ใบสมัคร High School Hero ครับ

ในห้องเรียนของโรงเรียน ม.ปลายแห่งหนึ่ง มันเป็นห้องที่ขนาดทั่วไป มีนักเรียนประมาณ 30 คนในห้องนี้ได้ มันเป็นห้องติดหน้าต่าง ซึ่งหน้าต่างนั้นก็ทำให้เห็นทิวทัศน์ภายนอกของโรงเรียน มันไม่ใช่โรงเรียนที่หรูหราอะไร ไม่มีต้นซากุระเรียงรายตามทาง มีเพียงแต่สนามทรายโล่งๆเท่านั้น นักเรียนเกือบทุกคนในห้องต่างก้มลงก่อนจะจดสิ่งที่อาจารย์เขียนไว้บนกระดานลงไปบนสมุด ในห้องนั้นเงียบสงัด มีแต่เสียงของอาจารย์ที่พูดตามตำราและเสียงของชอล์กที่กระแทกกับกระดานดำ ซักพักเขาหยุดพูดก่อนจะหันกลับมายังนักเรียนก่อนจะเอ่ยปากขึ้นมา

“คุณซาซากิ ตอบข้อนี้ได้ไหม?” อาจารย์วัยกลางคนเอ่ยปากถามชายที่ชื่อซาซากิ
“เอ่อ ครับ” ชายที่ถูกเรียกว่าซาซากิยืนขึ้นมา เขาเป็นชายผมสีดำ ดวงตาของเขานั้นเป็นสีฟ้า
“X คือ 8 ครับ” ซาซากิตอบหลังจากที่เขายืนคิดอยู่ครู่นึง
“ถูกต้อง เชิญนั่งได้” อาจารย์พยักหน้าก่อนจะอนุญาตให้ซาซากินั่ง

ซาซากิโค้งให้ก่อนจะนั่งลง หากมองจากตรงนี้แล้ว ตัวของชายคนนี้นั้นไม่ต่างอะไรกับเด็ก ม.ปลายทั่วไป แต่จริงๆแล้วตัวของเขานั้นต่างจากคนอื่นๆ

=====

ณ ยามวิกาลของเมือง ทุกอย่างนั้นเงียบสงัด ท้องฟ้านั้นมืดมิด มันเป็นช่วงเวลาที่หลายๆคนพักผ่อนจากวันที่แสนเหน็ดเหนื่อยและเตรียมพร้อมจะรับมือกับวันใหม่ที่จะมาถึงในไม่กี่ชั่วโมง หากทว่าแม้ประชากรส่วนใหญ่ในเมืองนี้จะหลับใหล แต่ก็มีกลุ่มคนกลุ่มนึงที่ยังตื่นอยู่ ภายในพิพิธภัณฑ์ของเก่าที่เต็มไปด้วยสิ่งของมูลค่ามาก กลุ่มคนชุดดำที่พลางตัวไปกับความมืดนั้นตรงเข้าหายามที่กำลังทำหน้าที่อยู่ ยามคนนั้นหันหลังทำให้เขาไม่รู้ว่าอะไรกำลังคืบคลานมาหาเขา เมื่อเขารู้ตัวอีกที เขาก็ถูกปิดปากพร้อมกับรัดคอ ชายที่ถูกรัดคอคนนี้ พยายามดิ้นแต่เขาไม่สามารถทำได้ ก่อนที่สติของเขาจะเลือนรางไป

“เรียบร้อย” ชายในชุดดำพูดเบาๆ

ชายอีกสองคนปรากฏตัวออกมา เขาแต่งตัวเหมือนกับชายคนแรก ซึ่งนั่นก็คือเสื้อสีดำ พวกเขาเดินอย่างระมัดระวังในสถานที่แห่งนี้ ก่อนที่เขาจะใช้เครื่องตัดกระจกเพื่อตัดกระจกอย่างระมัดระวัง เหล่าอาชญากรตัดกระจกเป็นวงกลม ก่อนจะหยิบสิ่งของที่อยู่ข้างในและใส่ถุงที่พวกเขาพกมาด้วย พวกเขาไล่หยิบของมีค่าให้ได้มากที่สุด ในขณะเดียวกันพยายามหลบไม่ให้กล้องวงจรปิดจับภาพพวกเขาได้ รวมถึงต้องหลบยามที่คอยเดินลาดตะเวนพร้อมกับไฟฉายในมือ เมื่อพวกของได้ของมีค่ามากพอแล้วพวกเขาก็ตรงไปยังบันไดหนีไฟและวิ่งขึ้นไป

กลุ่มคนเหล่านี้วิ่งด้วยรอยยิ้ม แผนของพวกเขานั้นคือขึ้นไปบนดาดฟ้าและลงบันไดจากดาดฟ้าลงมา จากนั้นก็นำของมีราคาแพงนี่ไปขาย นับเงิน และใช้ชีวิตอย่างมีความสุข พวกเขาเปิดประตูดาดฟ้า แต่เมื่อเขาเปิดออกมานั้น พวกเขาก็เจอสิ่งที่พวกเขาไม่คาดหวัง นั่นคือชายสวมหน้ากากมวยปล้ำสไตล์แม็กซิกันสีฟ้า และมีแจ็คเก็ตสีน้ำเงินตัดสลับกับดำที่มีฮู้ดคลุมศีรษะของเขาอยู่ ชายคนนี้สวมกางเกงสีดำและรองเท้าบูทสีเดียวกันกับกางเกงของเขา ชายคนนี้จ้องมองเหล่าโจรด้วยสายตาที่เย็นยะเยือก

“นั่นมัน เอล อซูล นี่” ชายคนที่ยืนอยู่ข้างหลังพูดขึ้นเมื่อเห็นชายที่แต่งตัวประหลาดยืนอยู่ข้างหน้าพวกเขา
“เอล อซูล? ใครวะ” ชายที่ยืนอยู่หน้าสุดกลับมาหาคนที่เอ่ยนาม เอล อซูล
“เอล อซูล เป็นฮีโร่ในเมืองนี้คอยปกป้องผู้คนและจัดการกับอาชญากร” ชายคนเดิมอธิบายให้ผู้ถามฟัง
“เรอะ ช่างมันซิ ฆ่ามันแค่นั้นก็พอแล้ว” ผู้ถามถึงตัวคนของฮีโร่คนนี้หยิบปืนพกออกมาก่อนจะเล็งไปยังฮีโร่ในหน้ากากสีฟ้า

หากทว่าฮีโร่ในหน้ากากสีฟ้าไม่ได้ขยับอะไร เขาไม่ได้แสดงท่าทีกลัวหรือตื่นตระหนกอะไรต่อปืนเลยแม้แต่น้อย

“ทิ้งของที่พวกนายขโมยมาซะ แล้วชั้นจะปล่อยพวกนายไป” เอล อซูล พูดกับกลุ่มชายชุดดำด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก
“หุบปากน่า” ชายที่ถือปืนลั่นไกทันทีโดยไม่ทันลังเล

กระสุนที่พุ่งออกมาจากปลายกระบอกปืนนั้นไม่โดนตัวของเอล อซูล เขาก้มหลบได้ เมื่ออาชญกรรมทั้งสามรู้ตัวอีกที ชายใส่หน้ากากคนนี้ก็ปรากฏตัวข้างหน้าพวกเขา เขาคว้าปืนออกจากมือของคนร้ายก่อนจะโยนทิ้งออกไป อาชญกรคนนึงตัดสินใจง้างมือก่อนจะชกตัวของเอล อซูล แต่หมัดนั้นสัมผัสแต่เพียงความว่างเปล่า ชายสวมหน้ากากสีน้ำเงินกระโดดหมุนตัวก่อนจะเตะเข้าใส่หน้าของหัวขโมยคนดังกล่าว แรงกระแทกนั้นทำให้เขาลงไปนอนกับพื้น โจรอีกคนลอบมาข้างหลังก่อนจะควักมีดออกมา เขาคำรามพร้อมกับเตรียมจะใช้มีดแทงตัวของชายปริศนาผู้นี้

ไม่ต่างกันมีดนั้นไม่โดนอะไรเลย เมื่อชายถือมีดคนนี้รู้ตัว เขาก็ถูกจับทุ่มลงไปกับพื้น แรงกระแทกนั้นทำให้ชายคนนี้ส่งเสียงร้องด้วยความเจ็บปวด มีดนั้นหลุดออกจากมือก่อนจะไถลไปกับพื้น โจรคนสุดท้ายที่ยืนอยู่สั่นด้วยความกลัว เขาพุ่งตรงมาด้วยความบ้าคลั่ง อาชญากรปล่อยหมัดฮุคหวังจะให้เข้าหน้าของชายที่คัดขวางแผนของพวกเขา แต่เอล อซูล ก้มหลบก่อนจะต่อยใส่หน้าของชายคนนี้ ชายที่ถูกชกนั้นไม่ล้ม ชายสวมหน้ากากชกอีกหมัด เขายังไม่ล้ม ชายลึกลับคนนี้ถอยไปหนึ่งก้าวก่อนจะเตะเข้าใส่เต็มๆคางของอาชญกรคนสุดท้าย แรงกระแทกนั้นทำให้ร่างของอาชญากรคนนั้นเซไปยังขอบของดาดฟ้า เขาพยายามจะทรงตัวกลับขึ้นมายืน แต่เขาทำไม่ได้ ร่างของเขานั้นตกลงไปจากดาดฟ้า

“ช่วยด้วย” เขาตะโกนด้วยความกลัว

แต่ไม่ทันที่ร่างของเขาจะตกกระทบถึงพื้น เขาก็รู้สึกได้ว่ามีอะไรจับข้อมือของเขา มันคือมือของเอล อซูล ชายสวมหน้ากากผู้นี้กำข้อมือของชายคนนี้ไว้แน่น ก่อนที่ชายสวมหน้ากากนี้จะดึงโจรคนนี้ขึ้นมา เมื่อเขาขึ้นมาบนดาดฟ้าได้นั้น เขาก็ทรุดลงไปด้วยความกลัว เขามองชายในหน้ากากสีน้ำเงิน เขาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงสั่นกลัว

“ช่วยชั้นทำไม?”
“เพราะชั้นเป็นฮีโร่ยังไงล่ะ” ชายในหน้ากากสีน้ำเงินตอบ

เสียงไซเรนตำรวจดังขึ้น แสงจากสปอตไลท์ของตำรวจนั้นส่องมายังตัวของเอล อซูลที่ยืนอยู่บนขอบของดาดฟ้า ผู้คนที่ยืนอยู่ข้างล่างเห็นร่างของชายปริศนาคนนี้ ไม่ทันที่ตำรวจจะได้พูดอะไร ชายสวมหน้ากากคนนี้ก็วิ่งออกจากแสงไฟที่ส่องไปจากตัวเขา เอล อซูลกระโดดข้ามตึกก่อนจะหายไปในเงามืดดั่งเช่นทุกๆครั้ง

ฮีโร่สวมหน้ากากผู้นี้กระโดดจากดาดฟ้าตึกนึงไปอีกตึกนึง สายตาของเขานั้นมองหาอะไรบางอย่าง ก่อนที่เขาจะตัดสินใจหยุดและก้าวลงจากดาดฟ้าที่เขายืนอยู่ เขาลงไปช้าๆด้วยความระมัดระวัง เขาพยายามไม่ให้เกิดเสียงอะไรที่จะทำให้ผู้คนรู้ถึงตัวตนของเขา ไม่นานนักเขาก็มาถึงพื้น เขายืนอยู่ในซอยแคบๆที่มืดมิด เขาก้มลงไปก่อนจะดึงกระเป๋าของเขาออกมาจากจุดที่เขาซ่อนไว้ เขารูดซิบกระเป๋าของเขา มันเป็นชุดนักเรียน เขาดึงฮู้ดของเขาลง ชายคนนี้มองซ้ายมองขวาเมื่อเขามั่นใจเขาเอื้อมมือไปยังเชือกที่ผูกอยู่กับหน้ากากของเขา เขาดึงหน้ากากของเขาออก ใบหน้าของซาซากินั้นปรากฏออกมาหลังจากที่เขาดึงหน้ากากของตัวเองออก เขามองหน้ากากสีน้ำเงินของเขาที่อยู่ในมือก่อนจะยิ้ม เขาเห็นหน้ากากอันนี้แล้วมันก็ทำให้เขารู้สึกว่าเขาภูมิใจที่เขาสามารถช่วยปกป้องเมืองได้อีกครั้ง

“คุณซาซากิ?” เสียงของใครบางคนดังขึ้นมา

ซาซากิหันไปด้วยความตกใจ เขาเห็นหญิงผมสีเข้มยืนอยู่ เธอเป็นผู้หญิงร่างเล็ก ผมของเธอนั้นยาวถึงกลางหลังของเธอ เธออยู่ในเสื้อยืดสีเขียวเข้มและกางเกงขาสั้น เธอคือฟุคุดะ มิจิรุ เธอเป็นเพื่อนร่วมห้องของซาซากิ และเธอก็เผอิญเห็นอะไรบางอย่างที่ไม่ควรเห็นเสียแล้ว

=====

แนวฮีโร่บวกกับ School Slice of Life ครีบ จะออกแนวไม่ซีเรียสมากกว่าซีเรียสครับ

รูป : การ์ตูนหรือเกมก็ดั้ย
ชื่อ :
ประวัติ + นิสัย : จะเป็นอะไรก็ได้ ฮีโร่ นักเรียนธรรมดา วายร้าย คนขายซูชิหน้าโรงเรียน คนกวาดถนน ๆลๆ
ความสามารถ :

มีความลับอะไรหลังไมค์ครัช

=====

เหมือนเดิมครับ ประวัติพระเอก ผมไม่เขียนครับ เดี๋ยวเล่าผ่านเรื่องเอาละกันครับ :b

รูป : Aomine Daiki


ชื่อ : ฮัตโตริ เออิจิ

ประวัติ + นิสัย : นักเลงประจำโรงเรียนของ ซาซากิ มีนิสัยก้าวร้าว อยู่ห้องเดียวกับซาซากิ แต่ไม่ค่อยเจอกันเพราะหมอนี่ไม่ค่อยเข้าเรียน โดยพื้นฐานเขาก็ไม่ใช่คนจิตใจร้ายหรืออะไร ออกจะจิตใจดีด้วยซ้ำไปเพียงแต่เขาไม่ชอบที่จะแสดงออกในด้านนั้น เลยไปแสดงออกในอีกด้านแทน เป็นคนขี้รำคาญ เบื่อง่าย หยาบโลน ชอบทำอะไรโลดโผน และต้องการเป็นที่ยอมรับตามประสาวัยรุ่น เลยไปเข้าแก๊งอันธพาลชื่อดัง ออกก่อเหตุสร้างความวุ่นวายยามวิกาล ด้วยความที่ไม่ได้เป็นคนเลวโดยกำเนิดประกอบกับกลุ่มของเขานับวันยิ่งทำอะไรที่มันรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ ทั้งๆที่ตอนแรกเขาแค่เข้ากลุ่มนี้เพราะจะได้ขับมอไซต์เท่ๆ เพราะเขาฝันจะเป็นนักแข่งรถ Motogp ก็เท่านั้น เขาจึงตั้งใจที่จะออกจากกลุ่ม แต่ว่ามันคงไม่ง่ายแน่ ด้วยกฎเกณฑ์ที่ไร้สาระนั่นมันอาจจะทำให้เขาถูกซ้อมหรือโดนทรมาณก่อนจะได้ออกจากกลุ่ม ระหว่างที่เขากำลังคิดเรื่องนี้ ข่าวของเอล อซูล ก็ดังมาถึงกลุ่มของเขา ซึ่งกลุ่มของเขาดูเหมือน อยากจะ"ลองของ" ส่วนตัวเขา อยากจะ"ออก"จากกลุ่ม

ความสามารถ : ขับมอเตอไซต์ด้วยความเร็วสูงชนิดที่แค่ตำรวจธรรมดาไม่มีทางตามทันได้ ต่อสู้ด้วยวิชามวยวัดตามสัญชาตญาณ ถึงแม้ตระกูลจะโด่งดังเรื่องนินจาแต่ก็ไม่เคยเรียนศิลปะการต่อสู้แบบนินจาเลย เด่นๆก็มีแค่เรื่องขับมอไซต์ แล้วก็สามารถแลบลิ้นแตะจมูกตัวเองได้

รูป : Kawai Ritsu



ชื่อ : Aizawa Ayaka ไอซาวะ อายากะ (ชื่อจริง Claudia Scarletta คลอเดีย สกาเลตต้า)

ประวัติ + นิสัย : ลูกสาวหัวแก้วหัวแหวน ของหัวหน้าแก๊งค์มาเฟียในอิตาลี เธอเป็นลูกครึ่งญี่ปุ่น โดยมีแม่เป็นคนญี่ปุ่น แต่แม่เลิกกับพ่อนานแล้ว เพราะไม่สามารถทนอยู่กับสภาพแวดล้อมของพวกมาเฟียได้ ตัวเธอเองก็เช่นกัน เธอจึงหนีไปญี่ปุ่นกับแม่ แล้วเปลี่ยนชื่อแซ่ซะใหม่ เป็น ไอซาวะ อายากะ เพื่อให้ถูกตามตัวได้ยากขึ้น เพราะพ่อรักเธอมาก คงจะส่งลูกน้องมาตามหาแน่นอน แต่เพื่อความชัวร์ เธอก็เปลี่ยนลุคตัวเองด้วย โดยการตัดผมสั้น ย้อมผมดำ (ตอนแรกสีทอง) ก่อนที่จะเข้าเรียนในโรงเรียนมัธยมปลายในญี่ปุ่น แต่เธอก็รู้ตัวว่าคงจะหนีได้ไม่นานนัก ในขณะนั้น เธอได้รู้จักกับ เอล อซูล ฮีโร่ประจำเมืองโดยบังเอิญ เธอรู้สึกชื่นชมเขามาก และมีความปาราถนาอยากได้เขามาเป็นบอดี้การ์ดให้กับเธอ เพื่อปกป้องเธอจากลูกน้องของพ่อที่พยายามจะพาตัวเธอกลับไป

ด้านนิสัยเธอค่อนข้างหัวรั้น ออกแนวอยากได้อะไรต้องได้อยู่เหมือนกัน ไม่ยอมอ่อนข้อหรือใจอ่อนกับใคร และพร้อมที่จะป้องกันตัวเองจากภัยอันตรายทุกอย่างจากคนรอบข้าง ไม่ว่าจะตั้งใจหรือไม่ตั้งใจก็ตาม โดยเฉพาะพวกผู้ชายมักจะโดนเธอใช้กำลังใส่บ่อยๆหากมายุ่งแบบไม่ดูตาม้าตาเรือ

ความสามารถ : จริงๆเธอใช้ปืนเป็นเพราะพ่อเคยสอนตอนเด็กๆ แต่เธอก็ไม่ได้จับปืนนานแล้ว นอกจากนี้ยังมีทักษะการป้องกันตัวอยู่บ้าง เพราะพ่อของเธอที่หวงลูกสาวอย่างเธอมากๆ จึงสอนวิธีการป้องกันตัวให้หลายอย่าง

รูป :

Dojima Gin

ชื่อ : Satou Shouichi

ประวัติ + นิสัย : เป็นเชฟและเจ้าของร้านอาหารที่พอมีชื่อเสียงอยู่บ้างที่ชื่อว่า "Milan's Taste" เป็นร้านอาหารสไตล์อิตาเลี่ยนที่เกิดจากการที่เขาได้ร่ำเรียนทักษะการทำอาหารอิตาเลี่ยนมาโดยตรง เคยไปฝึกงานที่ประเทศอิตาลี่มาแล้วพอสั่งสมประสบการณ์จึงกลับมาเปิดร้านอาหารเป็นของตนเองในญี่ปุ่น

เป็นคนที่เอาจริงเอาจังกับการทำอาหารมากๆ แต่เอาจริงเอาจังในเชิงนี้ไม่ได้หมายความว่าสูตรหรือปริมาณวัตถุดิบในอาหารต้องเป๊ะ ที่จริงแล้วเขามักจะใช้สัญชาตญานในการทำอาหารด้วยซ้ำไป แต่มี Passion กับอาหารและไม่ยอมให้ใครมาดูถูกศาสตร์แห่งการทำอาหารเด็ดขาด จริงๆก็เป็นคนจริงจังนั่นแหละ ต้องการทำอะไรให้สำเร็จ และจะไม่ชอบถ้าตัวเองต้องตกเป็นผู้แพ้ (เช่น เมนูใหม่ทำแล้วไม่อร่อย ลูกค้าไม่ยอมเข้าร้าน และสถานการณ์ในชีวิตประจำวันตามปกติ เป็นต้น)

ความสามารถ : ทำอาหารค่อนข้างเก่งโดยเฉพาะอาหารอิตาเลี่ยน