ความจริงทั้งหมดที่โซระเผยออกมาทำให้ท่าทีของทาคุมิเปลี่ยนไป แม้ตัวลูน่าเองที่อยู่ใกล้ชิดทาคุมิมากที่สุดยังไม่ค่อยจะได้เห็นทาคุมิเป็นแบบนี้สักเท่าไหร่ แต่มีอย่างหนึ่งที่ลูน่าเข้าใจดีคือ เมื่อทาคุมิกล่าวสบถด้วยถ้อยคำหยาบคายเมื่อไหร่ หมายถึงว่าเขากำลังอยู่ในอารมณ์โกรธเกรี้ยวอย่างรุนแรง
“ทาคุมิ โอเคหรือเปล่า?”
ลูน่าถามทาคุมิด้วยความเป็นห่วงแม้รู้อยู่แก่ใจว่าเขาไม่ได้โอเคเลย ทาคุมิได้เพียงแต่มองโซระพร้อมกำหมัดแน่น เขาอ้าปากเหมือนจะพูดอะไรบางอย่างแต่ก็ไม่พูดออกไป บางทีเขาอาจจะอยากปล่อยคำสบถด่าออกมาอีกแต่ก็ไม่ทำเพราะคิดว่ามันไม่มีประโยชน์อะไร
เมื่อเวโรนิก้าเห็นว่าคู่ต่อสู้ไม่ทำอะไรสักทีก็ยักไหล่แล้วยกมือขึ้นพร้อมถอนหายใจเล็กน้อยเหมือนหมดอารมณ์กับอะไรบางอย่างแล้วทำท่าจะเดินกลับหลังหัน
ฟุบ!!!เสียงเหมือนอะไรบางอย่างพุ่งแหวกอากาศอย่างรวดเร็ว เมื่อเวโรนิก้าหันไปด้านข้างก็พบกับดาบของลูน่าที่ปักอยู่บนม่านพลังงาน ก่อนที่เธอจะรู้สึกถึงความเจ็บแสบบนใบหน้า
เวโรนิก้าใช้ฝ่ามือลูบที่แก้มข้างขวาก็พบว่ามีของเหลวสีแดงติดมือมาด้วย บ่งบอกว่าดาบที่พุ่งเข้ามานั้นได้สร้างบาดแผลให้กับเธอนั่นเอง แต่บางทีเป้าหมายของดาบเล่มนั้นอาจไม่ได้หวังเพียงแค่สร้างบาดแผลเล็กๆแค่นั้นก็เป็นได้
“การต่อสู้ยังไม่จบ อย่าหันหลังให้กับศัตรูสิ”
เวโรนิก้ายิ้มเล็กๆแล้วเลียเลือดที่ติดอยู่บนฝ่ามือ สีหน้าของเธอไม่ได้สุขสมเท่าตอนที่ดูดเลือดจากลูน่า เหมือนว่าเลือดของตัวเองรสชาติจะไม่ดีเท่าไหร่
“คิกๆ นึกว่ารู้ความจริงแล้วจะหมดแรงซะอีกนะ ยังมีแรงสู้ต่ออีกหรอ? ถ้างั้นฉันก็จะเป็นคู่ซ้อมให้ต่อละกันนะ”
ลูน่าไม่ตอบโซระ แต่หันไปทางทาคุมิ
“มาสู้กันต่อเถอะ ทาคุมิ”
“ลูน่า?”
“ฉันเป็นไอดอล การประลองนี้ก็เหมือนการแสดงนั่นแหละ ไม่ว่าจะมีอุปสรรคอะไร ฉันก็จะแสดงให้มันจบ”
ลูน่าชี้ดาบไปที่เวโรนิก้า
“อีกอย่างก็ช่างมันปะไร ยังไงสักวันคนอื่นก็ต้องรู้ความลับของฉัน นายบอกเองว่าจะทำให้คนอื่นยอมรับฉันในฐานะผู้หญิงคนหนึ่งใช่ไหม? ถ้างั้นก็ฝากด้วยนะ หลังจากนี้ ฉันเชื่อว่านายต้องทำได้อยู่แล้วล่ะ”
ลูน่าหันมองไปทางทาคุมิพร้อมรอยยิ้มที่ปรากฏบนใบหน้า ทั้งคำพูดและรอยยิ้มนั้นคงเพียงพอที่จะทำให้ทาคุมิพร้อมที่จะทำหน้าที่เป็นเจ้านายของลูน่าในการประลองต่อไป
“นะ... นั่นสินะ ฉันก็เป็นผู้จัดการของเธอ ฉันจะทำหน้าที่ของผู้จัดการให้จนจบการแสดงนี้เอง”
ทาคุมิพูดพลางขยับ AG Vision ของตนให้เข้าที่
“หึ... ยังกล้าบอกว่าตัวเองเป็นไอดอลอีกนะ แต่ก็ช่างเถอะ จบเรื่องนี้เมื่อไหร่อาชีพไอดอลของเธอก็จะจบสิ้น เชิญมีความสุขกับวาระสุดท้ายของอาชีพเธอให้สุดเหวี่ยงไปเลยแล้วกัน”
เมื่อโซระพูดจบ ลูน่าก็กระชับดาบในมือแล้วพุ่งเข้าใส่เวโรนิก้า คมดาบแหวกอากาศอันว่างเปล่าในครั้งแรกก่อนที่จะกระทบกับกงเล็บของเวโรนิก้าในครั้งที่สอง ลูน่าเหลือบมองดาบที่ปักอยู่บนม่านพลังงานด้วยหางตาเหมือนกำลังจะหาจังหวะไปหยิบมัน แต่เมื่อสายตาหันกลับไปจดจ้องที่ศัตรูก็พบกับกงเล็บที่ฟาดเข้ามา ลูน่ายกดาบกันได้อย่างฉิวเฉียด เวโรนิก้าแทงเข่าเข้าที่ท้องน้อยของลูน่า ไอดอลสาวตัวงอเป็นกุ้งพร้อมถอยออกไป
“ต้นคอนั่น ข้าขออีกทีนะ”
เวโรนิก้าแยกเขี้ยวเตรียมจะสูบโลหิตจากลูน่าอีกรอบ ลูน่าใช้ฝ่ามือตบเข้าที่ใบหน้าของเวโรนิก้าเต็มแรง ดูท่าจะโดนแผลที่แก้มของเธอด้วย ทำให้เลือดที่บาดแผลนั้นไหลออกมามากกว่าเดิม เวโรนิก้าลูบแผลที่แก้มแล้วหัวเราะออกมาเบาๆ
“ไม่ให้งั้นหรอ? บอกกันดีๆก็ได้นี่นา สงสัยจะชอบความรุนแรงสินะ”
เวโรนิก้าพุ่งตัวผลักลูน่าจนติดกับม่านพลังงาน สายตาของทั้งคู่ประสานกัน เวโรนิก้าตรึงแขนของลูน่าเอาไว้เหมือนฉายภาพซ้ำ เพียงแต่คราวนี้ลูน่าอยู่ในท่ายืน
เวโรนิก้าจับแขนข้างที่ถือดาบของลูน่าแล้วกระแทกเข้ากับม่านพลังงานจนดาบหลุดจากมือ แวมไพร์สาวเลียริมฝีปากแล้วใช้มือข้างหนึ่งเกยคางของลูน่าขึ้นมา ก่อนที่จะค่อยๆละเลงลิ้นไปตามต้นคอของลูน่าโดยไม่ฝังเขี้ยวลงไปในทันที หนังสดกำลังจะเริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง แน่นอนว่าลูน่าไม่ได้ต้องการแบบนั้น
ลูน่ากรอกตามองไปรอบๆเพื่อหาทางรอดพ้นจากสถานการณ์คับขัน พลันไปเห็นดาบที่ปักบนม่านพลังงานในตอนแรกอยู่ใกล้แค่เอื้อม ลูน่าพยายามเอื้อมมือไปหยิบดาบเล่มนั้น เวโรนิก้าที่มัวแต่จดจ่ออยู่กับต้นคอของลูน่าจึงไม่รู้ว่าเหยื่อของตนกำลังจะได้อาวุธป้องกันตัว
หลังจากที่โลมเลียต้นคอด้วยลิ้นจนพอใจ เวโรนิก้าก็แยกเขี้ยวขึ้นมาอีกครั้ง จังหวะเดียวกับที่ลูน่าคว้าดาบที่ปักอยู่บนม่านพลังงานได้ทันพอดิบพอดี ลูน่ารีบเหวี่ยงดาบใส่เวโรนิก้าด้วยความรวดเร็ว แวมไพร์สาวถูกโจมตีเข้าอย่างจังเพราะไม่ทันได้ตั้งตัว แต่ถึงกระนั้นเธอก็ไวพอที่จะปัดป้องการโจมตีที่ตามมาแล้วรีบถอยห่างจากระยะของดาบ ลูน่าเองก็พุ่งตัวไปเก็บดาบอีกเล่มที่ตกอยู่บนพื้น ทำให้อาวุธของเธอกลับมาครบชุดอีกครั้ง
Veronica 72 (+60) - 70 Luna“ฉันรู้นะว่าเธออยากจะดูดเลือดของยัยนั่นอีก แต่พอแค่นั้นก่อน ขอใช้การ์ด ATK Boost”
เมื่อโซระใช้การ์ด เวโรนิก้าก็จัดการหมุนตัวเตะใส่ลูน่า ดาบที่ยกขึ้นมาป้องกันถึงกับเกือบจะหลุดมือเพราะความหนักหน่วงของการโจมตีที่พุ่งขึ้นจากคุณสมบัติการ์ด เวโรนิก้าเหวี่ยงกงเล็บเข้าใส่ ลูน่าเบี่ยงตัวหลบเพราะไม่อยากเสี่ยงกับการโจมตีนั้น ทันใดนั้นลูน่าเหมือนจะคิดอะไรออกจึงตะโกนขึ้น
“ทาคุมิ!! ใช้การ์ดเพิ่มความเร็วให้ฉันอีกใบที!!”
ทาคุมิจัดการใช้การ์ดตามสั่ง ลูน่าหลบกงเล็บจังหวะที่สองของเวโรนิก้าแล้วเริ่มออกตัววิ่งวนไปรอบๆเวโรนิก้าเป็นวงกลมก่อนที่จะเอ่ยชื่อกระบวนท่าขึ้น
“Full Moon Symphony!!”
เมื่อเสร็จสิ้นการเอ่ยชื่อกระบวนท่า การเคลื่อนไหวของลูน่าก็รวดเร็วขึ้นอย่างน่าตกใจ เวโรนิก้าพยายามหันมองตามแต่ก็ไม่เป็นผล มันเร็วเสียจนมองแล้วเหมือนลูน่าแยกร่างได้
“ไม่ต้องพยายามมองหาฉันหรอก!! ยังไงเธอก็มองไม่ทันแน่!!”
“ชิ...”
เวโรนิก้าเดาะลิ้นอย่างไม่สบอารมณ์ สายตาก็พยายามจับจ้องไปที่การเคลื่อนไหวของลูน่า ยิ่งมองมากเข้าเธอก็ยิ่งสับสน เธอเริ่มแยกไม่ออกว่าอันไหนคือร่างจริงของลูน่า ต่อให้มีเวโรนิก้าอีกสักสามสี่คนก็ไม่รู้ว่าจะจับการเคลื่อนไหวของลูน่าได้หรือเปล่า
“จังหวะนี้แหละ!! เอานี่ไปกินซะ!!!”
ลูน่าพุ่งเข้าใส่เวโรนิก้าที่กำลังสับสนแล้วแทงด้วยดาบในมือ เมื่อเธอเห็นว่าเวโรนิก้ากำลังจดจ้องอยู่ที่ร่างปลอมซึ่งเป็นภาพลวงตาของตนเองอยู่ สายตาของลูน่าดูมั่นอกมั่นใจเป็นอย่างมาก ระยะห่างเหลือเพียงไม่มาก และเวโรนิก้ายังคงมองไม่เห็นเธอ
แต่ทว่าฝ่ายที่ถูกจู่โจมกลับเป็นลูน่าเสียเอง
เมื่อเวโรนิก้าใช้ฝ่ามือทั้งสองข้างจับคมดาบไว้ได้อย่างเหลือเชื่อ แล้วใช้เท้าถีบลูน่าจนกระเด็นออกไป เวโรนิก้าใช้มือเปล่าหักดาบของลูน่าที่ยึดมาเป็นสองท่อนแล้วโยนทิ้งอย่างไม่ไยดี เท่ากับว่าตอนนี้ลูน่าเหลือดาบเพียงเล่มเดียวเท่านั้นในมือ
“โกหกน่า...”
ลูน่าไม่คิดว่าเธอจะพลาด ทั้งๆที่เธอทำให้เวโรนิก้าสับสนแล้วแท้ๆ แต่การโจมตีกลับไร้ผลแถมเป็นเธอที่โดนโจมตีเสียเอง ความเร็วขนาดนั้นแม้กระทั่งตัวเธอเองยังคิดว่าคงจะไม่จะสามารถป้องกันได้แน่ๆ
Veronica 72 (+60) - 66 Luna“ถึงเวลาที่จะได้ใช้ประโยชน์จากเลือดของเธอแล้วนะ ขอใช้การ์ด ATK Boost อีกใบ”
โซระแสยะยิ้มแล้วพูดขึ้นพร้อมใช้การ์ด เวโรนิก้ายกมือขวาขึ้นมา รังสีสีแดงเลือดปกคลุมไปทั่วฝ่ามือ ก่อนที่สักพักจะกลายเป็นลูกพลังขนาดเท่าประมาณลูกฟุตบอล ลูน่าที่ยังตกตะลึงกับเหตุการณ์เมื่อสักครู่ยังไม่หายก็ต้องมาเจอเรื่องที่ชวนตกตะลึงอีกหนึ่งเรื่อง และดูท่ามันจะเลวร้ายยิ่งกว่า
“Eternal Blood!!!”
เวโรนิก้าซัดลูกพลังนั้นใส่ลูน่าเข้าเต็มๆ ลูน่ายกดาบขึ้นมาป้องกัน แต่พลังทำลายของลูกพลังนั้นรุนแรงจนเกินไปทำให้ลูน่ากระเด็นไปกระแทกม่านพลังงาน แต่นั่นไม่น่าห่วงเท่าดาบของลูน่าที่แตกสลายจากการถูกซัดพลัง นั่นหมายความว่าตอนนี้ลูน่าถูกปลดอาวุธโดยสมบูรณ์แล้ว
Veronica 72 (+30) - 56 Luna“Eternal Blood ท่านี้จะใช้ HP ที่มาจากการดูดเลือด 30 หน่วยต่อการใช้ 1 ครั้ง เวโรนิก้าดูดเลือดของเธอมา 60 หน่วย เท่ากับว่าตอนนี้เวโรนิก้าจะสามารถใช้ท่านี้ได้อีกครั้ง แต่แค่นั้นก็เพียงพอแล้วล่ะ ตอนนี้เธอไม่มีอาวุธแล้ว”
โซระกล่าว เวโรนิก้ายกมือขวาขึ้นมาทำท่าจะปล่อยลูกพลังใส่อีกครั้ง เจตนาเหมือนจะเผด็จศึก
“ตัดสินอะไรเร็วจังนะคะ คุณมาเอดะ ดาบฉันพังก็ไม่ได้หมายความว่าฉันจะสู้ไม่ได้สักหน่อย”
ลูน่าตอบโต้ พลางเหลือบมองไปทางทาคุมิ สายตาบ่งบอกอะไรบางอย่างที่เหมือนทาคุมิก็เข้าใจจึงพยักหน้าให้ ทางโซระเองก็ดูเหมือนจะรู้ว่าลูน่ากำลังจะวางแผนทำอะไรบางอย่าง จึงส่งสัญญาณให้เวโรนิก้าลดมือลง ลูน่ากางแขนทั้งสองข้างออกก่อนที่จะตะโกนออกมา
“Octavia!!!”
ทันใดนั้นดาบจำนวนมหาศาลก็ปรากฏขึ้นมาบนพื้นดินแบบไม่มีปี่มีขลุ่ย ทั้งโซระและเวโรนิก้าเองก็ตกใจ ลูน่าไม่รอช้ากระชากดาบที่อยู่ใกล้ตัวที่สุดจากบนพื้นแล้วพุ่งเข้าจู่โจม เวโรนิก้ายกท่อนแขนขึ้นป้องกัน คมดาบที่กระทบกับท่อนแขนนั้นหักเป็นสองท่อนทันที ลูน่าโยนดาบเล่มนั้นลงพื้นแล้วกระชากดาบเล่มอื่นขึ้นมาโจมตีต่อ แต่ผลออกมาก็เช่นเดิมเมื่อดาบเล่มใหม่ก็ถูกปัดป้องแล้วหักเป็นสองท่อนเช่นกัน ดูท่าดาบเหล่านี้จะไม่มีความคงทนเสียเท่าไหร่
“ดาบคุณภาพต่ำพวกนี้มันอะไรกัน? ถึงมันจะไม่ระคายผิวข้าก็เถอะ แต่ข้ารำคาญชะมัดเลยนะ”
เวโรนิก้าทำท่าปัดเนื้อปัดตัว ในขณะที่ลูน่าก็กระชากดาบที่อยู่ใกล้ตัวขึ้นมาอีกเล่ม
“กระบวนท่านี้จะสร้างดาบจำลองจำนวนมหาศาลขึ้นมาบนสนามประลอง ถึงมันจะไม่มีความคงทน แต่ฉันก็ใช้ดาบพวกนี้จู่โจมเธอได้เรื่อยๆไม่มีวันสิ้นสุด และที่สำคัญ ดาบแต่ละเล่มในที่นี้ก็ต่างเป็นดาบที่มีชื่อเสียงทั้งในอดีตและในปัจจุบัน แม้มันจะเป็นของเลียนแบบ แต่ก็มีประสิทธิภาพพอตัวเช่นกัน”
ลูน่าใช้ดาบที่อยู่ในมือพุ่งเข้าใส่ คมดาบกระทบท่อนแขนของเวโรนิก้าเช่นเดิม แต่คราวนี้ดาบยังคงอยู่ในสภาพสมบูรณ์ ลูน่าพยายามออกแรงลงดาบ ในขณะที่เวโรนิก้าก็พยายามต้านแรงที่ลูน่าส่งมา สายตาของเวโรนิก้าที่มองดาบอยู่นั้นดูเหมือนเธอจะรู้จักว่าดาบเล่มนี้คือดาบอะไร
“นี่มัน... ดาบคุซานางิ?”
“ใช่แล้ว ดาบในตำนานของจอมปีศาจ ยามาดะ โนะ โอโรจิยังไงล่ะ”
“งั้นหรอ... แต่โทษทีนะ เพราะข้าเป็นแวมไพร์”
เมื่อเวโรนิก้าพูดจบ ดาบคุซานางิก็หักเป็นสองท่อนเช่นเดียวกับดาบก่อนหน้านี้ เวโรนิก้าคว้าคมดาบที่หักแล้วใช้มันโจมตีใส่ลูน่า ลูน่าเองก็ใช้ดาบอีกส่วนป้องกันไว้ได้ทันพอดี นั่นทำให้ดาบที่หักทั้งสองส่วนนั้นหักออกอีกรวมเป็นสี่ส่วน ทั้งสองฝ่ายต่างโยนอาวุธที่ชำรุดทิ้งไป
ลูน่าพุ่งไปคว้าดาบที่อยู่ใกล้ตัวอีกรอบ คราวนี้เหมือนว่าการจู่โจมในลักษณะนี้จะได้ผล เมื่อเวโรนิก้าเริ่มจะป้องกันการโจมตีไม่ค่อยได้ คงเพราะโดนโจมตีด้วยดาบหลายๆแบบอย่างต่อเนื่อง ดาบเล่มปัจจุบันของลูน่าฟาดฟันเข้าใส่ร่างของเวโรนิก้าชุดใหญ่โดยที่ไม่สามารถตอบโต้ได้
แต่พอเวโรนิก้าเห็นดาบที่ลูน่าใช้กลับแสยะยิ้มอย่างมีเลศนัย ลูน่าไม่ได้สังเกตเห็นแล้วกำลังจะเข้าโจมตีอีกชุด แต่ก็ต้องชะงักชั่วขณะเมื่อเห็นว่าเวโรนิก้ามีท่าทีเปลี่ยนไป
“โจมตีข้าอีกสิ เอาเลย!!”
จู่ๆเวโรนิก้าก็เปิดโอกาสให้ลูน่าโจมตีแบบง่ายๆ แถมยังพูดจาท้าทายเหมือนมีแผนการอะไรบางอย่าง แต่การที่โดนท้าทายเช่นนั้นทำให้ลูน่ามีความรู้สึกหมั่นไส้จึงไม่สนอะไรทั้งนั้นและเตรียมที่จะลงทัณฑ์
“โดนฟันจนเพี้ยนไปแล้วหรือไง? ถ้าอยากโดนนักฉันก็จะจัดให้!!”
ลูน่ายกดาบเตรียมจะโจมตี ใบหน้าของเวโรนิก้ายังคงเปื้อนยิ้มแม้รู้ว่าตนกำลังจะโดนคมดาบ ลึกๆลูน่าเองก็แปลกใจไม่น้อยที่เวโรนิก้ามีเป็นแบบนั้น แต่ไม่ว่ายังไงคมดาบก็ใกล้จะถึงตัวของเวโรนิก้าเต็มทน ไม่มีเวลาให้ตัดสินใจใหม่อีกแล้ว
“หยุดก่อนลูน่า!!!”
ทันใดนั้นทาคุมิก็ตะโกนห้ามลูน่าในเสี้ยววินาที คมดาบจึงจ่ออยู่ที่ใบหน้าของเวโรนิก้าพอดิบพอดี ลูน่าหันไปมองทาคุมิด้วยสายตาฉงน ทั้งๆที่เธอกำลังเป็นฝ่ายได้เปรียบแท้ๆ
“อย่าลงดาบเด็ดขาดนะ!!”
“ทำไมล่ะ ทาคุมิ?”
“พลังชีวิตของเธอ... มันลดลงจนใกล้จะหมดแล้ว!!”
“เอ๋? เป็นไปได้ยังไง? ฉันไม่ได้โดนโจมตีเลยนะ อีกอย่างมันเกี่ยวอะไรกับการลงดาบของฉันล่ะ??”
ลูน่ามีคำถามมากมายอยู่ภายในหัว ในขณะที่เวโรนิก้าหัวเราะในลำคอเบาๆเหมือนว่ารู้คำตอบทุกอย่าง นั่นคงเป็นส่าเหตุของรอยยิ้มอย่างมีเลศนัยของเธอ
“หยิบดาบขึ้นมาไม่ดูตาม้าตาเรือก็แบบนี้แหละนะ ดาบที่เจ้าใช้อยู่คือดาบโฮโอ* ซึ่งมันเป็นดาบที่ยอดเยี่ยม แต่น่าเสียดายที่มันจะดูดวิญญาณของผู้ใช้ไปด้วย และเจ้าก็ไม่รู้ตัวเลยสักนิดสินะว่ามันกำลังดูดพลังชีวิตของเจ้าไปจนเกือบหมดแล้ว ถึงมันจะทำให้ข้าบาดเจ็บพอสมควรแต่มันก็คุ้มค่า เพราะถ้าเจ้าโจมตีข้าอีกครั้งพลังชีวิตของเจ้าก็คงจะหมดเสียก่อน แต่ถ้าเจ้าเปลี่ยนใจไม่โจมตีข้า ข้าก็จะใช้โอกาสนี้จัดการเจ้าให้หมอบเหมือนกัน”
Veronica 51 (+30) - 22 Luna“รีบเลือกซะสิ ผลออกมาก็ไม่ต่างกันอยู่แล้ว”
“ขอโทษที ฉันไม่เลือกทั้งอย่างนั้นแหละ”
เมื่อพูดจบ ลูน่าก็ดึงดาบอีกเล่มออกมาอย่างรวดเร็ว โดยที่เวโรนิก้ามองไม่ทันว่าดาบเล่มนั้นมาจากไหน ดาบเล่มนั้นโจมตีใส่เวโรนิก้าเข้าเต็มๆ ลูน่ารีบใช้จังหวะนี้ถอยห่างออกมา
“จริงๆฉันมักจะซ่อนดาบไว้หนึ่งเล่มเผื่อฉุกเฉินเสมอน่ะนะ ไม่คิดเลยว่าจะได้ใช้ตอนนี้”
ลูน่าพูดพลางโยนดาบที่ดูดพลังชีวิตของเธอทิ้งไป ในมือเหลือเพียงดาบที่ซ่อนไว้ ซึ่งถึงแม้มันจะเป็นดาบที่ค่อนข้างสั้นจนดูเหมือนมีดซะมากกว่า แต่ก็ต้องขอบคุณที่ดาบเล่มนี้ทำให้เธอสามารถแก้ปัญหาเฉพาะหน้าได้
ลูน่าควงดาบแล้วพุ่งเข้าไปหาเวโรนิก้า แต่ดาบที่ช่วยชีวิตเธอไว้ก็ถูกเตะจนหลุดมืออย่างรวดเร็ว ลูน่ากระชากดาบเล่มอื่นจากบนพื้นเหวี่ยงเข้าใส่เวโรนิก้า ดาบนั้นแตกเป็นเสี่ยงๆเมื่อถูกเวโรนิก้าใช้กงเล็บทำลาย ดาบอีกเล่มถูกดึงออกมา มันมีชะตากรรมแบบเดียวกันเมื่อถูกเวโรนิก้าหมุนตัวเตะจนหัก การทำลายดาบสองเล่มติดกันทำให้เวโรนิก้าเสียจังหวะ ลูน่าใช้นาทีทองนั้นกระชากดาบอีกเล่มที่อยู่ใกล้ๆ
“เอ๋?”
ลูน่าอุทานเมื่อพบว่าเธอดึงดาบออกมาไม่ได้ เวโรนิก้ายกแขนค้างไว้พร้อมหลับตาเหมือนตั้งใจจะป้องกันการโจมตี แต่ก็พบว่าลูน่านั้นพยายามจะดึงดาบออกมาแต่ไม่สำเร็จ ท่าทีของเวโรนิก้าจึงดูผ่อนคลายขึ้นมาทันที และเมื่อเห็นว่าดาบที่ลูน่าพยายามดึงออกมาเป็นอะไร เธอก็ทำตัวเป็นสารานุกรมดาบเคลื่อนที่อีกครั้ง
“เจ้านี่โชคร้ายเหลือเกินนะ ดาบที่เจ้าพยายามดึงน่ะ ดึงเท่าไหร่ก็ดึงไม่ออกหรอก เพราะนั่นคือดาบเอ็กซ์คาลิเบอร์ ดาบที่ผู้เป็นกษัตริย์เท่านั้นถึงจะดึงออก บางทีข้าก็แอบสงสารเจ้าเหมือนกันนะ ที่อะไรๆก็ไม่เข้าข้างเจ้าเลยสักนิด”
เวโรนิก้าย่างสามขุมเข้าหาลูน่า
“ลาก่อนนะ ทีนี้ชัยชนะก็จะเป็นของข้าจริงๆแล้วล่ะ”
“ถ้าดึงไม่ออก ก็ดึงมันออกมาทั้งพื้นนี่แหละ!!”
เวโรนิก้าหยุดชะงักด้วยความสงสัย ลูน่าออกแรงดึงดาบสุดชีวิต ส่งผลให้พื้นบริเวณนั้นแตกออกมา ดาบเอ็กซ์คาลิเบอร์ถูกดึงออกมาพร้อมๆกับชิ้นส่วนของพื้นดินที่ดาบปักอยู่ ลูน่าเหวี่ยงทั้งดาบทั้งชิ้นส่วนพื้นดินที่ติดอยู่ใส่เวโรนิก้า ทำให้อาวุธมีลักษณะคล้ายดาบติดลูกตุ้มขนาดยักษ์ แรงกระแทกอันมหาศาลส่งผลให้เวโรนิก้ากระเด็นไปไกล
Veronica 36 (+30) - 22 Lunaทั้งโซระหรือแม้กระทั่งทาคุมิเองก็ตกตะลึงกับเหตุการณ์ทั้งหมดที่เกิดขึ้น คงไม่มีใครคาดเดาได้แน่นอนว่าลูน่าจะทำเช่นนั้น
ลูน่าพยายามยกดาบเอ็กซ์คาลิเบอร์อันหนักอึ้งเพราะมีชิ้นส่วนของพื้นดินขนาดยักษ์ติดอยู่ ก่อนที่จะค่อยๆทิ้งลงพื้นเพราะเธอรู้สึกว่าคงจะใช้เป็นอาวุธอีกไม่ไหวแน่ๆ เวโรนิก้าที่เพิ่งโดนแรงกระแทกอันมหาศาลเข้าไปค่อยๆลุกขึ้นมาพร้อมความรู้สึกเจ็บแปล๊บที่หน้าท้อง
“พอกันที!! ฉันเบื่อแล้ว รีบจบซะทีเถอะเวโรนิก้า”
“จะ... เจ้าค่ะ นายหญิง”
เวโรนิก้าเค้นเสียงพูดออกมาแบบติดๆขัดๆเล็กน้อยคงเพราะยังเจ็บกับบาดแผลที่ได้รับอยู่ เธอยกแขนขวาขึ้นมาพร้อมกับรังสีสีแดงเลือดเป็นสัญญาณแห่งการเผด็จศึก เวโรนิก้าขยับตัวให้เข้าไปใกล้ลูน่าราวกับเกรงว่าการโจมตีจะพลาดเป้า ลูกพลังสีแดงเลือดเริ่มค่อยๆรวมตัวขึ้นมาอย่างช้าๆ
ลูน่าเริ่มหันซ้ายหันขวา ดาบเอ็กซ์คาลิเบอร์คงไม่ใช่ทางเลือกที่ดีแน่นอน และดาบที่ปักอยู่รอบๆก็คงไม่มีประสิทธิภาพดีพอเช่นกัน ดูเหมือนลูน่าจะมืดแปดด้านเสียแล้ว ถ้าไม่ทำอะไรสักอย่างเธอคงไม่รอดแน่ๆ
“จงหายไปซะ!!! Eternal Blood!!!!!!”
ลูกพลังถูกซัดเข้ามาจนลูน่ามองไม่เห็นอะไรนอกจากแสงสีแดงจ้า ให้ความรู้สึกเหมือนวาระสุดท้ายกำลังใกล้เข้ามา เธอไม่มีทางเลือกอะไรมากนักเพราะยังไงก็ดีกว่าจบโดยที่ไม่ทำอะไรเลย มือขวาที่สัมผัสได้ถึงดาบด้ามจึงออกแรงกระชากขึ้นมาแล้วเหวี่ยงไปด้านหน้าทั้งๆที่รู้ว่าไร้ประโยชน์
ตูมมมมมมม!!!!!!!ลูน่าหลับตาเตรียมรับชะตากรรมพร้อมๆกับเสียงระเบิดที่ดังสนั่นหวั่นไหว โซระและทาคุมิต่างมองดูภาพตรงหน้าตาไม่กะพริบ อีกเพียงไม่กี่วินาทีทั้งสองก็จะได้รู้ว่าฝ่ายไหนคือผู้ชนะ
เมื่อทุกอย่างสงบ ลูน่าค่อยๆลืมตาขึ้นมาอย่างช้าๆ มือของเธอยังคงกำดาบไว้แน่น และที่สำคัญเธอกลับไม่รู้สึกถึงอาการบาดเจ็บใดๆ ทั้งๆที่ลูกพลังนั้นน่าจะทำให้เธอแทบจะสลายไปแล้วแท้ๆ แล้วคำตอบทั้งหมดก็ถูกเปิดเผยโดยภาพที่เห็นตรงหน้านั้นเอง
เวโรนิก้านอนหมดสภาพโดยที่เสื้อผ้าของเธอฉีดขาดเป็นบางจุด ใบหน้าและร่างกายต่างเต็มไปด้วยร่องรอยของบาดแผลเล็กๆ และที่สำคัญตัวเลขที่ระบุเอาไว้เหนือร่างกายของเธอลดลงจนเหลือศูนย์ไปแล้ว
“เอ๊ะ??”
แม้กระทั่งลูน่าเองก็ยังสงสัยกับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ไม่ว่ายังไงก็ตาม การประลองครั้งนี้รู้ผลแพ้ชนะแล้ว
“ฉะ... ฉันชนะ?? ทะ... ทำไมล่ะ??”
ม่านพลังงานสำหรับการประลองได้หายไปหมดแล้ว ทาคุมิเดินเข้าไปจับไหล่ลูน่าเหมือนเป็นการยืนยันว่าเธอชนะแล้วจริงๆ ทางด้านโซระก็เดินเข้าไปดูอาการของเวโรนิก้าที่ค่อยๆฟื้นตัวขึ้นมา
“ดะ... ดาบนั่นสะท้อนพลังของข้ามาสินะ”
เวโรนิก้ากระแอมไอเพื่อให้น้ำเสียงของตนชัดขึ้นแล้วพูดต่อ
“ดาบดูแรนดัล... ดาบในตำนานที่ไม่มีวันถูกทำลายได้ แม้กระทั่งเป็นดาบที่ลอกเลียนแบบยังคงความแข็งแกร่งได้ถึงเพียงนี้ ให้ตายสิ... ข้าพลาดซะได้”
แม้ตนจะพ่ายแพ้แต่ก็ยังไม่วายให้ความรู้เรื่องดาบกับลูน่าเพิ่มเติมไปอีกครั้ง โซระพยุงตัวเวโรนิก้าขึ้นมาพร้อมจ้องมองทาคุมิที่ส่งสายตามาทางเธอเช่นกัน แววตานั้นยังคงหลงเหลือความโกรธเกรี้ยวอยู่เล็กน้อย
“ก็อย่างที่เห็น... พวกเราชนะ แต่คงไม่มีความหมายอะไรแล้วสินะ คุณจะทำอะไรก็เชิญตามสบาย แต่ไม่ว่ายังไง ผมก็จะไม่ยอมแพ้ ผมต้องทำให้ทุกคนยอมรับลูน่าให้ได้”
โซระไม่ตอบอะไร เธอหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและใช้นิ้วกดอะไรบางอย่างที่หน้าจอ ชีพจรของทาคุมิเต้นแรงและเร็วราวกับจะระเบิด แม้เขาจะรู้แล้วว่ายังไงๆความลับของลูน่าต้องถูกเปิดเผยก็ตาม
“พอใจแล้วสินะ... ผมไม่มีธุระอะไรกับคุณแล้ว ขอตัวก่อน”
“ฉันลบคลิปทิ้งแล้ว”
“เอ๋??”
ทาคุมิที่หันหลังให้กับโซระเพื่อเตรียมจะเดินกลับแทบจะหันคอเป็นมุม 180 องศาเมื่อได้ยินคำพูดนั้น
“คะ... คุณหมายความว่า...”
“ฉันลบคลิปนั้นทิ้งแล้ว”
โซระพูดย้ำชัดอีกครั้งเพื่อยืนยันว่าทาคุมิไม่ได้ได้ยินผิดไป
“ทำไมล่ะ? ไหนคุณบอกว่าอยากจะทำลายอาชีพของลูน่านัก”
“เพราะฉันได้เห็นความพยายามอย่างเต็มที่ของเธอ แม้รู้ว่าเปลี่ยนชะตากรรมไม่ได้ มันทำให้ฉันเปลี่ยนใจขึ้นมา”
โซระสูดหายใจลึกแล้วพูดต่อ
“มันทำให้ฉันนึกถึงสมัยเพิ่งแคสติ้งเป็นไอดอลใหม่ๆ ฉันตกรอบไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ทางบริษัทถึงกับพูดออกมาตรงๆเลยว่าอย่างฉันเป็นไอดอลไม่ได้หรอก พร้อมทั้งบอกว่าไม่ต้องเสนอหน้ามาอีก แต่ฉันก็ไม่ล้มเลิกความพยายามและแสดงความสามารถให้เห็นจนได้เป็นไอดอลอย่างที่ฝันไว้ ยอมรับว่าตอนแรกฉันอยากจะทำลายอาชีพของลูน่าซะ เป็น AG ที่แทบไม่ต้องพยายามอะไรก็อยู่ในจุดสูงสุดของอาชีพได้ในขณะที่คนอื่นๆพยายามแทบตาย แต่ฉันก็คิดผิดเมื่อได้เห็นการประลองครั้งนี้ รู้ทั้งรู้ว่าความลับของตัวเองจะเปิดเผยแท้ๆแต่ก็พยายามต่อสู้อย่างถึงที่สุด บางทีฉันคงจะมองเธอผิดไปจริงๆ เธอน่ะเหมาะสมแล้วที่จะอยู่ในวงการนี้ ฉันขอโทษจริงๆที่เคยพูดจาไม่ดีกับเธอ”
โซระโค้งตัวเป็นการขอโทษจนทาคุมิกับลูน่าทำตัวไม่ถูก ทาคุมิรีบโค้งตัวกลับพร้อมพูดขึ้น
“ไม่เป็นไรครับ ทางผมเองก็ต้องขอโทษที่พูดจาไม่ดีกับคุณมาเอดะ...”
“ไม่เป็นไร ฉันสมควรโดนด่าแล้วล่ะ”
โซระยิ้มให้กับทาคุมิ มันเป็นรอยยิ้มที่รู้สึกได้ถึงความจริงใจอย่างแท้จริง
“แต่ว่า!!”
โซระยกนิ้วชี้ขึ้นแล้วส่ายไปมา
“เธอกับฉันก็ยังคงเป็นคู่แข่งกันนะลูน่า ต่อจากนี้ฉันจะสู้กับเธอแบบแฟร์ๆ คอยดูแล้วกันฉันจะแย่งบัลลังค์มาจากเธอให้ได้”
โซระกล่าวด้วยน้ำเสียงหนักแน่นแล้วกลับหลังหัน
“แล้วก็... หากวันไหนที่ความลับของเธอถูกเปิดเผย ฉันขอเป็นอีกคนที่อยู่ข้างเธอ”
โซระหันกลับมาพูดทิ้งท้ายแล้วเดินจากไปพร้อมเวโรนิก้า ก่อนที่จะหยุดฝีเท้าเมื่อลูน่าร้องเรียก
“เดี๋ยวค่ะ... เอ่อคือ... ขอบคุณนะคะ รุ่นพี่...”
โซระไม่หันกลับมาแต่ยกมือขวาขึ้นเป็นอันว่าเธอรับรู้ในสิ่งที่ลูน่าต้องการจะบอกแล้ว เมื่อศัตรูที่กลายเป็นมิตรได้จากไปทางลูน่ากับทาคุมิเองก็ได้เวลาที่จะกลับบ้านเสียที
“บางที วันนี้มันก็ไม่เลวร้ายเท่าไหร่นะ ว่าไหมทาคุมิ?”
ทาคุมิยิ้มแทนคำตอบ ก่อนที่ทั้งคู่จะเดินกลับไปที่รถพร้อมๆกัน
ถึงแม้วันนี้ความลับของลูน่าจะยังไม่ถูกเปิดเผย แต่สักวันทุกคนก็ต้องรู้
เพียงแต่จะช้าหรือเร็วก็เท่านั้น
----------------------------------------------------
*ดาบโฮโอ (Houou) เป็นดาบที่ปรากฏในเกม Soul of the Samurai (หรืออีกชื่อหนึ่งคือ Ronin Blade) เกมเก่าของเครื่องเพลย์สเตชั่น ซึ่งดาบเล่มดังกล่าวเป็นหนึ่งในอาวุธที่ผู้เล่นสามารถเก็บได้ในช่วงท้ายของเกม โดยเป็นดาบที่มีพลังโจมตีสูงแต่จะทำให้พลังชีวิตของผู้เล่นลดลงทุกครั้งที่ใช้
