Away Land Ep.19 : Fight Flight Fright

เสียงกระสุนดังขึ้นหนึ่งนัด ผมเช็คร่างกายผมเอง แต่ก็ไม่มีอะไร อลิซก็ไม่ได้โดนกระสุน ผมหันกลับไปมองสองคนที่กำลังสู้กันอยู่นั้น ริวเอาปืนของฟาเบียน ยิงทะลุอกของตัวเอง ให้เข้าอกของฟาเบียนที่อยู่ด้านหลัง ทั้งาองมีรอยกระสุนทั้งคู่ ฟาเบียนทำหน้าตกใจ ค่อยๆเซ แล้วตกลงมาจากเครื่องบิน ร่างของฟาเบียนค่อยๆตกลงส่พื้นดิน แต่ถูกยอดต้นไม้แหลมเสียบเข้าลำตัว ผใมมองลงไปก่อนจะหันกลับมาดูริวทันที ริว ก็นั่วคุกเข่าลงมากับพื้น ผมรีบวิ่งไปดูอาการของริวทันที เลือดริวไหลเยอะมาก ผมรีบหาผ้ามาพันแผล แต่ริวเอามือผมออกไป ก่อนจะค่อยๆพูด

"ขอบ....ใจ.......นาย.......มาก" เสียงเบาๆของริว เหมือนคนกำลังจะตาย
"อย่าเพิ่งมาบอกลากันเซ่ นายยังตายไม่ได้นะเว้ย!!!!!" ผมพยายามห้ามเลือด
"ชั้น......จะ.......ไปอยู่......กับ.....จิมิน" ริวขอผมเหมือนขอร้องให้หยุด
"ชั้นให้แกตายไม่ได้นะเว้ย!!!!!" ผมเถียง
"ชั้น....แก้แค้น......สำเร็จ.....แล้ว"
"นายเอง.....ต้องแก้แค้น.....แล้วกลับบ้าน....ให้ได้นะ...."

ก่อนที่ดวงตาขอวริวจะค่อยๆหลับลง จนหลับตา และหยุดหายใจ.....

"...หวังว่านายคงเจอเธอที่นั่นนะ" ผมวางศพริว ก่อนจะพูดกับริวเป็นครั้งสุดท้าย

ผมรีบกลับไปดูอาการของอลิซ เธอยังคงสลบไม่รู้เรื่อง เฮลิค็อปเตอร์นี้มันจะพาเราไปไหนนะ แล้วใครเป็นคนขับ จู่ๆ ก็มีเสียงปืนดังขึ้นอีกนัดนึง..... และเฮลิค็อปเตอร์ก็เริ่มเอียง คนที่เดินออกมาจากห้องคนขับคือไฮด์ ที่แท้ไฮด์ขับเครื่องบินมาช่วยฟาเบียน ไฮด์หยิบมีดออกมา ทำท่าทางเหมือนจะสู้กับผม ผมเองก็หยิบมีดของผมออกมาเหมือนกัน ไฮด์เองที่เป็นใบ้ เหมือนจะส่งสัญญานอะไรบางอย่าง ประมาณว่า แกตายแน่ ผมเองก็ไม่มั่นใจหรอกนะ แต่ทำไมคนใบ้ถึงได้มาอยู่ในกองโจรแบบนี้นะ แต่สิ่งที่ผมรู้ต่อมาคือ เขาไม่ได้หูหนวก และไตรเอง ก็สองให้เขาพูดด้วย....

"แก!!!!!!!!!!!!!" ไฮด์ตะโกน
"เห้ยยยย พูดได้เหรอวะ?!?" ผมตกใจ
"แก!!!!! ฆ่า!!!!!!!! เพื่อน!!!!!!!!!!" ไฮด์พยายามรวบรวมประโยค
"ปล่าว ชั้นไม่ได้ฆ่านะเหวยยยยยยย" ผมกวน หลอกล่อให้มันโมโหมากยิ่งขึ้น
"แก!!!!!!!! ตาย!!!!!!!!!!"

ไฮด์วิ่งเข้ามาหาผมโดยมีดของมันแหละสีหน้าที่โมโหมาก ผมเองก็พยายามตั้งรับ มันพยายามเอามีดมาปักแต่ผมใช้มีดของผมปัดออกไป ไฮด์ดูจะโมโหมากขึ้น มากขึ้น ก่อนจะเริ่มขว้างมีดทิ้ง ตัวเฮลิค็อปเตอร์ก็เริ่มเซ เหมือนทำท่าจะตกลงหาดทรายใกล้ๆนี่ ไฮด์วิ่งเข้าใาหาผม แต่ก็ต้องชะงัก.....

"ว๊ากกกกกกกกกกกกก!!!!!!!"

เสียงปริศนาดังจากด้านหลัง ทำเอาไฮด์เองถึงกับชะงักเช่นกัน... เพราะ

==========

"เมสัน?"

เมสันวิ่งมาจากกองสัมภาระด้านหลัง กระโจนใส่ไฮด์ ก่อนจะเริ่มชกๆๆๆๆ เข้าหน้าของไฮด์ ไฮด์เองก็ถีบกลับออกมา เมสันกระเด็นกลับไปอัดกองสัมภาระอีกครั้ง ก่อนที่ไฮด์จะหยิบมีดของเขาจ้วงเข้าลพตัวของเมสัน!!!! เมสันล้มลงไปนอน ก่อนจะลุกขึ้นมาฟัดใหม่อีกครั้งทั้งๆที่เจ็บแผลจนจะตาย แต่เขาก็ลุกขึ้นมาใหม่เรื่อยๆ เมสันตะโกนให้เราสองคนกระโดดหนีไป ผมเห็นปืนพกอยู่ที่พื้น แต่จับไว้ไม่ทันเพราะเฮลิคอปเตอร์เอียงอีกครั้ง ผมเซไปอีกฝั่งนึงของห้อง เมสันโดนแทงนับสิบครั้ง แต่ยังคงฟัดอยู่ จะสุดท้าย เมสันพลิกมีดกลับไปแทงตัวไฮด์บ้าง ก่อนจะค่อยๆลงไปนอนช้าๆ ไฮด์เซไปพิงกำแพง ก่อนจะหยิบมีดออกมาจากท้องของตัวเอง แล้วโยนทิ้ง..... แล้วหยิบปืนที่ตกที่พื้น ขึ้นมาเล็งที่ผม....

ปัง!!!!!!!

ผมนั่งลงกับพื้น แต่ไม่ได้เจ็บอะไรเลย เมสันทำตาเหลือก ก่อนจะล้มทั้งยืนลงไป ด้านหลังมีรอยกระสุนอยู่ และเธอคนนั้นที่ยิง.... อลิซนั่งถือปืนทำหน้าตกใจ ผมรีบวิ่งเข้าไปกอดเธอ ก่อนจะรีบพาเธอยืน แต่เสียงสัญญานอันตรายของเฮลิคอปเตอร์ก็หยุดพวกเราไว้,....

"เกิดอะไรขึ้น?" อลิซถาม
"เดี๋ยวกลับไปจะเล่าให้ฟังนะ!!!" ผมทำหน้ารีบร้อน
"เราต้องทำยังไงละเจค!!!!!" เธอตกใจเมื่อรู้ตัวว่าเฮลิค็อปเตอร์กำลังจะร่วงและระเบิด
"รอจังหวะใกล้ถึงพื้น แล้วโดด ลงน้ำหรือทรายน่าจะโอเคอยู่" ผมพูด
"แล้วเราจะลงน้ำหรือทรายละเจค" อลิซถาม

"......ไม่ลงหินก็บุญแลัว...."

"ไป!!!!!!!!" เสียงตะโกนที่ดูอ่อนแรงดังขึ้น เมสันพยายามคลานมา
"เมสัน!!!!!!!" ผมตกใเมื่อรู้ว่าเขายังมีชีวิตอยู่
"ชั้น....พอ.....บังคับ.....ได้......ไป!!!" เมสันคลานไปที่ห้องคนขับอย่างทุลักทุเล
".....ขอบใจนายมาก เมสัน..." ผมพูดเบาๆ แม้ว่าเขาจะไม่ได้ยินก็ตาม

เฮลิค็อปเตอร์ค่อยๆเอนไปทางหาดทรายที่เดิมใกล้ๆกับถ้ำแรกของเรา เมื่อใกล้ถึงพื้น เราสองคนก็ให้สัญญานกัน และกระโจนลงมาจากเครื่องเฮลิค็อปเตอร์นั่น แต่ ร่างของริวที่นอนอยู่กลับตกตามลงมาด้วย เฮลิค็อปเตอร์ลอยสูงขึ้นอีกครั้งแม้จะเซไปมา ก่อนจะร่อนลงพื้นอย่างรวดเร็ว

"บรึ้มมมมมมมมมมมม!!!!!!!!"

เสียงระเบิดดังสนั่น ผมได้แต่สบถออกมา แน่นอนทั้งไฮด์และเมสันคงไม่รอด แต่ที่แน่ๆ เรารอด และอลิซ..... เธอมองดูศพของริวก่อนจะร้องไห้ออกมา เธอพยายามถามถึงคนอื่น ผมบอกข่าวร้ายของจิมินให้เธอฟัง เธอร้องไห้ไม่หยุด....... ผมพยายามปลอบเธอ ก่อนจะพาเธอไปค่าย แต่เธอขาหัก....

"นี่เจค.... ใครพอได้รับสัญญานบ้าง?" ผมเรียกเข้าในวิทยุ
"......" ไม่มีสัญญานตอบรับ
"ฮัลโหลววววว" ผมพยายามเรียก
"เจค? นายยังไม่ตาย?" เสียงของเร็ดดังขึ้น น้ำตาผมจะไหล
"ใช่ อลิซด้วย นายรีบพาคนมาช่วยที...." ผมตะโกนด้วยความดีใจ
"...ได้ๆ รอแปปนะ"

ซักพัก รถของเราก็เคลื่อนที่มา เจฟกับเร็ดมาถึงก็พากันไปกอดอลิซ แต่ก็ต้องตกใจและเศร้าไปตามๆกันเมื่อพบศพของริว.... เราทั้งสองคนกลับไปที่ฐาน และจัดงานศพอีกครั้ง เราจัดครั้งนี้ให้กับริว และแน่นอน เราเอาเถ้ากระดูกของริว ไปโปรยทะเลที่เดียวกันกับจิมิน...

==========