ถึงเหล่า Troublemakers ที่เคารพ...
สวัสดี Troublemakers ทุกคน นี่ก็เป็นฉบับที่สี่แล้วที่ผมได้พิมพ์จดหมายถึงพวกคุณทุกคน และฉบับนี้ก็ถือเป็นฉบับที่สำคัญที่สุดตั้งแต่ผมพิมพ์มันมา แน่นอน มันเพราะอะไรหลายๆอย่างที่เกิดขึ้นในตอนนี้นั้นละ
ผมพิมพ์จดหมายฉบับนี้ในห้องพักในโรงแรมแห่งหนึ่งในจังหวัดชัยนาท ใช่ หลังเสร็จสิ้นกิจใน EB ผมก็เดินทางมาที่นี้เพื่อพักผ่อนสมอง ก่อนจะพิมพ์จดหมายฉบับนี้ถึงพวกคุณ ผมได้ชมเกมฟุตบอลที่ชัยนาทเอาชนะสงขลาทีมรัก มันทำให้ผมรู้สึกว่าผมเซ็งหนักขึ้นไปอีก มันวันอะไรกันนะ?
ย้อนกลับไปใน Extreme Blood เมื่อคืนวานที่ผ่านมา มันก็เป็นอีกหนึ่งที่ย่ำแน่มากๆ สำหรับตัวผมและ Gatter พวกเราพ่ายแพ้เป็นแมทช์ที่ 5 ติดต่อกัน มันนับเป็นช่วงเวลาที่ยากลำบากของพวกเราอย่างแท้จริง...
อย่างที่พวกคุณรู้ ผมไม่ได้ลงสังเวียนในค่ำคืนนั้น ผมนั่งดู Gatter พ่ายแพ้ต่อ Luke Rage และ Marcus Hill ไปต่อหน้าต่อตาโดยที่ผมไม่สามารถทำอะไรได้ ผมยืนอยู่ตรงขอบเวทีเช่นเคยจนบางทีผมก็รู้สึกว่าตัวผมเองเป็นเพียงตัวประกอบ...แน่นอน ผมไม่ได้คิดโกรธเคือง Gatter เพียงแต่ผมกำลังคิดบางอย่างในหัวว่าผมกำลังทำอะไรอยู่...
ผมรู้สึกขอบคุณคำพูดที่ Luke หวังดีต่อผมเมื่อจบแมทช์นะ ผมรู็ตัวเองดีว่าตอนนี้ผมต้องตัดสินใจในเรื่องที่ยากลำบากที่สุดในชีวิต ผมอาจจะถูกตราหน้าว่าผมทิ้งเพื่อนที่กำลังลำบากเพื่อก้าวไปสู่ความสบายเพียงลำพัง นั่นคือสาเหตุที่ผมยังเป็นสมาชิกของ TB จนจบโชว์ที่ผ่านมา...
แล้วหลังจากนี้ผมควรจะทำอย่างไร? คนจำนวนไม่น้อยเรียกร้อง R-Pazz และในขณะเดียวกันคนจำนวนไม่น้อยก็เรียกร้อง TroubleMakers...แน่นอนว่าผมยังมีเวลาตัดสินใจอีกหนึ่งสัปดาห์ก่อนจะถึง EB ในสัปดาห์หน้า แม้ว่าผมอยากเหลือเกินที่จะจัดการเรื่องราวความวุ่นวายนี้ให้จบลงเร็วที่สุดก็ตาม...
ผมเคยพูดไว้ก่อนหน้านี้ว่า TB อาจจะจบลงตอนไหนก็ได้ อาจจะเป็นวันนี้หรือพรุ่งนี้ ตอนนี้ผมเหมือนตกอยู่ในสงครามประสาทของตัวผมเอง ผมต้องเลือกระหว่างการยึดติดและการปลดปล่อยตัวเองออกจากสิ่งที่เรียกว่าโซ่ตรวน...
ผมลองคิดไตร่ตรองด้วยปัญญาที่ไม่ได้มีมากเท่าผู้อื่น และมันทำให้ผมสะดุดคิดกับคำถามบางอย่าง...ถ้าผมอยู่ต่อมันจะทำให้ TB ดีขึ้นงั้นหรอ ทั้งๆที่ปัจจุบันมันก็แย่ลง? เพียงเท่านี้เหมือนผมจะตัดสินใจได้แล้วจริงๆ... บางทีความโหดร้ายของโลกนี้มันก็สอนให้เราได้เรียนรู้บทเรียนล้ำค่านะ...เกี่ยวกับการที่ต้องสวมบทผู้ร้ายเท่านั้นถึงจะตัดสินใจในเรื่องที่ยากจะทำใจแบบนี้ได้...สิ่งที่พระเอกทำไม่ได้นะ
พูดตามความจริงเลยนะ จดหมายฉบับนี้มันอยากเกินกว่าที่จะถ่ายทอดมันออกมาเป็นตัวอักษร หลายๆอย่างทำให้ผมผิดหวัง และทุกอย่างมันจะชัดเจนขึ้นใน Extreme Blood แน่นอน หวังว่านะ...
และเหมือนเคยผู้อ่านที่รัก...ผมอยากจะขอบคุณทุกเสียงเชียร์ที่คุณตะโกนเพื่อพวกเรา หากผมไม่ได้กล่าวคำนี้อีก ผมก็อยากจะให้พวกคุณจดจำมันเอาไว้เป็นการสั่งลง ขอบคุณสำหรับการติดตามจดหมายของผม อยากจะมอบอ้อมกอดนี้สู่คุณ แล้วพบกันในฉบับหน้าเหล่าตัวปัญหาที่น่ารักของผมตอนนี้...และตลอดไป
ด้วยรักและเคารพ
พาซซ์
