Bloody Wrestling Online
Would you like to react to this message? Create an account in a few clicks or log in to continue.

Bloody Wrestling Online

The Number One Cyber Wrestling Online
 
บ้านPortalLatest imagesสมัครสมาชิก(Register)เข้าสู่ระบบ(Log in)

 

 Fall From Grace : EP 2

Go down 
ผู้ตั้งข้อความ
DanielsoN
Xiao Mei's Husband
Xiao Mei's Husband
DanielsoN


จำนวนข้อความ : 2272
Join date : 19/09/2010
Age : 29

Fall From Grace : EP 2 Empty
ตั้งหัวข้อเรื่อง: Fall From Grace : EP 2   Fall From Grace : EP 2 EmptyTue Jan 31, 2017 11:13 am

เรือนั้นล่องลอยอยู่ในมหาสมุทร นี่ก็ผ่านมาสัปดาห์นึงแล้วหลังจากเหตุการณ์นั้น หญิงผมสีทองกับชายผมสีขาวนั่งอยู่ในเรือไม้ขนาดกลาง พวกเขาไม่เห็นอะไรเลยนอกจากฝืนน้ำและท้องฟ้า พวกเขาไม่เจอเรือลำอื่นเลย พวกเขาไม่เห็นแม้แต่เกาะ พวกเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตอนนี้พวกเขาอยู่ที่ไหน และสายลมนั้นจะพัดพาพวกเขาไปยังที่ไหน พวกเขารู้สึกเหมือนโลกของเขาทั้งใบตอนนี้นั้นมีเพียงแต่เรือลำนี้ โรแลนด์กับมีอานั่งอยู่ตรงกลางเรือ ตรงหน้าของทั้งสองนั้นมีเสบียงอาหารอยู่กองหนึ่ง มันมีไม่มากนัก

“เราเหลือเสบียงอีกประมาณวันเดียวเท่านั้น” โรแลนด์พูดพลางมองหน้าของมีอา
“แล้วเราจะทำยังไงต่อไปดี?” หญิงผมสีทรายถามด้วยความกังวล
“ข้าว่าข้าคงจะลองใช้หอกเล่มนี้จับปลาอยู่” โรแลนด์ตอบ

มันเป็นหอกเล่มที่รูเพริต์ให้พกมาด้วย ตลอดทางที่เขาวิ่งหนี หอกเล่มนี้อยู่บนแผ่นหลังของเขามาตลอด แม้เขาจะได้รับการฝึกในการใช้หอกเล่มนี้เป็นอย่างดี แต่ถึงอย่างนั้นเขาไม่เคยใช้หอกเล่มนี้ในการฆ่าใคร อย่าว่าแต่มนุษย์เลย สิ่งมีชีวิตชนิดอื่น เขายังไม่เคยใช้หอกเล่มนี้เสียบทะลุร่างของพวกมันเลยแม้แต่น้อย

“แต่ระหว่างนี้ เราพยายามกินอย่างประหยัดๆก่อนละกัน เผื่อที่เราเจอฝั่งก่อน” ชายผมขาวพูดต่อ

มีอาพยักหน้า เรือนั้นยังคงเคลื่อนต่อไปตามสายลม ทั้งคู่ได้แต่นั่งมองท้องฟ้า ไม่ก็นั่งมองมหาสมุทร สองพี่น้องแทบไม่คุยกันหากไม่มีเรื่องจำเป็น ไม่ใช่ว่าทั้งคู่เกลียดกันหรืออะไร แต่ภาพที่คนที่เขารักถูกฆ่าตายทีละคนยังคงตามหลอกหลอนพวกเขา กลิ่นของเปลวเพลิงที่แผดเผาทุกสิ่งอย่างยังคงติดอยู่ที่ปลายจมูกของทั้งสอง รวมถึงทั้งคู่ยังอยู่ในสภาวะที่ไม่รู้จะเป็นหรือตายอีก มันทำให้ทั้งสองได้แต่นั่งเงียบๆและต่างกังวลเรื่องราวต่างๆที่ยังไม่เกิดขึ้น พวกเขาวาดภาพสิ่งที่น่ากลัวมากมายในหัวของเขาด้วยความกลัว พวกเขาได้แต่ภาวนาหวังว่าสิ่งเหล่านั้นจะไม่เกิดขึ้น

เวลานั้นดำเนินต่อไป ดวงตะวันเริ่มลับหายจากขอบนภา เมื่อพระอาทิตย์หายไปจากท้องฟ้านั้น ความมืดก็เริ่มเข้ามาแทนที่ของ ทั้งคู่เริ่มไม่เห็นอะไรข้างหน้า มีอาและโรแลนด์กลับเข้าไปในห้องนอนของเรือ มันเป็นห้องเล็กๆที่มีเตียงสองชั้นอยู่สองหลัง โรแลนด์ทิ้งตัวลงไปบนเตียงข้างล่าง ในขณะเดียวกันมีอาเดินไปอีกยังเตียงอีกข้างนึงก่อนจะทิ้งตัวลงชั้นล่างเหมือนกัน โรแลนด์ดึงผ้าห่มก่อนจะคลุมร่างของตัวเอง เขาหันหน้าไปยังด้านของกำแพงไม้

“ราตรีสวัสดิ์” โรแลนด์กล่าว
“ราตรีสวัสดิ์” มีอาตอบสั้นๆ

โรแลนด์หลับตาลง เขาใช้เวลาไม่นานก่อนเขาจะเข้าสู่ห้วงนิทรา

=====

โรแลนด์กุมมือของมีอา พวกเขากำลังวิ่งหนีเหล่าพลทหารที่กำลังไล่ล่าพวกเขา โรแลนด์นั้นวิ่งไปเรื่อยๆ เขาไม่รู้ว่าเขาวิ่งไปไหน ทุกครั้งที่ชายผมขาวเหลือบกลับมามองข้างหลัง เขาก็จะเห็นเหล่าทหารที่ต้องการชีวิตของพวกเขาเข้าใกล้ขึ้นเรื่อยๆ แม้จะเร่งฝีเท้ายังไง เขาก็จะหนีไม่พ้น ท้ายที่สุดเขาก็จะเจอกำแพงสูงอยู่หน้าเขา โรแลนด์หันกลับมาเตรียมจะหาทางหนี แต่เมื่อเขาหันกลับมา เขาก็จะเห็นกลุ่มทหารที่ขยับเข้าใกล้ตัวเขาเข้ามาเรื่อยๆ ในมือของนั้นเต็มไปด้วยอาวุธ โรแลนด์สวมกอดน้องสาวของเขาไว้

มีอานั้นสั่นไปด้วยความกลัว โรแลนด์พยายามตะโกนไล่ไม่ให้คนพวกนี้เข้าใกล้น้องสาวของเขา แต่คำตะโกนของเขานั้นเป็นเพียงเหมือนสายลมที่ไม่มีตัวตน เหล่ากลุ่มคนนี้พวกนี้ยังคงก้าวเท้าเข้ามา หนึ่งในทหารดึงมีอาออกมาจากอ้อมแขนของโรแลนด์ ชายผมขาวพยายามจะรั้งตัวไว้แต่เขาทำไม่ได้ ทหารคนดังกล่าวใช้ดาบเสียบทะลุหน้าท้องของมีอา เลือดนั้นกระเซ็นออกมาจากร่างหญิงผมสีทราย เลือดนั้นติดอยู่บนใบหน้าของโรแลนด์ที่อยู่ไม่ไกลจากน้องสาวเท่าไหร่นัก ชายที่สังหารน้องสาวของเขาดึงดาบออกมาจากร่างของเธอ มีอาล้มลงไปนอนกับพื้นท่ามกลางกองเลือดที่ไหลนองออกมาจากร่างของเธอ ทหารคนเดิมมองเขาก่อนจะเดินใกล้เข้ามา ร่างของโรแลนด์นั้นสั่นด้วยความกลัว ทหารคนนี้ง้างดาบขึ้น ก่อนจะฟันดาบลงบนร่างของชายผมขาว

=====

ชายผมขาวสะดุ้งตื่นขึ้นมา เขาหันไปมองข้างๆของเขาก่อนจะเห็นมีอาที่นอนอยู่บนเตียง โรแลนด์ใช้มือจับร่างของตัวเอง ดูเหมือนที่เขาเห็นนั้น จะเป็นฝันไป เขาถอนหายใจฟอดใหญ่ ในขณะที่เขานั่งอยู่ เขาก็รู้สึกแปลกๆ เขารู้สึกว่าเรือของเขานั้นหยุดนิ่ง โรแลนด์ลุกขึ้นมาจากเตียงก่อนจะเปิดประตูไม้ออก เขาได้ยินเสียงของคลื่นกระทบฝั่ง สิ่งที่เขาเห็นคือต้นไม้มากมาย ดูเหมือนเขาทั้งสองจะถึงฝั่งแล้ว โรแลนด์ตะโกนด้วยเรียกน้องสาวของเขาด้วยความดีใจ มีอาเดินขึ้นมาด้วยสีหน้าสะลึมสะลือ เธอมายืนมาข้างๆโรแลนด์ มันทำให้ดวงตาของเธอเปิดโพลง

“ข้าไม่ได้ฝันไปใช่ไหม?” มีอาถามเพื่อความมั่นใจ
“ใช่ เจ้าไม่ได้ฝันไป” โรแลนด์ตอบด้วยรอยยิ้ม

มีอายิ้มกลับก่อนจะลงไปเหยียบพื้นทราย โรแลนด์หยิบหอกของเขาก่อนจะก้าวลงมาจากเรือ แม้พวกเขายังไม่มั่นใจว่าที่นี่จะมีอารยธรรมอะไร แต่อย่างน้อยๆ มันก็คงดีกว่าการที่ลอยอยู่กลางทะเลโดยไม่รู้พวกเขาอยู่ที่ไหน ทั้งสองเดินช้าๆก่อนจะมองไปรอบๆ ทั้งคู่ยืนใกล้ๆกันเพื่อไม่ให้หลงทาง หากหลงในพงไพรนี้ มันคงเป็นเรื่องวุ่นวาย ไม่น้อย ทั้งคู่เดินก้าวไปข้างหน้าเรื่อยๆ ไม่มีการเลี้ยวซ้าย ไม่มีการเลี้ยวขวา ทั้งสองเดินตรงและภาวนาในใจลึกๆให้ทางตรงนั้นจะพาทั้งสองสู่ทางออก พาไปสู่อารยธรรม

“กรี๊ด!! ช่วยด้วย” เสียงผู้หญิงคนหนึ่งกรีดร้องขึ้นมา

มีอากับโรแลนด์มองหน้ากันด้วยความตกใจ โรแลนด์ตัดสินใจวิ่งไปตามต้นเสียงนั้น มีอาไม่ได้พูดอะไร แต่วิ่งตามพี่ชายของเธอไป ไม่นานนัก ทั้งสองก็เจอสาเหตุของต้นเสียง เสียงขอความช่วยเหลือนั้นมาจากหญิงสาวผมน้ำตาล เธอถักเปียเป็นเกลียวและบนศีรษะของเธอนั้นมีโบว์เป็นเครื่องประดับ เธอสวมชุดสีขาวและกระโปรงขาสั้นสีแดง เธอสวมบูทสีเดียวกันกับสีผมของเธอ หลังของเธอนั้นติดกับต้นไม้ ข้างหน้าเธอนั้นมีหมูป่าที่ดูฉุนเฉียวยืนขวางทางอยู่ หมูป่าตัวนั้นดูโกรธเกรี้ยวและฉุนเฉียว มาใช้เท้าของมันขูดไปกับพื้นไปมา เหมือนกับการเป็นการเร่งเครื่อง โรแลนด์กระโดดไปขวางพร้อมกับกำหอกไว้แน่น

“ถอยไป” โรแลนด์ตะโกนขู่หมูป่าที่ยืนอยู่ตรงข้ามเขา
“ท่านพี่!!” มีอาตะโกนเรียกพี่ชายตัวเองที่ยืนอยู่ข้างหน้า
“มีอา พาสุภาพสตรีท่านนี้ถอยไปก่อน เดี๋ยวข้าจะจัดการเจ้าหมูป่านี่เอง” โรแลนด์หันไปออกคำสั่งกับหญิงผมสีทราย

สีหน้าของมีอานั้นดูไม่ดีเท่าไหร่นัก แต่เธอก็คว้าแขนหญิงผมน้ำตาลที่ยืนสั่นด้วยความกลัว มีอาดึงหญิงคนนี้ออกไป แม้มันจะไม่ห่างกับจุดที่โรแลนด์อยู่มากเท่าไหร่นัก แต่ก็น่าจะมากพอหากหมูป่าเปลี่ยนใจมาไล่ล่าพวกเธอแทน โรแลนด์ยังคงกำหอกของเขาแน่น นี่เป็นครั้งแรกที่เขาจะต้องเผชิญหน้ากับสิ่งมีชีวิต หมูป่าเป็นฝ่ายพุ่งเข้ามาก่อน มันวิ่งมาด้วยความเร็วและเตรียมใช้งาของมันเสียบทะลุร่างของโรแลนด์ หากแต่ชายผมขาวกลิ้งหลบได้ก่อนจะใช้หอกฟันเข้าไปบนร่างของหมูป่า แต่หอกของเขานั้นไม่ได้แทงร่างของหมูป่า แต่เหมือนกับการเฉือนผิวของมันเท่านั้น เมื่อปากแผลของหมูป่าตัวนี้ถูกเปิด เลือดนั้นก็กระเซ็นหยดลงบนพื้น

ความเจ็บปวดนั้นทำให้หมูป่าพุ่งตรงมาหาโรแลนด์เร็วกว่าเดิม โรแลนด์ไม่ทันระวัง เขาถูกหมูป่าตัวนี้ชน ร่างของชายผมขาวนั้นลอยก่อนจะกระแทกกับต้นไม้ อาวุธในมือของเขานั้นหลุดออกจากกำมือของเขาก่อนจะกลิ้งไปบนพื้นดิน เคราะห์ดีที่งาของมันนั้นไม่ได้เสียบร่างของเขา ถ้าหากงานี่เสียบร่างของเขาแล้วล่ะก็ เขาคงได้เดินทางไปสู่โลกแห่งความตายแน่นอน ชายผมขาวยังคงรู้สึกถึงความเจ็บปวดที่หมูป่าตัวนี้ชนกับเขา ตาของเขาพร่ามัว เขาได้ยินเสียงน้องสาวของเขาเรียกชื่อของเขา เมื่อโรแลนด์ได้สติ เขาก็เห็นหมูป่าขนสีน้ำตาลพุ่งมาทางเขาอีกครั้ง โรแลนด์รีบกลิ้งไปก่อนจะคว้าหอกขึ้นมา ในขณะเดียวกัน หมูป่านั้นชนกับต้นไม้อย่างจัง หมูป่าตัวนี้หันมาก่อนจะเจอหอกของโรแลนด์เสียบทะลุเข้ากับหน้าผากของมัน

โรแลนด์ดึงหอกของเขาออกจากหน้าผากของมัน หมูป่าตัวนี้ล้มลงไปนอนกับพื้น หอกของเขานั้นเปื้อนไปด้วยเลือดของหมูป่าตัวนี้ ชายผมขาวยืนมองร่างไร้วิญญาณของมัน เขาหายใจหนักอึ้ง แม้นี่จะไม่ใช่การต่อสู้ที่ยาวนาน แต่มันก็นานพอที่จะทำให้ความล้านั้นเข้าปกคลุมโรแลนด์ มีอาและหญิงน้ำตาลคนนี้เลิกหลบหลังต้นไม้ก่อนจะเดินมาหาโรแลนด์ที่ยืนอยู่นิ่งกับที่

“ท่านพี่เป็นอะไรไหม?” มีเอาเอ่ยปากถาม
“อ่า ไม่เป็นไร” โรแลนด์พูดด้วยน้ำเสียงที่หนักอึ้ง
“เอ่อ ขอบคุณพวกท่านมาก ข้าชื่อชารอน แล้วพวกท่านล่ะ?” หญิงผมน้ำตาลแนะนำตัวเอง
“ข้าโรแลนด์และนี่น้องสาวข้ามีอา” โรแลนด์แนะนำตัวของตัวเขาและน้องสาวของเขา

“จ๊อก” เสียงท้องของทั้งโรแลนด์และมีอาดังขึ้นพร้อมๆกัน สองพี่น้องใช้มือของตัวเองจับไปที่หน้าท้องของตนเองทั้งคู่พร้อมๆกัน หญิงผมน้ำตาลที่ผมแนะนำตัวเองว่า “ชารอน” หัวเราะเบาๆ ก่อนจะพูดกับโรแลนด์และมีอา

“ถ้างั้นมาที่ร้านของข้าซิ ข้าจะได้เลี้ยงอาหารพวกท่าน”

=====

“นี่” ชารอนวางจานที่มีขนมปังอุ่นๆวางอยู่ ทั้งมีอาและโรแลนด์คว้าขนมปังอุ่นๆออกจากเตาก่อนจะเอาเข้าปาก ทั้งคู่เคี้ยวเนื้อขนมปังด้วยสีหน้าเอร็ดอร่อย ชารอนที่นั่งอยู่ใกล้ๆก็ยิ้มให้กับกริยาทั้งสอง ชารอนเป็นเจ้าของร้านขนมปัง หน้าบ้านนั้นมีแผงขายขนมปังวางอยู่ ส่วนในตัวบ้านนั้นก็มีอุปกรณ์อบขนมปังมากมาย ทั้งคู่หยิบขนมปังชิ้นต่อไปอย่างรวดเร็ว นี่ก็หลายวันแล้วที่ทั้งคู่ไม่ได้กินอะไรอร่อยๆขนาดนี้

“จะว่าไป ข้าไม่เคยเห็นพวกท่านเลย ท่านมาจากไหนหรือ?” ชารอนเอามือท้าวกับโต๊ะก่อนจะถาม

โรแลนด์กับมีอามองหน้ากันในขณะที่มือของทั้งสองถือขนมปังอยู่ ทั้งคู่ไม่มั่นใจว่าจะตอบว่าอะไรดี จะตอบตรงๆดีรึเปล่า?

“เรือของพวกเราแตก และพอพวกข้ารู้ตัว พวกข้าก็เกยตื้นอยู่ที่เกาะนี้” โรแลนด์โกหก
“เห พวกท่านโชคดีจริงๆนะที่ท่านกับน้องของท่านยังอยู่ด้วยกัน” ชารอนพูด

เธอไม่ได้สงสัยอะไร

“แล้วพวกท่านจะทำอะไรต่อ? ตอนนี้พวกท่านไม่มีบ้านอยู่ใช่ไหม?” ชารอนถามต่อ
“ใช่ ข้าเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะทำยังไงดี” โรแลนด์ตอบคำถามของหญิงผมน้ำตาลอีกครั้ง
“ถ้างั้นทำไมท่านไม่ลองไปที่กิลล์นักผจญภัยดูล่ะ บางทีท่านอาจจะได้เงินในการทำเควสจากที่นั่นก็ได้นะ” ชารอนแนะนำ

=====

โรแลนด์เดินมาถึงกิลล์นักเดินทาง ชายผมสีขาวตัดสินใจทำตามที่สาวน้อยขนมปังบอกเขาและเขาก็ฝากมีอาไว้กับชารอนก่อน เขามองป้ายเพื่อให้มั่นใจว่าเขามาถูกที่ เมื่อเขามั่นใจว่าเขามาถึงจุดหมายของเขาแล้ว เขาก็เดินเข้าไป เมื่อเขาเข้าไปนั้น เขาก็เห็นเหล่านักรบมากมายยืนอยู่ บางกลุ่มนั้นก็คุยกันอย่างสนุกสนาน บางกลุ่มนั้นก็กำลังเตรียมตัวทำภารกิจที่ตัวเองเลือกมา โรแลนด์เดินไปยังป้ายที่มีภารกิจติดอยู่ เขามองป้ายพวกนั้น เขาต้องเลือกภารกิจที่ให้เงินมากพอที่จะให้เขากับมีอามีที่อยู่ในวันนี้ ยังไม่นับค่าอาหารและค่าอื่นๆอีก และยิ่งถ้าภารกิจไหนให้เงินมากเท่าไหร่ มันก็ยิ่งอันตรายมากเท่านั้น

“ว่าไงนะ!!” เสียงของผู้ชายคนนึงตะโกนขึ้นมา

เสียงตะโกนของชายคนนั้นดังพอที่จะทำให้ทุกคนในกิลล์หันไปมองเขา เช่นเดียวกันกับโรแลนด์ที่หันไปมองต้นเสียง เขาเห็นชายผมสีทรายยืนอยู่ เขาสวมชุดราวกับเขานั้นมาจากทะเลทราย ในมือข้างนึงของเขานั้นถือคทา ดูเหมือนเขาจะเป็นนักเวทย์ ส่วนข้างหลังของเขานั้นมีหญิงผมสีดำในชุดสีน้ำเงิน บนผิวหนังของเธอนั้นเต็มไปด้วยดอกไม้สีฟ้าที่ถูกวาดบนผิวหนังของเธอ ข้างๆเอวของเธอนั้นมีดาบฝักดาบแขวนอยู่ และใกล้ๆกับหญิงผมดำคนดังกล่าวก็มีชายผมสีขาว ผมของเขานั้นเป็นผมบ๊อบ ชุดของเขานั้นเป็นชุดสีเดียวกันกับผมของเขา ทั้งสามยืนอยู่หน้าเคาเตอร์รับเควสของกิลล์

“รับเควสไม่ได้เพราะคนไม่พอเรอะ!!” ชายผมสีทรายคนเดิมพูดด้วยน้ำเสียงโกรธเกรี้ยว
“คะ คะ ค่ะ คุณเรย์ เควสนี้บังคับว่าต้อง 4 คนถึงจะเริ่มเควสได้” เจ้าหน้าที่ในกิลล์พยายามอธิบาย
“แต่เธอก็น่าจะรู้นะว่าระดับพวกเราสามคน น่าจะทำเควสนี้ได้สบายๆอยู่แล้ว” ชายสีทรายนามเรย์พูดต่อ
“ไม่ได้ค่ะ กฎต้องเป็นกฏ” เจ้าหน้าที่ตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่สั่นไปด้วยความกลัว

“เอาน่า เรย์ ก็แค่หาใครซักคนมาโปะไว้ก็พอแล้ว” ชายผมสีขาวที่อยู่ข้างหลังพูด
“ชิ” เรย์ทำเสียงไม่พอใจเท่าไหร่นัก

เรย์กวาดสายตามองไปรอบๆเพื่อหาสมาชิก และแล้วสายตาของเขานั้นก็มาหยุดที่โรแลนด์ที่กำลังจ้องมองเขาอยู่เหมือนกัน เรย์ชี้นิ้วไปที่โรแลนด์ก่อนจะพูด

“เฮ้ เจ้าน่ะ มาทำเควสกับพวกข้าไหม?”
ขึ้นไปข้างบน Go down
 
Fall From Grace : EP 2
ขึ้นไปข้างบน 
หน้า 1 จาก 1
 Similar topics
-
» Fall From Grace : EP 1
» Fall From Grace : Prologue + ใบสมัคร
» เปิดอกคุยหลังฉากกับ Vincent Von Grace
» สิ่งที่ชั้นอยากจะพูด และสิ่งที่อยากจะพูดกับ Vincent Von Grace
» The Pride of Aus !! Vincent Von Grace

Permissions in this forum:คุณไม่สามารถพิมพ์ตอบ
Bloody Wrestling Online :: BWO : Special Event :: BWO Novel-
ไปที่: