ชายผมดำกับชายผมสีทรายยืนมองหน้ากัน ทั้งคู่ทิ้งระยะห่างพอสมควร รอบๆทั้งคู่นั้นมีต้นไม้อยู่บ้าง ศาตราจารย์ไอริสออกมายืนอยู่หน้าห้องทดลองของเธอ ใบหน้าของเธอดูสนใจสิ่งที่จะเกิดขึ้นต่อไปนี้ ดวงตาของเด็กหนุ่มทั้งสองจ้องมองกัน ดวงตาของเด็กหนุ่มสองคนเต็มไปด้วยอดีต ทั้งคู่ต่างหยิบโปเกบอลออกมา รอบๆนั้นมีผู้คนหยุดสนใจการที่มีใครทำแบทเทิ้ลโปเกม่อนกันกลางเมืองย่อมเป็นเรื่องที่ดึงดูดผู้คนอยู่แล้ว
“ไปเลย โรวเล็ต!!” ชายผมสีดำ
“ไปเลย ลิตเตน!!” ชายผมสีทรายตะโกน
บอลทั้งสองลูกกระแทกพื้นพร้อมกัน ก่อนที่โปเกม่อนที่อยู่ภายในจะปรากฏออกมา ฝั่งของคาเด็นนั้นก็เป็นนกฮูกตัวเดิม มันออกมายืนก่อนจะมองหน้าคู่ต่อสู้ของมัน ซึ่งเป็นแมวสีแดงดำ มันยืนสี่ขา ใบหน้าของมันดูค่อนข้างเบื่อโลก
“ลิตเตน Tackle” ชายผมสีทรายออกคำสั่งทันทีเมื่อเท้าของโปเกม่อนของเขาแตะถึงพื้น
แมวสีดำพุ่งไปด้วยความเร็ว มันตรงไปหาคู่ต่อสู้ของมัน
“โรวเล็ต หลบ” ชายผมสีดำออกคำสั่งโปเกม่อนของตัวเองเหมือนกัน
นกฮูกกระโดดตัวขึ้นจากฟ้า แม้จะฉิวเฉียด แต่ก็สามารถหลบการโจมตีของแมวดำตัวนี้ได้ โรวเล็ตเท้าแตะถึงพื้น แต่เมื่อเท้ามันแตะถึงพื้น มันก็หันมาเจอแมวตัวเดิมพุ่งตรงมาจากอีกด้านนึง คราวนี้มันหลบไม่พ้น แมวสีดำตัวนั้นกระแทกกับมันอย่างจัง นกฮูกกลิ้งกลับไปก่อนจะลุกขึ้นมาด้วยความมึนงง แมวสีดำที่ชื่อว่าลิตเตนยังคงพุ่งมาอย่างต่อเนื่อง มันกระแทกใส่โรวเล็ตอีกครั้ง มันทำให้โรวเล็ตถอยกลับไปด้านของคาเด็น ใบหน้าของมันนั้นดูเจ็บปวด ในขณะเดียวกันลิตเตนนั้นก็ถอยกลับไปด้านเจ้านายของมัน
“ลิตเตน ใช้ Ember” แมคลิชออกคำสั่งอย่างต่อเนื่อง
แมวสีดำตัวนี้อ้าปากก่อนจะพ่นไฟออกมาจากปากของมัน เปลวเพลิงนั้นพุ่งตรงมายังนกขนสีน้ำตาลตัวนี้
“หลบเร็ว!!” คาเด็นตะโกน
เขารู้ดีว่าหากเปลวเพลิงนี้สัมผัสร่างกับโรวเล็ต เพียงแค่นิดเดียว มันอาจจะทำให้เจ้านกน้อยตัวนี่หมดสติในครั้งเดียว โชคดีที่โรวเล็ตได้ยินคำสั่งของคาเด็น เปลวเพลิงนั้นไม่โดนตัวของโรวเล็ตเลยแม้แต่น้อย
“โรวเล็ต จิกมัน!!” คาเด็นออกคำสั่งเพื่อโต้ตอบบ้าง
นกฮูกพุ่งตรงไปก่อนจะจิกใส่แมวสีดำอย่างไม่ยั้ง แมวสีดำโดนจิกอย่างต่อเนื่อง ลิตเตนที่โดนจิกนั้นแสดงสีหน้าเจ็บปวด คาเด็นมองหน้าคู่ต่อสู้ของเขา เขามองท่าทางของชายสีบลอนด์ สีหน้าของเขานั้นไม่สะทกสะท้านอะไรเลย หลังจากที่เขาเห็นโปเกม่อนตัวเองโดนโหมกระหน่ำชุดใหญ่ ไม่มีสีหน้าตระหนกตกใจเลยแม้แต่น้อย ภาพที่คาเด็นเห็นนั้นมันทำให้อะไรบางอย่างไหลเวียนกลับเข้าหัวของเขา
“ถอยกลับมาก่อน!!” คาเด็นตะโกนสุดเสียง
นกฮูกรีบถอยออกมาอย่างรวดเร็ว ไม่ถึงวินาทีที่โรวเล็ตถอยออกมา เปลวเพลิงก็ออกมาจากปากแมวสีดำ ถ้าหากนกฮูกตัวนี้ถอยออกมาช้าซักนิดนึง มันคงถูกเปลวเพลิงแผดเผาร่างของมันเป็นที่เรียบร้อยแล้ว โรวเล็ตกลับมายืนตรงหน้าของคาเด็น เช่นเดียวกันกับลิตเตนที่กลับมาอยู่หน้าเจ้านายของตัวเอง
“นายไม่เปลี่ยนเลยนะ” คาเด็นพูดกับชายผมสีบลอนด์ที่อยู่ตรงข้ามกับเขา
“ยอมให้โปเกม่อนเจ็บตัวเพื่อให้ตัวเองชนะ ไม่เปลี่ยนเลยจริงๆ” เด็กหนุ่มผมดำพูดด้วยน้ำเสียงประชดประชัน
“คาเด็น นี่คือการแบทเทิ้ลและชัยชนะก็คือทุกอย่าง” ผมสีทรายตอบกลับ
“ไอ้คอนเซ็ปที่นายใช้ มันไม่สามารถเอามาใช้ในแบทเทิ้ลได้หรอกน่า” แม็คลิชพูดโต้ตอบ
ทั้งคู่โต้ตอบกันในขณะที่โปเกม่อนของพวกเขากำลังพุ่งเข้าหาใส่กัน แมวสีดำกระโจนไปก่อนจะใช้กรงเล็บของมันเตรียมข่วนศัตรูของมัน แต่โรวเล็ตหลบได้ ก่อนมันจะใช้จะงอยของมันจิกใส่แมวสีดำอย่างต่อเนื่อง แต่จิกได้เพียงไม่กี่ลิตเต็นก็ใช้ลำตัวของมันกระแทกใส่ร่างของโรวเล็ต มันทำให้นกขนสีน้ำตาลถอยกลับไปทางของคาเด็น
“โปเกม่อนคือเพื่อนงั้นหรอ? คิดแบบนี้ นายไม่มีทางขึ้นเป็นแชมป์ได้หรอก!!” แม็คลิชตะโกน
“นายอยากจะหลบซักกี่ครั้งก็ได้ แต่ตราบใดที่โปเกม่อนอีกฝ่ายยังยืนอยู่ ยังไงนายก็ไม่ชนะ” ชายผมสีทรายย้ำ
“ไม่!! ชั้นจะแสดงให้ดูว่า ชั้นสามารถเป็นยอดเทรนเนอร์ได้ โดยไม่จำเป็นต้องเป็นแบบนาย” คาเด็นตะโกนกลับ
“โรวเล็ต ใช้ Leafage!!” คาเด็นตะโกน
นกฮูกตัวนี้บินขึ้นฟ้า ก่อนที่มันจะเริ่มกระพือปีกของมัน ใบไม้ที่ติดอยู่บนต้นไม้เริ่มถูกดึงมายังทิศทางของนกตัวนี้ ก่อนที่โรวเล็ตจะสบัดปีกอีกครั้ง ใบไม้จำนวนมากนั้นพุ่งตรงมายังแมวสีดำ แม้ว่าท่าจำพวกพืชนั้นจะไม่สามารถทำอะไรโปเกม่อนไฟได้นัก แต่ด้วยสภาพที่อ่อนแรงขนาดนี้ ใบ้ไม้จำนวนมากน่าจะเพียงพอที่ทำให้คาเด็นคว้าชัยชนะได้
“ลิตเตน ตอนนี้แหละ Ember!!” แม็คลิชเอื้อมมือไปข้างหน้า
เปลวเพลิงนั้นพุ่งออกปากของแมวดำ มันเผาใบไม้ที่ตรงมาจนหมดเกลี้ยง ใบไม้เหล่านั้นกลายเป็นเพียงใบไม้แห้งๆ ก่อนมันจะแตะลงพื้น แต่เปลวเพลิงมันยังไม่หยุด มันพุ่งตรงไปยังโรวเล็ตที่ยังบินอยู่ ไฟนั้นพุ่งตรงอย่างรวดเร็วก่อนจะกระแทกเข้าใส่โรวเล็ตเต็มๆ เปลวเพลิงนี้ทำให้โรวเล็ตล่วงลงมา มันหมดสติและไม่สามารถลุกขึ้นมาได้ นั่นแปลว่าชัยชนะตกเป็นของแม็คลิช เขาหยิบโปเกบอลของตัวเองออกมาก่อนจะเรียกโปเกม่อนของตัวเองกลับไปยังโปเกบอลของตัวเอง
“นายเห็นแล้วรึยัง นายไม่สามารถชนะชั้นได้หรอก” เขาพูดด้วยน้ำเสียงอหังกา
คาเด็นได้แต่ยืนกำหมัด เขาอยากจะโต้เถียงกับสิ่งที่ชายผมสีทรายคนนี้พูด แต่เขาพูดไม่ออก ความพ่ายแพ้นั้นทำให้ทุกคำพูดของเขานั้นติดอยู่เพียงแค่ริมฝีปากของเขา ชายผมสีทรายโค้งให้กับศาสตราจารย์ไอริสเพื่อเป็นการเคารพก่อนจะเดินหายไป ชายผมดำพยายามสงบสติอารมณ์ของตัวเองก่อนจะเรียกโปเกม่อนตัวนี้กลับเข้าโปเกบอลของตัวเอง เขาพยายามสูดหายใจเข้าลึกๆ เขาพยายามระงับอารมณ์โกรธไว้ เขาก้มโค้งให้กับศาตราจารย์ผมน้ำตาลคนนี้เหมือนกันก่อนที่เขาจะเดินจากไป แต่คนละทิศทางกับชายผมสีทราย
“ชั้นจะต้องเก่งขึ้น” คาเด็นพูดกับตัวเอง
ใบหน้าของเขานั้นเคร่งครึม ดวงตาของเขานั้นเต็มไปด้วยความมุ่งมั่น เขารู้ว่าถ้าหากเขาอยากจะส่งข้อความของเขาไปยังเพื่อนเขา เขามีวิธีเดียว...แข็งแกร่งขึ้นและเอาชนะแม็คลิชให้ได้
=====
ณ ขณะเดียวในมหาสมุทรที่นิ่งสงบ แสงแดดยามเช้านั้นส่องลงมา เรือสำราญขนาดกลางนั้นลอยอยู่อย่างช้าๆ มันกำลังเคลื่อนไปยังจุดหมายช้าๆ หญิงผมน้ำตาลพร้อมกับกระเป๋าสะพายเหวี่ยงแขนขึ้นฟ้า เธอรับลมด้วยสีหน้าสดชื่น สายลมอ่อนๆตีใบหน้าของโดรีน เธอยื่นหน้าออกไปมองมหาสมุทรที่กว้างใหญ่ ในตอนนี้เธอไม่เห็นอะไรเลยนอกจากมหาสมุทร หญิงสาวนามโดรีนแกว่งแขนของเธอไปในอากาศด้วยความขี้เกียจ เธอยืดเส้นยืดสายร่างกายของเธอ รอบๆของเธอนั้นเต็มไปด้วยผู้โดยสารคนอื่นรวมถึงลูกเรือที่เดินไปมา เธอลดแขนของเธอลงก่อนจะมองลงไปข้างๆเธอ มันคือเคชลีออนของเธอที่ออกมายืนข้างๆ เธอปล่อยมันออกมาตั้งแต่ห้องพักของเธอ
“เป็นไง นอนหลับสบายไหม?” โดรีนเอ่ยปากถามกิ้งก่าสีเขียวที่ยืนข้างๆเธอ
มันหันมามองหน้าของเธอ มันไม่ได้แสดงสีหน้ารอยยิ้มหรืออะไรดั่งทุกครั้ง โดรีนได้แต่ยืนมองเงียบๆเช่นเดียวกัน แม้เธอจะอยู่กับมันมาหลายชั่วโมงแล้ว แต่เธอก็ยังรู้สึกว่าเธอไม่สามารถสื่อสารกับมันได้อยู่ดี เธอไม่สามารถเข้าใจได้ว่าโปเกม่อนตัวนี้รู้สึกยังไง มันกำลังมีความสุข? มันกำลังมีความทุกข์? สีหน้าของมันนั้นนิ่งเฉยตลอดเวลา ราวกับมันไม่สนอะไรที่เกิดขึ้นรอบๆตัวของมันเลยแม้แต่น้อย โดรีนหยิบโทรศัพท์มือถือของเธอขึ้นมาก่อนจะเขียนข้อความสื่อสารกับเพื่อนของเธอและพ่อแม่ของเธอที่อยู่อีกซีกของทวีป
“ในอีกไม่นาน เรือลำนี้จะเทียบท่า ขอขอบคุณทุกท่านที่ใช้บริการกับเรา”
โดรีนหยิบโปเกบอลขึ้นมาก่อนจะเรียกโปเกม่อนตัวนี้กลับไป เธอเดินกลับไปในห้องของเธอก่อนจะเก็บข้าวของให้เรียบร้อย เมื่อเรือเทียบท่านั้น เธอก็เดินตามผู้โดยสารคนอื่นลงไป เท้าของเธอเหยียบแผ่นดิน เธอมองไปรอบๆ มันเป็นสถานที่เธอไม่คุ้นเคย เธอไม่รู้เลยว่าถ้าเธอเดินไปทางนี้ เธอจะยังไปทิศทางไหน มันก็เป็นเหมือนโลกใหม่สำหรับเธอ หัวใจของเธอเต้นแรง เธอไม่สามารถหุบรอยยิ้มของเธอได้ เพราะการผจญภัยของเธอได้เริ่มขึ้นแล้ว
=====
Pokedex
ลิตเตน (Litten)
สูง : 1 ฟุต 4 นิ้ว / หนัก : 9.5 ปอนด์
ธาตุ : (ไฟ)
ลิตเตนเป็นโปเกม่อนที่ไม่ค่อยแสดงสีหน้า และหากต้องการให้ลิตเตนชื่อใจต้องใช้เวลา โดยส่วนตัวแล้วมันชอบอยู่ตัวเดียว
