"ภารกิจนี้มันต้องตอนกลางคืนสิ ถึงจะสนุก" คนฟังถึงกับเบิ่งตากว้างเมื่อได้ยินประโยคของมาซาดะ ที่ตอนนี้ดูจะตื่นเต้นกว่าคนอื่นๆ
"ไม่เอาอ่ะ" เจ้าแฝดดันมะรีบปัดคำเชื้อเชิญที่น่าสนุก(?)ในทันที
"ไหนบอกโลกนี้ไม่มีผี ?" มาซาดะตอกกลับ ทำเอาเด็กแฝด 3 ถึงกับกลืนน้ำลายเอื้อก มาซาดะตบมือชอบใจ
"พวกนายแพ้แล้ว งั้นเราจะทำภารกิจตอน..." มาซาดะยังพูดไม่จบก็โดนทากะสวน "ตอนกลางคืน อันตรายกว่าตอนกลางวัน" มาซาดะยักไหล่ก่อนจะสวนกลับอีกดอก "ก็แค่ห้องน้ำร้านค้า คนเข้า-ออก บ่อยๆคงไม่กลัวหรอกใช่มั้ย ?" มาซาดะหันไปถามเด็กหญิงผมทวินเทล มิรุนะ ที่กำลังครุ่นคิด
มันกำลังหาพวก...
"
ไขกุญแจตอนรุ้งกินน้ำ
ถ้าพระจันทร์หายเป็นครั้งที่ 3 ก็ไม่ต้องเป็นห่วง..."
คาถาท่อนแรกถูกกล่าวโดยเจ้าของผู้รับรู้คาถา
"ในคาถาบอกให้เราไขกุญแจตอนรุ้งกินน้ำ" มิรุนะเงยหน้ามองมาซาดะ ซึ่งตอนนี้ถึงกับหน้าเสีย... รุ้งกินน้ำตอนกลางคืนมันมีซะที่ไหนล่ะไอเบื๊อก !?
"แต่ในคาถาบอกว่า ถ้าพระจันทร์หายเป็นครั้งที่ 3..." มาซาดะยังเถียงข้างๆคูๆ ถ้าเขาเปิดเสื้อดูจะพบฟ้าฝีข้างถลอกเป็นแนวยาว
"...ก็ไม่ต้องเป็นห่วง นี่คือคาถาท่อน 2 มันจบลงด้วยคำนี้" มิรุนะค้านเจ้าคนชอบเถียง
"ถ้าพระจันทร์หายเป็นครั้งที่ 3... หรือว่าจะเป็นเวลาที่ผ่านไป 3 คืน ?" ทากะยกมือลูบคางพลางวิเคราะห์
"ถ้าตอนนี้นายมีไปป์ซักอัน คงจะเหมือนนักสืบไม่น้อย" มาซาดะยั่วอารมณ์ทากะที่กำลังแปรพรรคไปอยู่กับมิรุนะ
"ถ้านายไม่ช่วย จะล่วงหน้าไปก่อนก็ได้" ทากะพูดด้วยน้ำเสียงเย็นเยือก นี่คงเป็นครั้งแรกที่มาซาดะรับรู้ได้ถึงความหนาวเหน็บเมื่อได้ยินประโยคดังกล่าว... ราวกับก้อนน้ำแข็งเดินได้ มาซาดะลอบกลืนน้ำลายที่รู้สึกหนืดคอเสียเหลือเกิน
"ถ้าเป็นอย่างที่พี่ทากะพูด คืนนี้จะเป็นคืนที่ 2 หากเราไม่ลงมือ" มิรุนะสีหน้าเริ่มจริงจัง ทากะมองดวงหน้าของมิรุนะก็อดคิดไม่ได้... ตอนเราอายุเท่านี้ เรายังเล่นซ่อนหากันอยู่เลย เด็กคนนี้ความคิดดูโตชะมัด คิดวิเคราะห์ได้ดีกว่าเด็กในวัยเดียวกัน ดูน่าค้นหา เว้นแต่... Slakoth ที่นอนเกลือกกลิ้งอยู่บนพื้นกระเบื้อง ทากะลอบถอนหายใจ... พวกเราเป็นเทรนเนอร์มือใหม่ มิรุนะที่พอไว้ใจได้ดันมีคู่หูที่ดูไม่เอาไหน กับเด็กแฝด 3 ที่โปเกม่อนพอจะช่วยเหลือได้ แต่สภาพจิตใจไม่พร้อมที่จะเผชิญหน้ากับ"ผี"ที่พวกเขาบอกอยู่แหม็บๆว่าไม่มีในโลก
ให้ตายสิพับผ่า... มันจะไปรอดไหมเนี่ย ความคิดของทากะแตกกระจายเมื่อมาซาดะตบไหล่เจ้าตัวอย่างแรงจนเรียกสติกลับมาได้หมด
"ถ้าอยากไขประตูตอนรุ้งกินน้ำ ไหนล่ะฝน ?" มาซาดะเงยหน้ามองท้องฟ้า ท้องฟ้าที่เต็มไปด้วยเมฆก่อนใหญ่และแสงแดดจ้า ไม่มีวี่แววน้ำจากท้องฟ้าจะหล่นลงมาซักหยด...
"Mudkip ใช้ Rain Dance !!" ซึนาเดะออกคำสั่ง Mudkip ขยับครีบบนศีณษะแล้วเงยหน้าขึ้นเปล่งเสียงร้อง... ราวกับปาฏิหารย์ !! ท้องฟ้ามืดครึ้ม บรรยากาศชวนเหงา เสียงฟ้าร้ำร้อง หยาดฝนหล่นเป็นสาย อาหาศพลันหวั่นไหวท่ามกลางความสับสนของเทรนเนอร์มือใหม่ทั้งสองจนเกือบลืมเก็บ Fennekin กับ Growlithe เข้าโปเกบอล ส่วน Diglett รีบมุดดินแล้วโผล่ไปยังที่กำบัง
"ถึงแม้พวกเราจะไม่ค่อยเชื่อเรื่องที่มิรุนะบอกก็เถอะ แต่ยังไงก็เพื่อนกัน Mudkip ของหนูสามารถเรียกฝนได้ แต่แค่ชั่วขณะเท่านั้น น่าจะพอเรียกรุ้งกินน้ำได้นะ" ซึนาเดะอธิบาย
"ปัญหาตอนนี้ไม่ได้อยู่ที่รุ้งกินน้ำ แต่อยู่ที่กุญแจที่ใช้ไขประตูห้องน้ำอยู่ไหน ?" มาซาดะมองไปที่มิรุนะ
"กุญแจห้องน้ำไม่มีหรอกค่ะ" มิรุนะตอบ บรรยากาศเงียบกริบ... เธอล้วงกระเป๋าเสื้อบริเวณช่วงเอวแล้วหยิบกุญแจเก่าๆขึ้นมา กุญแจที่ไม่ได้ทำมาจากเงิน... มันถูกทำด้วยไม้หรืออะไรสักอย่างที่คล้ายๆไม้ เนื้อหยาบๆ มีสีน้ำตาล อีกทั้งยังมีพวงกุญแจรูป"มะพร้าว"ห้อยอยู่
"หนูเจอมันตกอยู่ที่อ่างล้างหน้าในห้องน้ำ หนูไม่รู้ว่ามันไปตกอยู่ตรงนั้นได้ยังไง แต่อาจจะช่วยได้บ้าง เลยเก็บมา" มิรุนะยื่นกุญแจให้ทากะ
"นี่อาจจะเป็นกุญแจที่อาจนำเราไปหาคุณป้าก็ได้นะ" ทากะมองกุญแจอย่างพินิจและกล่าวสันนิษฐานเบื้องต้น
"นายจะบอกว่าภายในห้องน้ำ ยังมีประตูให้เราเปิดอีกงั้นหรอ มุกนี้ตลกอยู่นะ ชั้นชอบ" มาซาดะหัวเราะคิกๆ แต่บรรยากาศของคนรอบข้างไม่ได้ตลกด้วยเลย
"ก็อาจจะ..." ทากะตอบสั้นๆ บทสนทนาจบลงท่ามกลางสายฝนที่ตกลงมา
==========
เด็กน้อยทั้ง 4 รวมเด็กหนุ่มอีก 2 เข้าไปหลบฝนภายในร้านโปเกช็อป มิรุนะเสริ์ฟขนมปังและเครื่องดื่มให้กับแขกทั้ง 5
"อีกไม่นานฝนจะหยุดตกแล้ว" เสียงซึนาเดะดังขึ้น เธอยืนมองหยาดฝนตรงหน้าประตูทางเข้าโปเกช็อป
"นี่ๆ ชั้นสงสัยพวกเธอ 3 คน ทำไมถึงเลือก Zubat Diglett Mudkip เป็นคู่หูงั้นหรอ ดูไม่ค่อยเก่งเท่าไหร่เลย" ประโยคนี้ดังมาจากใครไม่ได้ นอกจากมาซาดะที่มีปากไว้สร้างปัญหา
"Mudkip เอาไว้รดน้ำพืชผักที่พวกเราปลูก โดยใช้ Rain Dance" ซึนาเดะตอบ "Diglett พรวนดิน" โอบิตอบบ้าง "Zubat ช่วยตรวจตรา ดักจับผู้บุกรุกในสวน โดยจับสัมผัสจากการเคลื่อนไหว" ดันมะตอบปิดท้าย ทั้ง 3 คำตอบทำเอามาซาดะหายสงสัย เขายกเครื่องดื่มกรอกปากเป็นการจบบทสนทนา
"พวกเขาเลือกคู่หูเพื่อนำมาใช้ประโยชน์น่ะ" ทากะขยายความ
"ชั้นรู้น่า !! ชั้นเองก็เลือก Growlithe เพราะความแข็งแกร่ง ต่างจากนายที่เลือก Fennekin เพราะความน่ารัก ใช่มะ ?" มาซาดะเช็ดริมฝีปากด้วยทิชชู่ คำถามยอกย้อยไร้ซึ่งคำตอบ เพราะสิ่งที่น่าสนใจกว่าคำถามนั่นก็คือ หยาดฝนเลือนหาย กลับกลายเป็นเมฆหนาและท้องฟ้ากลับคืนสู่ความแจ่มใส
"มันกำลังเรืองแสง..." มิรุนะเอ่ยขึ้น เธอชูกุญแจที่มีพวงกุญแจเป็นลูกมะพร้าวเล็กๆ มันกำลังเรืองแสง ? มิรุนะค่อยๆเดินออกไปจากร้านโปเกช็อปแล้วชูมือขึ้นเหนือหัว... เหตุอัศจรรย์บังเกิด !! สายรุ้งปรากฏขึ้นบนฟากฟ้าและปลายสายรุ้งสาดส่องลงมายังมือเล็กๆของเด็กน้อย พลันพวงกุญแจมะพร้าวกลับเปลี่ยนสีเป็นสีทั้ง 7 ของรุ้ง
"
ไม่ต้องห่วงน้ำตกจะช่วยเรา
เพื่อนทั้ง 7 กำลังหลับอยู่ ตอนนี้ได้เวลาปลุกแล้ว"
คาถาถูกเอ่ยขึ้นอีกครั้งจากมิรุนะ... น้ำตกในคาถาที่ว่า อาจจะเป็น"ฝน"ก็เป็นได้ ส่วนเพื่อนทั้ง 7 ก็น่าจะเป็น"รุ้ง"
คาถาถูกอ่านและแก้ไขได้เรียบร้อยแล้ว...
มิรุนะรีบวิ่งกลับเข้าไปในโปเกช็อปแล้วมุ่งตรงไปยังห้องน้ำที่เธอคุ้นเคย แต่บัดนี้เธอกลับรู้สึกว่าเธอไม่เคยเข้ามาในห้องน้ำแห่งนี้... "กุญแจดอกนี้จะนำมันไปไขกับอะไร ?" ประตูมันอยู่ไหน ที่เห็นก็มีแต่ประตูห้องน้ำเท่านั้น... ไม่เจอ... ไม่เจอเลย
"ชั้นว่ายังไงๆมันก็ต้องอยู่ในนี้แหละน่า" มาซาดะพรวดเข้ามาในห้องน้ำ เขาชนกับมิรุนะอย่างจัง !! มิรุนะเสียหลักเผลอปล่อยกุญแจหลุดมือ !!! กุญแจตกลงไปในช่องระบายน้ำของอ่างล้างมือ...!!!
แกร๊ก !! กลไลบางอย่างกำลังทำงาน !! พวกเขาค้นพบทางเข้าเส้นทางลับในห้องน้ำ... เพราะความใจร้อนของมาซาดะ(?)
อ่างล้างหน้าที่มิรุนะใช้อยู่ทุกๆวันกลับขยับออกไปด้านซ้ายมือ... ประตูลับหลังอ่างล้างหน้าที่มีเพียงกระจกคอยบดบังมาตลอด ณ บัดนี้มันปรากฏอยู่ตรงหน้าพวกเขา... ทั้ง 6 คน
"ไปกันเถอะ..." ทากะทำสีหน้าจริงจัง Fennekin ข้างกายยังคงมีแววตาสงบ
"ถ้างานนี้หาตัวป้าของเธอเจอ เธอติดหนี้บุญคุณชั้น" มาซาดะพูดจบก็ผลักประตู "Growlithe... เราจะไปลุยกัน !!" มาซาดะพูดจบก็เดินเข้าไปโดยไม่ลังเลพร้อมกับคู่หูอย่าง Growlithe ที่ใจร้อนไม่แพ้กัน
==========
จะบอกว่าที่แห่งนี้คือห้องใต้ดินก็ไม่เชือง จะบอกว่าเป็นท่อน้ำก็ว่าได้... หลังประตูลับนี้มีทางทอดยาวและเต็มไปด้วยน้ำเสีย กลิ่นคละคลุ้งบอกถึงความไม่น่าพิศสมัยนัก "ไม่ควรเข้ามาที่นี่" เสียงในความคิดของหลายๆคนดังขึ้นเป็นเสียงเดียวกัน ภายในที่แห่งนี้ถ้าหากไม่มีแสงจากท่า Flash จาก Zubat ของดันมะ ที่ทำให้ภายในนี้สว่างขึ้นทันตา ป่านนี้อาจจะหลงทางหาทางกลับไปแล้วเหม็นกลิ่นไม่น่าพิศสมัยจนขาดอากาศบริสุทธิ์ตายก็เป็นได้
"เจ้าหนูพวกนั้นเยอะแยะจนน่าขนลุก" ซึนาเดะพูดพลางยื่นแขนให้แฝดน้องทั้ง 2 คนดู
==========
Rattata โปเกม่อนหนู มีฟันหน้าที่ใหญ่และแข็งแรง Rattata จะใช้ฟันของมันจู่โจมศัตรูอยู่เสมอ Rattata เป็นโปเกม่อนที่อยู่ในหลายพื้นที่ ทำให้ง่ายต่อการพบเจอ
==========
"Rattata พวกนี้มันกลัว Growlithe กับ Fennekin แฮะ" มาซาดะพูดขบขันพลางมอง Rattata พากันวิ่งหนีไปคนละทิศละทาง
"ทางยาวขนาดนี้ ป้าของเธอจะอยู่ที่นี่จริงๆน่ะหรอ ? กลิ่นไม่พึงประสงค์ มีแต่โปเกม่อนสกปรกๆหรือโปเกม่อนที่ไม่มีจมูกเท่านั้นแหละที่มาอยู่" โอบิพูดพลางยกเสื้อขึ้นมาปิดจมูก
ฝีก้าวของผู้ที่เดินอยู่เบื้องหน้าอย่างมาซาดะกับทากะยึดกึก !? โอบิมัวแต่ง่วนอยู่กับการปิดจมูกชนแผ่นหลังของมาซาดะอย่างจัง
"โอ๊ย !! จะหยุดก็บอกกันบ้างเซ่ !!" โอบิแยกเขี้ยว
"ชั้นบอกไม่ทัน..." มาซาดะตอบกลับมาแปลกๆ น้ำเสียงที่สั่นเครือ ไม่ได้บ่งบอกความเป็นตัวเขาเลย
"ชั้นขอกลับคำพูด... ที่บอกว่าผีไม่มีในโลก" ดันมะพูดพลางชี้ไปเบื้องหน้า... เบื้องหน้าที่เป็นสาเหตุว่าทำไมเทรนเนอร์มือใหม่ทั้ง 2 ถึงหยุดกระทันหัน
