Away Land - Ep.11 : No Way Out

"อืม.....เราอยู่ที่ไหนเนี่ย....."

ผมลืมตาขึ้นมาช้าๆ มองไปรอบๆ...... นี่มันที่ไหน ไม่คุ้นเลย ข้างๆมีกำแพงที่ตะไคร่ขึ้น แมงมุมเกาะอยู่บนใยบนมุม 1 ตัว.... มองไปอีกด้านเป็นลูกกรงเหล็กหนา ผมค่อยๆคลานออกไปดูด้่นนอก มันมืดๆ แต่ไม่มาก มีห้องแบบนี้อีกมากมายในฝั่งตรงข้าม บางห้องมีคนนอนอยู่ บางห้องมีคนแขวนคอตายแล้วด้วยซ้ำ ผมมองออกไปด้านนอกพยายามหาทางออก มองไปทางไหนก็มืดไปหมด นี่มันที่ไหน...... หรือว่านี่คือคุกของพวกโจรนะ...... ใช่..... ก่อนเรามาเราโดนโจรฟาดหัวนี่นา...... เสียงแกร่กๆดังมาจากด้านหลัง ผมหันกลับไป มีคนนั่งชันขาอยู่ ผมยาว เคราหนา และใส่ผ้าปิดตาในด้านซ้าย...

"ตื่นแล้วเรอะ..." ชายคนนั้นถาม
"นายเป็นใคร แล้วมาอยู่ที่นี่ได้ไง..." ผมถามไปด้วยความกลัว
"นายอยู่ในคุกใต้ดินของพวกมัน..... หม่ต้องแปลกใจ มันจับยัดห้องมั่วๆ" ชายคนนั้นยังก้มหัวคุยอยู่
"คุกใต้ดิน?!?" ผมตกใจ
"ใช่ นี่หล่ะ คุกของมัน.... ชั้นเทรเวอร์ เร็ด เรียกชั้นว่าเร็ดพอ..." ชายคนนั้นหันมาทางผม
"ชื่อนายเหมือนคนที่ตายไปแล้วเลยนะ..." ผมนึกถึงเพื่อนเก่า เทรเวอร์....
"แช่ง ว่างั้น?!" ชายคนนั้นลุกขึ้นมา
"เปล่าๆๆๆๆ แค่บอกหน่ะ....." ผมห้ามไว้

พวกมันไม่ได้เอาวิทยุไปจากตัว แต่ที่นี่ใช้วิทยุไม่ได้เพราะมันอยู่ใต้ดิน และมันยังไม่มีเสาวิทยุที่ใช้งานได้ ผมสำรวจร่างกายผม กระติกเถ้ากระดูกหายไป ใช่.... มันโยนทิ้งไว้ในถ้ำนั่น.... เร็ดดูเหมือนจะติดที่นี่มาซักพักแล้ว เราอยู่ในคุกห้องเดียวกัน ผมได้แต่นั่งมองด้านนอก หาวิธีออกไป พวกผู้คุมมันก็เดินไปมาตลอด ที่นี่คุมโดยพวกโจร ใครที่เข้าใกล้ลูกกรงมากมันจะฟาดด้วยปืนทันที

"อยากออกไปมั้ย?" เร็ดถาม
"อยากสิ..... ใครจะไม่อยากละวะ?!?" ผมฉุนๆ
"ห้องข้างๆกับห้องเรา มันมีรูเล็กๆ เพื่อนห้องข้างๆชั้นสองคน กำลังหาจังหวะออกจากที่นี่อยู่...." เร็ดชี้ให้ดูรูที่กำแพง
"ใคร?!?" ผมถามด้วยความสงสัย
"ความจริงแกไม่ต้องรู้หรอก........" เร็ดโบ้ย
"บอกชั้นมา ชั้นต้องออกไปช่วยเพื่อน" ผมบังคับกึ่งขอร้อง
"ก็ได้ๆ......" เร็ดบอก
"คนแรก มันชื่อร็อบ มันยังเด็กอยู่แท้ๆ ดันไปขัด ไม่ยอมไปจับปลาให้ไตร เลยโดนขัง..."
"อีกคนชื่อเมสัน ชั้นไม่ค่อยรู้จักมันมาก เพราะส่วนใหญ่คุยแต่กับร็อบมัน..."
"เมสันมันชอบหลีกไปมุมห้อง บางทีมันก็กลัวไปหมด ร็อบเล่าให้ชั้นฟังมา..." เร็ดอธิบาย
"แล้วทำไม นายถึงติดคุกหล่ะ..." ผมถามเร็ด
"นายไม่อยากรู้หรอก..." เร็ดมองไปทางอื่น
"ชั้นอยากรู้...." ผมยืนยัน
"....ชั้นหักหลังไตร ชั้นเอง ที่จับนายมาขังในค่ายนั้น.... แต่ชั้นบอกให้ปล่อยนายไป...." เร็ดมองมา

ผมพูดไม่ออก บอกอารมณ์ไม่ถูก ผมควรโกรธหรือเห็นใจดี ผมควรเชื่อเขามั้ย หรือผมควรหาทางออกเอง แล้วอีกสองคนนั่น จะช่วยอะไรเราได้นะ.....

==========

เร็ดยังคงนั่งลับมีดในมุมห้องนั้น ก่อนที่จะมีสัญญานเคาะมาจากนอกห้อง... รูห้องข้างๆนั่นไง ผมเดินไปส่องที่รูนั่น ห้องข้างๆมองผมด้วยสายตาแปลกๆ เด็กหนุ่มคนนั้นถามผมว่าเร็ดตายรึยัง เร็ดตะโกนด่ากลับไป ผมเองนั่งมองงงๆ เร็ดผลักผมออกไป ก่อนที่จะนั่งหน้ารูนั่น แล้วเริ่มกระซิบอะไรบางอย่าง ผมเองได้ยินไม่ถนัดนัก แต่พอจะฟังคร่าวๆออกว่า ให้จับจังหวะไว้ หัวหน้าผู้คุมวันนี้ออกไปประชุมกับไตร เร็ดออกมาจากหน้ารูนั่น ก่อนจะมานั่งที่เดิม แล้วบอกผม....

"ใช้มีดเป็นมั้ย?" เขาถาม
"เป็น ทำไม?" ผมตอบกลับไป
"ดี งั้นวันนี้ เราจะฆ่าคนคุมที่ผ่านมา แล้วเอากุญแจออกมา...ถ้ามี"
"นายจะฆ่าเพื่อนนายที่เป็นโจรด้วยกันเนี่ยนะ?!?"
"ชั้นบอกตอนไหนว่าชั้นเป็นโจร?" เขาหยุดลับมีดแล้วมองหน้าผม
"แล้วแกจับชั้นมาทำไมหล่ะ?!?" ผมขึ้นเสียง
"นายนี่ตลกนะ ยังไม่รู้อีกหรอ อยู่มากี่วันแลเวหล่ะ?!?"

เขาขำเบาๆ ก่อนจะนั่งลับมีดต่อ ผมไม่พอใจอย่างมาก ปัดมีดเขาทิ้ง แล้วจับขอเสื้อของเร็ด เร็ดมองหน้าผม ก่อนจะผลักผมออก ผมจะชกเขา แต่เขาจับหมัดไวัได้!!!

"คนโง่มักใช้ความรุนแรงสินะ......" เร็ดปัดมือผมทิ้ง
"บอกมาสิ!!!! ว่าแกจับชั้นมานรกนี่ทำไม ห๊ะ?!?" ผมเดือด
"ชั้นจะบอกให้ ใจเย็น นั่งลง" เขาชี้ที่พื้น
"เล่ามา..." ผมนั่งแล้วมองที่หน้าเขา
"ไม่แปลกใจจริงดิ ว่าทำไมกัปตันมันยอมให้พาข้ามมหาสุทรขนาดนั้น...." เร็ดทำหน้าสงสัย
"มีคนสะกดรอยแกตั้งนานแล้ว จากนั้นส่งข่าวให้ไตร ไตรจ้างกัปตันให้มาลักพาตัวแก..."
"แลกกับเงินที่แกหาได้วันนึง กัปตันนี่มันโง่จริงๆ...." เร็ดขำ
"ชั้น.....ถูกจ้องตั้งแต่แรกแล้วงั้นหรอ?!?" ผมช็อค
"ใช่.... และชั้นก็เป็นลูกน้องของไอกัปตันนั่น แต่โดนมันหักหลัง ชั้นเลยจัดการจ้วงมันซะ...."
"ชั้นพยายามช่วยพวกแกออกจากกรง แต่มันจับชั้นได้ และขังชั้นไว้ในนี้แหละ..."
"ชั้นไม่ได้อยากช่วยกัปตันเลย แต่มันขู่ว่า ถ้าไม่ทำงานให้มัน มันจะฆ่าลูกเมียชั้น...."
"ชั้นขอโทษ....." เร็ดเล่าจนหมด....

ผมอึ้งเข้าไปอีก กัปตันเลวเอ้ย!!!!! เร็ดเป็นคนดีที่ถูกเก็บ.... เพราะไอกัปตันคนเดียวแท้ๆ ทำให้เพื่อนชั้นต้องตายไปหลายคน ผมยิ่งนึกยิ่งแค้น หันไปอีกที ผู้คุมเดินมาฟังตั้งนานแล้ว และทำท่าจะวิ่งไปบอกไตร เร็ดเคลื่อนที่ด้วยความรวดเร็วไปที่หน้ากรง ก่อนจะหยิบมีดที่พื้นจิ้มเข้าที่หน้าอกของคนคุมคนนั้น

ฉึก!!!!!!!!!!!

"เอ้า ได้กุญแจมาแล้ว พร้อมกลับบ้านรึยัง ไอหนู..!!!!!"

==========