Artificial Girl : Chapter 3

“บะ... บ้าน่า!!!”

ภาพนั้นทำให้ริคาโกะตาค้าง

เมื่อจู่ๆรินก็ลุกขึ้นมายืนได้ทั้งๆที่แขนของเธอยังคงถูกล็อคอยู่

นั่นทำให้มาเรียอยู่ในท่าล็อคแขนของรินในลักษณะห้อยหัว

ก่อนที่รินจะใช้แขนอีกข้างจับขาของมาเรีย และยกร่างของเธอขึ้นจนลอยจากพื้น

“อะ... อะไรกัน??”

ริคาโกะร้องเสียงหลง พร้อมๆกับรินที่ยกร่างของมาเรียแล้วพุ่งตัวเข้าหาม่านพลังงานสีฟ้า

จากนั้นจึงกระแทกร่างของมาเรียเข้ากับม่านพลังงานดังกล่าวอย่างรุนแรง

เพราะม่านพลังงานนั้นก็เปรียบเสมือนกำแพง การที่ถูกยกร่างไปกับกระแทกกำแพงแบบนั้นต้องเจ็บไม่ใช่น้อยๆเป็นแน่

ส่งผลให้มาเรียต้องปล่อยแขนของรินแทบจะทันที

Rin 50 - 80 Maria

รินสามารถทำให้ค่า HP ของมาเรียลดลงได้สำเร็จ อีกทั้งเพราะคุณสมบัติของการ์ด ATK Boost ที่ทำให้พลังในส่วนอื่นของมาเรียอยู่ต่ำสุด แน่นอนว่ารวมทั้งพลังในส่วนของการป้องกันด้วย HP ของมาเรียจึงลดลงไปค่อนข้างมาก

และดูเหมือนคุณสมบัติของการ์ดจะหมดลงพอดิบพอดี

แม้ HP ของรินเองจะลดลงไปจนเหลือครึ่งหนึ่งจากฤทธิ์ของท่า Butler Cross บวกกับการเสริมของการ์ด ATK Boost แต่การกระทำของรินนั้นก็ทำให้ริคาโกะถึงกับอ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจ

“มะ... ไม่เป็นไรน่ามาเรีย!! แค่นี้น่ะกระจอก!! แต่ก็ไม่เลวเลยนี่”

ริคาโกะพยายามดึงสติกลับมาจากการจู่โจมแบบคาดไม่ถึงของริน พลางกล่าวชมเล็กน้อย พร้อมทั้งยังคงพูดด้วยน้ำเสียงมั่นใจว่ายังไงๆเธอนี่ล่ะคือผู้ชนะในการประลองครั้งนี้

แม้ในใจของเธอจะเริ่มไม่คิดว่ามันจะเป็นเช่นนั้นเสียแล้ว

“งั้นหรอ?? ถ้างั้นต่อเลยนะ...”

จากนั้นรินก็พุ่งเข้าไปซ้ำมาเรียที่ยังคงนอนอยู่หลังจากกระแทกกับม่านพลังงาน แต่มาเรียก็หลบได้อย่างฉิวเฉียด มาเรียสปริงตัวขึ้นมาตั้งหลัก รินพุ่งเข้าไปจู่โจมด้วยการเตะ แต่มาเรียก็ยังคงก้มหลบได้

รินออกหมัดขวา มาเรียยังคงหลบได้เช่นเดิม ดูท่าความพลิ้วไหวของมาเรียจะไม่ธรรมดาแน่ๆ

“ท่าออกหมัดพื้นๆแบบนั้นน่ะ ยังไงก็ไม่ได้กินฉันหรอกน่า!!”

ริคาโกะยิ้มเยาะ มาคิโนะไม่ได้ตอบอะไร พลางมองไปที่การต่อสู้ตรงหน้าซึ่งรินยังคงเป็นฝ่ายจู่โจมอย่างต่อเนื่อง แม้ว่าสิ่งที่เธอโจมตีโดนจะเป็นอากาศ แต่รินก็ยังคงออกหมัดอย่างไม่ลดละ

“รู้ทั้งรู้ว่าไม่โดนก็ยังดันทุรังอีกนะ”
“มันจะเป็นแบบนั้นแน่หรอ?”
“ว่าไงนะ?”

เปรี้ยง!!

เสียงนั้นดึงความสนใจให้ริคาโกะหันกลับไปมองที่การต่อสู้

และภาพที่เห็นนั้นคือรินซึ่งยังคงออกหมัดในลักษณะเดิม

แต่คราวนี้หมัดขวาของเธอพุ่งตรงไปที่ใบหน้าของมาเรียอย่างแม่นยำ

มาเรียซึ่งถูกหมัดเข้าไปเริ่มเสียหลัก แต่เธอก็ยังทรงตัวอยู่ได้ และใช้ท่อนแขนป้องกันหมัดต่อไปของรินได้ทันเวลา รินออกหมัดอีกที มาเรียก็เบี่ยงตัวหลบได้

“หึ!! แค่หมัดเดียวน่ะอย่าได้ใจไปนักเลย!! คอยดูนะเดี๋ยวมาเรียก็จะ...”

เปรี้ยง!!

หมัดขวาของรินที่กระทบเข้าเต็มๆแก้มของมาเรียทำให้ริคาโกะหยุดคำพูดชั่วขณะ

มาเรียถูกแรงหมัดจนต้องเซถอยไป เธอเกร็งขาเพื่อไม่ให้ตัวเองล้ม และยืนทรงตัวได้สำเร็จ

แต่เธอก็โดนหมัดของรินเข้าไปอีกครั้งโดยไม่สามารถหลบหรือแม้จะป้องกันได้ทัน

ถึงแม้แรงหมัดในรอบนี้จะไม่ได้ทำให้มาเรียถึงกับเสียหลัก แต่ทุกครั้งที่รินออกหมัดมันกลับเข้าเป้าหมายทุกครั้งอย่างน่าประหลาด

และที่สำคัญ... มันเร็วมาก

“ระ... เร็ว!!”

ริคาโกะพูดแบบไม่เชื่อสายตาตัวเอง

ความเร็วหมัดของรินเพิ่มขึ้นอย่างน่าตกใจ และยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเลยแม้แต่น้อย

จนมาเรียไม่สามารถหลบมันได้อีกต่อไป

เปรี้ยง!! เปรี้ยง!! เปรี้ยง!!

หมัดของรินไม่ใช่แค่กระทบกับใบหน้าของมาเรียเท่านั้น ไม่ว่าจะเป็นร่างกายส่วนไหนก็ถูกหมัดของรินกระแทกจนน่วมไปแทบทั้งตัว มาเรียแทบจะไม่สามารถทรงตัวยืนได้อีกต่อไป และเธอก็กำลังจะล้มลง

“บ้าเอ้ย!! ฉันขอใช้การ์ด Increase DEF!!”

ริคาโกะหยิบการ์ดขึ้นมาอีกใบ แล้วหันด้านบาร์โค้ดจ่อกับ AG Vision เสียงสัญญาณดังขึ้น ทำให้ร่างของมาเรียเกิดแสงวาบขึ้นมาอีกครั้ง

“การ์ด Increase DEF จะช่วยเพิ่มพลังป้องกันให้กับ AG สองเท่าเป็นการชั่วคราว!! แน่นอนว่านั่นทำให้มาเรียทนทานต่อหมัดของรินมากขึ้นยังไงล่ะ!!”

เมื่อริคาโกะพูดจบ ความแรงหมัดของรินก็ดูจะลดลงกว่าปกติ ทำให้มาเรียเริ่มกลับมาทรงตัวได้อีกครั้งและกลิ้งตัวหลบจากการรัวหมัดของรินได้สำเร็จจนได้ ก่อนที่เธอจะทรุดตัวลงและหายใจหอบอย่างอ่อนแรง

เมื่อเป้าหมายหลุดจากขอบเขตการโจมตี รินก็หยุดออกหมัดและทรุดลงหายใจหอบไม่ต่างอะไรกับมาเรีย หรือบางทีอาจจะมากกว่าด้วยซ้ำ เพราะการออกหมัดอย่างต่อเนื่องเช่นนั้นทำให้พลังกายของรินลดลงไปมากพอสมควร

Rin 50 - 72 Maria

จากคุณสมบัติของการ์ด Increase DEF ทำให้ HP ของมาเรียลดลงน้อยกว่าเดิมเล็กน้อย ถ้าริคาโกะไม่ตัดสินใจทำแบบนั้นล่ะก็มาเรียอาจจะถูกหมัดของรินจู่โจมจน HP ลดลงเกือบเท่ารินเป็นแน่

“ฉันคงประมาทนายไปหน่อยสินะ ถ้างั้นฉันจะเอาจริงละ!!”
“แต่เธอบอกตั้งแต่เริ่มสู้แล้วนี่ว่าจะเอาจริงน่ะ?”
“นะ... หนวกหูน่า!!”

แม้น้ำเสียงและสีหน้าของมาคิโนะจะดูเรียบๆ แต่นั่นก็เป็นคำพูดที่ค่อนข้างกวนประสาทพอสมควร

“คะ... คราวที่แล้วมันแค่เอาจริง แต่ตอนนี้คือเอาจริ๊งจริงยังไงล่ะ!!”
“หา? พูดอะไรของเธอฟะ!!”
“ไม่ต้องพูดมากน่า!! มาเรียจัดการเลย!!”

มาเรียพุ่งเข้าไปหารินทันที คราวนี้กลายเป็นมาเรียที่เป็นฝ่ายเข้าไปจู่โจม ทั้งที่ปกติเธอจะคอยตั้งรับและสวนกลับ เมื่อมาเรียเข้ามาใกล้ รินก็จัดการออกหมัดทันที

แต่ทว่าแทนที่มาเรียจะพุ่งเข้าหาแบบตรงๆ กลับอ้อมไปด้านหลังของรินอย่างรวดเร็ว

“จังหวะนี้แหละ!! มาเรียจัดการด้วยท่า Stab in the Back!!”
“ขอรับ คุณหนู”

เมื่อสิ้นคำสั่ง มาเรียก็จัดการใช้มือทั้งสองข้างรัดคอของรินไว้ จากนั้นก็กระโดดพร้อมยกเข่าทั้งสองข้างขึ้นมา ก่อนที่จะกระชากคอรินเต็มแรงด้วยมือทั้งสองข้าง

ทำให้แผ่นหลังของรินลงไปกระแทกกับเข่าทั้งสองของมาเรียที่ยกขึ้นดักไว้อย่างรุนแรง แต่มาเรียก็ยังไม่ปล่อยมือทั้งสองข้างที่รัดคอรินอยู่ ทำให้รินอยู่ในท่าถูกมาเรียใช้เข่าทั้งสองข้างยันหลังพร้อมรัดคอ

“ท่าจับล็อคอีกแล้วงั้นหรือ?”

มาคิโนะกล่าวเมื่อรินถูกเล่นงานด้วยท่าทรมานอีกครั้ง นั่นก็หมายความว่ารินต้องหาทางหลุดจากพันธนาการเช่นเดียวกับท่า Butler Cross ที่โดนไปในช่วงแรก

ท่าเอาเข่าทั้งสองข้างกระแทกหลังทำให้ HP ของรินลดไปอีกส่วนหนึ่ง อีกทั้งยังค้างเป็นท่าเอาสองเข่ายันหลังค้างไว้พร้อมรัดคอแบบนี้ก็ทำให้ HP ของรินลดลงไปเรื่อยๆอีกครั้ง และครั้งนี้ดูท่าทางจะหลุดออกจากท่ายากขึ้นกว่าเก่าหลายเท่าตัว

“หมดปัญญาแล้วสินะคราวนี้ ฉันจะใช้การ์ด ATK Boost ที่มีอีกใบเผด็จศึกเลยดีไหมน้า?”

ริคาโกะเริ่มรู้สึกว่าตัวเองถือไพ่เหนือกว่าอีกครั้ง เธอหยิบการ์ด ATK Boost ขึ้นมาอีกใบแล้วแกว่งไปมาบนอากาศ ราวกับพยายามกวนประสาทมาคิโนะ

ค่า HP ของรินเริ่มอยู่ในขั้นวิกฤติแล้ว ดูจากสถานการณ์เป็นไปได้ยากที่จะหลุดออกจากท่าดังกล่าว มันเกือบจะเป็นท่าล็อคโดยสมบูรณ์ด้วยซ้ำ

แต่ทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกไม่มีคำว่าสมบูรณ์แบบ ยังไงมันก็ต้องมีช่องโหว่อยู่แน่ๆ

ดูเหมือนรินจะเริ่มเห็นช่องโหว่นั้นแล้ว

รินตัดสินใจตะเกียกตะกายขาทั้งสองข้างจนอยู่ในท่าชี้ขึ้นฟ้า แล้วพยายามม้วนตัวกลับหลัง เมื่อมาเรียเห็นดังนั้นจึงพยายามรัดคอรินให้แน่นขึ้น แต่ดูเหมือนจะไม่ทันการ ในที่สุดรินก็หลุดออกจากท่าทรมานได้สำเร็จ

Rin 31 - 72 Maria

แต่นั่นก็ทำให้ค่า HP ลดเหลือน้อยลงมาก ถ้าหากรินโดนท่าพวกนั้นอีกครั้งหรือสองครั้งล่ะก็ HP ของเธอคงไม่เหลือแน่นอน

“ยังดิ้นหลุดได้อีกนะ”

ริคาโกะกล่าวด้วยน้ำเสียงชื่นชมปนเจ็บใจ

“แต่จะบอกไว้เลยนะว่าท่าต่อยรัวของรินน่ะทำอะไรมาเรียไม่ได้อีกแล้วล่ะ!!”

ริคาโกะพูดอย่างมั่นใจ มาคิโนะไม่ตอบอะไรแล้วสั่งให้รินจู่โจมอีกครั้ง

รินพุ่งเข้าไปแล้วออกหมัดด้วยท่าเดิม ทั้งๆที่ริคาโกะบอกไปแล้วว่ายังไงๆลูกไม้เดิมๆก็ทำอะไรมาเรียไม่ได้

“ไม่ได้ฟังที่ฉันพูดเลยหรือไง!! ว่าท่านั้นน่ะ...”

ภาพตรงหน้าทำให้ริคาโกะตะลึงอีกครั้ง

รินไม่ได้ออกหมัด แต่กลับยกขาข้างขวาเตะเข้ากลางลำตัวมาเรียจนงอ

“ละ... หลอกว่าจะต่อยงั้นหรือ??”

เมื่อมาเรียถูกเตะเข้ากลางลำตัวจนชะงัก ทำให้รินได้โอกาสสอยหมัดอัปเปอร์คัตเข้าที่ปลายคางของมาเรียจนตัวลอย

และมาเรียก็ลงไปกองกับพื้นจนได้

“แย่แล้วสิ!!”

รินไม่รอช้าพุ่งเข้าไปซ้ำทันทีด้วยท่าหมัดรัว มาเรียซึ่งไร้การป้องกันถูกหมัดของรินเข้าไปนับไม่ถ้วนโดยที่ไม่สามารถทำอะไรได้เลย คราวนี้ค่า HP ของมาเรียเป็นฝ่ายลดลงไปเรื่อยๆบ้าง

Rin 31 - 52 Maria

ค่า HP ของมาเรียเริ่มลดลงจนเหลือครึ่งหนึ่ง ดูท่าว่าผลการต่อสู้อาจจะมีพลิกล็อคซะแล้ว

“ฉันไม่ยอมหรอกน่า!! ฉันขอใช้การ์ด Increase HP!!”

ริคาโกะใช้การ์ดอีกหนึ่งใบ เกิดแสงวาบขึ้นที่ตัวของมาเรียเช่นเคย คราวนี้ทำให้ HP ของมาเรียเพิ่มขึ้นจนเป็น 100 เหมือนเดิม

“การ์ด Increase HP ก็ง่ายๆล่ะนะ เพิ่มค่า HP จนเต็มยังไงล่ะ!!”

เมื่อค่า HP เต็มเหมือนเดิม สถานการณ์ก็เปลี่ยนไปทันที ราวกับว่ามันทำให้ความพยายามของรินสูญเปล่าไปเลยทีเดียว รินซึ่งออกหมัดอย่างต่อเนื่องก็เริ่มอ่อนแรง ทำให้มาเรียเลื้อยตัวลงมาแล้วจับขาข้างขวาของรินไว้

Rin 31 - 96 Maria

ค่า HP ของรินกลับไปอยู่ในระดับสูงอีกครั้ง หลังจากใช้การ์ดแล้วมาเรียก็ถูกแรงหมัดของรินไปเพียงเล็กน้อยแต่นั่นก็ไม่เป็นปัญหา อีกทั้งตอนนี้มาเรียกำลังอยู่ในท่าคว้าขาข้างขวาของรินที่พลังกายเริ่มจะหมด

“ตอนแรกฉันไม่คิดเลยนะ ว่าจะต้องใช้ท่านี้ แต่ตอนนี้มันจำเป็นต้องใช้แล้วล่ะ... มาเรียใช้ Special Recipe!!!”

มาเรียจัดการหักขาข้างขวาของรินที่จับอยู่สุดแรงเกิดทันที และมาเรียยังใช้หัวเข่ากดขาข้างซ้ายของรินไว้อีกด้วย ทำให้ขาทั้งสองข้างของรินแยกออกจากกันจนเกือบทำมุม 90 องศา

“เผด็จศึกแล้วนะ!! ฉันขอใช้การ์ด ATK Boost อีกใบ!!”

แน่นอนว่านั่นทำให้พลังโจมตีของมาเรียเพิ่มขึ้นในระดับสูงสุดอีกครั้ง

ค่า HP ของรินลดลงอย่างรวดเร็ว และด้วยค่า HP ที่เหลือเพียงน้อยนิดของริน ทำให้ตัวเลขดังกล่าวพุ่งลงสู่ระดับต่ำสุดแทบจะทันที

และนั่นทำให้การต่อสู้จบลงในที่สุด

Rin 0 - 96 Maria

Winner : Maria w/ Masamune Rikako

เมื่อรู้ผลแพ้ชนะ ม่านพลังงานสีฟ้าก็หายไป มาเรียปล่อยขาของรินและล้มลงนอนบนพื้นอย่างหมดแรง เช่นเดียวกันกับริน ก่อนที่ทั้งคู่จะลุกขึ้นและเดินกลับไปหาผู้ที่เป็นเจ้าของ

“ยังไงสุดท้ายแล้วฉันก็ต้องชนะ ฉันบอกแล้วว่าฉันจะพิสูจน์ให้เห็นว่านายยังไม่พร้อมที่จะเข้าร่วม AG Battle หรอก”

ริคาโกะกล่าวพร้อมทำหน้าเชิดนิดๆ

“ตะ... แต่นายทำให้ฉันประหลาดใจมากที่นายสามารถต่อสู้กับฉันได้อย่างสูสีทั้งๆที่ไม่มีความรู้ใดๆมาก่อน อีกทั้งนายก็ไม่มีการ์ดด้วยมันก็ดูเหมือนฉันโกงนิดๆ บางที... ฉันอาจจะมองนายผิดไปก็ได้ ดะ... ดังนั้นฉันจะไม่ห้ามนายแล้ว นายจะไปเข้าร่วม AG Battle ก็แล้วแต่นายแล้วกัน ฉันขออวยพรให้นายโชคดีนะ”

สุดท้ายริคาโกะก็ยอมมาคิโนะจนได้ ต้องยอมรับจริงๆว่าเธอนั้นประเมินมาคิโนะกับรินต่ำไปจริงๆ ถ้าเธอไม่ใช้การ์ดพลิกแพลงสถานการณ์ล่ะก็บางทีเธอเองอาจจะแพ้ก็เป็นได้

“ฉันยังไม่ไปหรอก”
“เอ๋??”

คำตอบของมาคิโนะทำให้ริคาโกะแปลกใจ ทั้งๆที่ตอนแรกเขานั้นดันทุรังที่จะไปให้ได้แท้ๆ แต่เมื่อริคาโกะเลือกที่จะยอมปล่อยมาคิโนะไปเขากลับปฏิเสธ

“ฉันเข้าใจแล้วล่ะที่เธอบอก เธอน่ะพูดถูก ฉันยังอ่อนประสบการณ์ ฉันยังไม่พร้อมที่จะเข้าร่วม AG Battle หรอก ฉันตัดสินใจแล้วล่ะ ว่าจะฝึกซ้อมให้เก่งกว่านี้ก่อนที่จะไปเข้าร่วม AG Battle อีกอย่างเราตกลงกันแล้วนี่ว่าถ้าฉันแพ้ฉันต้องล้มเลิกความตั้งใจซะ”
“ทะ... ทำไมถึงเปลี่ยนใจล่ะ?”
“ก็เพราะฉันน่ะเป็นเพื่อนของเธอน่ะสิ ยังไงฉันก็ต้องเชื่อเธออยู่แล้ว จริงไหม?”

รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของมาคิโนะอีกครั้ง แม้มันจะเป็นรอยยิ้มเพียงเล็กๆ แต่มันกลับดูเปล่งประกายอย่างบอกไม่ถูกจนริคาโกะหลงใหลไปชั่วขณะ

“อะ... อื้ม!!”

ริคาโกะยิ้มตอบอย่างร่าเริง

“งั้นกลับกันเถอะ ริคาโกะ”
“อ๊ะ!!”
“เป็นอะไรไปอีกล่ะ?”
“ทะ... ทำไมเรียกฉันว่าริคาโกะล่ะ?”
“อ้าว ก็เธออยากให้ฉันเรียกเองไม่ใช่หรอ?”
“กะ... ก็อย่าปุปปัปนักสิ ตาบ้า!!”
“อะไรของเธออีกเนี่ย... ฉันไม่เข้าใจเธอจริงๆ”
“ใช่... นายน่ะไม่เข้าใจฉันเลยสักนิด...”

ริคาโกะพึมพำ

“หืม? เธอว่าไงนะ?”
“ปะ... เปล่าซะหน่อย!! ไม่สำคัญหรอก!! ฉะ... ฉันกลับบ้านก่อนละ ที่บ้านคงรอฉันกลับไปกินข้าวเย็นจนแย่แล้วล่ะ เจอกันที่โรงเรียนพรุ่งนี้นะ”
“อะ... อืม”

เมื่อบอกลากันเสร็จ ริคาโกะก็เดินจากไปพร้อมกับมาเรีย การต่อสู้นั้นยืดเยื้อกว่าที่คิด ก็ไม่รู้ว่าริคาโกะจะกลับไปทันมื้อเย็นหรือเปล่า


หลังจากจบการต่อสู้อันหนักหน่วง มาคิโนะก็กลับมาอยู่ในห้องอาหารพร้อมยากิโซบะที่เขาผัดเองบนโต๊ะ

แน่นอนว่ารวมทั้งรินเองด้วย เธอนั่งอยู่ตรงข้ามมาคิโนะ แต่บนโต๊ะฝั่งของเธอไม่ได้มีอะไรวางไว้

นอกจากทักษะการตบมุกเสื่อมอันยอดเยี่ยม (ที่มาคิโนะได้มันมาอย่างไม่ตั้งใจ) การทำอาหารก็ถือเป็นอีกหนึ่งความสามารถที่เขามี

ซึ่งเป็นความสามารถที่มีประโยชน์เป็นอย่างมากสำหรับเด็กหนุ่มตัวคนเดียวอย่างเขา

ไม่สิ ตอนนี้ไม่ได้อยู่คนเดียวอีกต่อไปแล้วนี่นะ

“จะทานแล้วนะครับ”

เมื่อมาคิโนะพูดจบเขาก็คว้าตะเกียบแล้วคีบเส้นยากิโซบะขึ้นมา

แต่รินซึ่งอยู่ตรงข้ามที่จ้องเขาตาไม่กะพริบแบบนั้นมันกลับทำให้เขารู้สึกแปลกๆจนไม่กล้าเอามันเข้าปาก

มันทำให้เขารู้สึกว่าเธอต้องการอะไรบางอย่าง

ยิ่งเมื่อเขาพบว่าสิ่งที่เธอมองจริงๆกลับเป็นอาหารที่อยู่บนโต๊ะก็พอจะเข้าใจว่าจริงๆแล้วเธอนั้นต้องการ...

“เอ่อ... หรือเธอจำเป็นต้องกินด้วย?”
“อ๊ะ!! ใช่ค่ะ AG จำเป็นต้องทานอาหารตามปกติเหมือนมนุษย์ทั่วไป โดยอาหารทุกชนิดจะถูกแปรเปลี่ยนเป็นพลังงานให้กับ AG เปรียบเสมือนเชื้อเพลิงนั่นเองค่ะ”
“อ่อ... งั้นหรอ? ทำยังไงดีล่ะ ฉันเตรียมยากิโซบะไว้สำหรับคนเดียวซะด้วยสิ”
“ฉันกินตับมาสเตอร์แทนข้าวได้ค่ะ ♡”
“ขอความกรุณาทานอาหารในส่วนของผมด้วยเถอะครับ!!”

ดูเหมือนเย็นนี้เขาคงต้องยอมท้องว่างดีกว่าถูกหุ่นสาวหื่นจับกดซะแล้วล่ะมั้ง


นี่ก็เป็นเวลาหัวค่ำแล้ว

เมื่อ AG จำเป็นต้องทานอาหาร แน่นอนว่า AG ก็คงจำเป็นที่จะต้องนอนหลับพักผ่อนเช่นเดียวกับมนุษย์

แต่ด้วยเพราะมาคิโนะซึ่งอยู่คนเดียวมาตลอด ดังนั้นห้องนอนจึงมีอยู่เพียงห้องเดียว

“ไม่มีทางเลือกล่ะนะ เธอนอนบนเตียงไปแล้วกัน ยังไงๆเธอก็คือผู้หญิงคนหนึ่ง ฉันจะนอนพื้นเอง”
“นอนห้องเดียวกันจะดีหรอคะมาสเตอร์?”
“หา? ถามแบบนั้นไม่สมกับเป็นเธอเลยนะ ก็ทำไงได้ล่ะ? ห้องนอนที่บ้านฉันมีห้องเดียวนี่นะ นอนโซฟาที่ห้องนั่งเล่นก็ไม่ดีเดี๋ยวก็เป็นหวัดกันพอดี”
“แต่เวลานอนฉันไม่ใส่เสื้อผ้านะคะ ♡”
“ฉันจะไปนอนโซฟาข้างล่าง”
“อ๊ะ!! ฉันล้อเล่นน่ะ”

แต่ไม่รู้ทำไมมาคิโนะถึงรู้สึกว่ารินจะเอาจริง

มาคิโนะปูที่นอนแบบพอนอนได้ที่พื้นข้างเตียง พลางคิดว่าเดี๋ยวเขาคงต้องใช้ห้องใดซักห้องหนึ่งภายในบ้านเป็นห้องนอนอีกห้องให้กับริน เพราะถ้าให้นอนในสภาพนี้ทุกวันคงไม่ไหวเป็นแน่

อันดับแรกที่เขานึกถึงคือห้องที่อยู่ตรงข้ามห้องนอนซึ่งเขาใช้มันเป็นห้องเก็บของ แต่จริงๆห้องนั้นน่าจะออกแบบให้เป็นห้องนอนอีกห้องแน่ๆ ถ้าจัดของในห้องให้เป็นระเบียบและตกแต่งห้องนิดหน่อยก็น่าจะพอนอนได้อย่างไม่มีปัญหา

“ราตรีสวัสดิ์”
“ราตรีสวัสดิ์ค่ะมาสเตอร์”

มาคิโนะปิดไฟ ทั้งห้องมืดสนิทมีเพียงแสงจันทร์ที่ส่องลอดผ่านหน้าต่างเท่านั้น

เขาทิ้งตัวลงนอน ถึงแม้ผ้าปูที่นอนจะไม่นุ่มเท่าเตียงแต่มันก็ไม่เลวนักเท่าไหร่

หลังจากที่ข่มตาหลับได้ซักพัก เสียงเรียกของรินก็ทำให้เขาลืมตาขึ้น เขายังไม่หลับสนิท แต่จริงๆต้องเรียกว่าแค่หลับตาไว้เฉยๆมากกว่า เพราะการที่ไม่ได้นอนบนเตียงนุ่มๆเหมือนเช่นเคยก็ทำให้เขารู้สึกไม่ชินเล็กน้อย

“หลับหรือยังคะมาสเตอร์?”
“อืม... ก็ยังหรอก มีอะไร?”
“สนใจจะมาลักหลับ...”
“ราตรีสวัสดิ์”


แม้เขาจะไม่ค่อยมั่นใจสักเท่าไหร่ แต่เขาก็ไม่มีทางเลือกอะไรนอกจากฝากให้รินเฝ้าบ้านให้

หลังจากที่มาคิโนะแต่งชุดนักเรียนและก้าวเท้าออกจากบ้านตามปกติ เสียงเด็กสาวอันคุ้นเคยเรียกเขาเหมือนทุกวันๆก็ดังขึ้นเหมือนเช่นเคย

“มาคิโนะ เอานี่”

คำทักทายของริคาโกะมาพร้อมกับกล่องกระดาษกล่องเล็กๆกล่องหนึ่งที่โยนมาทางเขา มาคิโนะรับมันไว้ตามสัญชาตญาณแม้ยังไม่รู้ว่ามันคืออะไร

“นี่คือ...?”
“การ์ดน่ะ ตอนต่อสู้เมื่อวานนายก็เห็นแล้วสินะว่าจำเป็นต้องใช้การ์ด ไม่งั้นนายก็จะลำบาก”
“งั้นหรอ? ขอบใจนะ”
“ยะ... อย่าเข้าใจผิดล่ะ ฉันไม่ได้ซื้อการ์ดนั่นให้นายสักหน่อย!! พอดีที่บ้านฉันมีหลายใบก็เลยเอามาแบ่งให้นายต่างหาก”

ริคาโกะม้วนผมแล้วเบือนหน้าหนี

“ฉะ... ฉะ... ฉันไปก่อนละ!!!”
“เดี๋ยว!!”

ริคาโกะก้าวเท้าฉับๆนำหน้ามาคิโนะไปก่อนอย่างรวดเร็ว ในขณะที่มาคิโนะยังอ้าปากค้างอยู่เพราะยังพูดไม่จบ

“พิลึกชะมัด ยัยบ๊องนี่”

มาคิโนะพึมพำพลางส่ายหน้าเบาๆ แม้ริคาโกะจะเดินนำหน้าเขาไปไกลแล้ว แต่เขาก็ไม่คิดที่จะเร่งฝีเท้าตามไป เพราะยังไงเขาก็ต้องไปเจอเธอที่โรงเรียนอยู่ดี

เขามองกล่องกระดาษที่อยู่ในมือ ซึ่งภายในบรรจุด้วยการ์ดสำหรับการประลอง AG Battle ไว้ภายใน

สิ่งที่เขาจำเป็นต้องใช้เพื่อเป้าหมายสำคัญของเขา

การเข้าร่วม AG Battle