Away Land - Ep.5 : Stay Back

"ชั้นไม่เอาด้วยละ ขอโทษนะเจมส์"

ผมพูดไปหลังจากประมวลผลในความคิดแล้ว เจมส์ดูไม่สบอารมณ์อย่างแรง บรูโน่ก็พยายามปลอบใจเจมส์ ให้เจมส์ใจเย็นๆ ตอนนี้คนเรายังไม่พร้อม แต่เดี๋ยวเราก็พร้อม เจมส์พยักหน้า ก่อนที่จะกลับไปนั่งสูบบุหรี่ที่มุมเดิม ผมเดินกลับไปที่พักของริว เพียร์สดูอาการของริวอยู่ ริวนั่งมองเราคุยกันอยู่ ผมเดินเข้าไปหา ริวไม่ตอบ แต่ถามผมกลับว่าทำไมไม่ไป.... ผมเงียบ พูดไม่ออก ผมไม่อยากให้ใครต้องมาตายอีกแล้ว........ อลิสเดินมาบอกให้ริวไปพัก ส่วนผม อลิสบอกให้ไปคุยกับเจมส์ดู ผมเดินเข้าไปที่นั่งของเจมส์ เจมส์หันมามอง ยื่นบุหรี่ให้ แต่ผมไม่เอา...

"นายอยู่ที่นี่มานานเท่าไหร่แล้ว" ผมถาม
"...1 เดือนได้แล้ว" เจมส์ก้มหน้าลงตอบ
"ชั้นเข้าใจนะ ว่านายอยากออกไป แต่...."ผมพูด แต่ถูกเจมส์ขัดไว้
"นายไม่เข้าใจหรอก...." เจมส์แย้ง
"เราติดเกาะเหมือนกันนะ ทำไมจะไม่เข้าใจ....." ผมถามกลับไป

เจมส์นั่งนิ่ง ไม่พูดอะไร ก่อนจะโยนบุหรี่ให้เพียร์ส แล้วหยิบของบางอย่างออกมาจากกระเป๋ากางเกง เป็นรูปภาพใบหนึ่ง เป็นรูปของเจมส์กับเด็นผู้หญิงสองคน....

"นี่ลูกๆชั้น....." เจมส์บอก
"ดูสิ พวกเธอน่ารักนะ คนนึงชื่อลิซ่า อีกคนชื่อฟาลิเซีย..."
"ชั้นจากพวกเธอมากับแม่ของพวกเธอ เพื่อจะมาฮันนีมูนที่ฮาวาย...." เจมส์มองรูปแล้วยิ้ม...
"แต่เธอตายไปจากอุบัติเหตุครั้งนั้น...."
"อุบัติเหตุ ที่เปลี่ยนให้ชั้นต้องมาเป็นคนใจร้าย แผลเต็มตัวแบบนี้!!!" เจมส์พูดพลางทุบพื้นดังตึง
"เด็กๆทั้งสองคนตอนนี้รอชั้นอยู่ที่บ้าน..... ชั้นจะกลับไปหาเค้า...."
"แต่ต้องมาเจอกับไอเรื่องบ้าๆนี่อีก....." เจมส์พูดด้วยสีหน้าโมโห และน้ำตาที่ไหลออกมา

ผมได้แต่พูดไม่ออก ได้แต่ตบไหล่ของเจมส์ไว้ เจมส์ยังคงนั่งร้องไห้เพราะคิดถึงลูกๆ และไม่รู้จะได้ออกจากเกาะนรกนี่มั้ย ผมทำอะไรไม่ถูก จิมินที่ได้ฟังเรื่องอยู่แถวน้ำก็น้ำตาไหลไปด้วย อลิซเดินเข้ามาตบไหล่เจมส์ ก่อนจะยื่นบุหรี่จากเพียร์สให้เจมส์ เจมส์ได้แต่มองซองบุหรี่ ก่อนจะเล่าต่อ....

"ความจริงชั้นไม่ใช่คนที่ชอบสูบบุหรี่เลยนะ......"
"แต่พอชั้นมา ความเครียดของั้นมันทำให้ชั้นักือบตายมาหลายรอบ...."
"เพียร์สบอกว่าให้ชั้นลองสูบบุหรี่ดู..... ชั้นก็ลอง มันช่วยได้นะ...."
"แต่มันไม่ช่วยให้ชั้นรู้สึกดีขึ้นเลย...." เจมส์หยิบบุหรี่มาสูบ

เจมส์เป็นคนอ่อนโยนกว่าที่ปมคิดไว้เยอะมาก ไม่น่าเขื่อเลยว่าเขาจะเป็นคนที่รักครอบครัวแบบนี้ มีความอ่อนไหวง่าย ความจริงเขาเป็นคนที่ดุร้าย และพูดจาขวานผ่าซาก ผมได้แต่มองสายตาคู่นั้น คู่ที่เามองรูปลูกๆพวกเขา มันทำให้ผมนึกได้ ว่าผมต้องทำอะไรบางอย่าง อะไีบางอย่างที่ช่วยเขาได้....

==========

ผมเดินกลับมาที่หน้าบ้านของผมอีกครั้ง ทุกคนมีหน้าที่ของตัวเอง เจมส์ฝากบุหรี่มาคืนเพียร์ส ผมนั่งลงหน้าบ้านกับพื้น ก่อนจะมาทบทวนว่า ผมนั่งลงแล้วเริ่มคืด จะไปเปิดเสาวิทยุอีกเสาก็คงยากแล้ว เพราะตอนนี้ทุกเสาเตรียมการระวังป้องกันไว้ได้อย่างดี ถ้าจะแอบไปดูเรือ มันอันตรายแค่ไหนเราก็ยังไม่รู้ และเราอาจจะไม่รอดเหมือนคนอื่นๆที่เจฟเล่าให้ฟังก็ได้

"คิดอะไรอยู่หน่ะ...." อลิสเดินมานั่งดัวย
"ไม่มีคนคุยด้วยรึไง..." ผมถามกลับไป
"ชั้นว่าชั้นคุยกับนายแล้วชั้นสบายใจสุดแล้วหล่ะ" อลิสตอบ
"เฮ้อ..... เราควรทำอะไรบางอย่างเพื่อเจมส์นะ ผมสงสารเขา...." ผมบอก
"ตอนนี้เราทุกคนอยู่ในสภาพเดียวกันหมด.... ชั้นก็อยากกลับ...." อลิสมองไปที่ทางออกของถ้ำ
"ชั้นก็อยากกลับนะ...... ถ้าชั้นกลับไปได้ละก็......" ผมหันไปมองอลิส
"แล้วก็อะไร....." อลิสถามด้วยความสงสัย

ผมมองหน้าของเธอ อยากพูดตรงๆกับเธอใจจะขาด แต่ความกลัวมันเข้ามาแทน ทำให้ผมได้แต่หัวเราะเจื่อนๆ แล้วบอกว่าไม่บอกไป อลิสก็ขำเจื่อนๆ บรรยากาศในถ้ำมันมาคุมาก พวกเราทำอะไรไม่ได้เลย เจฟนั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้ที่เพิ่งทำขึ้น ก่อนจะเดินมาบอกผม

"เราไปยึดค่ายกัน เราอยู่แบบนี้ไม่ได้อีกแล้ว!!!!"

===========

ในวันที่เรือมารับ การ์ดส่วนใหญ่จะไปดูแลที่เรือ เราจึงมีโอกาสได้ไปอีกทิศของเกาะ เพื่อที่จะไม่ให้มันมาทัน จากที่พวกเราดู ในค่ายนี้เงียบลงไปทันตาเห็น ห่างไปอีกกิโลเป็นหอวิทยุ ผมอาสาปีนขึ้นหอวิทยุอีกครั้ง เพื่อที่ว่าจะได้ติดต่อกับฐานหากขอความช่วยเหลือได้ การปีนครั้งนี้ไม่ง่ายเลย เสานี้สร้างด้วยไม้เก่าๆ ปีนไปก็อ๊อดแอ๊ดตลอดเวลา บรูโน่กับเจมส์ไปรอที่ฐานเหมือนเดิม เจฟรออยู่ใต้อาคาร ผมขึ้นไปถึงสูงสุดก่อนจะส่งสัญญานให้เจฟปีนตามที่ผมปีน ศัตรูเฝ้าอยู่ที่ยอดเพียงสองคนเท่านั้น ผมผลักคนนึงตกอาคารลงไป ส่วนอีกคนยิงปืนใส่ผม ผมหลบหลังเสา ก่อนจะขว้างมีดกลับไป มีดปักเข้าอก ก่อนที่โจรคนนั้นจะนอนลงไป

"เรียบร้อยมั้ย" เจฟขึ้นมาถาม
"ก็ดี สัญญานน่าจะมาแลัว" ผมตอบไป
"ฮัลโหล ฮัลโหล ได้ยินมั้ย!!!?!?" เสียงจาในวิทยุดังขึ้น
"เจมส์!!!!!!!! เกิดอะไรขึ้น!?!" ผมถามไป
"ต้องการกำลังเสริมด่วน ต้องการกำลังเสริมด่วน!!!!!!!" เจมส์ตอบกลับมา

ผมมองจากยอดอาคาร ที่ค่ายนั้นเกิดระเบิดและการยิงมากมาย เจฟกับผมต้องรีบลง แต่ลงทางเดิมคงไม่ทัน เจฟดึงสายโทรศัพท์ที่เชื่อมไปยังค่ายที่กำลังมีการโจมตี เจฟเอาปืนพาดก่อนจะโหนลงไปยังค่ายนั้นทันที ผมทำอะไรไม่ได้นอกจากรวบรวมความกล้าและหยิบปืนมาพาดแล้วไถลลงไปบ้าง มันเคลื่อนที่เร็วมาก มาถึงข้างค่ายเราเห็นพวกโจรอยู่มากกว่าคราวที่แล้วอีก ทำไมไม่เป็นตามแผนนะ เจมส์กับบรูโน่ออกมาหลบหน้าค่ายอีกครั้ง พวกเราวิ่งมาสมทบกัน ประตูค่ายถูกเปิดออกมาด้วยกำลังของพวกมัน แต่น่าแปลก ที่ไม่มีใครยิง แต่....

"เจอกันอีกแล้วนะ....... เจค มัวร์..." ไตรที่ยืนรออยู่หน้าพวกโจร
"แก...." ผมกัดฟันพูด
"เราเจอกันครั้งที่สอง ไม่สิ สามแลัวว" ไตรพูดอีก
"แกผิดแผนไปนิดสินะ คิดว่าชั้นจะไปเฝ้าเรือกันหมดเหมือนเดิมละสิ พลาดมากเลยน้าาา"
"ตานี้ชั้นชนะ...... ชั้นขออะๆรบางอย่างแล้วกันนะ...." ไตรยิ้ม

ปั้งงงงงงงงงงงง!!!!!!!!