สกายนั้นบินอยู่บนท้องฟ้า มันบินข้างๆกับไลท์บิงเกอร์ โชมองผ่านหน้าจอของเขาก่อนที่เขาจะเริ่มเห็นเครื่องบินกลุ่มนึงบินตรงมาหาเขา นับๆดูแล้ว มันน่าจะมีประมาณ 20-30 กว่าลำ ดูๆแล้วขนาดของมันนั้นน่าจะใหญ่กว่าลีเจี้ยนครัชเชอร์เครื่องบินแถวหน้าสุดนั้นมีเครื่องบินลำนึงที่ดูเด่นกว่าเพื่อน ไม่ใช่เพราะรูปร่างแต่เป็นสีของมันที่ย้อมด้วยสีแดง ส่วนลำอื่นๆนั้นถูกย้อมด้วยสีขาว
“คุณโช ฝากด้วยค่ะ” ทาร่าติดต่อมาหาเขา
“โอเค เข้าใจละ” โชตอบกลับ
เขาสูดหายใจลึกๆก่อนจะบิดคันโยกเข้าไป สกายบินตรงไปยังฝูงบินพวกนั้น เมื่อเหล่าฝูงบินเห็นสกายบินตรงเข้ามา มันก็เริ่มปล่อยมิซไซล์ของพวกมันออกมา มันบินตรงมายังสกาย หุ่นสีฟ้านั้นโยกหลบออกไปก่อนที่มิซไซล์นั้นจะไม่โดนอะไรเลยก่อนจะล่วงลงไปยังใต้ทะเล โชมองไปยังปีกของมันก่อนจะยกปืนขึ้นมาและลั่นไกไปยังปีกของมัน แสงเลเซอร์นั้นตรงไปยังปีกของมันก็จริง แต่หากทว่าเมื่อแสงเลเซอร์ยิงโดนปีกของมันแล้ว ก็เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ปีกนั้นไม่ขาดออก ใบหน้าของโชนั้นเต็มไปด้วยความฉงน เขาเริ่มตั้งคำถามกับตัวเองว่าเขายิงโดนรึเปล่า?
ในขณะที่โชกำลังสับสนนั้น เขาก็เห็นเครื่องบินสีแดงบินกวดมายังเขา มันปล่อยลำแสงสีแดงออกมา โชรีบดึงคันโยกหลบลำแสงสีแดง โชรีบยิงเลเซอร์ใส่ปีกอีกครั้ง เช่นเคยเลเซอร์นั้นกระแทกใส่ปีกเต็มๆ แต่มันก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น เครื่องลำอื่นเริ่มบินตรงมายังเขาและยิงมิซไซล์ใส่สกายอีกรอบ หุ่นสีฟ้าตัวนี้รีบบินลงข้างล่าง ก่อนที่โชจะใช้ปืนเลเซอร์ของเขายิงไปยิงมิซไซล์เหล่านั้น มิสไซล์นั้นระเบิดออก ดูเหมือนเลเซอร์ของเขานั้น ยังคงใช้ได้ตามปกติ แล้วทำไมเลเซอร์นั้นไม่สามารถทำอะไรปีกของเครื่องบินพวกนั้นได้
“ทำอะไรของนายน่ะ” เสียงของอาราตะดังขึ้นมา
“ผมพยายามจะยิงปีกพวกมัน” โชตอบคำถามของอาราตะ
“ปีกของพวกนี้ใช้เลเซอร์ทำลายไม่ได้...ต่อให้นายใช้ดาบก็ไม่ใช่จะตัดได้ง่ายๆ”
“ชั้นแนะนำว่านายยิงที่ห้องคนขับพวกมันง่ายกว่า” ชายผมขาวให้คำแนะนำ
โชไม่ได้พูดอะไร เขาตอบอาราตะกลับด้วยความเงียบ
“หรือนายมีเหตุผลอะไรที่นายเลือกจะยิงปีกล่ะ?” อาราตะเอ่ยปากถามต่อ
“...ผมไม่อยากฆ่าพวกเขา” โชบอกสาเหตุตรงๆ
“โชฟังนะ...ในสงครามมันไม่มีความเมตตาหรอก มันเป็นโลกที่นายไม่ฆ่าเขา นายก็ถูกฆ่า” ชายผมขาวบอกกับโช
“ครับ” โชตอบรับๆเบา
อาราตะหายไปจากจอสื่อสาร โชมองเครื่องบินที่ยังไล่ล่าเขาอยู่ เขาต้องยิงเครื่องบินพวกนี้จริงๆหรอ? แต่เขามีเวลาคิดได้ไม่นาน ศัตรูของเขาเริ่มบินตรงมายังเขา โชมองไปยังห้องคนขับ ถ้าหากเขาลั่นไกตอนนี้ เขาจะระเบิดห้องคนขับ ฆ่าคนที่อยู่ในนั้น แต่มันก็จะช่วยให้จำนวนศัตรูของเขาลดลงไปได้ มันจะช่วยเพิ่มโอกาสที่เขารอดชีวิต โชกำคันโยกของเขาแน่น นิ้วโป้งของเขาจ่ออยู่ที่ปุ่มสีแดง ถ้าหากเขากฎปุ่มนี้ สกายจะยิงเลเซอร์ของมันออกไป และมันจะทำลายศัตรูของเขา แต่หากทว่าเขาทำไม่ได้ เหงื่อนั้นไหลลงมา เขาไม่รู้ว่าตอนนี้เขาควรจะทำยังไง โชคำรามก่อนจะตัดสินใจโยกคันโยกขึ้นไป
“ไอ้บ้าเอ๊ย...” อาราตะพูดในขณะที่มองโชที่สู้ผ่านบนจอมอนิเตอร์ของห้องบัญชาการไลท์บิงเกอร์
ในขณะเดียวกันนั้นไลท์บิงเกอร์ก็ยังคงเคลื่อนตัวอยู่ มันใช้ปืนใหญ่ของมันยิงไล่ฝูงยิงที่คอยบินวนยานสีขาวลำนี้ แม้ปืนใหญ่นั้นจะยิงไม่โดน แต่มันก็คอยขัดขวางไม่ให้เครื่องบินเข้าใกล้ไลท์บิงเกอร์
“อีกนานไหมกว่าเราจะถึงเกาะ?” ไลล่าเอ่ยปากถามคนในเรือ
“น่าจะใช้เวลาประมาณ 10-15 นาทีได้ค่ะ” ทาร่าหันกลับมาตอบไลล่าที่นั่งอยู่กลางห้อง
สกายนั้นยังคงบินหลบมิสไซล์จำนวนมาก และเมื่อเขารู้ตัวอีกที เขาก็เห็นเครื่องบินสีแดงตรงมายังเขา มันยิงมิสไซล์มาหาเขาอีกรอบ สกายยิงใส่มิสไซล์ มันทำให้เกิดควันฟุ้งไปทั่วท้องฟ้า โชไม่สามารถมองอะไรได้ผ่านควันที่หนา เขาเริ่มเห็นเงาอะไรบางอย่างพุ่งออกมา เครื่องบินสีแดงพุ่งออกมาพร้อมกับลำแสงสีแดง ลำแสงนี้โดนปืนที่อยู่ในมือของสกาย ปืนนั้นหลุดออกเป็นสองท่อน ปืนนั้นหล่นลงจากฟ้าก่อนที่จะหล่นลงไปในน้ำ เครื่องบินสีแดงลำเดิมนั้นบินไปรอบๆ สกายมองตามเครื่องบินลำนี้ มันยังคงบินไปบินมาราวกับนักล่าที่เล่นกับเหยื่อของตัวเอง
“ปืนของผมถูกทำลาย ผมจะกลับไปที่ไลท์บิงเกอร์เพื่อเปลี่ยนปืน” โชพูดกับทาร่า
“เข้าใจแล้วค่ะ ชั้นจะบอกมงคลให้” ทาร่าตอบกลับ
สกายเตรียมบินไปยังไลท์บิงเกอร์ แต่หากทว่าเมื่อเขาบินไป เขาก็เจอเครื่องบินสีแดงบินขวางไว้ โชจะไปอีกทางก็เจอเครื่องบินลำอื่นๆขวางไว้ หุ่นสีน้ำเงินตัวนี้ถูกล้อมไว้ โชพยายามกดปุ่มเพื่อหาอาวุธอย่างอื่นที่เขามี แต่นอกจากดาบแล้ว ตัวเขานั้นก็ไม่เหลืออะไรแล้ว แม้เขาจะลงไปด้านล่าง เครื่องบินพวกนั้นก็คงตามมาอยู่ดี หรือขึ้นข้างบนก็ไม่ต่างกัน เขาพยายามคิดหาทางออก เขาคิดออกอยู่ทางนึง
“โลกที่นายไม่ฆ่าเขา นายก็ถูกฆ่า” เสียงของอาราตะดังขึ้นอยู่ในหัวของเขา
โชรีบควักดาบออกมาก่อนจะขว้างไปยังเครื่องบินลำนึง ดาบที่เขาขว้างนั้นเสียบเข้ากับห้องคนขับ เครื่องบินลำนี้ล่วงลงช้าๆ สกายรีบอาศัยจังหวะนี้บินผ่านเครื่องบินลำที่กำลังตกลงจากฟากฟ้าสู่พื้นน้ำที่อยู่ข้างล่าง แต่ไม่ทันที่มันจะถึงก้นทะเล เครื่องบินลำนี้ก็ระเบิดออก
“โบรดี้!!” ชโกดรานที่อยู่ในเครื่องบินสีแดงร้องขึ้นเมื่อเห็นภาพของเครื่องบินเพื่อนเขาที่ระเบิด
“แกจะต้องชดใช้!!” ชายในเครื่องบินสีแดงคำรามด้วยน้ำเสียงโกรธเกรี้ยว
สกายนั้นยังคงบินตรงไปยังไลท์บิงเกอร์ มิซไซล์นั้นยังคงตามติดเขาอยู่เป็นระยะๆ แต่มันก็ยังไม่โดนหุ่นรบสีน้ำเงินลำนี้เสียที ประตูของไลท์บิงเกอร์เปิดขึ้น สกายรีบบินเข้าไป ประตูนั้นปิดทันทีเมื่อสกายเข้าไปข้างใน สกายลงจอดบนยานด้วยความระมัดระวัง เมื่อเท้าทั้งสองแตะพื้นของไลท์บิงเกอร์ เหล่าช่างซ้อมก็ตรงมาทันที ประตูของค๊อกพิทนั้นถูกเปิดออกด้วยชายผิวแทน ผมของเขานั้นดำสนิท ใบหน้าของเขานั้นดูเป็นผู้ใหญ่ แต่จริงๆแล้วอายุของเขานั้นแค่เพียง 17 ปีเท่านั้น เขาคือมงคล ชายจากประเทศทางตะวันออกเฉียงใต้ ที่ลักลอบเข้ามาในประเทศมา เพราะต้องการความท้าทายในชีวิต
“ต้องซ่อมอะไรบ้าง?” ชายผิวสีแทนที่ชื่อมงคลเอ่ยปากถาม
“ขอดาบกับปืนเลเซอร์” โชตอบสั้นๆ
เขาพยักหน้าก่อนจะสั่งให้ลูกทีมของเขาช่วยกันเอาปืนกับดาบมาติดที่หุ่นตัวนี้อีกครั้ง โชถอดหมวกของเขาออกก่อนจะนั่งเอามือของเขาปิดหน้าของตัวเอง ภาพเครื่องบินลำนั้นที่ล่วงจากท้องฟ้ายังคงติดในหัวของเขา โชสวมหมวกอีกครั้งก่อนจะส่ายหน้าของเขา เขารู้ตัวว่าเขาจะเสียสมาธิไม่ได้ ถ้าหากเขาเสียสมาธิ คนต่อไปที่จะจมสู่ท้องทะเลคงเป็นเขาแน่ๆ แม้เขาจะไม่อยากทำแบบนั้น แต่เมื่อกี้เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่น ไม่นานนักมงคลก็ตะโกนขึ้นมาว่า “เสร็จแล้ว” โชกดปิกค๊อกพิท ค๊อทพิทนั้นปิดลง โชบังคับหุ่นของตัวเองไปยังที่ปล่อยตัวอีกครั้ง ประตูของไลท์บิงเกอร์เปิดออกอีกรอบ ที่ปล่อยตัวนั้นเคลื่อนไปก่อนจะพาสกายกลับสู่ท้องฟ้าอีกครั้ง
“เราจะลงจอดแล้ว คุณโช ฝากถ่วงเวลาให้ด้วย” ทาร่าพูดขึ้นมา
“เข้าใจแล้วครับ” โชตอบกลับ
เมื่อเขาออกไปนั้น เขาก็เห็นเครื่องบินมากมาย และเครื่องบินสีแดงนั้นยังคงอยู่ เครื่องบินสีแดงนั้นตรงมาหาโชก่อนเพื่อน มันเริ่มสาดมิสไซล์จำนวนมากตรงมายังเขา โชโยกหลบ แต่เมื่อเขาโยกหลบไปแล้วก็มีมิสไซล์อีกชุดตรงมายังเขา สกายโยกหลบเหมือนเคย ไม่มั่นใจว่าทำไม แต่เขารู้สึกว่ารูปขบวนก่อนหน้านี้เริ่มน้อยลงเรื่อยๆ? เหมือนกับพวกเขานั้นโมโหและต้องการจะฆ่าเขาให้ได้
“เราลงจอดเป็นที่เรียบร้อยแล้วค่ะ” ทาร่าบอกสถานะของไลท์บิงเกอร์ให้โชฟัง
“รับทราบครับ”
สกายบินไปทางที่ไลท์บิงเกอร์นั้นลงจอด เหล่าเครื่องบินพวกนั้นก็ยังบินตามมาติดๆ ในขณะเดียวกันในโรงเก็บหุ่นยนต์นั้น หุ่นที่ถูกเรียกว่าดิเทอมิชั่นก็ยืนบนแท่นออกตัวของมัน ประตูของไลท์บิงเกอร์เปิดออก ทรินิตี้ที่อยู่ในหุ่นสีม่วงแดงของตัวเองก็สูดหายใจเข้าลึกๆ
“ทรินิตี้ , ดิเทอมิเชนั่น ออกตัว!!” หญิงผมสีม่วงแดงตะโกนขึ้นมา
หุ่นของเธอนั้นพุ่งออกไปสู่ข้างนอกของไลท์บิงเกอร์ เธอยืนอยู่ก่อนจะมองเห็นเครื่องบินจำนวนนึงบินตามสกายมา หุ่นสีม่วงแดงนั้นหยิบปืนกลออกมาก่อนจะสาดกระสุนไปยังเครื่องบินฝูงนั้น มันโดนเครื่องบินประมาณสามสี่ลำได้ มันทำเครื่องบินระเบิดออก
“สก็อต!! โลแกน!! ชาร์ล!!” ชโกดรานที่ขับเครื่องบินอยู่ตะโกนขึ้นก่อนจะมองเครื่องบินของสหายของเขา
“แก...ไอ้พวกบัดซบเอ้ย”
เครื่องบินสีแดงลำนี้ปล่อยมิสไซล์ออกมาก่อนจะลอยตรงไปยังดิเทอมิเนชั่น แต่ไม่ทันจะถึงตัวของหุ่นสีม่วงแดง มิซไซล์เหล่านั้นก็ถูกเลเซอร์ยิง และทำให้มิสไซล์พวกนั้นระเบิดก่อนที่จะถึงตัวของเป้าหมาย
“ขอบใจ” ทรินิตี้พูดกับโชผ่านช่องทางการสื่อสาร
“ไม่เป็นไร” โชตอบกลับ
การต่อสู้ยังคงดำเนินต่อไป เครื่องบินพวกนั้นเริ่มน้อยลงเรื่อยๆ ในขณะเดียวกันมิซไซล์หรือเลเซอร์พวกนั้นก็ยังไม่สามารถสัมผัสทั้งทรินิตี้หรือสกายได้เลย
“ชั้นจะเปิด On Fire” ชโกดรานพูดขึ้น
“แต่เครื่องบินของนายพลังงานน้อยแล้วนะ” เอมิลี่ผู้เป็นคู่หมั้นที่อยู่บนเครื่องบินอีกลำแย้งขึ้นมา
ชายผมสีน้ำตาลไม่ได้พูดอะไรต่อ เขาดึงคันโยกสีแดงลง เครื่องบินนั้นถูกปกคลุมด้วยเปลวเพลิง ชโกดรานควบคุมเครื่องบินของเขาก่อนจะบินตรงไปยังสกายที่ยังวุ่นอยู่กับมิซไซล์ที่บินตรงไปยัง ชายที่ขับเครื่องบินสีแดงวางแผนจะเข้าไปใกล้ๆกับหุ่นสีน้ำเงิน กดยิงเลเซอร์ความร้อนและแก้แค้นให้กับเพื่อนของเขา โชนั้นยังไม่รู้ตัวว่าอะไรเข้าใกล้เขา เขายังคงใช้เลเซอร์ยิงมิซไซล์ลูกอื่นๆ
“โช!! ข้างหลัง” ทรินิตี้ตะโกนบอกโช
สกายหันกลับไปก่อนจะเห็นเครื่องบินสีแดงที่ถูกปกคลุมด้วยเปลวไฟตรงเข้ามา ด้วยความตกใจ โชจึงสั่นลั่นไก เลเซอร์สีเขียวนั้นตรงไปยังเครื่องบินของชโกดราน ตามปกติแล้ว การโยกหลบคงไม่ใช่เรื่องยาก ชโกดรานก็อยากจะทำแบบนั้น แต่หากทว่าเขาทำไม่ได้...เปลวไฟนั้นหายไปอย่างรวดเร็ว ชโกดรานมองไปยังพลังงานที่เครื่องเขาเหลืออยู่ มันเขียนว่า 0% หรือก็คือเครื่องเขาไม่มีพลังงานเหลืออยู่แล้ว ชายผมตั้งออกแรงสุดกำลังเพื่อหลบลำแสงสีเขียวที่ตรงมา แต่หากทว่าเขาทำไม่ได้ เขาปล่อยมือออกจากคันโยกก่อนจะเอามือป้องหน้าตัวเองตามสัญชาติญาณ
ในวินาทีนั้นก็มีเครื่องบินอีกลำตัดหน้าเครื่องบินของเขา ชโกดรานมองเข้าไปก่อนจะเห็นหน้าเอมิลี่ เธอส่งยิ้มให้ก่อนที่ลำแสงสีเขียวนั่นจะทะลุที่นั่งคนขับของเธอ เครื่องบินนั้นระเบิดออกก่อนจะผลักเครื่องบินของชโกดรานออกไป มันกระแทกกับพื้น แต่ด้วยความสูงที่ไม่มากนัก จึงทำให้เขาไม่เป็นไรเท่าไหร่นัก เปลวเพลิงนั้นลุกท่วมเครื่องบินของคนรักของเขา สกายก็ได้แต่ยืนนิ่ง ชโกดรานออกจากเครื่องบินของเขาก่อนจะวิ่งตรงไปยังเครื่องบินของเอมิลี่ แต่หากทว่าเปลวเพลิงนั้นเหมือนเป็นม่านที่ขวางกั้นระหว่างเขากับคนรักของเขา ชโกดรานแหงนหน้ามองขึ้นมาก่อนจะมองมายังสกาย สายตาของเขานั้นเต็มไปด้วยความเกลียดชัง
“คุณโช...ตอนนี้เครื่องบินของอีกฝ่ายน้อยลงไปมากแล้ว ถอยมาที่ไลท์บิงเกอร์ได้แล้ว” ทาร่าพูดกับ
“...” โชไม่ได้ตอบอะไรนอกจากมองซากเครื่องบินที่เผาไหม้อยู่บนพื้น
“คุณโช!!” เธอเรียกชื่อซ้ำ
“อ๊ะ เอ่อ..เข้าใจแล้ว” โชตอบกลับก่อนจะบินกลับเข้าไปในไลท์บิงเกอร์พร้อมกับดิเทอมิเนชั่น
ไลท์บิงเกอร์นั้นลอยออกจากพื้นก่อนจะบินขึ้นไปบนท้องฟ้า ชโกดรานอยู่บนพื้นมองไปรอบๆของเขา เขาเห็นซากเครื่องบินเต็มไปหมด และต่อหน้าของเขานั้นคือเครื่องบินของคนรักของเขา หญิงที่เขาสัญญาว่าเขาจะอยู่ด้วยกันไปตลอดชีวิต หญิงที่จะสร้างชีวิตใหม่ด้วยกัน เขาทรุดลงไปกับพื้นหญ้า น้ำตานั้นไหลออกจากดวงตาของเขา เขาเริ่มส่งเสียงคำรามออกมา ก่อนเขาจะมองเงาของไลท์บิงเกอร์ที่อยู่ไกลออกไป
“ชั้นจะฆ่าพวกมันให้หมด” ชโกดรานพูดพร้อมกำหมัดแน่น
