“เสียงคำรามที่ดังก้องไปทั่วสนาม.. นานแค่ไหนแล้วนะที่ไม่ได้ยิน.. คิดถึงจริงๆ..”
ภาพตัดมาที่ห้อง Locker แห่งนึง.. ซึ่งมีชายคนหนึ่งกำลังนอนห้อยหัว โดยเอาขาไปพาดกับราวเหล็กด้านบนผนัง.. ใช่แล้ว ชายคนนี้ไม่ใช่ใครอื่น..
เค้าคือ
“Zanon Zoldyck”
“ตั้งแต่วันนั้น ที่เราพลาดท่า แพ้ให้กับ Darrell และ Neo ไป.. มีหลายๆอย่างเกิดขึ้นมากมาย กับทั้งตัวชั้นและ Gabriel.. เรากลายเป็นคู่ต่อสู้ซึ่งกันและกัน.. จนถึงตอนนี้ที่เราฝ่าฟันเหล่า Guardians มาได้.. ความรู้สึกแบบนี้มัน.. ดีจังเลยนะ..”
“ในทุกๆการแสดง ชั้นมักจะบอกกับตัวเองอยู่หน้ากระจกเสมอ.. ว่าชั้นจะก้าวออกไป แล้วทำให้โชว์จบได้ดีที่สุด.. แม้ผลของมันอาจจะทำให้ชั้นเจ็บปวด.. แต่เพื่อทุกๆคนหละก็.. แค่เพียงรอยยิ้ม.. นั่นก็คือความสำเร็จสำหรับตัวชั้นแล้ว..”
“ก่อนที่โชว์จะเริ่มขึ้น.. มันเกิดคำถามกับตัวชั้นมากมาย.. ว่าที่เราทำลงไปทุกวันนี้.. เราทำมันเพื่ออะไรอย่างงั้นหรอ?.. เพื่อตัวเรา เพื่อคนอื่น หรือเพื่อใคร..”
“สำหรับชั้น นี่มันเป็นเพียงแค่จุดเริ่มต้น.. ไม่สิ.. มันคือสิ่งที่กำลังจะเริ่มต้นต่างหาก..”
“ชั้นมาไกลจริงๆ จากวันแรกที่ก้าวขึ้นมา ณ สถานที่แห่งนี้.. Kingdom Champion.. X-TagTeam Champion.. ทุกๆความสำเร็จที่เกิดขึ้น.. ถ้าขาดปัจจัยหลายๆอย่าง ชั้นคงทำมันไม่สำเร็จแน่..”
“อย่างแรก.. Gabriel.. ที่เป็นทั้งที่ปรึกษา เพื่อน และครอบครัว.. คนที่เดินมาตบบ่าชั้นในวันแรก.. แล้วบอกว่า เรามาก้าวไปด้วยกันใน ในฐานะนักล่าเถอะ.. มันทำให้เราเป็นเรา มันทำใหฮันเตอร์เป็นฮันเตอร์จนถึงทุกวันนี้..”
“อย่างที่สอง.. ก็ตัวชั้นเองนี่หละ.. ทุกๆครั้งที่ชั้นผิดพลั้ง ทุกๆครั้งที่ชั้นล้มลง.. ชั้นจะเป็นที่ลุกขึ้นเองเสมอ.. ชั้นไม่เคยคิดจะเดิมจ้ำเท้าอยู่กับที่.. ที่ชั้นคิด..คือการกระโดดข้ามกำแพงที่เรียกว่าปัญหา.. แล้วคว้าเชือกที่เรียกเป้าหมายเอาไว้..”
“แต่จากเหตุการณ์ในวันนี้.. ชั้นก็รู้ได้ว่า.. ชั้นยังคงห่างชั้นกับ Gabriel และ Alex อยู่หลายขุมนัก.. และการก้าวเดินออกจากเวทีไปเป็นคนแรก.. มันทำให้จิตสำนึกที่อยู่ในตัวชั้น นั้งดังกึกก้อง.. ว่าชั้นจะเป็นแบบนี้อีกครั้งไม่ได้.. ชั้นจะต้องแข็งแกร่งให้มากกว่านี้.. เพื่อชั้น.. เพื่อทีม.. เพื่อทุกคนที่คอยผลักดันชั้นจากด้านหลัง.. เพื่อทุกๆคน”
“การเป็นแชมป์มันยากแล้ว.. แต่การรักษามันเอาไว้นี่สิ.. มันยากกว่า..”
“แต่จะให้ชั้นอยู่กับที่ แล้วไม่ทำอะไรเลย ปล่อยให้ใครอื่นมาแย่งชิงเชือกที่ชั้นกำลังปีนป่ายอยู่อย่างงั้นหรอ..”
“ชั้นยอมที่จะตายอย่างวีรบุรุษ.. ดีกว่าการหดหัวอยู่ในกะลา..”
“และนั่นคือสิ่งที่ชั้นจะทำ.. นั่นคือสิ่งที่พวกเราฮันเตอร์ยึดมั่น.. ”
ก่อนที่ Zanon จะมองไปที่เข็มขัดแชมป์ที่วางพาดอยู่บนโต๊ะ..
“ไม่ว่าใครก็ตาม.. นับตั้งแต่วินาทีนี้.. ชั้นกล้ารับประกัน.. ว่านักล่า.. จะบดขยี้..ทุกอย่างๆที่ผ่านเข้ามา..”
“พร้อมที่จะก้าวเดินไปกับตัวชั้นหรือยัง?.. พร้อมที่จะพุ่งทะยานไปกับฮันเตอร์หรือเปล่า?.. พร้อมที่จะพุ่งทะยาน..ไปกับ.. เปียร์โร่..”
