วันศุกร์ ที่6 กันยายน พ.ศ.2556...
สวัสดีไดอารี่ที่รัก...วันนี้ชั้นมีอะไรที่อยากจะเล่าให้เธอฟัง
มันเป็นเรื่องที่ตื่นเต้นและหวาดกลัวเท่าที่ชีวิตอันแสนจะสมบรูณ์แบบของฉันจะเคยเจอมา !!!
คือวันนี้ชั้นได้ไปดูโชว์ New-Generation Superstar Academy กับแฟนสาวของฉันอิซาเบลล่า...
มันเป็นโชว์ที่สนุกมากเลยจนฉันกับอิซาเบลล่าไม่อยากจะลุกไปจากที่นั่่งเลยด้วยซ้ำเป็นโชว์ที่มันส์จริงๆ
เรื่องมันก็จะจบแบบแฮ็ปปี้อยู่แล้วถ้าไม่ไปเจอกับไอ้หมอนั้นตอนขากลับซะก่อนนะสิ
ช่วงตอนขากลับฉันกำลังจะเดินไปส่งอิซาเบลล่าแล้วก็กำลังคุยกันกำลังสนุกแบบเขาด้ายเข้าเข็มเลยเชียว แต่แล้วก็มีเสียงของไอ้หมอนั้นดังขึ้น !?
"ที่เดียวไอ้น้อง....คืนนี้พี่จองโต๊ะมุมด้านใน ขอมุมสลัวสลัว รู้ตัวว่าต้องร้องไห้! ไม่อยากให้ใครเห็นนนน้ำตา..เฮเฮๆๆ.." อะไรกันเนี่ยนี่มันเสียงหมาทีไหนกำลังหอนอยู่เนี่ย(ฉันคิดในใจ) นี้มันเสียงของคนที่กำลังเมามากอยู่ชัดๆทำไมถึงมีคนเมาอยู่ที่นี้ด้วยล่ะ ฉันจึงกวาดสายตาหาเจ้าของเสียงจึงรู้ได้ว่าเป็นเสียงของชายใส่ฮู้ดสีดำถือขวดเหล้าอยู่ข้าหลัง !!!
แต่ฉันก็ไม่ได้คิดอะไรมากหรอกและฉันก็ไม่กลัวเลยสักนิด แต่ฉันเป็นห่วงอิซาเบลล่ามากกว่าฉันเลยสะกิดบอกให้เธอรีบๆเดินไป แต่แล้วอยู่ดีๆ !?
ไอ้ขี้เมาคนนั้นกลับวิ่งมาจากทางด้านหลังอย่างเร็วแล้วมาชนกับเราสองคนจนทำให้เราสองคนต้องล้มลงไปนอนกับพื้นเลยทีเดียว แล้วแถมยังจะไม่พูดคำขอโทษพวกเราเลยกับพูดว่า...
"ชีวิตฉันมีแต่เดินชนหมา เฮ้ยม่ายช่ายยยย ชีวิตฉันมีแต่หมาพาไป จะเดินหนใดมีหมานำชีวิตฉันมีแต่หมานำ ฉันเดินก้าวตาม ตามหมาเดิน ชีวิตของฉันช่างเพลิดเพลิน ฉันเดินตามหมานำทาง ฮิ้วววว " มันทำให้ปี๊ดอย่างมากเลย
ฉันต้องจัดการซัดไอ้หมอนี้ให้เพื่อที่จะให้มันขอโทษและจะได้โชว์ให้อิซาเบลล่าของฉันให้รู้แฟนของเธอนั้นกล้าหาญแค่ไหนซึ่งนั้นก็คือความคิดอันดับแรกของฉัน !!!
เมื่อฉันคิดได้แล้วฉันจึงลุกขึ้นมาปัดฝุ่นออกจากกางเกงและไปช่วยพยุ่งอิซาเบลล่ายอดดวงใจของฉันให้ลุกขึ้น จากนั้นฉันก็วิ่งไปหาไอ้ขี้เมาที่ใส่ฮู้ดสีดำแล้วพอเจอมันฉันพอจำได้ว่าฉันไปจับที่ไหล่มันแล้วตะโกนด่ามันไปว่า "ไอ้สลัดจานนี้(ละไว้ในฐานที่เข้าใจ)" และกระตุกไหล่มันมาอย่างแรงเพื่อที่จะให้มันหันมา จากนั้นฉันก็ปล่อยหมัดขวาไปเพื่อที่จะซัดมันจังๆเข้าที่หน้า แต่ทว่าผลมันกลับไม่ใช่อย่างที่ฉันคิดไว้ !?
พอหมัดขวาตรงของฉันจะถึงหน้ามันแล้วมันกลับหมุนตัวหลบได้แล้วทำให้ขวดเหล้าหล่นแตก และหมวกของเสื้อฮู้ดของหมอนั้นก็หลุดลงมาทำให้ฉันกำลังจะเห็นหน้ามันอยู่แล้วแต่มันกลับมาจับหัวของฉันให้ก้มลงมาพร้อมทั้งจะตีศอกเข้าไปที่หัวของฉันพอดีๆ ทำให้ฉันคิดว่าฉันคงจะไม่รอดแล้วแน่ๆ "ไม่เอาน่ะนี้ฉันจะตายไปทั้งๆที่ยังซิงอยู่เนี่ยนะ ไม่นะไม่" และแล้วคำอ้อนวอนของฉันก็ได้ผล !!!
หมอนั้นกลับหยุดก่อนที่ศอกจะมาโดนหัวฉันประมาณหนึ่งเซนครึ่งได้ถ้าฉันจำไม่ผิดแล้วก็มากระซิบห่างๆหูของฉันว่า "ก่อนที่จะว่าใครน่ะให้ดูคนๆดีก่อนว่าเขาเป็นกระต่ายหรือราชสีห์" จากนั้นหมอนั้นก็เดินหนีไปโดยที่ไม่สนใจใครต่อใครทั้งนั้น และในตอนที่หมอนั้นเดินจากไปฉันรู้สึกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูกเหมือนกันมันเหมือนกับรอดมาจากประสบการณ์เสี่ยงตายอย่างไงไม่รู้ !!!
แต่ที่ฉันรู้คือหมอนั้นเป็นคนที่น่ากลัวและอันตรายอย่างมากและฉันภาวนาขอให้ไม่เจอหมอนั้นอีกเป็นครั้งที่สองแต่ถ้าเจออีกฉันก็ว่าน่าจะจำเขาไม่ได้หรอกเพราะว่าฉันเห็นเขาแค่แว่บเดียวแต่แปลกจริงๆเลยไดอารี่ที่รักฉันรู้สึกเหมือนเห็นเขาในเจอเหมือนว่าเขาจะเป็นนักมวยปล้ำที่ชื่อว่า...R...RJ...อ๋อใช้แล้ว
RJ Hyde ถ้านักมวยปล้ำคนนั้ใช้ไอ้หมอนั้นล่ะก็ฉันขอเตือนนักมวยปล้ำทุกคนเลยนะว่าพวกนายได้เจอคู่ต่อสู้ที่น่ากลัวมากๆเลยล่ะ !!!
ไดอารี่ที่รักฉันคงจะต้องหยุดเขียนแค่นี้แล้วล่ะเพราะฉันรู้สึกง่วงมากเลยล่ะเพราะงั้นก็ฝันดีนะ
ลงชื่อ
ไบรอัน เดอะซวย
