Away Land - Ep.8 : Payback

เช้าวันต่อมา พวกเรายังคงอยู่ในสภาวะเวียบเหงา ทุกคนไม่รู้ว่าจะทำอะไรต่อ ริวตื่นมาแต่เช้าเพื่อไปวิ่งรอบถ้ำ แสดงให้ทุกคนรู้ว่าเขาหายแล้วเพียร์สออกมาจากบ้านแต่ไม่กล้ามองตาใครทั้งนั้น ดูเหมือนเมื่อคืนเค้าคงสติแตกมากๆ ในมือเค้าไม่เคยขาดชาหรือกาแฟเลย ผมะโกนเรียกเพียร์ส เพียร์สหันมามองผม ผมโยนบุหรี่จากในกลองคลังไปให้เพียร์ส แล้วบอกว่าให้ตั้งสติ เพียร์สยิ้มให้ผม ไม่น่าเชื่อ เขายิ้มได้ด้วย ตั้งแต่มาหน้าเขาดูเป็นคนอมทุกข์ตลอดเวลา ถ้าเจมส์อยู่ตอนนี้คงจามานั่งลับมีดของเขาอยู่ตรงนั้นแล้วสินะ.... ผมมองไปที่ที่เจมส์นั่งประจำ...

"ชั้นว่าบางทีนายลืมๆไปบ้างก็ดี" บรูโน่เดินเข้ามา
"เจมส์คงไม่อยากเห็นเรานั่งคิดถึงเขาแล้วไม่ทำอะไรหรอกนะ..." บรูโน่ย้ำ
"เราจะทำอะไรละวันนี้" ผมถาม
"จำเมื่อวานได้มั้ย? พวกโจรมันปาร์ตี้กันในแคมป์หน่ะ..." บรูโน่ให้ผมนึก
"จำได้" ผมตอบไปแบบงงๆ
"เจฟมันไปสำรวจมา ผลว่าพวกมันเมาหลับกันระเนระนาด คงลุกขึ้นมาสู้ไม่ไหว" บรูโน่บอก
"และเราจะไปแก้แค้นพวกมันให้แสบๆคันๆกัน!!!" ผมเสริม

บรูโน่พาผมมาที่คลังอาวุธ หยิบปืน แล้วเดินออกไปขึ้นรถจีป แต่มีคนหยุดเราเอาไว้...... ริววิ่งมา ก่อนจะหยิบปืนแล้วขอไปด้วย....

"ชั้นไปด้วย" ริวบอก
"นายมั่นใจนะว่าหายดีแล้ว" บรูโน่ถาม
"หายแล้วสิ.... อีกอย่าง ชั้นสัญญากับเจมส์ไว้แล้วนะ ว่าชั้นจะสู้แทน" ริวยืนยัน
"ถ้าริวอยากไป ก็ดีนะ เราจะได้มีกำลังเพิ่ม...." ผมพยายามโน้มน้าวบรูโน่
"ชั้นไปอีกคน...." เพียร์สเดินออกมาจากถ้ำ พร้อมอาวุธครบมือ
"ชั้นสองคนด้วย...." อลิซกับจิมินถือปืนออกมา
"เห้ยย!!!!! เธอเป็นผู้หญิงนะ อย่าไปเลย มันอันตราย!!!" บรูโน่ห้าม
"ชั้นไม่อยากอยู่แค่สองคนหรอกนะ อีกอย่าง นายบอกเองหนิว่ามันเมานอนหลับกันหมด" จิมินตอบกลับ

บรูโน่เถียงอะไรไม่ได้ ก่อนที่จะรับทั้งคู่ขึ้นรถไปด้วย อลิซดูมุ่งมั่นมาก อย่างที่บอก เธอเคยฝึกตำรวจมาก่อน อีกอย่างอารมณ์ตอนนี้เธอคงเคืองใจไอไตรมันด้วยแหละ ส่วนจิมินเอง เห็นขี้กลัวแบบนั้น ไปถึงจริงๆจะไหวมั้ยนะ....เพียร์สมือสั่นตลอดเวลา แม้ในปากจะคาบบุหรี่ก็ตาม แต่สายตาของเขา ทำให้ผมรู้ว่าเขาพยายามทำให้เห็นว่าเขาเป็อย่างนี้ แต่เขาก็ไม่ใช่จุดอ่อน....

==========

มาถึงหน้าค่าย สภาพนี่คนนอนกันเกลื่อน กลิ่นบุหรี่และเหล้าโชยมาอย่างแรง เมื่อคืนพวกมันคงเมากันหนักมาก เจฟเรียกพวกเราทุกคนเข้าไปหา แม้ว่าจะตกใจในสมาชิกที่เพิ่มมาร่วมรบก็ตาม แต่ก็ไม่ได้อะไร เจฟเอาแผนที่ออกมาแล้ววางแผนสถานที่รอบๆอย่างถี่ถ้วน เขาแบ่งเราออกเป็นสองกลุ่ม กลุ่มแรกจะแอบเข้าไปด้านในก่อน เมื่อเปิดฉากยิงแล้ว กลุ่มที่สองจะเข้าไปทางด้านหน้าเพื่อสมทบกลุ่มแรก และถ้าเรายึดสำเร็จ เราจะแก้แค้นให้เจมส์โดยการเผาค่ายนี้ทิ้งซะ....

"ปกติเจมส์จะย่องเข้าไปก่อน คราวนี้....." เจฟมองพวกเราทุกคน
"ชั้นเอง" ริวอาสา
"งั้นชั้นไปด้วย" ผมเองก็อาสา
"สองคนพอแล้ว ที่เหลือรออยู่ด้านหน้าละกันนะ" บรูโน่ห้ามไว้

ผมกับริวเดินไปรอบๆค่าย ค่ายนี้สร้างรั้วไว้ด้วยไม้ที่แน่นหนา ริวและผมเดินอ้อมไปถึงหลังค่าย ก่อนจะค่อยๆเปิดประตูเข้าไป สภาพด้านใน มีการดื่มเหล้า สูบบุหรี่ เล่นการพนัน ต่อสู้ และนอนหลับ แต่ละคนไม่มีสภาพพร้อมจะสู้เลย ริวส่งสัญญานมือให้ผมว่าให้ปีนรั้วเข้าจากด้านหลังบ้านหลังหนึ่ง ตรงนั้นคนโล่งมาก ผมเดินอ้อมไปคนเดียว แล้วปีนข้ามรั้วไป แต่พอข้ามรั้วมา ผมถึงกับสะดุ้งเลย เพราะตรงนั้น เป็นที่แขวนคอพวกทาสและคนที่หลงเข้ามา บางศพเละจนจำไม่ได้ และ

"ริว ชั้นเข้ามาได้แล้ว แต่...." ผมวิทยุไปหา
"แต่อะไร?" ริวตอบกลับมา
"ชั้นว่าพวกเพื่อนเราที่ตายอยู่นี่หมดเลยหว่ะ... ศพพวกมันกองอยู่ข้างๆชั้นเนี่ย..." ผมพูดไป รวบรวมสติไป
"แกนี่ดวงดีจริงๆ เจอเพื่อนอีกละ" ริวกวน
"ใช่เวลามั้ยริว เข้ามาได้แล้ว!!!!" ผมตอบกลับไป

ริวเข้าไปทางอีกฝั่งนึง เขาวิทยุมาว่าเขาเข้าได้แล้ว ผมได้แต่มองออกไป หาจังหวะที่จะโยนระเบิดเปิดศึก แต่ มีโจรคนนึงเดินเข้ามาหาทางผม ผมรีบจับมีดเลย แต่โจรคนนั้นเมามาก เรียกผมไปร่วมวงเหล้าของมัน ผมตีเนียนทำเป็นสนิทเข้าไปร่วมวงด้วย ทุกคนหันมามอง..... ก่อนจะยิ่นเหล้ามาให้ผมดื่ม แย่ละ ผมไม่ดื่มเหล้า ผมเลยจัดการวางลูกระเบิดไว้บนโต๊ะ ก่อนจะเริ่มการตีเนียน...

"เอาละ....นี่คือวิธีการทำอาหารชนิดใหม่นะ" ผมยืนโชว์ให้พวกโจรดู
"แกทำอะไร?!?" ริววิทยุมาถาม
"ไม่ต้องเป็นห่วง ผมไม่ได้ทำอะไร พร้อมจะดูรึยัง?!?" ผมตะโกนบอกเป็นนัยๆ
"เอาเลยๆๆๆๆ" พวกโจรตะโกน
"เอานะ ง่ายๆเลย ปลดสลัก แล้ววางไว้ในจาน เดี๋ยวอาหารมาเอง!!!!" ผมชวนให้ดู

ก่อนที่ผมจะเริ่มทำให้ดูจริงๆ ปลดสลักระเบิด แล้ววางไว้บนโต๊ะ ก่อนที่ผมจะกระโดดหนีออกมา!!!!! แล้วหลบหลังบ้าน พวกโจรยื่นหน้ากันเข้าไปดูอย่างตื่นเต้น และ...

ตู้มมมมมมมมมมมมมม!!!!!!!!!

"พวกเรา บุก!!!!!!!" ผู้รอดชีวิตด้านหน้าตะโกน!!!!

ทุกคนรีบวิ่งเข้ามาทางด้านหน้า พวกที่ดูลูกระเบิดกระเด็นไปคนละทิศละทาง พวกที่หลับตื่นมาด้วยความตกใจ บางคนโดนสะเก็ดระเบิดล้มลงไป ริวปีนไปบนหลังคาแล้วยิงลงมาจากหลังคาทันที ยังควความแม่นไว้เช่นเดิม บรูโน่กับเจฟบุกไปตามบ้าน ยิงแต่ละหลัง บางทีโจรยังเมาๆมากอดคอ เจฟแกก็เอามีดจ้วงคอกลับซะเลย เพียร์สยิงปืนได้เก่งกว่าที่คิด แต่รถของพวกโจรก็ขับเข้ามาในค่ายอีก... จิมินวิทยุกลับเข้ามาว่าพวกมันมาอีกแล้ว เธอกับอลิซคอยดูลาดเลาด้านบนภูเขา ที่ขะเห็นได้ทั้งค่าย พอผมหันไปดูรถที่เข้ามา โจรก็เข้ามาจิ้มอะไรไม่รู้ใส่คอผมจากด้านหลัง... ตาผมเริ่มเบลอ แล้วเหมือนจะหลับไป...

==========

ภาพของผมมันเลือนลางมา จู่ๆภาพรอบๆก็กลายเป็นสีหลายสีเต็มไปหมด มีไฟรอบตัวผม พวกโจรทุกคนหน้า่ยเป็นไตรแต่ตาและปากมีไฟอยู่ตลอดเวลา เสียงิพลง Dubstep ก้องในหัวผมตลอดเวลา ผมทำอะไรไม่ถูก ได้แต่หยิบปืนรัวใส่พวกไตรทั้งหลายที่เข้ามาหาผมเหมือนซอมบี้ หน้าไตรอันใหญ่โผล่มาด้านหลัง ผมยิงปืนใส่จนระเบิดไ เสียงยังคงก้องในหัวผม...

"นาย......คือ.........ฮีโร่........ของพวกเรา"
"ตาชั้นแล้ว"
"ตื่นแล้วหรอไอหนู"
"อย่ามายุ่งกับชั้น ชั้นตัดสินใจแล้ว"
"เดี๋ยวชั้นทำแทนนายเอง"
"อย่าให้ชั้นต้องเสียคนที่รักไปอีกคนนึงเลย"
"คนที่เจอกันสองวันไม่นับว่าเป็นเพื่อนหรอกนะ เขาอาจจะหลอกนายอยู่ก็ได้"

ปีศาจไตรทุกตัวเดินเข้ามาหาผมต่อ ผมยิงปืนไปรัวๆแบบไม่ยั้ง แต่พวกมันก็ยังเข้ามาแล้วเริ่มฉีกชิ้นส่วนผมเป็นชิ้นๆ และไม่ใช่เลือดที่ไหล แต่เป็นลาวาไหลออกมาแทน ภาพเหมือนวันนั้นเป๊ะๆ

ก่อนที่ผมจะตื่นขึ้นมา แล้วพบว่ารถทุกคันระเบิดไปแล้ว โจรนอนตายเกลื่อน และเพื่อนๆผมกำลังมาดูอาการผม...