“นั่นตัวอะไร...” เมย์พูดด้วยสีหน้าสับสนเมื่อเห็นหุ่นสีน้ำตาลตัวนั้น
ยูเรนัสดึงดาบของมันออกก่อนจะเตรียมจะแทงไปที่หุ่นสีน้ำตาลตัวนี้ แต่มันยกโล่ขึ้นมากันได้อีกครั้ง ดาบของยูเรนัสกระแทกกับโล่ แต่มันก็ไม่ได้ทำให้โล่ที่อยู่ในมือของหุ่นสีน้ำตาลตัวนี้ร้าวหรืออะไร หุ่นนำชัยของมงคลนั้นหยิบปืนเลเซอร์กระบอกเล็กของมันออกมาก่อนจะยิงไปหายูเรนัส หุ่นสีน้ำเงินตัวนั้นกระโดดหลบออกมาได้ทัน ท่ามกลางความสับสนนั้นสกายก็ออกแรงก่อนจะทำให้เขาหลุดพ้นจากโซ่ตรวนของจูปิเตอร์ได้ สกายหันไปก่อนจะยิงปืนเลเซอร์กลับไปทางจูปิเตอร์ มันหลบได้เหมือนกัน แต่นั่นทำให้โชมีโอกาสที่จะหนีและกลับไปตั้งตัวใหม่ สกายบินกลับไปยืนข้างๆกับหุ่นของมงคลที่ยังคนยืนยกโล่อยู่ เบื้องหลังของทั้งสองนั้นมีดิเทอมิเนชั่นอยู่ด้วย
“โช นายพาทรินิตี้กลับไปที่ไลท์บิงเกอร์ก่อน เดี๋ยวชั้นจะยื้อตรงนี้ไว้ให้” มงคล
“เข้าใจละ” โชตอบกลับสั้นๆ
“ผมจะกลับไปยังไลท์บิงเกอร์และจะพาทรินิตี้กลับมาด้วย” โชรายงานให้กับทาร่าที่อยู่ในห้องบัญชาการ
“รับทราบค่ะ” ทาร่าตอบกลับ
“เอ่อ คุณโชคะ? ชั้นเห็นหุ่นอีกตัวอยู่แถวๆนั้นด้วย นั่นหุ่นของใครหรอคะ?” หญิงผมดำถามด้วยความสงสัย
“ของมงคลน่ะ” โชตอบสั้นๆ
“เอ๊ะ!?” หญิงสวมแว่นอุทานด้วยน้ำเสียงตกใจ
“ถ้างั้นผมจะรีบพาหุ่นดิเทอมิเนชั่นกลับ ใกล้ๆแล้วผมจะส่งสัญญาณบอกนะครับ” ชายผมน้ำตาลตอบก่อนจะตัดการสื่อสาร
สกายหิ้วแขนของดิเทอมิเนชั่นก่อนจะวิ่งออกจากสนามรบไปชั่วคราว ทิ้งไว้ให้เหลือมงคลกับหุ่นของผู้รุกรานสองตัว หุ่นสีส้มเริ่มบุกใส่ “นำชัย” ของมงคลทันที มันใช้ดาบของมันฟันไปเข้าไปที่โล่ แต่มงคลก็ยังทำในแบบที่เขาทำ เขายกโล่ของเขามารับดาบของจูปิเตอร์ แต่ว่าเมื่อเขายกโล่มานั้น ก็มีเชือกออกมาดึงโล่ออกจากหุ่นสีน้ำตาลของมงคล โล่นั้นลอยไกลออกไปจากจุดที่เขายืนอยู่ เมื่อโล่หลุดออกจากมือของเขา ก็เป็นคราวของยูเรนัสที่ตรงมาพร้อมกับดาบเล่มยักษ์ของตน มันพุ่งมาเตรียมจะเสียบเข้าที่กลางท้องของหุ่นตัวนี้ แต่นำชัยนั้นเลี้ยวหลบไปได้ หุ่นสีฟ้าตัวนี้ยังคงใช้ดาบของมันฟาดฟันอย่างต่อเนื่อง เพลงดาบของมันนั้นค่อนข้างรวดเร็ว นำชัยได้แต่โยกหลบไปมา
“เร็วชะมัด” มงคลพูดพลางขยับหลบไปเรื่อย
“ชั้นเข้าใจแล้วว่าทำไมโชกับทรินิตี้ถึงสู้ไม่ได้” เขาพูดต่อ
แต่เมื่อเขารู้ตัวอีกที เขาก็ถูกสลิงรัดไว้ที่ขา มันมาจากหุ่นสีส้ม หุ่นที่ชื่อจูปิเตอร์ออกแรงก่อนจะดึงเต็มแรง มันทำให้นำชัยล้มลงไปกับพื้น ยูเรนัสกระโดดมาก่อนจะใช้ดาบของมันปักลงไปบนหุ่นของนำชัย แต่นำชัยนั้นใช้มือประดาบไว้ นำชัยออกแรงเต็มที่ไม่ให้ดาบเล่มยักษ์เสียบทะลุร่างของเขา มงคลมองไปที่ขาของหุ่นตัวเอง มันถูกรัดไว้ มันทำให้เขาขยับไปไหนไม่ได้ ถ้าหากเขาสามารถดิ้นหลุดออกไปได้ เขาคงสามารถเคลื่อนที่ได้ง่ายขึ้นเยอะ นำชัยใช้ขาอีกข้างเตะใส่มือของยูเรนัส มันทำให้ดาบของยูเรนัสลอยก่อนจะปักลงไปบนทะเลทราย มงคลหยิบปืนออกมาก่อนจะยิงไปยังหุ่นของเมย์ จูปิเตอร์กระโดดออกไป มันทำให้คนน้องแห่งตระกูลซันเดอร์แลนด์ต้องปล่อยสลิงออกไปด้วย มงคลรีบลุกขึ้นมาก่อนจะตรงไปยังโล่ที่ตกอยู่บนฝืนทราย นำชัยหยิบขึ้นมาก่อนจะหันมามองหุ่นอีกสองตัวกำลังพุ่งตรงมาทางมัน
“คุณไลล่าค่ะ ตอนนี้พลังงานชาร์ตได้ 80 เปอเซนต์แล้ว” ทาร่าหันมารายงานกับหญิงผมม่วง
“โอเค ส่งสัญญาณได้” ไลล่าตอบ
พลุนั้นถูกจุดขึ้นฟ้า มันเป็นสีที่บ่งบอกให้ทุกคนถอยทัพ มงคลเห็นพลุนั้นก็รีบถอยออกจากบริเวณที่เขาอยู่
“ชั้นไม่ให้แกหนีไปหรอก!!” เมย์พูดก่อนจะเริ่มยิงเลเซอร์ไล่ตามหุ่นสีน้ำตาลที่กำลังหนี
กลับมายังที่ไลท์บิงเกอร์ ประตูนั้นเปิดช้าๆ สกายและดิเทอมิเนชั่นมาถึงจุดหมายแล้ว ทั้งคู่กลับเข้าไปในไลท์บิงเกอร์ ประตูค๊อกพิทของหุ่นทั้งสองตัวเปิดออก คนขับทั้งสองออกมาจากตัวหุ่น
“เป็นอะไรไหม?” โชถามทรินิตี้ที่ลงมาจากหุ่นของตัวเอง
“ไม่เป็นไร...” ทรินิตี้ตอบสั้นๆ
โชพยักหน้าก่อนจะตะโกนกลับไปหาทีมช่างที่อยู่ในโรงเก็บหุ่นแห่งนี้
“รบกวนช่วยเติมพลังงานหุ่นให้ผมหน่อยครับ ผมจะกลับออกไปอีกรอบ”
“เอ๊ะ นายจะกลับออกไปอีกหรอ?” ทรินิตี้พูดด้วยน้ำเสียงตกใจ
“ชั้นต้องกลับไปช่วยมงคลอีกน่ะ”
โชพูดจบก็กลับขึ้นไปบนหุ่นของเขา เมื่อทีมงานส่งสัญญาณให้เขากลับออกไปได้ เขาก็ออกกลับสู่สมรภูมิอีกครั้ง ยานสีขาวนั้นเริ่มเคลื่อนออกไปเช่นเดียวกัน มันออกจากปากถ้ำและยกตัวลอยช้าๆ มันคงต้องใช้เวลาอีกพักนึงกว่าจะบินขึ้นฟ้าได้ แต่เมื่อมันลอยตัวได้เพียงไม่เท่าไหร่ มันก็ถูกอะไรบางอย่างยิงเข้าไปที่เครื่องยนต์ มันทำให้เครื่องนั้นหยุดบินขึ้น และพุ่งไปในทิศทางตรงข้ามนั่นก็คือลงไปข้างล่างแทน ไลท์บิงเกอร์นั้นกระแทกกับพื้นทราย ทั้งเครื่องนั้นสั่นสะเทือนจากแรงกระแทก ไลล่าเกาะแขนเก้าอี้ไว้แน่น
“รายงานความเสียหาย” ไลล่าเอ่ยปากถามทาร่าที่มองหน้าจออยู่
“เครื่องยนต์เสียหายหนักค่ะ พลังงานตอนนี้เหลือแค่ 40 เปอเซนต์ค่ะ” ทาร่าหันมารายงานให้ฟัง
“อะไรยิงเรา?” ผู้บัญชาการยิงถามต่อ
ทาร่าไม่ได้ตอบด้วยคำพูดแต่ตอบด้วยรูปภาพ บนจอนั้นฉายเป็นภาพของยานสีดำที่หลบอยู่หลังก้อนเมฆ มันเป็นยานลำเดียวกันกับที่นำจูปิเตอร์และยูเรนัสมาส่ง พวกเขาลืมเกี่ยวกับตัวตนของยานลำนั้นเลย ยานลำนั้นเริ่มยิงปืนใหญ่มาอีกครั้ง
“เปิดบาเรียร์” ไลล่าตะโกนสั่ง
กระสุนพวกนั้นลอยมาแต่มันกระแทกกับโล่ของไลท์บิงเกอร์ แม้มันจะป้องกันได้แต่ด้วยสภาพแบบนี้ของมันนั้น อีกไม่นานบาเรียร์คงถูกทำลายลง ในขณะเดียวกันที่นำชัยยังวิ่งอยู่บนฝืนทรายที่หยาบร่วม มันเห็นไลท์บิงเกอร์ แต่มันไม่ใช่ในสภาพที่ควรจะเป็น นำชัยหยุดด้วยความสับสน
“มงคล ข้างหลัง!!” โชตะโกนขึ้นมา
มงคลหันกลับไปตามคำพูดของเพื่อนของเขา เมื่อเขาหันกลับมานั้นเขาก็เจอยูเรนัสกระโดดมาพร้อมกับดาบเล่มยักษ์ของมัน นำชัยยกโล่ของมันขึ้น แต่ไม่ทัน ดาบของยูเรนัสนั้นตัดผ่านแขนของนำชัย แขนข้างที่ถือโล่นั้นตกลงพื้นทราย จูปิเตอร์ตรงมาพร้อมกับดาบเลเซอร์ของมันเหมือนกัน
“เสร็จชั้นล่ะ!!” เมย์พูดด้วยความมั่นใจ
แต่ก่อนที่ดาบจะเสียบเข้าที่ค๊อกพิทของนำชัย สกายนั้นก็พุ่งมาก่อนจะหยิบโล่ของมงคลที่อยู่บนพื้นขึ้นมากันดาบของจูปิเตอร์ไว้ได้ สกายหยิบปืนออกมาก่อนจะยิงไปทางจูปิเตอร์ แต่หุ่นสีส้มยังคงหลบได้เหมือนเคย ยูเรนัสก็ตรงมาพร้อมกับยกดาบของมันเตรียมจะผ่าร่างของสกายเหมือนกัน แต่มงคลหยิบปืนก่อนจะยิงไล่ยูเรนัสออกไป หุ่นของตระกูลซันเดอร์แลนด์ยืนข้างๆกัน
“น่ารำคาญเป็นบ้าเลย” เมย์บ่นด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด
“ใช่ แต่ไลท์บิงเกอร์เครื่องยนต์ตอนนี้พังแล้ว ยังไงซะมันก็ต้านเราไม่ได้นานหรอก” เอพริลพูด
=====
“พลังงานตอนนี้เราเหลือแค่ 40 เปอร์เซ็นต์เท่านั้นแล้วค่ะ เราคงต้านไว้อีกนานไม่ได้แน่ๆ” ทาร่ารายงาน
“ชั้นจะออกไปต้านมันเอง” อาราตะพูดก่อนจะเตรียมวิ่งออกไป
แต่ไม่ทันที่เขาจะได้ออกจากห้อง หญิงผมม่วงนั้นก็จับข้อมือของเขาไว้ ชายผมขาวหันกลับ หญิงผมยาวคนนี้ส่ายหน้าไม่ให้อาราตะออกไป ไลล่าปล่อยมือข้อมือของเขาออก อาราตะได้แต่หยุดนิ่ง เขากำหมัดแน่น แต่เขาก็ไม่ได้ไปไหน เขายังคงยืนอยู่ที่เดิมของเขา
“ทาร่าตามตัวแมทมาได้ไหม?”
“ได้ค่ะ ซักครู่ค่ะ” เธอกดปุ่มเพื่อจะติดต่อไปยังแมทที่น่าจะอยู่ในโรงเก็บหุ่น
ภาพของชายผมแดงปรากฏขึ้นมาบนจอใหญ่
“แมท...สิ่งนั้นพร้อมแล้วรึยัง?” ไลล่าเอ่ยปากถาม
“จะบอกว่าเสร็จแล้วก็เสร็จแล้วนั่นแหละ แต่ชั้นยังไม่เคยทดลองเลย” ชายผมแดงตอบกลับ
“ถ้างั้นถึงคิวใช้แล้ว” หญิงผมม่วงฟ้าพูด
“โอเค ถ้างั้นชั้นจะรีบไปแล้วกัน”
ชายผมแดงตัดการสื่อสารไป การต่อสู้ข้างนอกนั้นยังดำเนินต่อ หุ่นทั้งสองฝ่ายต่างงัดทุกอย่างที่มี แต่ไม่ว่ายังไง ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น โชมองไปที่หน้าจอของเขา พลังงานของเขาเริ่มเหลือน้อยแล้ว แม้เขาจะพึ่งเติมพลังงานมา แต่เขาไม่ได้เติมเชื้อเพลิงมาเยอะขนาดนั้น ไม่เร็วก็ช้าพลังงานเขาก็คงหมด และตอนนี้ก็ใกล้หมดแล้ว แต่มันก็ไม่ได้มีเพียงแค่หุ่นเท่านั้นที่พลังงานเหลือน้อย แต่ตัวของโชเองนั้นก็เหนื่อยเหมือนกัน เขาสู้มากี่ชั่วโมงแล้ว? ตัวเขาเองก็ไม่รู้ และด้วยสภาพอากาศอันร้อยระอุแบบนี้ยิ่งเป็นตัวที่ขับเคลื่อนให้ร่างกายของเขาหมดแรง เหงื่อนั้นไหลท่วมร่างของเขา เกือบทุกส่วนเขานั้นเต็มไปด้วยเหงื่อ
หุ่นสีส้มยกมือขึ้นก่อนจะยิงเลเซอร์มาทางเขา โชโยกคันโยกหลบเหมือนปกติ แต่มันค่อนข้างช้ากว่าปกติ โชคดีที่เขายังรู้สึกตัวได้ทัน มันจึงทำให้ได้แค่เฉี่ยวๆจากตำแหน่งที่เขาอยู่เท่านั้น “เกือบไปแล้ว” โชพูดกับตัวเองเบาๆ เขาเริ่มหายใจหนักขึ้น เขารู้สึกว่าร่างกายของเขาขยับได้ช้าลง เขารู้สึกปวดเมื่อยไปทั่วตัว หุ่นสีฟ้าสลับเทาก็ยังคงบุกเข้ามาต่อเนื่อง โชยังคงโยกหลบได้ แต่ทุกครั้งที่มันแกว่งดาบของมัน เขารู้สึกว่ามันใกล้ขึ้นเรื่อยๆที่ดาบเล่มยักษ์นี้จะตัดร่างของเขาออกเป็นสองส่วน
“โช...นายไหวไหม?” มงคลถามขึ้นมา
“ไหว...แค่รู้สึกเหนื่อยน่ะ” โชตอบขึ้นมา
“คุณโช คุณมงคล รีบถอยกลับแถวไลท์บิงเกอร์ได้แล้วค่ะ เราจะหนีกันแล้ว”
“รับทราบ” โชกับมงคลตอบพร้อมกนั
ทั้งคู่ทำตามสิ่งที่หญิงผมดำพูด สกายและนำชัยถอยกลับไปยังไลท์บิงเกอร์ แสงอะไรบางอย่างเริ่มปรากฏขึ้นมา มันสว่างไปหมด ทั้งมงคลและโชไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เช่นเดียวกันกับภายนอก จูปิเตอร์และยูเรนัสยืนอยู่ข้างนอก เอพริลจับคันโยกของตัวเองก่อนจะพุ่งตรงเข้าไปในแสงนั่น เธอง้างดาบของเธอ เธอไม่รู้หรอกว่าอะไรอยู่ข้างในนั้น แต่เธอหวังว่าดาบของเธอนั้นจะเสียบอะไรบางอย่าง
“พี่!!” เมย์ตะโกนเรียกชื่อของเอพริล
เธอเข้าไปในแสงนั่นเหมือนกัน ไม่นานนักแสงนั้นก็หายไป เมื่อแสงหายไป ทุกอย่างนั้นก็หายไปเช่นเดียวกัน บนพื้นนั้นมีรอยเผาไหม้ของอะไรบางอย่าง เมย์ที่อยู่ในหุ่นสีส้มพยายามมองหาพี่สาวของตัวเอง แต่เธอก็ยังไม่เห็นอะไรทั้งนั้น เธอพยายามติดต่อพี่สาวของเธอ แต่หากทว่าสัญญาณนั้นไม่สามารถเข้าถึงได้ มันเกิดอะไรขึ้น?
=====
แสงสีขาวบนจอของโชนั้นหายไป เขามองออกไปนอกจอก่อนจะเห็นสภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนไป มันไม่ใช่ทะเลที่ร้อนระอุ แต่มันกลับเป็นสภาพแวดล้อมที่เต็มไปด้วยป่าไม้ โชขยับหุ่นของเขารอบๆ ก่อนที่เขาจะเห็นท้องฟ้าที่ปลอดโปร่ง มันมีภูเขาอยู่ด้วย มันเป็นภูเขาสูงและดูเด่น ที่นี่มันที่ไหน? มันเกิดอะไรขึ้น? ในหัวของโชนั้นสับสนไปหมด ทุกอย่างนั้นเกิดขึ้นเร็วมาก จนเขาไม่สามารถประมวลผลได้ทัน
“การวาร์ปเสร็จสมบูรณ์” แมทที่นั่งอยู่ในห้องบัญชาการพูด
ทุกคนในห้องบัญชาการต่างโห่ร้องด้วยความยินดี พวกเขาสามารถหลบหนีออกจากสมรภูมิเมื่อครู่นี้ได้ โชกับมงคลนั้นยังคงสับสนว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ในขณะที่เขายังหันไปหันมานั้นเขาก็เห็นอะไรบางอย่างที่ไม่ควรอยู่ที่นี่ด้วย มันคือหุ่นสีฟ้าสลับเทาที่เขียนไว้ว่ายูเรนัส มันนอนอยู่กับพื้น มันลุกขึ้นมาช้าๆ มันมองไปรอบๆ มันถูกรายล้อมด้วยศัตรูของมัน เอพริลที่อยู่ข้างในพยายามติดต่อน้งอสาวของเธอ แต่มันไม่สำเร็จ เธอลองติดต่อยานของเธอ แต่หากทว่ามันก็ยังไม่สำเร็จเหมือนกัน ดูเหมือนเธอจะไม่มีทางเลือกอื่น เธอเปิดค๊อกพิทของเธอออกมา เธอถอดหมวกของเธอออกมา ผมสีทรายของเธอนั้นโบกพลิ้วไหวไปตามสายลม เธอยกมือทั้งสองข้างขึ้น มาเป็นสัญญาณว่าเธอนั้นยอมแพ้แล้ว
