หญิงสาวผมน้ำเงินตื่นขึ้นมา เด็กสาวคนนี้ขยี้ตาของเธอก่อนจะลุกขึ้นมาก่อนจะหันมามองนาฬิกาที่ถูกตั้งไว้ข้างๆตัว ตัวเลขสีแดงของแสดงให้เห็นว่าตอนนี้เป็นเวลาหกโมงเช้า เธอลุกขึ้นมาก่อนจะหยิบชุดวอร์มสีน้ำเงินที่ถูกแขวนไว้มาใส่ ในขณะที่เธอกำลังเดินไปยังประตูไม้ เธอก็ได้ยินเสียงอะไรซักอย่าง ริเอะเอื้อมมือเปิดประตู เมื่อเธอเปิดประตูออกมา เธอก็เห็นแสงอะไรซักอย่างในความมืด ริเอะเดินไปช้าๆไปยังแสงนั่น ก่อนจะเห็นอิซามุที่นั่งดูโทรทัศน์อยู่ มันเป็นภาพของการแข่งขันฟุตบอล อิซามุนั่งจ้องตาไม่กระพริบ ในมือของเขาถือกระดาษโน้ตอยู่ ริเอะเดินมาข้างหลัง อิซามุหันมาริเอะที่เดินมาข้างหลังตน
“ดูอะไรอยู่หรออิซามุ?” ริเอะถาม
“อ่อ บันทึกการแข่งขันของโรนัลเดียน่ะ ชั้นไปขอพี่ชายของมิเนอร์ว่ามาน่ะ” อิซามุตอบ
ริเอะลงไปนั่งบนโซฟาข้างๆ ก่อนจะชะโงกหน้าดูโน้ตที่อิซามุเขียน อิซามุเห็นดังนั้นจึงยื่นโน้ตให้เธอดู ริเอะนั่งอ่านโน้ต ส่วนอิซามุนั้นก็นั่งพูดไปด้วย
“เท่าที่ชั้นดูทีมจากเมืองโรนัลเดีย มีผู้เล่นน่าสนใจอยู่สามคน”
“คนแรกคือผู้รักษาประตู โคโนเอะ จินามิ” อิซามุพูดพลางกดรีโมทเพื่อให้ภาพในโทรทัศน์ย้อนกลับไป
ภาพนั้นย้อนไปเป็นภาพของผู้เล่นคนนึงออกแรงเตะลูกบอลเต็มแรง มันเป็นระยะที่เรียกได้ว่ายิงให้ไม่เข้ายังเสียกว่า แต่เด็กผู้หญิงที่ผูกผมเปียสีดำพุ่งไปปัดได้อย่างฉิวเฉียด ลูกบอลนั้นกระดอนออกข้างไป อิซามุยังคงกดรีโมทต่อไป เป็นจังหวะยิงไกลของอีกทีม ลูกนั้นลอยเตรียมจะเสียบเข้ามุมเสาของประตู แต่โคโนเอะที่เป็นผู้รักษาประตูยังปัดได้อีก มันทำให้ริเอะนั้นทึ่งกับความสามารถของเธอไม่น้อย
“ปฏิกิริยาเทียบเท่ากับพวกผู้รักษาประตูระดับโลกเลยแฮะ อาจจะเท่าๆกับพวกบุฟฟ่อนหรือเช็คเลยก็ได้นะ” ริเอะคอมเม้นท์
“ชั้นก็ว่างั้น...ชั้นดูมาหลายรีเพลย์แล้ว ชั้นยังไม่เห็นเธอเสียประตูเลยแม้แต่ครั้งเดียว” อิซามุเสริม
“โห....” ริเอะอุทานด้วยความประหลาดใจ
“คนต่อไปก็เฮอร์คิวเรี่ยน” อิซามุพูดพร้อมกรอภาพกลับไปก่อนจะหยุด
เมื่อภาพหยุดนั้นก็ปรากฏเป็นภาพของวัวสีม่วงที่มีผมสีน้ำเงินเข้ม ร่างของเขานั้นใหญ่มาก ถ้าหากให้เทียบแล้วน่าจะประมาณ 250 เซน น่าคิดนะว่าเท่าเอาดริฟบ์ไปเรียงต่อกันต้องใช้กี่ตัวถึงจะสูงเท่ากับวัวตัวนี้นะ อิซามุกดปุ่มเล่นก่อนที่ภาพจะเริ่มเคลื่อนไหวอีกครั้ง มันเป็นภาพของชายร่างใหญ่อีกคนวิ่งตรงเข้ามาหาวัวตัวนี้ ก่อนที่วัวตัวนี้จะพุ่งตรงเข้าไปแย่งบอลอย่างง่ายดาย ส่วนคนที่พยายามจะเลี้ยงบอลผ่านนั้นกระเด็นออกไป อิซามุกดฟอร์เวริด์วิดีโอต่อก่อนจะไปถึงจังหวะที่ลูกนั้นลอยมาจากแดนตรงข้าม วัวตัวนี้แทบไม่ต้องกระโดดในการโหม่งบอลเลย เพราะด้วยส่วนสูงของเขา
“เล่นลูกโด่งคงเล่นยากแฮะ...” ริเอะพูดเมื่อเห็นวัวที่ชื่อเฮอร์คิวเรี่ยน
“ถ้าจะหลุดทะลุไปก็ได้คงต้องอาศัยความตัวเล็กของเธอกับดริฟบ์ล่ะนะ” อิซามุเอ่ย
“ส่วนคนสุดท้ายก็มุรุตะ โชโกะ” อิซามุพูดต่อพลางกดกรอวีดิโอถอยกลับไป และเมื่อถึงช่วงที่เขาต้องการเขาก็กดหยุด
ภาพของชายผมสีเขียวที่ใส่หมวกขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นมา ใกล้ๆกับเขานั้นมีกองหลังสองคนยืนบังเขาอยู่ ชายผมน้ำตาลกดเล่นวิดีโอ ลูกบอลนั้นลอยมา ชายหนุ่มผมสีเขียวที่ชื่อโชโกะพักอก บอลนั้นกระดอนขึ้นมาก่อนที่โชโกะจะตีลังกากลางอากาศ บอลนั้นลอยก่อนจะเสียบเสาอย่างสวยงาม เพื่อนของริเอะกดกรอวิดีโอต่อไป ก่อนที่จะปรากฏเป็นภาพของเขาที่ล็อคหลบกองหลังอีกฝ่ายก่อนที่โชโกะจะยิงเต็มข้อ ลูกนั้นลอยก่อนจะเสียบเสาตุงตะข่าย มันทำให้ริเอะนั้นตะลึงกับความสามารถกับคนๆนี้
“และนี่ก็คือทั้งหมดของทีมโรนัลเดียนั่นแหละ” อิซามุพูดแล้วก็กดปิดโทรทัศน์
“แล้วแบบนี้เราจะชนะได้ยังไง ทีมของเรากับทีมของพวกเขามันต่างกันคนละเรื่องเลยนะ” ริเอะหันมาพูดกับอิซามุหลังจากเห็นคู่ต่อสู้ตัวเอง
“ก็อาจจะจริง แต่ยังไงก็ต้องลองล่ะนะ” ชายหนุ่มผมน้ำตาลพูดพลางยักไหล่
“อ๊ะ ตื่นกันแล้วหรอค่ะ” เสียงของสตรีอีกคนหนึ่งดังขึ้นมา
ทั้งสองหันไปก่อนจะเห็นมิเนอร์ว่าที่แต่งตัวพร้อมแล้ว เธอเดินออกมาจากห้องนอนของเธอ มิเนอร์ว่าเอื้อมมือไปกดสวิตซ์ไฟ เมื่อเธอกดปุ่มแล้ว ห้องก็สว่างขึ้นมา มิเนอร์ว่าเดินตรงไปยังห้องครัวก่อนจะร่ายมนต์ทำอาหารออกมา มันเป็นขนมปังที่ทาแยม อิซามุก็คิดนะ ว่าถ้าแค่ขนมปังแค่นี้จำเป็นต้องร่ายเวทย์ด้วยหรอ? แต่ถึงกระนั้นทั้งสองก็รับขนมปังไว้ก่อนจะกัดมันอย่างเอร็ดอร่อย เมื่อเขากินอาหารเช้าของพวกเขาเสร็จแล้วเขาก็ได้ยินเสียงแตรรถ ทั้งสามเดินออกไปก่อนจะเห็นรถบัสสีน้ำเงินจอดอยู่ โดยคนขับนั้นเป็นชายหัวฟูที่สวมแว่นดำ บนรถนนั้นมีเพื่อนร่วมทีมอยู่เต็มคันรถ
“ถ้างั้นขอชั้นไปแต่งตัวก่อนละกัน” อิซามุพูดจบก่อนจะหันกลับไป
เขาเดินกลับเข้าไปที่ห้องของเขา ก่อนที่เขาจะเปลี่ยนเป็นกางเกงวอร์มและใส่ชุดวอร์มของเขา มันเป็นชุดวอร์มสีน้ำเงินเช่นเดียวกัน ในขณะที่เขากำลังแต่งตัวอยู่นั้นเขาก็ฉุดคิดขึ้นมาได้อย่าง ใช่...รองเท้าสตั๊ดของเขา เขาไม่ได้พกมาด้วย เอาเป็นว่าเดี๋ยวค่อยไปถามมิเนอร์ว่าแล้วกัน อิซามุเดินออกมาก่อนจะเดินตรงขึ้นรถบัส เมื่อเขาขึ้นไปนั้นเขาก็กล่าวทักทายเพื่อร่วมทีมทุกๆคนก่อนจะไปนั่งข้างๆ ริเอะที่นั่งอยู่ เมื่ออิซามุนั่นลง รถบัสก็เริ่มเคลื่อนที่ออกไป สถานที่รถบัสกำลังมุ่งไปคือเมืองเปลัส ซึ่งเป็นเมืองหลวงของอาณาจักรโร้ดเดเลีย ไม่นานก่อนที่รถจะออกจากเมืองเรเมียร์ ตลอดทางนั้นอิซามุและริเอะนั้นชื่นชมไปกับทัศนีย์ภาพที่พวกเขาพึ่งเคยเห็นเป็นครั้งแรก พวกเขาได้เห็นสิ่งก่อสร้างรูปร่างต่างๆที่ดูต่างไปจากโลกที่เขาเคยอยู่ สถาปัตยกรรมในอาณาจักรโร้ดเดเลียที่มีเอกลักษณ์ไม่ซ้ำกับใคร ทั้งสองต่างดื่มด่ำไปกับทิวทัศน์จนลืมไปอย่างหนึ่ง...นั่นก็คือคำถามเกี่ยวกับอุปกรณ์ของเขา
ประมาณ 3 ชั่วโมงจากการออกเดินทาง ในที่สุดพวกเขาก็มาถึงเมืองเปลัส มันเป็นเมืองที่เต็มไปด้วยผู้คน (และสัตว์ประหลาด) ตลอดทางนั้นมีป้ายโฆษณาการแข่งขันฟุตบอลตลอด ไม่นานนักรถบัสก็จอดที่ลานจอดรถ เหล่าสมาชิกทีมเรเมียร์เดินก้าวลงมาจากรถอย่างช้าๆ ก่อนจะเดินเข้าไปยังในตัวสนาม เมื่อถึงห้องแต่งตัวริเอะกับกลุ่มผู้ชายก็แยกกัน กลุ่มผู้ชายเดินเข้าไปในห้องแต่งตัวก่อนจะเริ่มแต่งตัว อิซามุหยิบเสื้อยืดออกมา มันเป็นเสื้อยืดสีน้ำเงิน ข้างหลังนั้นเขียนเบอร์ 7 ส่วนกางเกงขาสั้นของเขานั้นเป็นสีดำ ในขณะที่อิซามุกำลังใส่ถุงเท้าสีดำตัดน้ำเงิน เขาก็เหลือบไปเห็นรองเท้าสตั๊ดสีเหลือง มันเป็นแบบเดียวกันกับที่เขาใช้ในโลกมนุษย์ ดูเหมือนมิเนอร์ว่าจะเอารองเท้าของเขามาด้วย เมื่อเขาสวมรองเท้าเสร็จ เขาก็ได้ยินเสียงเปิดประตูห้องเขามา ก่อนจะปรากฏเป็นภาพของริเอะที่สวมเสื้อฟุตบอล เธอเดินมาข้างๆมิเนอร์ว่า อิซามุลุกขึ้นมาก่อนจะเดินตรงไปยังกระดาน เขาคว้าชอล์กขึ้นมาก่อนจะเริ่มขีดเขียน เขาวาดวงกลม 3 แถมด้วยกัน แถวแรกหรือแถวล่างสุดนั้นมีวงกลมสองวงภายใต้เขียนว่า “แพนเบรกัส” และ “คาคุ” แถวที่สองมีวงกลมเพียงแค่วงเดียวและเขียนว่า “อิซามุ” ส่วนแถวบนมีวงกลมสองวงเขียนว่า “ดริฟบ์” กับ “ริเอะ”
“เราจะเล่นแผน 2-1-2 กันนะ ชั้นจะเป็นตัวจ่ายบอลเอง” อิซามุเริ่มพูด
“เท่าที่ชั้นดูคือทางโรนัลเดีย ชอบเล่นแผน 1-1-3 โดยจะทิ้งเฮอร์คิวเรี่ยนไว้คนเดียว”
“ดังนั้นเราต้องใช้กองหน้าสองคนในการบุกทะลวงเข้าไป” ชายหนุ่มผู้น้ำตาลพูดต่อ
“คาคุ แพนเบรกัส จับตามองโชโกะไว้นะ ปกติแล้วปีกของโรนัลเดียไม่ค่อยเล่นเองหรอก”
“พวกเขามักจะป้อนลูกให้โชโกะมากกว่า ถ้าหากเราประกบโชโกะไว้ได้ทุกอย่างก็น่าจะดูดี”
“ดริฟบ์ ริเอะ ถ้าไม่มั่นใจอย่ายิง เพราะถ้าเป็นลูกธรรมดาๆ โคโนเอะ ปัดได้แน่นอน”
“อ่อ ใช่ริเอะ ที่นี่บอลไม่ออกนะ ดังนั้นถ้าบอลเหมือนจะออกอย่าหยุดวิ่ง”
“และถ้าไม่ชัวร์อย่าเล่น เพราะถ้าเราเสียบอลทุกอย่างจะเป็นปัญหาได้ เข้าใจนะ?” อิซามุพูดกับสมาชิกทีม
เมื่อพูดจบสตาฟของทางสนามก็เดินมาบอกให้เตรียมตัว
“ก็เท่านี้แหละ นี่คือเกมแรกของพวกเรา และนี่จะต้องเป็นชัยชนะครั้งแรกของเรา” อิซามุพูดพลางชูหมัดขึ้นฟ้า
เหล่าสมาชิกร่วมทีมก็ต่างกุมมือและเหวี่ยงขึ้นฟ้า เว้นเสียแต่ดริฟบ์ที่ไม่มีแขนให้ยก ว่าแล้วพวกเขาก็เดินออกไปต่อแถว อิซามุยืนอยู่หน้าสุด เขาหันไปก่อนจะเห็นเด็กผู้หญิงตัวเล็ก ผมของเธอสีดำ เธอมัดเปีย ดวงตาของเธอนั้นเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น ถ้าหากจำไม่ผิดเธอคืนนี้คือโคโนเอะ จินามิผู้รักษาประตูมากฝีมือ เธอหันมามองอิซามุก่อนจะยิ้มและโค้งให้ อิซามุเองก็ต้องก้มโค้งให้ความเคารพเช่นกัน ข้างหลังเธอนั้นคือโชโกะที่ยอดท้าวสะเอวอยู่ สายตาของเขานั้นเต็มไปด้วยเยือกเย็น เขาก็เป็นอีกหนึ่งกองหน้าที่น่ากลัวเช่นกัน แต่น่าแปลกคือเขาไม่เห็นเลยว่าเฮอร์คิวเรี่ยนอยู่ไหน ดูเหมือนตัวใหญ่ไปกว่าที่จะออกมาจากอุโมงค์นี้ได้เลยต้องมาทางอื่น ว่าแล้วก็มีสัญญาณให้ทั้งสองทีมเดินออกจากอุโมงค์ อิซามุก้าวเดินออกไปอย่างช้าๆ เมื่อออกไปเขาก็เห็นคนดูมากมายต่างยืนปรบมือให้กับพวกเขา ขนาดของสนามนั้นใหญ่แต่ไม่ใหญ่ขนาด แคมป์ นู ถ้าให้เทียบก็น่าจะประมาณแอนฟิลด์ละมั้ง อิซามุกวาดสายตาไปยังแฟนๆก่อนจะเห็นป้ายเชียร์ผู้เล่นมากมาย รวมถึงมีแผ่นป้ายแฟนคลับ “โคโนเอะ” อีกด้วย เป็นอะไรที่แปลกไม่น้อย เหล่าสมาชิกทั้งสองทีมจับมือกันก่อนจะแยกย้ายไปยืนประจำตำแหน่ง
ผู้เล่นของทางเรเมียร์ที่สวมชุดสีน้ำเงินเป็นฝ่ายเขี่ยบอลก่อน เนื่องด้วยว่าดริฟบ์ไม่สามารถส่งบอลได้ดังนั้นจึงเป็นอิซามุกับริเอะที่ต้องเป็นคนเขี่ยบอล อิซามุยืนรอสัญญาณจากกรรมการ ดวงตาของอิซามุนั้นมองไปที่เหล่าผู้เล่นของทีมโรนัลเดียที่สวมชุดสีขาว สนามทั้งสนามเงียบสงัดและต่างรอคอยให้เสียงนกหวีดดังขึ้น และเมื่อเสียงนกหวีดดังขึ้น อิซามุก็เริ่มเขี่ยบอลออกจากเท้า บอลไปอยู่ที่เท้าของริเอะ อิซามุรีบวิ่งขึ้นไป เช่นเดียวกันกับดริฟบ์ที่วิ่งไปด้วยความเร็วสูง ผู้เล่นของโรนัลเดียพยายามจะมาแย่งแต่ ริเอะล็อคหลบไปก่อนจะวิ่งขึ้นไป เธอสปีดขึ้นไป และเจอเฮอร์คิวเรี่ยนยืนขวางอยู่ ถ้าหากเธอก้มหลบได้ เธอคงสามารถวิ่งผ่านไปได้
“อกไข่ดาวส่งมาทางนี้!! เดี๋ยวชั้นจะโชว์ให้ดูว่าชั้นยิงประตูยังไง!!” ดริฟบ์ตะโกนจากอีกฟากของสนาม
แต่ริเอะไม่สนใจเธอตัดสินใจวิ่งพร้อมก้มหลบ เฮอร์คิวเรี่ยน และด้วยความคล่องของเธอจึงสามารถก้มหลบวัวตัวนี้ไปได้ เธอหลุดเข้าไปดวลตัวต่อตัวกับโคโนเอะ ริเอะมองไปที่มุมเสาบนก่อนจะง้างเท้าและยิง ลูกนั้นลอยไปอย่างรวดเร็ว แต่โคโนเอะพุ่งรับไว้ได้ เมื่อโคโนเอะรับลูกได้ เธอก็เริ่มสั่งให้ผู้เล่นของโรนัลเดียทุกคนวิ่งขึ้นหน้าไป ก่อนที่เธอจะโยนบอลจากฝั่งของเธอไปถึงครึ่งสนาม บอลนั้นอยู่กับวัวสีม่วง แม้มันจะตัวใหญ่แต่ความเร็วของมันนั้นไม่น้อยเลยทีเดียว อิซามุพยายามจะตัดบอลแต่ด้วยขนาดตัวที่ต่างกันจึงทำให้อิซามุล้มลงไปกองกับพื้น เฮอร์คิวเรี่ยนง้างเท้าก่อนจะยิง บอลนั้นลอยตั้งแต่ครึ่งสนาม แต่เนื่องด้วยลูกมันแรงไปจึงทำให้ชนกับ “กำแพง” ที่อยู่เหนือประตู บอลนั้นกระเด้งกลับมา คาคุเตรียมจะโหม่งทิ้ง แต่ในขณะที่บอลลอยอยู่นั้นก็มีคนหนึ่งวิ่งกระโดดสวนขึ้นไป คนๆนั้นคือโชโกะ กองหลังของเรเมียร์ทั้งสองคนได้แต่มองก่อนที่เขาจะกระโดดโหม่ง บอลนั้นตกกระทบกับพื้นก่อนจะผ่านมือของผู้รักษาประตูอย่างเรกจี้ที่สวมเสื้อเบอร์ 25 ไป แฟนๆต่างส่งเสียงยินดีเพื่อนเห็นประตูที่เกิดขึ้นเร็วเช่นนี้ ดริฟบ์หันมาจ้องริเอะ แม้จะไม่รู้ว่าเขามองเธอด้วยสายตาอะไร แต่ก็คงเดาได้ว่าดริฟบ์คงไม่พอใจในสิ่งที่ริเอะทำ
“ไม่เป็นไร เราพึ่งตามแค่ลูกเดียว เรายังทำได้” อิซามุพูดปลุกกำลังใจเพื่อนพลางไปหยิบบอลตั้งมาไว้ตรงกลาง
เสียงสัญญาณเริ่มเกมเริ่มขึ้นอีกครั้ง คราวนี้ผู้เล่นของทางเรเมียร์พยายามเก็บบอลมากขึ้น แต่แน่นอนพวกเขาไม่สามารถส่งขึ้นไปแดนหน้าได้เลย บอลนั้นเลยไหลไปไหลมาอยู่แค่แดนของเรเมียร์ เวลานั้นเดินไปเรื่อยๆ อิซามุหันไปมองเวลา ตอนนี้ก็นาทีที่ 40 แล้ว และดูเหมือนผู้เล่นของทางโรนัลเดียจะไม่เข้ามากดดันด้วย อิซามุได้บอลอีกครั้งจากคาคุที่สวมเสื้อเบอร์ 15 อิซามุพักบอลก่อนจะมอง เขาเห็นริเอะที่ยืนอยู่ตรงที่ว่างและเช่นเดียวกันกับดริฟบ์ที่อยู่ตรงที่ว่างเหมือนกัน เขากวาดสายตาหาเฮอร์คิวเรี่ยน มันยืนอยู่ใกล้ๆกับริเอะ ดังนั้นถ้าหากส่งให้ดริฟบ์คงจะดีกว่า
“ส่งมาทางนี้เลย อิซามุ!! ถ้านายอยากตีเสมอ ก็ส่งมาเลย” ดริฟบ์ตะโกนเรียกบอล
อิซามุพยักหน้าก่อนจะตัดสินใจส่งบอลไปให้หุ่นสีขาวที่มีสติ๊กเกอร์เบอร์ 9 ติดอยู่ เมื่อมันได้บอลมันก็เริ่มเร่งเครื่องก่อนจะเลี้ยงบอลไปด้วยความเร็วสูง มันหลบผู้เล่นของโรนัลเดียได้คนนึง เมื่อมันหลบได้มันก็หันไปเยาะเย้ยผู้เล่นที่พลาด หากทว่าไม่นานนักมันเองก็พลาด เมื่อดริฟบ์หันกลับไปมองด้านหน้าก็เจอ เฮอร์คิวเรี่ยนยืนบังอยู่ ดริฟบ์อัดกระแทกเข้ากับวัวตัวนี้เต็มๆ มันหงายลงไปกับพื้นหญ้า เฮอร์คิวเรี่ยนรีบสวนกลับ ก่อนที่มันจะส่งบอลทะลุช่องไปให้โชโกะ โชโกะวิ่งแซงไปทั้งแพนเบรกัสและคาคุ ก่อนที่เขาจะยิงไปทางขวา เรกจี้พุ่งไปปัดแต่ดูเหมือนจะไม่ทัน เป็น 2-0 แฟนๆที่เชียร์โรนัลเดียต่างส่งเสียงเชียร์ด้วยความดีใจ หากทว่าในความดีใจก็มีความเศร้าโศกอยู่ด้วย นั่นก็คือเหล่าผู้เล่นของเรเมียร์ที่ตามหลังอยู่ 2-0
Half Time
Ronaldia 2 – 0 Remiar
