“นี่นายว่ามั้ย …? ทำไมชมรมฟุตบอลนี้ดูคนน้อยแปลก ๆ …” ยูไดหันไปถาม
“คนอาจจะมาไม่ครบก็ได้มั้ง … พวกปีสองปีสามที่อยู่บนสนามนายไม่เห็นหรือไง” เท็นมะบอกกับยูได
“คือ ชั้นรู้สึกแปลก ๆ ชั้นก็ติดตามอินเตอร์ไฮท์ ของพวก ม.ปลาย น้า ไม่คุ้นหน้าสักกะคน …” ยูไดหันไปบอกกับเท็นมะ ก่อนจะมีเสียงจากสนามพูดขึ้นมา
“เฮ่ พวกนายเห็นมั้ย !!! พวกตัวจริงมาแล้ว ..!!”
ทุกคนหันไปตามเสียงของ เด็กนักเรียนในชมรมที่ตะโกนออกมา รวมถึงยูได และ เท็นมะ ด้วย พวกเขาหันไปเห็นกับ กลุ่มนักเรียน ที่เป็นนักฟุตบอลตัวจริงของชมรมนี้ ก่อนที่ทาง พวกเขาจะเดินเปิดประตูออกมา
โดยคนที่เปิดประตูคนแรก เป็น ซาโอโตเมะโยชิดะ.. ส่วนคนที่เดินตามมาอีก 10 คนนั้น ยังไม่รู้ว่าใครเป็นใครบ้าง แต่ในสองคนนั้นมี ชายผมทองหน้าโหด ที่มีชื่อว่า อุเอโนะ โยชิฮิโตะ และ คามิโอะ ริวอิจิ เดินอยู่ด้วย…
“เฮ่ แต่ละคนนี่เท่ไปเลย นายว่ามั้ยเท็นมะ… คิดถูกแล้วที่เข้ามาโรงเรียนนี้” ทางยูไดพูดออกไป ทางเท็นมะไม่ได้ตอบเพราะเขาก็กำลังมองพวกตัวจริงที่เดินเข้ามาอยู่
“นี่นายทั้งสองคนหนะ… ฉันจะแนะนำพวกนั้นให้นายรู้จักเอง!” มีเด็กปีหนึ่งคนนึง เดินเข้ามาข้างหลังยูไดกับเท็นมะ ก่อนที่ทั้งคู่จะหันไปก่อนที่ทางยูได จะถามขึ้นมา
“นายรู้จักพวกนี้ด้วยหรอ? นายแค่ปีหนึ่งเองน่ะ..” ยูไดถามไปด้วยความสงสัย ทางเท็นมะก็พยักหน้าด้วย
“เอาน่า ฉันติดตามอินเตอร์ไฮท์มาเยอะ… ฉันจะบอกให้.. แต่อย่างแรก ฉันชื่อ ชินสิ โคบายาชิ” เด็กหนุ่มคนนั้นชื่อชินจิ โคบายาชิ เขาบอกกับยูได และ เท็นมะ ก่อนจะชี้ไปที่คนแรก แล้วเขาก็พูดขึ้นมา
“นี่คนแรก ที่ผมสีน้ำเงินน่ะที่สาวกรี๊ดเขาหนะ ชื่อ ซาโอโตะเมะ โยชิดะ ปี2 เล่นเป็นผู้รักษาประตู อยากบอกเลยนะว่า เขาคนนี้หนะ เป็นประตูที่เก่งอันดับต้นๆในระดับมัธยมปลายทั่วประเทศน่ะ แล้วจุดเด่นของเขาคือการยิงฟรีคิก!” ชินจิพูดออกมาทำให้ทางเท็นมะหันไปถามด้วยความสงสัย
“อะไรน่ะ! เตะฟรีคิกอย่างงั้นหรอกหรอ?” ทางเท็นมะหันไปถามกับชินจิ
“ใช่…! แล้วอีกคน ผมทอง ๆ นั่นหนะ ชื่อว่า อุเอโนะ โยชิฮิโตะ เล่นตำแหน่งปีกซ้าย… เขาคนนี้หนะ ตอนแข่งระดับภาคยังไม่ได้โชว์ฝีมืออะไรมากหรอก แต่เป็นปี 1 ที่ติดชุดหลักของทีม แล้วพึ่งมามีชื่อในการแข่งขันอินเตอร์ไฮท์นี่หละ” ชินจิบอกกับเขาทั้งสอง ก่อนจะบอกอีก
“แล้วอีกคน.. ผมสีดำๆ หน้าตาดีคนนั้นหนะ ที่สาวกำลังกรี๊ด ได้รับสมยานามว่า เพชรฆาตเท้าซ้าย.. สปีดสตาร์แห่งโตเกียว คามิโอะ ริวอิจิ เล่นตำแหน่งปีกขวา ปี 2”
“แล้วสองคนนั้นที่เดินมาคู่กันหนะชื่อ ซูซกิ ทากาซาว่า กับ อัตสึโตะ ทาคุ ปีสาม เล่น ตำแหน่ง แบ๊คซ้าย และ แบ๊คขวา…” ชินจิบอกกับทั้งสอง แต่ว่ายูไดชี้ไปที่สองคนที่เดินตามหลังมา
“เฮ่ ! มีฝาแฝดด้วยหรอเนี่ย?!” ทางยูไดชี้ไปก่อนจะถามกับ ชินจิ
“อ่าใช่… สองพี่น้อง ตระกูล เซย์อิจิ ซานาดะ กับ อากิโตะ… ปีสาม เล่นเซ็นเตอร์แบ็ค ทาง ซานาดะ คนพี่ ตอนนี้ได้รับตำแหน่งกัปตันทีมหลังจากที่รุ่นพี่ปีสามออกไปแล้วหนะ…” ทางชินจิบอกกับทั้งสอง
“แล้วคนที่ใส่แว่นผมทอง มีชื่อว่า อากิยามะ อากิระ ปีสอง เล่นตำแหน่งกองกลาง… และ ที่คนที่กำลังกินโดนัทผมสีแดงคนนั้นหนะ มีชื่อว่า อารากิ บุนตะ… ปีสอง คนนี้หนะอยากจะบอกเลยนะ ขึ้นชื่อว่า อัจฉริยะ เลยก็ว่าได้ ไม่ว่าจะเป็นการส่งบอล เทคนิคเหลือล้น…”
“อีกคน ทาคาโอะ ฮิโรชิ… กองกลางตัวรับปีสอง… พึ่งขึ้นมาชุดใหญ่ด้วยนะ ปีนี้ ปีก่อนยังเป็นแค่ตัวสำรอง….”
“แล้วคนสุดท้าย… เขาคือสุดยอด… แห่งสาธิตมหาวิทยาลัยโตเกียว เขาคือความหวังของโรงเรียน… อัจฉริยะที่แท้จริง เหนือกว่าคนที่ชื่อบุนตะอีก เขาคือ ทาคุมะ ไคโตะ…”
“แล้วนี่หละ คือตัวจริงของสาธิตมหาวิทยาลัยโตเกียว” ชินจิพูดจบสิ่งที่เขาพูดมา
“โห เล่นมานึกว่ามหากาพย์! รู้สึกตื่นเต้นแล้วสิ… ใช่ไหม? เท็นมะ..!” ยูไดบอกกับเท็นมะ แต่ทางเท็นมะยังไม่ได้พูดอะไรก่อนจะหันไปถามชินจิ
“นี่ชินจิ… ทั้ง 11 คนนี้ ไม่มีกองหน้าเลยหรอ?” เท็นมะหันไปถาม…
“อ่า คือตอนนี้น่าจะไม่มีน่ะ เพราะพวกรุ่นพี่ก็เป็นกองหน้าก็จบกันหมดแล้ว… แล้วคนที่ขึ้นมาก็ไม่มีกองหน้าสักกะคนเลย”
“เฮ่! เท็นมะ ได้โอกาศของนายแล้ว… โชว์ศักยภาพของนาย แล้วไปเป็นกองหน้ามาให้ได้เลยว่ามั้ย?!” ยูไดพูดกับเท็นมะ แต่ทางเท็นมะไม่ได้พูดอะไรก่อนจะวิ่งวอร์มก่อน…
จนอาจารย์โอรุกิ เดินเข้ามาในสนาม เขาเป่านกหวีดเรียกนักเรียนในชมรมเดินเข้ามารวมตัวกัน… ก่อนทีทางโอรุกิจะพูดขึ้นมา…
“เอาหละ สวัสดีนักเรียนทุกคน คุณครูชื่อ โอรุกิ นาโอกิ จะมาเป็นผู้ฝึกสอน ของชมรมฟุตบอลแห่งนี้นะครับทุกคน… และ คุณครูจะแนะนำให้รู้จักกับ ผู้ช่วยโค้ชของครูเอง… เธอชื่อ ซาโอริ มิซิมะ” หลังจากที่ทางครูโอรุกิพูดออกมา… ทางซาโอริก็เดินมา ทางผู้ชายที่เห็นนี่ ทำสายตาพิศวาสใส่เธอเลยทีเดียว…
แต่ว่าทางพวกตัวจริง กลับทำเฉยๆ ไม่ได้ดูตื่นตาตื่นใจเหมือนคนอื่นเลย.. แต่ว่าทางยูไดนี่แทบจะหลุดลอยเข้าไปอีกโลกเลยก็ว่าได้… ทางเท็นมะหันไปหาก่อนจะตบหัวของ ยูไดจะหัวหมุนเลย
“เอาหละ ให้ซาโอริจังแนะนำตัวให้พวกเรารู้จักกันดีกว่า…” อาจารย์โอริกิพูดออกมา หลังจากนั้นทางซาโอริก็พูดขึ้นมา
“สวัสดีค่ะ… ชั้นชื่อ ซาโอริ มิชิมะ อยู่ชั้น ปี 1 จะมาเป็นผู้ช่วยผู้ฝึกสอนของชมรมฟุตบอล สาธิตมหาวิทยาลัยโตเกียว ขอฝากเนื้อฝากตัวด้วยค่ะ” ซาโอริ พูดพร้อมโค้งคำนับ… มันทำให้หนุ่มในชมรมฟุตบอลผู้หื่นกามถึงกับส่งสายตาพิศวาสมามากขึ้นมาอีก ก่อนที่อาจารย์โอริกิจะพูดขึ้นมา
“เอาหละ… พวกเธอทุกคนหยุดส่งสายตาแบบนั้นได้แล้ว… เดี๋ยวซาโอริจัง จะไม่กล้ามาที่ชมรมแห่งนี้ เพราะต้องเจอกับพวกหื่นๆ แบบพวกเธอน่ะครับ” อาจารย์โอริกิพูดติดตลก
“ใครมาส่งสายตาแบบนั้นให้ ซาโอริจังของชั้น!! ชั้นไม่ปล่อยไว้แน่!” ยูไดอยู่ดีๆ ก็ตะโกนขึ้นมา ทำให้ทุกคนหันไปมองยูได… ทางเท็นมะถึงกับอึ้งเลย คนสงสัยว่ามันไปทำอะไรมาของมันมา ของขึ้นหรือยังไงกัน? เท็นมะเข้าไปกระซิบหูของยูได “ยูไดสติยูได” มันทำให้ยูไดถึงกับอายกับคำพูดของตัวเอง
ทางซาโอริ เหมือนจะมีอาการยิ้มเล็กน้อย ทางอาจารย์โอริกิยิ้ม ก่อนที่จะพูดขึ้นมา “เห็นมั้ย.. ระวังยูไดด้วยน่ะ ถ้าพวกเธอไปมองซาโอริจังแบบนั้นอีก ไม่แน่ตาอาจจะเปลี่ยนเป็นสีเขียวได้นา…. ใช่มั้ย ซาโอริจัง…” ครูโอรุกิ หันไปถามกับซาโอริ ทางซาโอริ ถึงกับอ้ำๆ อึ้งๆ ก่อนจะพยักหน้าหงึกๆ “ค่ะ” เธอพูดสั้นๆ ออกมา
“เอาหละ เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา… ครูจะแบ่งทีม ขาว-แดง กันก่อนเลยน่ะ… ใครตำแหน่งอะไร ก็ลองตกลงกันเองก่อนน่ะ” ครูโอรุกิ พูดพร้อมหยิบฉลากขึ้นมา ให้นักเรียนเดินมาจับทีละคน
“นี่ เท็นมะ นายได้อยู่ทีมสีอะไรหนะ” ยูไดหันไปถามกับเท็นมะ…
“ขาวหนะ แล้วนายหละ?” เท็นมะหันไปถามคืน
“แดง … ว้า แย่จัง! ทำไม ไม่ได้อยู่กับนาย ดวงซวยจริงๆ นะเนี่ย… แต่ไม่เป็นไร! ฉันนี่หละจะหยุดการเคลื่อนไหวของนายเอง เท็นมะ…” ยูไดบอกกับเท็นมะ ทางเท็นมะยิ้มก่อนจะพยักหน้า..
“นี่ ชินจิ! นายอยู่ทีมสีไรหนะ…” ทางยูไดวิ่งไปถามชินจิ…
“แดงหนะ… แล้วนายหละยูได?” เขาถามกลับ..
“เยส! ทีมเดียวกับนาย.. ดีน่ะ ที่ยังมีคนที่รู้จักอยู่ด้วย นายเล่น ตำแหน่งไหนน่ะ?”
“อ่อ แบ็คขวาหนะ… แล้วเพื่อนนายเท็นมะ อยู่อีกทีมงั้นหรอ?”
“อ่าใช่… น่าเสียดายนึกว่าจะได้ร่วมเล่นกับเจ้านั่นอีก…”
“ดีจังน่ะ… เพราะว่า คุณทาคุมะ ก็อยู่ทีมขาวด้วยสิ…” ชินจิบอกกับยูได
“ไอ้คนที่นายบอกว่า สุดยอดของโรงเรียนเราหนะหรอ?”
“ใช่!” เขาบอกกับยูได ก่อนยูไดจะยิ้มแล้วพูดขึ้นมา “ยู้วฮู้ววว!!! น่าตื่นเต้นจริงๆ…!!!” ยูไดตะโกน ก่อนที่ทาง บุนตะ จะเดินเข้ามาหาพวกเขา
“นี่พวกนายปีหนึ่งหนะ… นายหัวแดงเล่นตำแหน่งไหนหรอ?” บุนตะถามกับยูได
“อ่อ คือ ผมเล่นมิดฟิลด์ตัวตัดเกมส์ครับ…” ยูไดบอกกับบุนตะ ก่อนจะคิดในใจว่า “เจ้านี่มันก็หัวแดงไม่ต่างจากฉันเท่าไหร่หนิ…”
“อ่อ ดีเลย… ตอนนี้ขาดตำแหน่งนี้พอดี! นายลงไปก่อนเลยน่ะ… เราจะใช้แผน 4-1-2-3 หนะ… ฉันบอกกับคนอื่นแล้ว… นายยืนตรง 1 นั้นเลยน่ะ.. อย่าทำให้ แฝดนรกต้องผิดหวังซะละ…” บุนตะพูดก่อนจะตบไหล่ของยูได
“แล้วนายหละ” เขาหันไปถามชินจิ
“แบ็คขวาครับ”
“ดีเลย ตอนนี้ก็ว่างเหมือนกันเพราะทางรุ่นพี่ทัตซึโอะ ก็อยู่ทีมขาวแล้วนายลงเลยน่ะ..” บุนตะบอกกับชินจิ ทางชินจิถึงกับยิ้มด้วยความดีใจเลยทีเดียว…
มาที่ฝั่งของทีมขาวบ้าง… ดูเหมือนว่าตัวจริงที่อยู่ทีขาว ก็น่าจะมี อากิยามะ อากิระ , ทาคาโอะ ฮิโรชิ , อุเอโนะ โยชิฮิโตะ , ซาโอโตเมะ โยชิดะ และ ทาคุมะ ไคโตะ
ทางเท็นมะยังยืนเอ๋อ ทำอะไรไม่ถูกเพราะว่าตอนนี้ไม่มียูได เขาเลยไม่กล้าจะถามใคร แต่เขาหันหน้าไป.. ก่อนจะเห็นชายร่างยักษ์ยืนมองเขา ก่อนที่ชายคนนั้นจะพูดออกมา…
“เฮ่ แกหนะ…เจ้าหนูปีหนึ่งแก เล่นตำแหน่งกองหน้าใช่มั้ย?” ชายร่างยักษ์ถามกับเท็นมะ แต่เท็นมะจะพยักหน้าช้า…
“ฉันเคยเห็นแก ตอนแข่งอินเตอร์ไฮท์ มัธยมต้น… ตัวพาทีมแพ้นี่หว่า… ใช่มั้ยพวกแก!” เขาพูดก่อนจะหันไปหาพวกตัวสำรองที่อยู่ข้างหลังเขา ก่อนที่พวกนั้นจะหัวเราะอย่างสะใจสุดๆ ทางเท็นมะไม่พูดอะไร ได้แค่กำหมัดแน่น..
“โอ๊ะ ๆ ใจเย็นน่า เจ้าหนู… ยังไงซะ ตัวจริงปีนี้ก็เป็นฉัน อาคาโอะ ทาเกซิ คนนี้! เท่านั้น… ส่วนตอนนี้แกก็ไปนั่ง ไป่ไป๊” เขาพูดพร้อมทำท่า เอามือไล่เท็นมะ
“นี่รุ่นพี่ทาเกซิ … ก็เก่งกับเด็กที่พึ่งเข้ามาจริง ๆ นะครับ…” ไคโตะพูดขึ้นมาทำให้ ทาเกซิหันหน้ามาด้วยสีหน้าไม่พอใจ…
“นี่แก ไคโตะ! คิดจะยัวะฉันรึไง ห๊ะ!?!” ทางทาเกซิ พูดใส่ไคโตะ
“ป่าวหรอกครับ… ก็รุ่นพี่ไคโตะ ปีก่อนกะเป็นอีแค่ตัวสำรอง.. พอมาปีนี้กองหน้าแทบไม่เหลือในชมรม… ก็ผยองว่าตัวเองจะเป็นตัวจริง… โดยยังไม่เห็นฝีมือของเจ้าหนูนั่นเลย… ระวังจะเจ็บเองนะครับ” ไคโตะตอบกลับไป
“หน็อยแก!...” ทาเกซิทำท่าเหมือนจะเอาเรื่องกับไคโตะ…
“ให้คุณทาเคชิลงก่อนก็ได้ครับ คุณไคโตะ…เขาพูดถูกแล้วหละ… ผมมันตัวซวย” ทางเท็นมะพูดก่อนจะเดินออกมา ทางไคโตะมองก่อนจะถอนหายใจ… ทางทาเคซิยิ้มอย่างพอใจเลยทีเดียว… ก่อนที่ทั้งสองทีมจะเดินเข้ามา
แล้วเป็นทีมขาวที่ได้เขี่ยลูกเริ่มเล่นก่อน… ทางไคโตะเดินไปที่บอล กับ ทาเคซิ ที่เดินไปที่บอล … ทางทาเคซิพูดกับไคโตะขึ้นมา
“นี่แกหนะ ส่งบอลสวยๆมาให้ฉัน แล้วฉันคนนี้จะจัดการเอง!” ทาเคซิบอกกับไคโตะ..
“ถ้ามีปัญญานะครับ..” ไคโตะพูดทำให้ทาเคซิ ถึงกับฉุนเลยทีเดียว… “หน็อย! ระวังปากหน่อยเถอะแก!”
“เห้อ เจ้าไคโตะ จะพยายามปกป้องเจ้าเด็กนั่น… แต่ดูเหมือนใจมันจะไม่สู้เลยแฮะ ใช่มั้ยเจ้าหัวแดง” บุนตะหันไปพูดกับยูได
“มันก็เป็นอย่างงี้หละครับ เจ้านี่หนะ.. ว่าแต่รุ่นพี่ก็หัวแดงไม่ใช่หรอครับ?” ยูไดถามกับบุนตะ
“ฮะ ฮะ ฮ่า! ก็จริงหละ… เอาหละ… เริ่มแล้ว…” หลังจากบุนตะพูดสายตาของคนขี้เล่นเปลี่ยนกลายเป็นสายตาที่จริงจัง ทางอาจารย์โอรุกิ เป่านกหวีด.. ก่อนที่ทางจะเขี่ยลูกเริ่มเล่นให้ไคโตะ…
ทางไคโตะรับบอลก่อนจะส่งกลับไปตั้งเกมส์ที่ ทาคาโอะ ฮิโรชิ.. ทีมขาวจะเริ่มบุกจากซ้ายไปขวา… ทางทาคาโอะ รีบส่งบอลไปถึง อุโอโนะ โยชิฮิโตะ… ทางทีมขาวยังไม่รีบบุกขึ้นมาไป… ทางไคโตะวิ่งเข้ามาเอาบอล ทาง โยชิฮิโตะส่งกลับคืนไปให้… บุนตะเข้าไปบีบแต่ว่าทาง ไคโตะยังหันหลังบังบอลอยู่… ก่อนทางไคโตะจะแตะบอลรอดขาของบุนตะไปอย่างง่ายดาย.. โดยที่ทางบุนตะพยายามเอาขาหุบแล้ว… แต่ก็ไม่ทัน… ทางไคโตะโชว์สกิลขั้นเทพ ทางบุนตะถึงกับยิ้มอายเลยทีเดียว… แต่เขาหันไปตะโกนใส่ยูได..
“นี่เจ้าหัวแดง! อย่าปล่อยให้เจ้านั่นผ่านไปได้…!” ทางบุนตะบอกกับยูได ทางยูไดพยักหน้า ก่อนจะวิ่งเข้าไปหาไคโตะ…
“ผมไม่ให้คุณผ่านไปได้หรอก!” ทางยูไดพูดก่อนจะวิ่งเข้าไปหาไคโตะ… แต่ว่าทางไคโตะยิ้มที่มุมปาก.. ก่อนจะโชว์สกิล โดยการกระดกบอลขึ้นมา แล้วแตะข้ามหัวของยูได ผ่านไปอีกคน…
“หน็อย! ไม่ปล่อยหรอกเว้ย!” ยูไดยังเบียดกับไคโตะอยู่… ก่อนที่ทาง อากิโตะ เซย์อิจิ จะวิ่งเข้ามาบีบช่วย… แต่ว่าทางไคโตะ จัดการ โรดัลโด้ ช็อป! ไปทางซ้าย.. เพื่อสลัดออกจากตัวของ ยูได! แต่ว่าทางยูไดก็ยังกัดไม่ปล่อย… ยังตามตื้อไม่เลิก! ทาง ไคโตะโดนแชะแต่ว่าบอลยังไม่ไกลมาก.. ทางไคโตะวิ่งไป.. ทางอากิยามะ วิ่งมาเข้าบอล แต่ว่าทาง ไคโตะหลบไปทางขาซ้ายของ อากิยามะ… เอาตัวรอดไปได้.. ก่อนจะเปิดไขว้ขา… หรือที่เรียกว่าราโบน่า ไปทางปีกขวา! ทางปีกขวาได้บอล!! แต่ว่าทาง ซูซูกิ ทากาซาว่า แบ็คขวา! เข้าบอลอย่างรวดเร็ว… ก่อนจะแย่งบอลมาได้… ทาง ทากาซาว่า ส่งกลับไปที่ อากิยาม่า… ทาง อากิยาม่า ตอกส้นด้วยขาขวา… ทางยูได เหมือนจะชะงัก แต่ก็วิ่งเข้ามาเอาบอลทัน… อาจจะยังเป็นเพราะไม่เข้าใจจังหวะ ของพวกตัวจริงอยู่บ้าง แต่เขาก็ไปเอาบอลมาได้สวย…
ทางยูได ส่งบอลไปที่ บุนตะ… ทางบุนตะแตะบอลลอดขาของ ทาคาโอะที่เข้ามาบีบพอดี… ก่อนจะส่งบอลตัดไลน์กองหลังขึ้นมา… ทาง คามิโอะ ริวอิจิ วิ่งตัดเข้ามาหลุดกับดัก ล้ำหน้ามาได้อย่างสวยงาม.. ก่อนจะบรรจงปั่นบอลด้วยเท้าซ้ายยย…! บอลปั่น โค้ง ๆ แล้ว…
ไม่!!!
ทางซาโอโตะเมะ กระโดดปัดบอลไปชนคานอย่างน่าเสียดาย…!! ทางกองหน้าของทีมแดงจะวิ่งเข้ามาปั๊ม! แต่ว่าทาง อัตซึโตะ ทาคุ… เข้ามาสไลด์สกัดบอลไปอย่างหวุดหวิด!! แต่ว่า บอลลูกนั้นยังไม่พ้นขีดอันตราย! ทางยูไดวิ่งเข้ามา ซัดบอลเต็มข้อ!!
บอลพุ่งแรง… เป็นบอลส่ายๆ… ทางซาโอโตะเมะ ที่พึ่งพุ่งปัดบอลของคามิโอะ.. ยังลุกมาไม่ทัน… ทาง อัตสึโตะก็คงจะลุกขึ้นมาไม่ทัน… บอลของยูไดพุ่งเข้ามา.. แล้ว…
ยังไม่ได้!! ทางกองหลังของทีมขาว เข้ามาเอาตัวบังบอล… ทำให้บอลออกหลังเป็นเพียงแค่ลูกเตะมุมเท่านั้น!!!
“เจ้านั่นเกือบทำฉันแย่แหนะ.. ว่ามั้ยคุณทาคุ” ทางซาโอโตะบอกกับอัตสึโตะที่ลุกขึ้นมาเอามือปัดฝุ่น
“นั่นหละ เกือบเสียหน้าตัวจริงไปแล้วพวกเราหนะ…” ทาคุพูดพร้อมไปปิดตัวประกบ…
“ถ้าแกยังไม่หุบปาก… อาจจะเสียประตูจริงๆก็ได้..” คามิโอะพูดก่อนจะเดินไป ทางซาโอโตะเมะยิ้มที่มุมปาก..
“บ้าซะมัด!” ยูไดพูดด้วยความเจ็บใจ..
“ไม่เป็นไรน่า! รู้มั้ยลูกเมื่อกี้สุดยอดมากเลย…” บุนตะบอกกับยูได ก่อนที่ทางอากิยามะ จะเดินไปเปิดฟรีคิก ที่กาบซ้าย… ทางอากิยามะ เปิดบอลโค้งเข้ามาหาประตู!! ทาง ซานาดะ กัปตันของทีมพุ่งตัวเข้ามาโหม่ง!!!
แต่ว่าบอลกลับชนคานไปอย่างน่าเสียดาย! ทางซาโอโตะเมะ รีบเข้าไปกระโจมรับบอล… ก่อนจะรีบลุกขึ้นมา จับเตะไปทางซ้าย ให้อุเอะโนะวิ่งกระชากสปีดไปเลย!! แต่ว่าทางชินจิ เด็ก ปีหนึ่งไม่ยอม วิ่งฟัดกับ อุเอโนะ… แต่ว่าทาง อุเอโนะเหมือนจะมีความแข็งแกร่งทางร่างกายมากกว่า… เบียดออกไปแต่ว่าทาง ชินจิยังไม่ยอมจัดการสไลด์บอล แชะบอลออกไปก่อน…
“ดูเหมือนว่า จะมีคนมาแย่งตำแหน่งจริงๆแล้วสิน่ะ..” ทางทาคุ พูดก่อนพร้อมจะยิ้มที่มุมปาก…
ทางอุเอโนะไปหยิบบอลมาทุ่มก่อนจะทุ่มบอลไปให้ไคโตะ.. ทางไคโตะกระดกบอลข้ามหัวของชินจิไปอย่างง่ายดาย… ทางไคโตะเหลือบไปเห็น ทาเคซิ… ทางไคโตะเปิดบอลด้วยข้างเท้าด้านนอก! แต่ว่าบอลกลับผ่านหน้าของ สองพี่น้อง เซย์อิจิ.. ทางทาเคซิวิ่งขึ้นมาสอดไม่ทัน…
“เห้ย!!! ไคโตะ… นี่แกกะจะแกล้งฉันหรือไงวะ!!!” ทาเคซิหันไปถามกับไคโตะ แต่ว่าทางไคโตะกลับไม่พูดอะไร ก่อนจะเดินกลับไป ทางทาเคซิ .. ถึงกับทำหน้าโมโหเลย..!!!
ทางทีมแดงเอาบอลมาทุ่ม… ทางทากาซาว่า ทุ่มบอลมาให้กับ ซานาดะ… ก่อนทางซานาดะจะยืนคุมบอลไว้… ทางทาเคซิ เข้ามาไล่… ก่อนทางซาดานะ จะส่งบอลให้กับ อากิโตะ..!! ทาง อากิโตะ เลี้ยงจี้ขึ้นมาก่อนจะส่งบอลไปให้กับ อากิยามะ… ทางอากิยามะ แต่บอลเข้าขาขวา… ก่อนจะบรรจงปั่นโค้ง ๆ บอลพุ่งเสียบเข้าไปใต้คาน… ทาง ซาโอโตเมะพุ่งเข้าไปรับ บอลมันทำได้แค่โดนปลายมือของเขาเท่านั้น… แต่มันยังไม่ดีพอที่จะรับลูกยิงสุดสวยของอากิยามะได้..!!
โกล!!!!!
ทางทีมแดงขึ้นนำไปก่อน จากการปั่นบอลด้วยเท้าขวาของ อากิยามะ… บอลเหมือนจะออก… แต่มันกลับเลี้ยวโค้งเข้ามาได้… บอกเลยว่าต่อให้เป็นผู้รักษาประตูระดับโลก ก็ยากที่จะรับลูกนี้เช่นกัน….
ทางทีมขาวกลับมาเขี่ยบอลอีกครั้ง… คราวนี้เขาเร่งเกมส์มากขึ้น!! บอลมาที่ปีกขวา.. ก่อนจะส่งมาให้ ทาคาโอะ ฮิโรชิ ที่วิ่งสอดขึ้นมา… ก่อนจะเปิดมาจากกาบขวา… ทาง ทาคาซิ ตอปิโดบกเข้ามาโขก… แต่โชคไม่ดีที่บอลกลับข้ามคานไปอย่างน่าเสียดาย….
ทางทีมแดงจะบุกขึ้นมาอีกครั้ง… ทางผู้รักษาประตูเปิดยาวมาให้… ทางยูไดรับบอล… ก่อนจะวางบอลไปที่คามิโอะที่วิ่งสอดขึ้นมาได้ดี… ก่อนที่ทางคามืโอะ จะยิงเต็มข้อด้วยเท้าซ้ายของเขา… แต่ว่าทาง ซาโอโตะเมะ คราวนี้เขาไม่ให้พลาด ยิ่งเป็นลูกยิงของคามิโอะ เขายิ่งไม่อยากให้มันผ่านเข้าประตูของเขาเด็ดขาด… เขาปัดออกไปได้….!!!
หลังจากนั้นเกมส์กลายเป็นว่า เปิดมากขึ้นมากว่าเดิม… ทาง อุเอโนะ วันนี้ต้องบอกเลยว่าดวลกับ ชินจิ อย่างมันส์เลยทีเดียว… ทาง อุเอะโนะเลี้ยงตัดเข้ามา… เบียดชินจิออกไปได้ ก่อนจะครอสเข้ามาตรงบอล… บอลมาที่ ทาเคซิ… แต่ว่าทาง อากิโตะเข้ามาสกัดออกไว้ก่อน!! ทำให้บอลกลิ้งออกไป…
คราวนี้เป็นทางทีมแดงจะสวนกลับไปบ้าง… ทางยูไดส่งบอลให้กับบุนตะ.. ทางบุนตะยืนนิ่ง… แต่จะยกบอลเข้ากลาง… ทางกองหน้าของทีมแดงจะวิ่งเข้ามาโหม่ง… แต่เหมือนทางซาโอโตะเมะจะรู้ทัน… วิ่งเข้ามากระโดดโหม่งออกไปได้… ทางยูไดตั้งท่าวอลเล่ย์สวนไป… แต่ว่าทางซาโอโตเมะ ถอยหลังไปกระโดดปัดชนคาน… ทาง ทาคุเข้ามาเอาบอลก่อนจะเปิดไปที่ ไคโตะ! ทางไคโตะเห็นช่อง ก่อนจะเปิดไปให้ ทาเคซิ… แต่ว่า
ทาเคซิ กลับไปเอาบอลไม่ทัน… ทำให้บอลเข้ามือของผู้รักษาประตูไปอย่างน่าเสียดาย! ทาง ไคโตะวิ่งกลับไปโดยไม่พูดอะไร… ทาง ทาเคซิ มองไคโตะด้วยความโกรธ! เกมส์ยังคงดำเนินต่อไป.. ทีมขาว กับ ทีมแดง ผลัดกันรุกกันรับอย่างสนุก!
บอลตอนนี้อยู่ที่เท้าของบุนตะ.. ทางกองหลังของทีมขาววิ่งเข้ามาบีบ… แต่ว่าทางบุนตะแตะบอลลอดขาไปอย่างง่ายดาย… ทางบุนตะ ส่งบอลตัดไปที่คามิโอะ อีกครั้ง… คราวนี้ทางซาโอโตะเมะวิ่งเข้ามาตัดบอล… แต่ว่าทางคามิโอะ ก็ใช้ขาซ้าย แตะบอลหลบไปได้… แต่ก็ยังไม่พ้นทาง ทาคุ ที่เข้ามาสไลด์ดักไว้ได้ก่อน… ทางทีมขาวจะได้สวนบ้าง… บอลอยู่ที่ ฮิโรชิ ได้บอลส่งบอลให้ อุเอโนะ ทาง อุเอโนะ ส่งไปที่ ไคโตะ… ทาง ไคโตะ ส่งบอลเข้ากลางทะลุกองหลัง… แต่ว่าทางบอลกลับไหลไปที่มือของผู้รักษาประตู…
ทางครูโอรุกิ ส่ายหน้า… ก่อนจะหันไปหาซาโอริ…ก่อนเขาจะพร้อม.. “เธอเห็นอะไรมั้ย?” ครูโอรุกิ ถาม ทางซาโอริเลยพูดมาว่า “หนูเห็นหมดแล้วค่ะ การส่งบอลของคุณไคโตะ เขาไม่ได้แกล้ง คุณ ทาเคซิ เลย.. แต่ว่าเป็นคุณ ทาเคซิ ที่ช้าเอง… แต่การส่งบอลที่ยอดเยี่ยมแบบนั้น ไม่แปลกหรอกที่คุณ ทาเคซิ ที่มีดีแค่ลูกกลางอากาศจะวิ่งทัน…” ทางซาโอริ พูดก่อนทีทางโอรุกิจะยิ้ม
“เห้ย! แกหนะ… อยากให้ฉันออกไปมากนักรึไง!” ทางทาเคซิ เดินเข้าไปดึงคอเสื้อของ ไคโตะ… แต่ว่าทางบุนตะเข้ามาพูด!
“นี่คุณ ทาเคซิครับ คือ ไคโตะ มันก็ส่งบอลแบบนี้ของมันนะ…” บุนตะยังพูดไม่จบ ทางทาเคซิพูดสวนออกมาเลย!
“ไม่ต้องมาเสือก!!!!” ทางทาเคซิพูดออกไปแบบนั้น… แต่ว่าทางคุณครูโอรุกิ พูดออกมา..
“เอาหละ เปลี่ยนตัวทีมขาว ทาเคซิคุงออก ส่ง ไอซาวะ เท็นมะลงไป…” ทางครูโอริกิพูดขึ้นมา…
“จารย์!!! แต่ว่า…” ทางทาเคซิยังพูดไม่จบ… ทางซานาดะ กลับพูดขัดขึ้นมา
“ไม่ได้ยินที่โค้ชพูดรึไง! ทาเคซิ… ออกไปซะ… แล้วให้เจ้าเด็กปีหนึ่งคนนั้นเข้ามาแทน!” ทางซานาดะผู้เป็นกัปตันทีมพูดออกมา… ทางทาเคซิได้แต่กัดฟัน… แล้วพูดเดินออก ให้เท็นมะลงมาเล่นแทน…
ทางเท็นมะวิ่งลงมาในสนาม… ทางยูไดนี่ยิ้มเลย… จะได้เห็นเพื่อนของเขากลับมาเล่นสักที… ทางไคโตะเข้ามาพูดกับเท็นมะ… ทางเท็นมะพยักหน้า… ก่อนที่ทาง ผู้รักษาประตูของทีมแดง จะเปิดบอลขึ้นหน้ามา… แต่ว่าทางกองหลังของทีมขาวก็โหม่งสกัดออกมาได้… บอลมาถึงกองกลาง ก่อนจะส่งให้ไคโตะ… ทางไคโตะส่งบอลตัดไลน์กองหลังมาตรงกลาง… ก่อนที่ทางเท็นมะจะวิ่งมาจากไหนไม่รู้! โฉบเข้ามาเอาบอลได้อย่างน่าเหลือเชื่อ … ผ่านแนวปราการณ์เหล็กของทีม อย่าง ซานาดะ แล้ว อากิโตะมาได้..!! ก่อนที่ทาง ผู้รักษาประตูจะวิ่งออกมา… ทางเท็นมะแตะหลบผู้รักษาประตูไปทางขวา ของผู้รักษาประตู… ก่อนที่บอลจะไหลไปที่หน้าประตู….
แล้ว……
![[Head] Deadzone](https://2img.net/i/itest/ranks/stars/stars1.gif "[Head] Deadzone")
