคนยิงกันเองนอนตายทั้งคู่ทหารอีกคนกำลังเซ ไอจัดการกระโดดเอาขาฟาดแต่ว่าเขาเอามือรับไว้ได้แล้วจัดการต่อยท้องของไอสวนเข้าไปแล้วจับหน้าของไอมาใส่เข่าเข้าไปเต็ม ๆ! ไอโดนเข้าไปลงไปนอนเจ็บเลยแผลเก่าก็ยังหายไม่ดี.. ไอสำลักเลือดออกมา..
“คุณนี่เก่งไม่เบาเลยนะ สมแล้วกับที่คุณฮิเดโตะบอกให้ระวัง” ชายคนนั้นพูดเสร็จเขาถอดหมวกออกมา เขาเป็นหนุ่มหน้าหล่อดูคล้าย ๆ กับ ลาร์ส ใสเกมส์เทคเค่นเลยก็ว่าได้..
“พวกแกต้องการอะไร…?” ไอถามพร้อมพยายามลุกขึ้นมา..
“ก็คุณฮิเดโตะบอกให้ตามตัวคุณมา ก็ต้องการตัวคุณไงละ..” ชายคนนั้นพูดเสร็จ ไอเข้าไปโจมตีแต่ด้วยร่างกายที่ไม่สมบูรณ์ร่างกายของเธอมันไม่เร็วเหมือนเดิมเขารับหมัดได้จัดการฮุกท้องของไอเข้าไปเต็ม ๆ.. ไอจะเข้าไปสู้ต่อแต่เจอศอกอัดหลังเข้าไปเต็มๆ ไอลงไปนอน แล้วโดนชายคนนั้นเหยียบหลังเข้าไปเต็ม ๆ..
“ถ้าคุณสมบูรณ์คุณอาจจะสู้ผมได้นะ แต่ร่างกายโทรม ๆ แบบนี้.. ผมว่าคุณสู้ไปก็ไม่มีประโยชน์หรอก” ไอไม่ยอมพยายามลุกขึ้นมาแต่ว่าทางชายคนนั้นถอนหายใจสักพักก่อนที่จะปล่อยเท้าออกจากตัวของไอ แล้วดึงหัวของเธอขึ้นมาแล้วยกตัวของเธอขึ้นมาแล้วจัดการต่อยเข้าไปที่ท้อง! แล้วปล่อยไอออกแล้วจัดการบีบหน้าของไอแล้วจัดการจับทุ่มลงพื้นเข้าไป… ร่างกายของเธอนิ่งไม่ตอบสนอง ชายผู้นั้นยกไอขึ้นมาแล้วปล่อยเธอตกลงไปนอนที่พื้น เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา..
“ Roger 1 ภารกิจสำเร็จ ไอ ทานากะ สลบแล้ว รับทราบเปลี่ยน…” ชายคนนั้นพูดเสร็จสักพัก 15 นาทีเฮลิคอปเตอร์ลงมารับตัวของเขา เขาจัดการแบกตัวของไอขึ้นบ่าแล้วเข้าไปข้างใน แล้วเฮลิคอปเตอร์ก็บินขึ้นไป… แล้วบินหายไป..
ณ คาซุมะ คอปเปอร์เรชั่น..
ชายคนนั้นลงมาโดยอุ้มร่างไร้สติของไอ ทานากะ แล้วมีชายคนนึงเดินมาไม่ใช่ใครที่ไหนเขาคือ ฮิเดโตะ คาซุมะ..
“ทำดีมากเฟดเดอร์ริก..” ฮิเดโตะแล้วตบบ่าชายผู้นั้นเขาชื่อ เฟดเดอร์ริก หัวหน้ากองกำลัง โกลเด้น เฟริส ของบริษัท คาซุมะ คอปเปอร์เรชั่น..
“ทำไม เราต้องจับแม่นี่มาด้วยครับบอส? ผมไม่เข้าใจ”
“เราต้องการล่อลูกของเขามาเข้าร่วมทัวนาเมนต์ครั้งนี้…” ฮิเดโตะพูดก่อนที่จะยิ้มมุมปากแล้วเดินกลับไป โดยมีเฟดเดอร์ริกที่แบกไอไปด้วย
เวลา 20.00 น.
เพื่อนของไคโตะมาส่งไคโตะที่บ้าน แต่ทั้งคู่ก็เกิดอาการช็อคขึ้นมา.. เขาเห็นทหารตายสองคนหน้าบ้าน เขาจึงรีบวิ่งเข้าไปในบ้านเขาพยายามหาแม่ของเขาแต่ก็ยังไม่เจออยู่ดี มีเพื่อนของเขาที่รออยู่หน้าบ้าน ไคโตะเดินออกมาดูที่ทหาร แล้วดูที่ตราสัญลักษณ์บนอก
Golden Force : Kasuma Coperation
ไคโตะเห็นถึงกับอึ้งกิ่มกี่ เขาเดินมาหาเพื่อนของเขาแล้วเขาพูดว่า..
“ชั้นจะเข้าเมือง…” ไคโตะพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา..
“เอาจริงหรอ? ไคโตะ ไม่ใช่แม่นายออกไปข้างนอกหรอ?” เพื่อนของเขาถาม
“ชั้นจะเข้าเมือง” ไคโตะตอบด้วยคำเดิมและหนักแน่นกว่าเดิม เพื่อนของเขาตอบโอเค แล้วทั้งคู่ก็เดินทางกันเข้าไปในเมือง
เมื่อทางไคโตะมาถึงในเมือง เขาเดินออกมาเมืองนั้นเต็มไปด้วยผู้คนมากมายเต็มไปหมด แต่ไม่นานภ
“ระเบียบเกิดจากวินัย ความสงบเกิดจากคุณธรรม นี่คือเป้าหมายที่แสดงให้เห็นถึงโกลเด้น ฟริส ทัวนาเมนต์ เราห่างหายไปนาน แต่ตอนนี้เรากลับมาแล้ว ความแข็งแกร่งเกิดจากระเบียบ นั่นหละคือ โกลเด้น ฟริส” แล้วภาพของฮิเดโตะก็ดับไปแล้วมีเสียงว่า ขอบคุณท่านที่ยอมรับฟัง
เสียงคนแถวนั้นบ่นไปตามๆ กันว่าโกลเด้น ฟริส บ้าบออะไรกัน ไร้ศีลธรรมชัด ๆ เสียงของคนที่บ่นตามเมืองหลวงที่แออัด เขาเดินเข้าไปในร้านเหล้ากับเพื่อนของเขา แล้วมีเสียงจากทีวีดังขึ้น
“อีกสองวันการแข่งขัน โกลเด้น ฟริส ก็จะเริ่มขึ้น ถ้ายังไม่มีใครล้ม จาง ฟงอี้ อดีตนักสู้โกลเด้น เฟริส เมื่อยี่สิบปีก่อน ถ้าใครไม่สามารถล้มเค้าได้ ก้จะไม่มีขวัญใจประชาชน เข้าไปในโกลเด้นเฟริส น้าคร้าบบ” หลังจากเสียงทีวีเสร็จ
“ชั้นจะไปสู้กับ จาง เอง” เขาพูดกับเพื่อนของเขาแล้วเดินออกจากร้าน เพื่อนของเขาไม่ได้ออกตามมาด้วย แต่เขาพยายามจะรั้ง ไคโตะ แต่ไคโตะ ก็ไม่ยอมฟัง ไคโตะเดินออกไป ไคโตะเดินไปที่เวทีใต้ดิน เขาเดินเข้าไปข้างในนั้นมีเสียงเชียร์เฮดังกันหมด ในกรงมีประชาชนที่เข้าไปสู้กับ จาง แล้วมีชายคนหนึ่งเดินเข้ามาหาไคโตะเพราะว่าเห็นไคโตะพึ่งเดินเข้ามา
“หวัดดีพ่อหนุ่ม สนใจที่จะสู้กับจางฟงอี้ ไหม? ถ้านายยืนอยู่ถึง 1 ยก นายได้เงิน 100 เหรียญ” ชายคนนั้นพูดแล้วโชว์เงินให้ไคโตะดู ไคโตะเริ่มพูดว่า
“ชั้นต้องการเข้าร่วม การประลอง ไม่ใช่เพราะเงิน” ไคโตะพูดเสร็จเดินออกไปหน้ากรง เพื่อป็นคนต่อไปทำให้คนอื่น ๆ อึ้งไปตาม ๆ กัน หลังจากนั้นชายที่แพ้ จาง ฟง อี้โดนลากออกมาจากกรง สภาพดูไม่ต่างจากสนุกข้างถนน ชายคนนั้นเดินไปหาไคโตะ นายพร้อมนะ.. ไคโตะหันไปแล้วพูดว่า “ชั้นพร้อมเสมอ”
ไคโตะเดินเข้าไปในกรงเผชิญหน้ากับจาง ฟงอี้ ยอดนักกังฟูจากจีน แล้วการต่อสู้เขาแล้วจาง กำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว..
Golden Fist : Open Round
Zhang Fong Xi vs Kaito Tanaka
To be Continued
![[Head] Deadzone](https://2img.net/i/itest/ranks/stars/stars1.gif "[Head] Deadzone")
