My Idol วงที่จะกลายเป็นตำนาน S L U R

วงดนตรีสัญชาติไทย การรวมตัวกันของ 5 หนุ่มที่มีใจรักในแนวเพลงสไตล์ “Rock N' Roll” โดยพวกเขาได้ผสมผสานความเป็น Rock และ Pop เข้าไว้ด้วยกันจนเกิดเป็นเพลงทางเลือกใหม่ที่ฟังง่าย ฟังสนุก และพ่วงความหฤหรรษ์ ด้วยการแทรกเสียงเครื่องเป่าทองเหลืองอย่าง “ ทรัมเป็ต ” เข้าไปไว้ในบทเพลงของพวกเขา เพื่อช่วยเพิ่มสีสัน ความสนุก และจังหวะที่ชวนให้ต้องขยับแข้งขยับขาเต้นรำเป็นอย่างยิ่ง บวกกับความตั้งใจจริงด้วยการ Produce เพลงของพวกเขาเองทั้งหมด ทั้งเนื้อร้อง ทำนอง เรียบเรียง ด้วยการแสดงสดแบบสุดมันส์ ปนความสนุกสนานของจังหวะดนตรีที่คึกคัก ชวนเต้นรำในสไตล์ ROCK N' ROLL จนเข้าตาถูกแนวทางของค่ายเพลงอย่าง สมอลล์รูม คว้ามาเป็นศิลปินในสังกัด ด้วยลีลา และภาพลักษณ์ที่สะดุดตา ทั้ง แนวทางงานเพลง บวกกับบุคลิกท่าทางในสไตล์ส่วนตัวของแต่ละคน ที่เรียกได้ว่าสุดๆ แบบไม่ยอมใคร พวกเค้าเหล่านั้น เรียกตัวเองว่า SLUR


ประวัติ

ในปี พ.ศ. 2548 เย่ นักร้องนำ และเอม มือกลอง ได้พบกันที่บ้านเพื่อนเพื่อเล่นดนตรี และได้ดูมิวสิกวิดีโอ Last Night ของวงสโตรกส์ จากนั้นทั้งสองจึงตกลงทำเพลงที่ง่ายแต่เล่นเทคนิคเสียงมาก (music that very simple but requires a lot of effort on sound design) โดยตั้งชื่อโปรเจกว่า เดอะเซฟพาร์ ทั้งสองคนได้ทำดนตรีและวางจำหน่ายในงานแฟตเฟสติวัล ครั้งที่ 3 จำนวน 50 แผ่น ซึ่งขายหมด



ต่อมาเอมได้ชวนกาหลิบ เพื่อนสมัยมัธยมมาทำดนตรีด้วยกันโดยเป็นมือเบส กาหลิบได้แนะนำให้ทั้งสองได้รู้จัก แบงค์ มือทรัมเปต ซึ่งได้เข้าเป็นสมาชิกของวงตามความสนใจของเย่ที่อยากมีเสียงทรัมเปตในเพลง เมื่อมีสมาชิกสี่คนแล้ว วงจึงทำเดโมเพื่อเล่นในคอนเสิร์ต ไลฟ์ อิน อะเดย์ จัดโดยนิตยสารอะเดย์ ซึ่งเป็นคอนเสิร์ตที่เปิดโอกาสให้วงดนตรีต่างๆ นอกกระแสหลักได้แสดงสดบนเวทีใหญ่ และมีการขายซีดีเดโมในงานด้วย โดยแบงค์เป็นผู้ตั้งชื่อวงเพื่อใช้บนปกซีดี ชื่อวงอิงจากคลาสทรัมเปตที่แบงค์เรียน และสอดคล้องกับคำในภาษาไทยที่แปลว่าคนที่ไม่ค่อยได้เรื่องราว วงมีโอกาสแสดงในไลฟ์ อิน อะเดย์ ครั้งที่ 2 แต่เกิดฝนตกทำให้ไม่สามารถแสดงได้ แต่อะเดย์ได้นำเพลงของวงซึ่งต่อมาชื่อว่า A Day รวมในอัลบั้มอะเดย์ 3 เพลงนี้จึงเป็นเพลงแรกของวงที่ได้วางจำหน่าย


จากนั้น เย่ได้พบกับ เป้ที่ห้องซ้อมดนตรีแห่งหนึ่ง และได้ชวนเป้เข้าเป็นสมาชิกวง เมื่อเป้ฟังการซ้อมของวงที่บ้านกาหลิบ จึงตัดสินใจเป็นมือกีตาร์ของวง และวงได้ย้ายสถานที่ซ้อมมายังบ้านของเป้ ต่อมากาหลิบได้แยกตัวออกไปทำงาน และ บู้ได้รับคัดเลือกเป็นมือเบสของวงแทนกาหลิบ วงที่มีสมาชิกห้าคนได้แสดงตามงานในมหาวิทยาลัยและงานดนตรีนอกกระแสหลักต่างๆ ควบคู่กับการทำเดโมเพลง พวกเขาได้ส่งเดโมเพลงไปตามค่ายเพลงต่างๆ รวมทั้งสมอลล์รูม แม้ในคราวแรกทางค่ายจะเห็นว่าเดโมเพลงที่สะเลอส่งมานั้นมีจุดบกพร่องอยู่ บ้าง แต่ทางวงก็ได้ส่งเดโมชุดที่สองไปอีก และในคราวนี้ทางค่ายได้ให้โอกาสวงในการร่วมทัวร์คอนเสิร์ตของค่าย วงเริ่มเป็นที่จับตามองในฐานะคลื่นลูกใหม่ของวงการเพลงนอกกระแสหลักของไทย


ต่อมา สะเลอได้ออกอัลบั้มเต็มชุดแรก boo! เมื่อวันที่ 5 ตุลาคม พ.ศ. 2549 และวงเริ่มมีชื่อเสียงในวงกว้างนับต้งแต่บัดนั้น จากนั้นในต้นปี พ.ศ. 2551 วงได้รับเชิญจาก Noisedeluxe records ประเทศเยอรมัน ให้ไปแสดงคอนเสิร์ตและนำผลงานไปจำหน่าย และในช่วงปลายปีได้ออกอัลบั้มชุดที่สอง bum โดยมีสมาชิกเพียงสี่คน คือ เย่ เอม เป้ และบู้

สมาชิก

จักรพันธ์ บุณยะมัต (เย่/เต้) ร้องนำ, กีต้าร์



อารักษ์ อมรศุภศิริ (เป้) กีต้าร์



ธนันต์ บุญญธนาภิวัฒน์ (บู้) เบส



ธิติพันธุ์ อนะวัชพงษ์ (เอม) กลอง



ธีรวัต อุทัย (แบงค์) ทรัมเปต ( อดีตสมาชิก )




Credit : http://th.wikipedia.org/wiki/%E0%B8%AA%E0%B8%B0%E0%B9%80%E0%B8%A5%E0%B8%AD


ส่วนเรื่องผลงานก็อย่างที่รู้ๆกัน ก็ไม่ขอลงมากละกัน เอาคร่าวๆพอ เอาเป็นว่า มาฟังผลงานล่าสุดที่ถูกใจผมมากๆก็พอ

วงนี้สุดยอดมากครับ

เสลอเมพสุดใน 3 โลก

เสล่อ !!!!!!! เมพ

เพลงสนก ดีครับ วงนี้ Dance กระจาย

วงเมพได้ใจ