เพลง Makeshift Chemistry ดังขึ้น !!!Pacific Kid เดินออกมาพร้อมกับเข็มขัดแชมป์ BWO Intergrity เขาออกมาพร้อมกับชูแชมป์ขึ้นเหนือหัวก่อนเลย เพื่อเป็นการประกาศก้องว่าเขาเอาชนะ Matthew Roll มาได้ และเขาเป็นนักล่าตัวจริง !! Pacific Kid ได้รับเสียงโห่มากมายแต่เจ้าตัวยังเดินไปยังสังเวียนด้วยหน้าตาที่ปกติ เขาดูจะดีใจเสียด้วยซ้ำ เสียงโห่ ด่า ไม่ได้มีผลกระทบอะไรกับเขาเลย Pacific Kid เดินอ้อมไปหยิบไมโครโฟนจากทีมงานแล้วเดินขึ้นเวทีไปด้วยสีหน้าที่เรียบเฉย
Kid : ฉันมีเรื่องมาเล่านะ เป็น "นิทานของคนตกปลา" มันไม่ยาวนักหรอก ทนฟังเอาหน่อยก็แล้วกัน... มันเป็นเรื่องของฉันเอง
Kid : สวัสดี นักล่าฉลามอยู่ที่นี่แล้ว... เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาฉันตกฉลามได้ ฉลามที่น่าสมเพช มันมีชื่อนะว่า Matthew Roll มันช่างน่าเสียดายที่เวลาชีวิตของมันช่างสั้นเหลือเกิน เพราะมันปฏิเสธที่จะรับอาหารจากที่ๆมันอาศัยอยู่ มันเลือกที่จะขอแหกกฎ มันเลือกที่จะแหวกว่ายไปยังที่ๆมันคิดว่ามันจะทำได้ดีกว่า แต่สุดท้ายมันก็มาที่ผิด มันเลือกมาที่แปซิฟิก และแน่นอนมันออกไปไม่ได้ นอกเสียจากมันจะต้องแลกด้วยสิ่งที่มีค่าพอๆกับชีวิตมัน แต่มันน่าเสียดายที่ฉลามตัวนั้นได้ทิ้งทั้ง 2 อย่างเอาไว้ แล้วก็ได้จมหายไปจนลับสุดตา
Kid : ต่อจากนั้นไม่นาน ไม่กี่วินาทีจากนั้นฉันก็ได้สิ่งที่มีค่ามาจากมันนั่นก็คือ Intergrity Champion เส้นนี้ที่อยู่บนบ่า ฉันเกือบเสียมันไปแถมยังเกือบเสียท่าให้กับฉลามตัวนั้นแล้ว บาดแผลที่มันทำไว้บนร่างกายฉันมันช่างเจ็บแสบและปวดระบมจนฉันเกือบถูกลากลงไปเขมือบกลางมหาสมุทร แต่ก็เพราะฟ้าครึ้มหรือเทพเจ้าแห่งมหาสมุทรช่างเป็นใจ ได้มีพายุร้ายกลุ่มหนึ่ง พัดเข้ามา !! ทั้งๆที่แถวนั้นไม่มีลม ไม่มีวี่แววเสียด้วยซ้ำ ! พายุลูกนั้นได้ก่อตัวขึ้นมาอย่างรวดเร็วและมันได้พัดเข้าใส่ผืนน้ำและก่อตัวเป็นคลื่นมหึมา ฉันเกือบจะต้องตายด้วยคมเขี้ยว แต่กลับไม่ !!
Kid : ฉลามตัวนั้นได้ปล่อยคมเขี้ยวออกจากแขนของฉันและมันได้มุ่งเข้าหาพายุและคลื่นยักษ์ ฉันก็คิดนะว่ามันก็คงจะต้องหาที่หลบภัยหรือว่ายหนีไปแต่กลับไม่ ! ด้วยความที่คิดว่าตัวนั้นเก่งกล้า ห้าวหาญ มันคิดว่าพายุนั้นเป็นศัตรู เป็นฝูงปลาที่จะมาแย่งเหยื่ออันโอชะของมัน มันว่ายทวนคลื่นเข้าสู่กับพายุ Tornado บู้ม !!!! มันเจอคลื่นและลมพายุซัดกลับเข้ามาอย่างจังจนตัวของมันมากระแทกกับตัวเรือของฉันอย่างจัง !!! ด้วยความที่เราทั้ง 2 นั้นไม่สามารถสู้กันต่อไปได้อย่างเต็มที่ทั้งคู่ ฉันใช้โอกาสที่เหลือเอามีดตัดไปที่ครีบของมัน !!!!
Kid : ไม่นานนัก... ไม่นานนักต่อจากนั้นเจ้าฉลามตัวเดิมถูกบาดแผลฉกรรจ์จากมีดอันแหลมคม มันเสียท่าเข้าเสียแล้วเพราะความที่กลัวว่าพายุจะเข้ามาทำร้ายมัน ฉลามมักจะได้กลิ่นอะไรไม่ดีๆอยู่เสมอ และนั่นเองทำให้มันพลาดท่าจากสิ่งที่มันประมาทและคิดว่าจะไม่มีภัยทำอะไรมันไม่ได้อีกแล้ว แต่สิ่งที่แกไว้ใจและมั่นใจนี่แหละมันจะกลับมาทำร้ายแกเอง ยังไงเสีย สัตว์เดรัจฉานมันก็เป็นได้เท่านั้น มันก็เป็นได้แค่เหยื่ออันโอชะของนักล่า และผู้ที่ถูกเรียกว่า "มนุษย์"
Kid : นิทานเรื่องนี้มันสอนให้รู้ว่า ? อะไรกัน ? ฉันไม่สนมันหรอกนะ ฉันสนก็แค่สิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนั้น และสิ่งที่ฉันได้รับในตอนนี้ต่างหากล่ะ... นิทานได้จบลงแล้ว มันไม่อาจย้อนคืนไปเปลี่ยนบทประพันธ์อันหอมหวนนั้นได้ ไม่ว่าจะกี่ครั้งมันก็จะเป็นอย่างนี้ ตอนจบจะคงเดิม แม้เรื่องราวจะผิดไปจากเดิม หนังสือทุกเล่มย่อมมีคุณค่าและชื่อของผู้ประพันธ์บอกไว้เสมอ...
Kid : แต่สำหรับฉันนิทานเรื่องนี้ไม่มีผู้ประพันธ์ เพราะมันเป็นเรื่องจริงที่ฉันนำมาเล่าให้ฟัง แต่มันมีสิ่งที่ฉันต้องขอบคุณอยู่ 2 อย่างนะที่ทำให้นิทานเรื่องนี้เกิดขึ้นและทำให้เรื่องราวการผจญภัยของฉันสวยงามสมกับที่รอคอย ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณพายุลูกนั้น Tornado "Age" และอีกสิ่งหนึ่งที่จะขาดไปไม่ได้เลยผู้ที่ทำให้เกิดพายุ "Morest Buster" นี่แหละเบื้องหลังของเรื่องราวทั้งหมด ขอบคุณที่ฟังจนจบ ต่อจากนี้ไปของจริงไม่อิงนิทาน ! แล้วเจอกัน หึๆ !!
เพลง Makeshift Chemistry ดังขึ้นอีกครั้ง !!!
Pacific Kid ยกแชมป์ที่พาดบนบ่าขึ้นชูเหนือศีรษะก่อนที่ภาพจะตัดไป... 
