เบื้องหน้าของอาสึนะคือทางเข้าสระว่ายน้ำ ที่มีผู้คนทั้งชายและหญิงต่างเดินเข้าไปใช้บริการกันอย่างคับคั่ง
เพราะเป็นช่วงฤดูร้อน จึงไม่ค่อยแปลกนักถ้าจะมีลูกค้ามาเข้าใช้บริการสระว่ายน้ำสาธารณะเพื่อคลายร้อนมากมายขนาดนี้
แต่สำหรับอาสึนะแล้ว ตารางเวลาในช่วงหน้าร้อนของเขา ไม่ได้มีแพลนที่จะมาที่นี่เลยแม้แต่นิดเดียว
เขาตั้งใจว่าจะนั่งเคลียร์เควสเสริมของโรงเรียนอยู่ในห้องของตัวเองเงียบๆ
แล้วทำไมเขาถึงได้มาอยู่ที่นี่กันล่ะ!?
คงต้องย้อนกลับไปที่เหตุการณ์ในห้องนอนของอาสึนะเมื่อไม่กี่วันก่อน...
“ไปสระว่ายน้ำกันเถอะ”
จู่ๆอากาเนะก็พูดขึ้นมาแบบนั้น
ในขณะนั้นอาสึนะกำลังถอดอุปกรณ์ VR ออกจากศีรษะ เพราะตั้งใจจะพักหลังจากทำเควสเสริมของโรงเรียนเสร็จไปจำนวนหนึ่ง พอเขาได้ยินเสียงอากาเนะก็สะดุ้งเฮือก เพราะตอนแรกไม่มีใครอยู่ในห้องนอกจากเขา
อากาเนะในชุดเสื้อยืดและกางเกงยีนส์ขาสั้น ดูเหมือนจะนั่งบนเตียงของอาสึนะมานานแล้ว ท่าทางเธอจะเข้ามาในนี้เพื่อตั้งใจที่จะรอคุยกับเขาโดยเฉพาะ
“สระว่ายน้ำ?”
“ใช่แล้ว ไปเล่นน้ำคลายร้อนกัน อาสึนะจังไม่ร้อนบ้างหรอ? พี่ร้อนจะแย่อยู่แล้วเนี่ย”
อากาเนะพูดพลางสะบัดคอเสื้อยืดของตัวเองไปมา
ตอนนี้เข้าสู่ช่วงฤดูร้อนแล้ว และเป็นช่วงเวลาเดียวกับที่โรงเรียนมิไรเคียวได้ปิดเทอมภาคฤดูร้อนเหมือนโรงเรียนทั่วๆไป ต่างกันก็แค่ตรงที่ไม่มีการสอบในช่วงนี้ อย่างที่เคยได้รับการอธิบายโครงสร้างหลักสูตรจากอาจารย์เมื่อตอนเปิดภาคเรียนไป
ดังนั้นในช่วงเวลาปิดเทอมนี้ นักเรียนของมิไรเคียวจึงอาจจะมีโอกาสได้เที่ยวเล่นมากกว่านักเรียนทั่วๆไป แต่ก็มีบ้างบางคนที่นั่งเคลียร์เควสเสริมของโรงเรียนเพื่อเก็บสะสมคะแนนแบบที่อาสึนะทำอยู่ในตอนนี้ เพราะเขาไม่มั่นใจว่าตัวเองจะทำคะแนนสอบได้ดีมากนัก จึงต้องเก็บคะแนนจากในส่วนนี้เพื่อไปช่วยเหลือแทน
นับว่าเขาโชคดีมากๆที่ประธานยูกิไม่ใจยักษ์ถึงขนาดเรียกเขาไปใช้งานในช่วงปิดเทอม คงเพราะ อุสึโนมิยะ ริเอะ ฝ่ายธุรการจอมป่วนกลับมาทำหน้าที่ตามปกติแล้ว คำมั่นที่ประธานยูกิให้ไว้ว่าจะให้อาสึนะทำหน้าที่แทนในตำแหน่งธุรการแค่ชั่วคราวดูท่าจะไม่ใช่เรื่องโกหก เพราะเมื่อริเอะกลับมาทำงานแล้ว ภาระหน้าที่ของเขาก็เริ่มลดลง บวกกับปิดคดีของฮายาโตะไปได้อีก จึงต้องเรียกว่าแทบไม่มีอะไรให้เขาทำมากนัก
“พี่จะไปก็ไปคนเดียวเถอะครับ ผมจะทำเควสเสริมเก็บคะแนน”
“เลิกทำเควสเสริมพวกนั้นได้แล้ว อาสึนะจังต้องพักผ่อนบ้างนะรู้ไหม? พี่เห็นเธอนั่งทำมาตั้งแต่ปิดเทอมวันแรกแล้ว จะบอกให้นะสมัยพี่เรียนน่ะของพวกนี้เขาทำตอนใกล้เรียนจบกันทั้งนั้นแหละ บางคนไม่ต้องทำเลยด้วยซ้ำ มานี่ ไปซื้อชุดว่ายน้ำกับพี่เดี๋ยวนี้”
“เดี๋ยวสิครับ!”
คำพูดและท่าทางที่คัดค้านดูจะไม่ช่วยอะไร อากาเนะกึ่งดึงกึ่งลากอาสึนะออกจากห้องโดยที่เครื่องคอมพิวเตอร์ยังเปิดค้างไว้อยู่ โดยมีจุดหมายคือห้างสรรพสินค้าที่อยู่ใกล้ๆ
...หลังจากกลับจากการช็อบปิ้งวันนั้นแล้ว ไม่กี่วันต่อมาทั้งสองก็เดินทางมาที่สระว่ายน้ำสาธารณะอย่างที่เห็นตอนนี้
และนั่นคือเหตุผลว่าทำไมอาสึนะถึงได้มาอยู่ที่นี่
เมื่อเข้ามาข้างในตัวสระแล้ว อาสึนะก็เปลี่ยนชุดไปเป็นกางเกงว่ายน้ำสีดำธรรมดาๆที่เช่ามา
ความจริงตอนโดนลากไปช็อบปิ้ง อาสึนะคิดไว้ว่าไหนๆก็โดนบังคับให้ไปสระว่ายน้ำแล้ว ก็กะว่าจะหาซื้อกางเกงว่ายน้ำสักหน่อย
แต่พี่สาวตัวแสบของเขากลับลากเขากลับบ้านทันทีหลังซื้อชุดว่ายน้ำของตัวเองเสร็จ โดยให้เหตุผลว่าผู้ชายใส่ชุดว่ายน้ำให้เช่าของทางสระไปก็พอแล้ว
อาสึเนะเองก็ไม่ได้ปริปากบ่นอะไร เพราะตั้งแต่ตอนช็อบปิ้งมาจนถึงตอนนี้ อากาเนะเป็นคนออกค่าใช้จ่ายเองคนเดียวทั้งหมด รวมทั้งค่าใช้บริการสระด้วย
“มาแล้วจ้า”
หลังจากที่ยืนรออยู่หลายนาที ในที่สุดอากาเนะก็ออกมาจากห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าของทางฝั่งผู้หญิง เพราะผู้หญิงนั้นมักจะเตรียมตัวช้ากว่าอยู่แล้ว
ไม่นานอากาเนะก็ตกเป็นเป้าสายตาของคนรอบข้างอย่างรวดเร็ว
เธอเป็นคนที่ทั้งสวยและหุ่นดีอยู่แล้ว ปกติแค่แต่งตัวธรรมดาเดินไปตามถนนคนก็ต่างเหลียวหลังมองกันเป็นแถว ยิ่งตอนนี้เธออยู่ในชุดบิกินี่แบบผูกเชือกที่เปิดเผยส่วนเว้าส่วนโค้งของร่างกายแบบจัดเต็ม แถมยังเป็นสีดำที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสีแห่งความเซ็กซี่และเย้ายวน ไม่ว่าใครก็คงอดใจไม่ไหวที่จะมองเป็นแน่แท้
ส่วนทางอาสึนะที่เห็นมาตั้งแต่ตอนอากาเนะลองใส่ให้ดูตอนช็อบปิ้งนั้นก็รู้สึกเฉยๆไปแล้ว เขาเลยแค่มองๆตามไปเท่านั้น ก่อนที่จะเบนสายตากลับไปที่ทางเข้าห้องเปลี่ยนเสื้อผ้าฝั่งผู้หญิงอีกครั้ง ราวกับว่ารอใครอีกคนที่จะออกมาจากในนั้น
ใช่แล้ว เพราะไม่ได้มีแค่พี่น้องคันซากิเท่านั้นที่พากันมาที่สระว่ายน้ำแห่งนี้
มิอุระ ทามิโกะ เดินตามอากาเนะออกมาจากห้องนั้น เธอสวมชุดบิกินี่ติดขอบระบายสีแดงสุดร้อนแรง สีชุดว่ายน้ำของเธอนั้นคงถูกเลือกเพื่อให้เข้ากับพลังธาตุที่เธอใช้เมื่อสวมบทบาทเป็นอัศวินเพลิงในเกม Checkmate เป็นแน่
คนที่ชวนทามิโกะมาก็คืออากาเนะ ที่อยากจะมีช่วงเวลาสนุกๆร่วมกันสามคนหลังจากที่ไม่ได้มีมานาน ซึ่งเธอเองก็ว่างอยู่แล้วจึงไม่ได้ขัดข้องอะไร
ถ้าเทียบกับอากาเนะแล้ว ชุดว่ายน้ำของทามิโกะนั้นมีเนื้อผ้าเยอะกว่ามากก็จริง แต่ถึงกระนั้นเธอก็ยังตกเป็นเป้าสายตาเช่นเดียวกันแม้จะไม่เยอะเท่าอากาเนะก็ตามที
หน้าอกหน้าใจที่เคยถูกอาราชิพูดให้ว่าเป็นกระดานจริงๆแล้วมีเยอะกว่าที่คิดเมื่ออยู่ในชุดนี้ แม้จะไม่ได้ถึงขั้นใหญ่โตแบบอากาเนะ แต่ก็ถือว่าอยู่ในระดับมาตรฐานและดูสมส่วนแบบสาวสุขภาพดี
“มองอะไรยะ?”
อาสึนะไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองเผลอจ้องทามิโกะแบบไม่วางตา ความจริงเขาเองยังไม่เคยเห็นทามิโกะในลักษณะนี้มาก่อน คงต้องยอมรับตรงๆว่าเธอดูมีเสน่ห์จริงๆเมื่ออยู่ในชุดนี้ ทั้งๆที่ปกติเป็นผู้หญิงก๋ากั่นและปากร้ายแท้ๆ
“เปล่า...”
เขาตอบปฏิเสธยังไม่ทันขาดคำ อีกหนึ่งสาวสวยก็เดินตามทามิโกะออกมาด้วยอีกหนึ่งคน
สำหรับสาวคนนี้คงต้องบอกว่าเป็นแขกไม่ได้รับเชิญมากกว่า
แต่การมาของเธอคนนี้ต้องเรียกได้ว่าขโมยซีนสองสาวก่อนหน้านี้ไปแบบแทบไม่เห็นฝุ่น
แถมยังทำให้ทามิโกะมองค้อน เพราะแขกไม่ได้รับเชิญคนนี้ก็คือ คาชิวากิ อาราชิ นั่นเอง
เธออยู่ในชุดว่ายน้ำที่น่าจะเรียกว่าสไตล์อิโรติก เพราะเป็นชุดว่ายน้ำแบบสายรั้งรูปตัววีที่พาดปกปิดเฉพาะจุดสำคัญของร่างกายเท่านั้น แถมเธอยังมีหน้าอกขนาดมหึมาที่มีขนาดมากกว่าเนื้อผ้าของชุดว่ายน้ำตั้งไม่รู้กี่เท่า จนแทบจะเรียกว่าเกือบเปลือยดีๆนี่เอง
ไม่มีใครเชิญเธอมา แต่จู่ๆเธอก็โผล่มาในระหว่างที่ทุกคนกำลังจะแยกย้ายไปเปลี่ยนชุด ไม่ต้องเดาก็น่าจะรู้ว่าเธอคงตามอาสึนะมา
ดูอาราชิจะไม่มีความรู้สึกเหนียมอายที่อยู่ในชุดว่ายน้ำแบบนี้แต่อย่างใด แม้ว่าจะโดนสายตาของคนรอบข้างโลมเลียจนแทบจะเปียกไปทั้งตัวในแบบที่ไม่ต้องลงไปในสระน้ำ แต่ก็สมกับเป็นเธอดีเหมือนกัน
“ชุดว่ายน้ำเจ๋งมากเลยจ้า”
“ขอบคุณมากค่า คุณพี่อากาเนะ”
“ชุดว่ายน้ำล่อตะเข้แบบนี้มันเจ๋งตรงไหนกัน!? ว่าแต่อย่าเรียกพี่สาวผมแบบสนิทสนมงั้นสิ!”
“ทำไมล่ะคะ เดี๋ยวเราก็จะได้เป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว”
“ใช่ที่ไหนกันล่ะ...”
“พี่โอเคนะ ถ้ามีน้องสะใภ้แบบอาราชิจังนะ คิกๆ”
“เดี๋ยวเถอะพี่!”
“ฮึ่ม...”
คนที่ส่งเสียงฮึดฮัดในตอนท้ายคือทามิโกะ ที่ยืนหน้ามุ่ยอยู่สักพัก ก่อนที่จะทำท่าเหมือนเดินแยกออกไปจากกลุ่ม อาสึนะที่เหลือบไปเห็นจึงปลีกตัวออกมา ปล่อยให้อากาเนะกับอาราชิเม้าท์มอยกันต่อไป ดูทั้งคู่จะคุยถูกคอกันตั้งแต่เจอกันครั้งแรกแล้ว
“เฮ้ ทามิโกะ จะไปไหนน่ะ?”
“ไปว่ายน้ำ”
“ไหงจู่ๆถึงดูอารมณ์บ่จอยแบบนั้นล่ะนั่น”
“ทามิโกะจังอยากว่ายน้ำแล้วหรอจ๊ะ?”
สักพักอากาเนะก็เดินตามทั้งสองมาพร้อมกับอาราชิ
“ถ้างั้นพี่มีที่ดีๆจะแนะนำแหละ”
เมื่ออากาเนะพูดขึ้นมาแบบนั้น ทุกคนก็ต่างหันไปมองหน้ากันแล้วเอียงคอด้วยความสงสัย
----------------------------------------------------
“แต่นแต๊น~! ขอต้อนรับสู่สระว่ายน้ำส่วนตัวจ้า!”
ที่ๆอากาเนะพามาคือสระว่ายน้ำอีกสระซึ่งอยู่ในร่ม แต่กลับไม่มีใครอยู่ในนี้เลยแม้แต่คนเดียว แม้กระทั่งเจ้าหน้าที่ของสระที่ปกติมักจะอยู่รอบๆและคอยดูแลความปลอดภัยก็ไม่มีสักคน นอกจากกลุ่มของพวกอาสึนะ
“สระในร่มนี่สร้างเสร็จสักพักแล้วแต่ยังไม่เปิดให้ใช้บริการน่ะ พอดีพี่มีเพื่อนเป็นเจ้าหน้าที่รับผิดชอบสระนี้เลยขอกุญแจเข้ามาเล่นได้ เพราะงั้นไม่มีใครมารบกวนแน่นอน ไม่ต้องไปเบียดกับคนอื่นด้วย แถมไม่ร้อนอีกต่างหาก เหมือนสระส่วนตัวเลยใช่ไหมล่า?”
“มาเล่นน้ำในที่ๆเขาไม่เปิดให้เล่นแบบนี้จะดีหรอครับเนี่ย?”
“ไม่เป็นไรหรอกน่า”
“แต่ยังไงผมว่าเราก็ไม่ควร--- เหวอ!”
อากาเนะผลักอาสึนะจนตกลงไปในสระ ก่อนที่ตัวเธอเองจะกระโดดตามลงไป ต่อด้วยอาราชิที่ลงไปเป็นคนสุดท้าย
ตัวสระมีความลึกไม่มากนัก จึงลงไปยืนได้สบายๆอยู่แล้ว แต่อาสึนะก็อดไม่ได้ที่จะโวยวายออกมา
“ทำอะไรของพี่ครับเนี่ย!?”
“ก็ถ้าชวนให้ลงมาเล่นน้ำเฉยๆเธอคงไม่มาแน่ๆ ก็เลยผลักลงไปซะเลยไงล่ะ”
“ที่คุณพี่พูดก็ถูกนะคะ เอาเถอะค่ะ มาสนุกกันดีกว่าคุณคันซากิ!”
ส่วนทามิโกะยังคงยืนอยู่ที่ริมสระไม่ได้กระโดดตามลงมาด้วย บางทีเธออาจจะคิดแบบเดียวกับอาสึนะว่าสระนี้ยังไม่ได้ถูกเปิดให้ใช้บริการ ถ้าลงไปเล่นก็คงจะดูไม่ดีเท่าไหร่
“ทามิโกะจัง! ไม่มาเล่นด้วยกันล่ะ?”
ในขณะที่ทามิโกะกำลังจะตอบปฏิเสธอากาเนะ จู่ๆเธอก็วิ่งกระโดดลงสระด้วยความเร็วสูง พร้อมถีบขาคู่ใส่อาสึนะที่ถูกอาราชิกอดแขนอยู่จนกระเด็นไปไกล
“มะ แหม น้ำเย็นจังเลยนะคะพี่อากาเนะ”
“ไม่ต้องแกล้งทำเป็นแบ๊วเลย! ถีบฉันทำไมเนี่ยยัยบ้า!”
“ไม่รู้ย่ะ! เห็นหน้านายแล้วมันหงุดหงิด”
อาสึนะที่เปียกไปทั้งตัวตั้งแต่หัวจรดเท้าโผล่พรวดขึ้นมาจากน้ำ พลางสำลักและตะโกนออกมาในขณะที่ถูกน้ำเข้าจมูกจนแสบไปหมด
“อารมณ์ไม่ดีมาตั้งแต่เมื่อกี้แล้วนะ มีอะไรก็บอกกันตรงๆสิ”
“ไม่มีอะไรทั้งนั้นแหละ”
“มีแน่ๆ ยิ่งปฏิเสธแบบนี้เนี่ย ฉันเป็นเพื่อนเธอนะ มาปรึกษากันก็ได้นี่--- เจี๊ยก!”
ปั่ก! ทามิโกะจัดการอาสึนะด้วยท่าไม้ตายประจำตัว นั่นก็คือการสับคาราเต้เข้าที่คอจนเขาสำลักอีกรอบ
“แค่กๆ เป็นอะไรอีกเนี่ย?”
“แด่คำว่าเพื่อนไงล่ะ”
“หา?”
อาสึนะไม่เข้าใจทั้งในสิ่งที่ทามิโกะพูดและทำเลยสักนิด แต่เธอก็ขึ้นจากสระไปซะแล้วก่อนที่จะได้พูดอะไรต่อ
(อะไรของยัยนั่นเนี่ย?)
ในระหว่างที่อาสึนะลังเลว่าจะตามทามิโกะขึ้นไปดีไหม อากาเนะกับอาราชิก็พุ่งมาขนาบข้าง พร้อมดึงแขนให้ไปเล่นน้ำด้วยกัน
อาสึนะเหลือบไปมองทามิโกะอีกครั้ง เธอกำลังนอนอยู่บนเตียงพลาสติก ที่นี่เป็นสระในร่ม เพราะฉะนั้นเธอคงไม่ได้ตั้งใจนอนตรงนั้นเพื่ออาบแดดแน่นอน
ทามิโกะดูไม่เอ็นจอยมาสักพักนึงแล้ว ทั้งๆที่ก่อนจะมาถึงสระเธอยังดูร่าเริงอยู่เลยแท้ๆ อาสึนะก็ได้แต่เก็บความสงสัยนั้นไว้ในใจขณะที่กำลังถูกลากตัวไปโดยอากาเนะและอาราชิ
----------------------------------------------------
หลังจากอาสึนะโดนลากไปเล่นด้วยอยู่นานสองนาน ทั้งอากาเนะและอาราชิเริ่มรู้สึกหิวจึงไปหาอะไรทานที่สระว่ายน้ำหลักซึ่งมีร้านค้าริมสระอยู่เต็มไปหมด
ส่วนอาสึนะที่ถูกลากไปเล่นน้ำด้วยอย่างไม่เต็มใจเท่าไหร่ก็ขึ้นจากสระเพื่อพักเหนื่อย โดยมีทามิโกะที่ยังคงนอนอยู่บนเตียงพลาสติกอยู่ข้างๆ
“อยากกินน้ำแข็งไส”
จู่ๆทามิโกะก็พูดขึ้นมา อาสึนะที่กำลังนั่งพักอยู่คิดว่าเป็นเสียงพูดลอยๆเลยไม่ได้ใส่ใจอะไร เขาจึงไม่ตอบอะไรกลับไป จนกระทั่งรู้สึกว่ามีอะไรบางอย่างกระทบเข้าที่กลางกระหม่อมเบาๆจนสะดุ้งเฮือก
พบว่าเป็นฝีมือของทามิโกะที่ใช้กำปั้นเขกศีรษะของอาสึนะนั่นเอง
“บอกว่าอยากกินน้ำแข็งไส”
“หา? แล้วยังไงล่ะ?”
“ผู้หญิงพูดแบบนี้ก็หมายความว่าผู้ชายต้องไปซื้อมาให้ไง แค่นี้ยังไม่เข้าใจอีก”
“แล้วจะไปรู้ได้ไงล่ะ...”
“ก็ตามนั้นล่ะ ซื้อมาให้หน่อย เอาเมล่อนนะ”
เธอพูดเสร็จก็ลงไปนอนบนเตียงต่อ
(หือ อารมณ์ดีแล้วหรอ? แต่จะว่าไปเราก็อยากกินเหมือนกันแฮะ)
เพราะอาสึนะคิดแบบนั้นเขาเลยไม่ต่อล้อต่อเถียงอะไรต่อ แล้วยอมเดินไปที่สระว่ายน้ำหลักเพื่อไปหาซื้อน้ำแข็งไสมาให้ทามิโกะแต่โดยดี
อาสึนะเดินไปตามร้านค้าริมทางของสระหลักที่มีอาหารขายอยู่หลายอย่าง ที่นิยมสุดในตอนนี้ก็คงเป็นของหวานเย็นๆเพราะเป็นหน้าร้อน ที่ร้านน้ำแข็งไสจึงมีคนต่อแถวอยู่เต็มไปหมด กว่าจะถึงคิวของอาสึนะก็พักใหญ่
“รับอะไรดีครับ? อ้าวคันซากิคุง!?”
“หือ โอบานะ?”
พบว่าพ่อค้าร้านน้ำแข็งไสคือโอบานะ ยูสเกะ ที่ปกติอาสึนะจะเห็นเขาเฝ้าร้านกาแฟของตัวเองอยู่ตลอดนั่นเอง
“ทำไมมาขายน้ำแข็งไสที่นี่ได้ล่ะเนี่ย?”
“อ๋อ... ก็ช่วงปิดเทอมทีไรที่ร้านฉันจะไม่ค่อยมีลูกค้าน่ะ เลยได้นั่งว่างทุกที อยู่เฉยๆมันไม่ใช่นิสัยฉันล่ะ เลยมาทำงานพิเศษที่นี่แล้วให้คนอื่นเฝ้าร้านให้แทน”
“ขยันจังนะ”
“ไม่ถึงขนาดนั้นหรอก ว่าแต่จะรับอะไรดี”
“เอ่อ... เมล่อนหนึ่ง ส่วนของฉัน... เอาเป็นบลูฮาวายแล้วกัน”
“สั่งสองแบบนี้มากับผู้หญิงสินะ ใครล่ะ? หรือจะเป็นแม่สาวหนองโพที่มาที่ร้านฉันตอนนั้น?”
“ไม่ใช่อย่างที่คิดหรอกน่า... งั้นฉันขอตัวล่ะ”
หลังจากที่คุยกับยูสุเกะไปได้เล็กน้อย อาสึนะก็ขอตัวกลับไปหาทามิโกะ ซึ่งจริงๆแล้วอยู่คุยนานๆก็คงไม่ดีนัก เพราะมีลูกค้ามาต่อแถวหลังจากเขาอยู่อีกหลายคน
“เอ๋?”
แต่พอกลับไปถึงสระในร่มแล้วกลับไม่เจอใคร อาสึนะหันซ้ายหันขวาก็เจอแต่ความว่างเปล่า อากาเนะกับอาราชิเองก็ยังไม่กลับมาเช่นกัน เขาจึงวางถ้วยน้ำแข็งไสลงบนโต๊ะแล้วเดินกลับไปที่สระหลัก
เดินตามหาได้นิดหน่อยอาสึนะก็เจอทามิโกะกำลังยืนอยู่ไกลๆ แต่ในระหว่างที่กำลังจะเดินไปหา เขาก็หยุดชะงัก
“นี่ยัยมิอุระไม่ใช่หรอนั่น?”
“อะไรกัน ทั้งสวยทั้งหุ่นดีเลยนี่หว่า พวกเรามองข้ามยัยนี่ไปได้ยังไงกันเนี่ย?”
พบว่าทามิโกะกำลังถูกเด็กหนุ่มท่าทางเหมือนพวกเด็กเกเรสองคนล้อมอยู่ เท่าที่ฟังๆดูแล้วสองคนนั้นน่าจะเป็นเพื่อนร่วมห้องของทามิโกะ เพราะพวกเขารู้จักเธอ
การเห็นทามิโกะที่ปกติทำตัวห้าวๆโดนจีบแบบนี้นับว่าเป็นภาพที่แปลกตาสำหรับอาสึนะมาก ไม่รู้ทำไมเขาถึงรู้สึกสนุกขึ้นมาซะอย่างนั้น เลยมองดูอยู่ห่างๆยังไม่เดินเข้าไป
“มาคนเดียวหรอเนี่ย? ไปเล่นน้ำด้วยกันดีกว่านะ
“ใช่แล้ว สนุกกว่าเล่นคนเดียวเป็นไหนๆ”
“ไม่เอา ฉันมากับเพื่อน”
“ฮ่าๆ เย็นชาชะมัดเลยนะ ผู้หญิงแบบเธอมีคนมาจีบก็บุญแค่ไหนแล้ว อย่าเล่นตัวไปหน่อยเลยน่า”
“นี่นายว่าไงนะ!?”
ในระหว่างที่อารมณ์ของทามิโกะกำลังจะขึ้น จู่ๆอาสึนะก็โผล่พรวดเข้าไปกลางวงแล้วคว้ามือของเธออย่างรวดเร็ว
“อะ อาสึนะ?”
“ไปกันเถอะ”
เด็กเกเรทั้งสองตกใจที่จู่ๆอาสึนะก็พุ่งพรวดเข้ามา ทามิโกะเองก็ตกใจไม่แพ้กัน อาสึนะพยายามจูงมือเธอเพื่อที่จะเดินหนีจากจุดนั้น แต่ก็ถูกเสียงเรียกของเด็กเกเรพวกนั้นหยุดไว้ก่อน
“เดี๋ยวก่อน เรายังคุยกันยังไม่จบ”
“เธอไม่มีอะไรจะคุยกับนาย”
“อะไร เป็นแฟนยัยมิอุระหรือไง?”
“เปล่า”
“หา? สถานการณ์แบบนี้มันต้องหลอกว่าเป็นแฟนให้ไอ้พวกนี้ถอยไปไม่ใช่หรือไง!?”
ทามิโกะกลับมาหงุดหงิดกับเรื่องพวกนี้แทนซะอย่างนั้น
“ถ้าไม่ใช่แฟนก็อย่ามายุ่งเซ่!”
หนึ่งในสองเด็กเกเรคว้าข้อมืออีกข้างของทามิโกะที่กำลังถูกอาสึนะจูงมือไปเพื่อให้หยุด ส่งผลให้เธอสะบัดมือออก แล้วตบเข้าที่หน้าของเด็กเกเรคนนั้นอย่างแรงตามสัญชาตญาณของผู้หญิงทันที
ทำให้สถานการณ์นั้นเริ่มเลวร้ายขึ้นมา เด็กเกเรที่ถูกตบมีท่าทีเกรี้ยวกราดขึ้นอย่างเห็นได้ชัด แบบนี้พูดอะไรไปก็คงไม่ฟังแล้ว
“ยัยนี่! อย่าคิดว่าเป็นผู้หญิงแล้วจะไม่กล้านะ!”
เด็กเกเรคนนั้นพุ่งเข้ามาในทันที ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าจะต้องมีการใช้กำลังเกิดขึ้นแน่นอน
แม้ว่าโดยรอบจะมีลูกค้าที่มาใช้บริการสระอยู่มากมาย แต่คงไม่มีใครมาสังเกตว่ากำลังจะเกิดอะไรขึ้น เพราะต่างคนต่างก็เล่นน้ำหรือทำกิจกรรมของตัวเองอยู่ อีกอย่างทุกอย่างก็เกิดขึ้นเร็วมาก ต่อให้มีคนมาเห็นก็คงช่วยไม่ทันแน่นอน
เว้นแต่เพียงอาสึนะ
เขารีบดึงทามิโกะให้ไปยืนอยู่ด้านหลังของตนทันที แล้วเอาตัวเองบังเธอเอาไว้ แม้จะยังไม่รู้ว่ากำลังจะเจอกับอะไร
ภาพสุดท้ายที่เขาเห็นคือเด็กเกเรผู้โกรธเกรี้ยวที่พุ่งเข้ามาพร้อมกับง้างหมัด ก่อนที่อาสึนะจะหลับตาลงเตรียมรับชะตากรรม
“นั่นนายคิดจะทำอะไร?”
เสียงผู้หญิงที่อาสึนะคุ้นเคยดังขึ้น ทำให้เขาตัดสินใจลืมตาขึ้นมา
เด็กเกเรที่กำลังง้างหมัดอยู่ถูกจับแขนไว้โดยคนที่อาสึนะรู้จักเป็นอย่างดี
“ประธาน!”
โยชิดะ ยูกิ ประธานนักเรียนโรงเรียนมิไรเคียวนั่นเอง
เธออยู่ในชุดว่ายน้ำที่สวมเสื้อกันลมทับไว้อีกที นอกจากนี้ข้างๆของเธอก็คือคาตายามะ อายูมิ รองประธานที่อยู่ในชุดบิกินี่แบบติดกระโปรง
“ถ้าคิดว่าอยู่นอกโรงเรียนแล้วจะทำอะไรก็ได้ล่ะก็พวกนายคิดผิด ถ้าไม่อยากให้ฉันตามไปลงโทษพวกนายตอนเปิดเทอมล่ะก็ รีบๆไสหัวไปซะ จะถือซะว่าไม่เห็นอะไรแล้วกัน”
เมื่อเด็กเกเรทั้งสองได้ยินแบบนั้น ก็เดาะลิ้นไม่พอใจแต่ก็ยอมถอยไปแต่โดยดี สำหรับนักเรียนของมิไรเคียวแล้ว ตำแหน่งประธานของยูกินั้นดูจะมีอิทธิพลมาก แทบไม่ต้องทำอะไรมากก็สามารถคุมสถานการณ์ได้อย่างอยู่หมัดแล้ว แม้ว่าจะเป็นนักเรียนจำพวกอันธพาลแบบนี้ก็ตาม
“ไม่เป็นไรใช่ไหมทั้งสองคน?”
“ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณค่ะ”
“ประธานเองก็มาเล่นน้ำเหมือนกันหรอครับ?”
“อืม บางทีพวกเราสภานักเรียนก็ต้องมีพักผ่อนกันบ้าง แต่ทางเราก็รู้ว่าช่วงนี้ก็มีนักเรียนของมิไรเคียวจำนวนไม่น้อยเลือกที่จะมาเล่นน้ำที่นี่ เพราะฉะนั้นพวกเราเองก็ต้องคอยตรวจดูความเรียบร้อยอยู่บ้างเหมือนกัน”
“ลำบากแย่เลยนะครับ”
“มันเป็นงานของพวกเราอยู่แล้ว”
อาสึนะรู้สึกได้ว่าทามิโกะที่อยู่ข้างๆมีท่าทีลุกลี้ลุกลนแบบแปลกๆ แถมใบหน้าของเธอก็แดงเล็กน้อย บางทีอาจจะยังตกใจกับเหตุการณ์เมื่อสักครู่อยู่
“นะ นี่ อาสึนะ”
“ว่าไง?”
“จะจับมือฉันไปถึงเมื่อไหร่?”
แต่เขาลืมไปว่าตัวเองยังคงจับมือของทามิโกะไว้อยู่ตั้งแต่ตอนที่พยายามจะจูงมือเธอหนีจากกลุ่มเด็กเกเรจนถึงตอนนี้
“อ๊ะ ขะ ขอโทษ จะ จริงสิ ฉันซื้อน้ำแข็งไสมาให้แล้ว รีบไปกินกันเถอะเดี๋ยวมันจะละลาย”
“อะ อืม”
“ขอโทษนะครับประธาน ผมขอตัวก่อนล่ะ”
อาสึนะจึงรีบปล่อยมือทามิโกะแล้วพยายามพูดเปลี่ยนเรื่อง คงเพราะกลัวทามิโกะจะกลับไปอารมณ์ไม่ดีอีกครั้งเหมือนตอนแรก
แต่โชคดีที่ทามิโกะไม่ได้ว่าอะไร และยอมทำตามคำพูดของอาสึนะแต่โดยดี ก่อนที่ทั้งคู่จะเดินกลับไปที่สระว่ายน้ำในร่ม
“งั้นเราก็กลับไปหาพวกนั้นกันเถอะ”
“นี่ จะดีหรอ?”
“ทุกคนรออยู่นะ”
“ไม่ใช่เรื่องนั้น ฉันหมายถึง ก็ดูท่าทางเธออยากจะชวนอาสึนะมาเล่นน้ำด้วยไม่ใช่หรอ?”
“จะ จะบ้าหรอ?”
“มัวแต่วางมาดแบบนี้ ระวังคนอื่นจะแย่งไปนะ”
“ไร้สาระน่ะ...”
ยูกิตอบกลับอายูมิไปแบบนิ่งๆ
“ถ้าไม่เอาฉันขอนะ”
“อายูมิ!”
“...ก็ว่าไปนั่น”
อายูมิยิ้มอย่างมีเลศนัยให้กับยูกิที่แอบมีมาดหลุดเล็กน้อย
