" กี่ปีแล้ว ที่เราโดนขัง อยู่ในนรกแห่งนี้ ? กี่ปีแล้วที่เราต้องสับสนว่าตัวเองเป็นใคร กี่ปีแล้วที่เราต้องต่อสู้กับ โศกา ? หลายชีวิตต้องสูญเสีย แต่เราจะไม่ทำให้มันสูญป่าว เพราะ ตอนนี้เราได้จัดการฆ่าโศกา ไปครบทุก Section แล้ว เหลือ แค่ Section 13 ซึ่งวันนี้ เบญจพยัคฆ์ (กลุ่มนักล่าโศกาที่ฝีมือดีที่สุด 5 คน)จะออกไปจัดการมันให้ซิ้นซาก และเราจะหนีออกจากที่นี้กัน !!!! (ชาวค่ายเฮกันเสียงดังสนั่นวั่นไหว) อาร์เธอ หัวหน้านักล่า ผู้ที่ีถูกส่งตัวมาที่นี้คนแรก วันนี้เขาจะทำฝันของเราให้เป็นจริง !!!! " ชายหมาดเข้ม เดินลงจากเวที ก่อนที่ชาย รูปร่างสูงใหญ่ผมทอง เดินเข้ามาตบไหล ่
"ขอบคุณมากนะ ทาน ฉันรับรองว่าฉันจะทำให้เรื่องนี้มันจบ" อาร์เธอ พูดกับทานก่อนจะเดินไปหยิบอาวุธมาและเดินเข้าไปหาผู้หญิงหนึ่งเดียวในค่าย
"รอฉันที่นี้นะ เฮเล่ย์ เธอต้องอยู่ที่นี้และดูแลทุกคนให้ได้นะ "อาร์เธอพูดเสร็จก็บรรจงจุมพิตแฟนสาวของเขาตนอย่างดูดดื่มไม่แคร์สายตาคนอื่น
เบญจพยัคฆ์ ที่เหลืออีก 4 คนก็ ไปหยิบอาวุธพร้อมกับคุยกัน
"นายว่าเรื่องนี้มันจะจบจริงหรอ.....เนวิล"เคนตะ วัยรุ่นหน้าตาเอเซีย ถามเพื่อนรัก
"สำหรับฉัน ฉันว่ามันไม่ง่ายแบบนี้หรอกน่า ทุกอย่างมันยังไม่จบหรอก"ชายผมน้ำตาลรูปร่างเตี้ย ตอบเพื่อน
"หัดมองโลกในแง่ดีสะบ้างเหอะเนวิล" มอร์แกน หนุ่มผิวสีตัวสูงแขวะเพื่อนเล็กน้อย
"มอร์แกน....ครั้งนี้ฉันขอกระชากหัวโศกาออกมาเองนะครั้งก่อนนายแย่งฉัน"แม็ก เด็กผมบอนด์ใส่แว่น
ทั้ง5คน เริ่มเดินทางออกไปนอกค่าย โดยการเดินเป็นวงกลมไป ระหว่างที่เดินไปเรื่อยๆ ทั้ง5คนก็คอยมองรอบๆเพื่อเช็คความเรียบร้อย
"ถึง Section 12 แหละ อีกนานไหมอาร์เธอร์"เคนตะถาม
"อย่าถามมากเดี๋ยวก็............เฮ้ยแม็กหายไปไหน"อาร์เธอหันมามองลูกทีมและก็ตกใจเพื่อพบว่า 1 ในสมาชิกหาย ทั้งหมดเอาอาวุธของแต่ละคนขึ้นมาเตรียมพร้อม ระหว่างที่ทั้งหมดกวาดสายตาไปรอบๆเพื่อหาเพื่อนที่หายไป ก็มีเสียงเหมือนของของแข็งหล่นลงมา ตุ๊บ !!!! อีก 4 คนก็ต้องตกใจเมื่อสิ่งที่หล่นลงมาเป็นหัวของ แม็ก และมองขึ้นไปพบว่ามีโศกาขนาดใหญ่กว่าปกติเอาเขาทิ่มร่างของแม๊กอยู่ ก่อนที่ทั้งหมดจะวิ่งหนี
"โศกาที่ section 12 เราจัดการไปแล้วนิ แถมไอ้ตัวใหม่ยังใหญ่กว่าเดิมอีก" เคนตะถามไปวิ่งกับวิ่งสุดแรงเกิด
"เอาเป็นว่าเราวิ่งไปกลับไปที่ค่ายก่อน" อาร์เธอ ตอบ
"โอ้ย !!!!......." เคนตะร้องลั่นเสียงดังจนอีกสามคนที่เหลือต้องมอนย้อนกลับไปก่อนจะพบว่า เคนตะ ถูกตัวโศกา เอาเหล็กในทิ่มทะลุหน้าอก จนเลือดพุ่งอออกมา
"พวกนายหนีไป"เคนตะ ตะโกนและพยายามดิ้นรน
"ฉันจะไปช่วยเคนตะเว้ย"เนวิลหยิบหอกของตัวเองแล้ววิ่งกลับไปช่วยเคนตะ
"เนวิลกลับมานี่ไม่งั้นเราจะตายกันหมด"อาร์เธอกับ มอร์แกนตะโกนผมกัน
เนวิลไม่สนใจคำเตือนของเพื่อน และเอาหอกทิ่มไปบริเวณลำตัวของโศกาเพื่อให้ปล่อยเคนตะ แต่ดูเหมือนโชคจะไม่เข้าข้าง เพราะโศกาหันมาก่อนจะพุ่งเหล็กในมาที่ เนวิล เนวิล หลับตารับสภาพแต่ เขาไม่รู้สึกเจ็บอะไรก็จะลืมตาด้วยความตกใจเพราะอาร์เธอวิ่งเข้ามารับเหล็กในแทนเนวิล ทั้งเนวิลและมอร์แกนต่างก็มองด้วยความช็อค มอร์แกนได้สติวิ่งเอาค้อนของตัวเองทุบไปที่หัวของโศกาจนหัวแบะ !!!!!
เนวิล กับมอร์แกนรีบแบกอาร์เธอร์กลับมา ก่อนจะรีบวิ่งกลับเข้ามาในค่าย ทั้งสองเร่งฝีเท้าสุดขีด เพราะใกล้เวลา 6 โมงเย็นแล้ว เหลือประมาณ 100 เมตร ทั้งสองคนรีบ แต่ประตูก็เริ่มปิด โชคดีมากๆ เฟร็ดกับ สตีฟนักวิ่งทั้งสองคนที่ทำหน้าที่เป็นนักวิ่งกลับมาพอดีเลยช่วยกันแบกอาร์เธอ เข้าไปในค่ายได้ทันเวลา ทุกคนในค่ายต่างก็เริ่มเดินมาล้อมทั้ง 5 คนไว้มุงดูด้วยความตกใจ อาร์เธอ หน้าซีดมากๆก่อนจะชักมีดออกมาปักหัวตัวเอง เลือดพุ่ง !!!! กระเด้นไปเลอะทั้ง 4 คนก่อนจะล้มลงไปตายในสภาพตาค้าง ด้วยความตกใจ คนทั้งค่ายแถบจะสตั้นกับการกระทำของ อาร์เธอ เฮเล่ย์ แฟนสาวของอาร์เธอ เขามากอดศพของแฟนหนุ่มตัวเอง ส่วนทาน เพื่อนสนิท ของ อาร์เธอ ก็กลั้นน้ำตาไม่อยู่ไหลรินด้วยความเสียใจ ทานคุกเข่าลงไปกับพื้นแล้วร้องไห้อย่างไม่แคร์ไม่สายตาแม้เขาจะเป้นรองผู้นำค่าย แต่ก็ไม่สามารถอดกลั้นความรู้สึกนี้ได้
"มันเกิดไรขึ้น เนวิล. ..มอร์แกน" เฮเล่ย์เดินเข้ามองสองผู้รอดชีวิตด้วยสายตาคาดหวัง
มอร์แกนหันไปมองเนวิล ก่อนจะวิ่งไปชก เข้าที่คางของเนวิลจนหงายหลังล้มลงไปหัวฟาดพื้นสลบคาที่
"เนวิลมันเข้าไปช่วยเคนตะ ทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าไม่รอด อาร์เธอ เข้าไปรับเหล็กในแทนมัน"มอร์แกนอธิบายเป็นฉากๆ
"มีเรื่องเลวร้ายที่ฉันควรบอกทุกคน" มอร์แกน พูดกับทุกๆคน
"เรื่องไรมอร์แกน " สตัฟเร่งเพื่อจะพยายามเอาคำตอบ
"โศกาไม่ได้มีแค่ Section หล่ะตัวและที่สำคัญมันตัวใหญ่มาก ใหญ่ขึ้นกว่าเดิม รับรองว่าเราคงออกจากที่นี้ไม่ได้อีกนานหรือตลอดไปเลย" มอร์แกนพูดเสร็จและเดินกลับไปตรงที่พัก
07.00 ของวันถัดมาพิธีศพของ อาร์เธอถูกจัดด้วยความโศกเศร้าเสียใจของเพื่อนๆและชาวค่าย
เนวิลเดินมาหามอร์แกน กับเฮเล่ย์"ฉันขอโทษเรื่องเมื่อวาน ฉันไม่คิดว่าอาร์เธอจะมาช่วยฉัน ที่ฉันกลับไปช่วยเคนตะเพราะเคนตะคือเพื่อนคนเดียวของฉัน แต่นายยังมีคนอื่นๆคอยอยู่เคียงข้างเสมอ"
"ฉันก็ขอโทษที่ชกแกเมื่อวาน แต่ที่ฉันทำลงไปเพราะฉันก็สูญเสียไม่น้อยไปกับนายหรอกแต่นายต้องแยกแยะนายคิดว่าเคนตะอยากให้นาย ตายไปพร้อมๆเขาหรอ?" มอร์แกนสั่งสอนเพื่อนก่อนจะกอดเนวิล เฮเล่ย์เดินเข้าไปตบไหล่ของเนวิล
"ทุกๆคน 55555 ฉันมีปืนต้อนนี้อาร์เธอก็ตายไปแล้วฉันต้องการขึ้นเป้นหัวหน้าแทนว่ะ " หนุ่มอาหรับผิวเข้มนามว่า ซาฮิน ได้ ยิงปืนขึ้นฟ้าเรียกร้องความสนใจ
"ฉันไม่ยอมให้ใครมาแทนที่อาร์เธอหรอกเว้ย" สตีฟ โวยวายก่อนจะวิ่งไปชก ซาฮิน แต่ ซาฮินเอาปืนยิงไปที่ขาของสตีฟ สตีฟดิ้นรนอยู่กับพื้นด้วยความทรมาน เฟร็ด เดินเข้ามาดูแผลพร้อมกับทาน
"แกยิงหัวฉันเลยสิ ไอ้ส้นตีน"สตีฟ โวยวาย และพยายามจะลุกไปเอาเรื่อง
"อย่างแกนะให้เจ็บขาแบบนี้ดีกว่า เป็นไอ้ง่อยนักวิ่งที่จะวิ่งไม่ได้ 555" ซาฮินบอกให้ทุกคนไปพักได้ก่อนจะจี้ปืนไปที่หัวไปที่เฟร็ด ให้เอาเชือกไปรัดทุกคนไว้รวมกันทั้งตัวเองก่อนที่จะมีชายอีกกลุ่มลากพวกนี้ไปไว้ในคุกหลุม ที่ไว้ใช้ขังผู้ที่ถูกต่อยแต่ยังไม่ตายทันทีดเพื่อป้องกันการคลั่งและไปไล่ฆ่าคนอื่น ทั้งหมดมองหน้ากันด้วยความเครียด !!!!
ปล. โปรดติดตามตอนต่อไป
