(สองปีก่อน)
“ล่วงไปแล้วครับ สำหรับอาร์ชานายของไคบะ เรียว” เสียงของผู้บรรยายพากย์ด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
ชายผมสีดำยาวมองโปเกม่อนของตัวเองที่นอนหมดสภาพอยู่กลางสนาม เขาทำสีหน้าไม่สบอารมณ์เท่าไหร่ แต่ถึงกระนั้นเขาก็ยกแขนขึ้นมาก่อนจะใช้โปเกบอลเก็บอาร์ชานายกลับเข้าบอลของตัวเอง เขามองหน้าคู่ต่อสู้ของเขา ชายผมสีทรายใบหน้าหล่อเหลา โดยเบื้องหน้าของชายคนนั้นมีโปเกม่อนสีขาวที่ยืนสองเท้า แขนของมันนั้นเหมือนเป็นดาบ ร่างกายของมันนั้นบอบช้ำจากการต่อสู้ครั้งที่แล้ว รอบๆของทั้งคู่นั้นเต็มไปด้วยคนดูมากมาย ไม่ใช่เพียงแค่คนที่ดูอยู่ในสนาม แต่คนดูที่อยู่ที่บ้านก็ต่างลุ้นระทึกไปกับการแมทช์หยุดโลกครั้งนี้
“ตอนนี้ทั้งคู่เหลือโปเกม่อนแค่อย่างละตัวเท่านั้น ใครก็ตามที่ชนะจะกลายเป็นแชมป์เปี้ยนทันที!!” ผู้บรรยายกล่าว
“และแน่นอนว่าสำหรับตัวสุดท้ายของไคบะ เรียวนั้นก็คือ...”
ชายที่ถูกเรียกไคบะเรียวกุมโปเกบอลแน่น เขาก้มมองลงพื้นเพียงชั่วครู่ก่อนจะเงยขึ้นมา ดวงตาของเขานั้นลุกโฉนไปด้วยเปลวเพลิง เขาเขวี้ยงลูกบอลออกไป พร้อมกับตะโกนขานชื่อของมัน
“ไปเลย บาซิเคน!!”
เมื่อลูกบอลตกกระทบถึงพื้นนั้น โปเกม่อนสีแดงที่หน้าตาละม้ายคล้ายไก่ก็ปรากฏตัวออกมา มันยืนสองขา มันมองคู่ต่อสู้ของมันที่กำลังอ่อนแรง ชายผมดำที่อยู่ข้างหลัง ใช้มือของเขากดลงไปบนหินที่ใส่อยู่กำไรของเขา เมื่อมือของเขาแตะลงไปบนก้อนหิน ก็มีวัตถุทรงกลมอะไรบางอย่างปกคลุมร่างของบาซิเคน เมื่อลูกบอลที่คลุมร่างของโปเกม่อนตัวนี้คลายออก ก็ปรากฏเป็นโปเกม่อนตัวเดิม แต่หน้าตานั้นออกไปเพียงเล็กน้อย แขนของมันนั้นมีเปลวเพลิงลุกโฉนขึ้นมา สีของมันนั้นเปลี่ยนไปเล็กน้อย บางส่วนมันกลายเป็นสีดำแทนที่สีแดง
“มาแล้วครับ!! เมก้า บาซิเค็น!!” ผู้บรรยายตะโกนสุดเสียง
แต่หากทว่าสีหน้าของชายสีทรายที่เป็นคู่ต่อสู้นั้นไม่ได้แสดงทีท่าตกใจหรือตื่นตระหนกเลยแม้แต่น้อย เขายิ้มก่อนจะถกแขนเสื้อของเขาขึ้น มันเป็นกำไรแบบเดียวกันกับชายที่ชื่อเรียวใส่ เขาใช้นิ้วชี้กับนิ้วกลางกดลงไป วัตถุทรงกลมปกคลุมโปเกม่อนของตัวเขาเองเหมือนกัน ก่อนที่โปเกม่อนสีขาวของเขานั้นจะเปลี่ยนสภาพเช่นเดียวกัน บนแผ่นหลังนั้นเหมือนกับมีผ้าคลุม และในขณะเดียวกันแขนที่เหมือนดาบนั้นก็เหมือนมีคมมีดสีแดงติดอยู่
“นั่นมันเมก้า กัลเลดครับ!! ดรูว ใช้เมก้าเหมือนกันครับ!!”
เรียวเห็นสิ่งที่เกิดขึ้นแล้ว มันยิ่งทำให้เขารู้สึกหงุดหงิด เขากำหมัดทั้งสองแน่น
“เมก้า บาซิเคน จัดการ Close Combat เลย!!” เรียวตะโกนออกไปด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด
“เมก้า กัลเลด!! Close Combat!!” ชายผมสีบลอนด์ตะโกนสั่งแบบเดียวกัน
โปเกม่อนทั้งพุ่งใส่กัน ทั้งสองตัวแลกหมัดกันอย่างรวดเร็ว แต่ไม่มีหมัดไหนสามารถกระแทกหน้าของอีกฝ่ายได้ ทั้งสองตัวกระโดดถอยออกมาเมื่อต่างรู้ว่าการโจมตีของตัวเองนั้นไม่ได้ผล
“เมก้า บาซิเคน กระโดด High Jump Kick!!”
ไก่สีแดงได้รับคำสั่งก็วิ่งด้วยความเร็ว ก่อนจะกระโดดและยื่นเท้ามายังกัลเลด ด้วยความเร็วของมันนั้นจึงทำให้กัลเลดหลบไม่พ้น แรงกระแทกนั้นผลักโปเกม่อนสีขาวตัวนั้นออกไป บลาซิเคนเห็นแบบนั้นจึงเริ่มโหมกระหน่ำการโจมตี มันทั้งยกเท้าแตะและต่อยใส่ร่างของคู่ต่อสู้มัน แต่โปเกม่อนสีขาวตัวนี้นั้นยังคงปัดป้องไว้ได้ กัลเลดกระโดดถอยออกมาตั้งหลัก สภาพมันเริ่มอ่อนแรงเต็มที่ ตัวมันเองก็ไม่รู้ว่ามันจะสามารถรับการโจมตีได้ซักกี่ครั้ง
“จัดการมันเลย!! Flare Blitz!!” เรียวตะเบ็งเสียงออกมา
โปเกม่อนของเขารับคำสั่งก่อนที่เขาจะพุ่งไปหาคู่ต่อสู้ ด้วยความเร็วของมันนั้นจึงทำให้ มันพุ่งไปเหมือนเปลวเพลิง หัวใจของเรียวนั้นเต้นแรงขึ้นเรื่อยๆทุกครั้งที่บลาซิเคนเข้าใกล้ ชายผมดำคนนี้ตื่นเต้นกับชัยชนะที่ใกล้มาหาเขาทุกที เมื่อไหร่ที่บลาซิเคนสามารถสัมผัสร่างของกัลเลดได้ เขาจะกลายเป็นแชมป์เปี้ยนทันที ความฝันที่เขาโหยหามาตั้งนาน แต่หากทว่า...
“กัลเลดกระโดดหลบได้ครับ!!”
โปเกม่อนสีขาวกระโดดลังกากลางอากาศ มันสร้างความตกใจให้กับผู้ชมรวมถึงตัวของเรียวอย่างมาก บลาซิเคนหยุดเมื่อรู้ตัวว่าตัวเองไม่ได้สัมผัสกับอะไร มันมองซ้ายมองขวาหาคู่ต่อสู้ของตัวเอง
“กัลเลดใช้ Psycho Cut!!” ชายผมสีทรายนามดรูวออกคำสั่ง
โปเกม่อนสีขาวใช้แขนของมันที่เหมือนเป็นคมมีดฟันอากาศ ก่อนที่มันจะทำให้เกิดเป็นคลื่นสีม่วงพุ่งมา บลาซิเคนหันกลับไป ก่อนจะเห็นคลื่นสีม่วงที่พุ่งตรงมาหามัน มันพยายามจะหลบ แต่ทุกอย่างนั้นสายไปแล้ว คลื่นสีม่วงนั้นกระแทกเข้าใส่ร่างของมันเต็ม มันล้มลงไปกับพื้น ภาพมันเริ่มเรือนราง มันพยายามจะลุกขึ้นมาจากพื้น แต่มันไม่สามารถทำได้ มันหมดสติ เสียงของผู้ชมในสนามนั้นกระหึ่มขึ้นมาอีกครั้ง
“เรียบร้อยแล้วครับ!! บลาซิเคน ของเรียวหมดสติแล้ว!! เราได้ผู้ชนะแล้วครับ เขาคือดรูว!!” ผู้บรรยายตะโกนจนเสียงของเขานั้นแหบ
ชายผมสีทรายผู้เป็นฝ่ายชนะนั้นยืนยิ้มมุมปาก เขาไม่ได้แสดงท่าทีดีใจอะไรมากนัก เขาเพียงแค่ยกมือและโบกให้กับคนดูที่ต่างตะโกนชื่อของเขา ในขณะเดียวกันฝั่งผู้แพ้นั้นได้แต่ก้มหน้าลงไปบนพื้น ใบหน้าเขาเต็มไปด้วยความเจ็บใจ ชายผมสีบลอนด์เดินไปหาผู้แพ้ เขายื่นมือไปหาผู้แพ้ ชายผมสีดำปัดมือด้วยสายตาที่หงุดหงิด เขาหยิบโปเกบอลของเขาก่อนจะเรียกโปเกม่อนของเขากลับเข้าบอล ชายผมดำผู้นี้หันหลังก่อนจะเดินกลับไป
“สุดยอดไปเลยว่าไหม แมคลิช” คาเด็นในวัยเยาว์พูดขึ้นในขณะที่นั่งมองจอโทรทัศน์อยู่
“อืม” เด็กหนุ่มผมสีทรายตอบสั้นๆ
“ชั้นอยากจะไปยืนแบบนั้นบ้างจังเลยนะ” เด็กผมดำพูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความฝัน
“อ่า ชั้นเองก็อยากจะไปยืนตรงนั้นเหมือนกัน” แมคลิชเห็นด้วยกับคาเด็น
=====
(ปัจจุบัน)
คาเด็นกำลังเปิดกระเป๋าก่อนจะตรวจดูอีกครั้งว่าเขานำของจำเป็นทุกอย่างไปครบแล้ว เขานั่งเช็คว่าเสื้อเขาเตรียมไปพอแล้ว ยาสีฟัน แปรงสีฟัน กางเกง ชุดชั้นใน เงินจำนวนหนึ่ง รวมถึงพวกโปเกบอลว่าเขานำไปพอแล้ว ในขณะที่เขากำลังนั่งเช็คกระเป๋าเดินทางของตัวเขาเอง โรวเล็ตก็เดินไปรอบๆห้องของเขา ในอีกไม่กี่อึดใจ เขาจะออกเดินทางในฐานะโปเกม่อนเทรนเนอร์อย่างเต็มตัว เมื่อเขามั่นใจว่าเขามีทุกอย่างที่ต้องการแล้ว เขาก็รูดซิบปิดกระเป๋าก่อนจะสะพายขึ้นมา เขาคว้าหมวกมาสวมและหยิบโปเกบอลก่อนจะสั่งเก็บโรวเล็ตกลับเข้าไปในโปเกบอล
“เอาล่ะ” คาเด็นพูดด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
เขาเอื้อมมือเปิดประตู ก่อนจะเดินออกจากห้องนอนของตัวเอง แต่ในขณะที่เขาจะเริ่มการผจญภัยของเขานั้น เขาก็ถูกหยุดไว้โดยแม่เขา
“คาเด็น มีจดหมายฉบับนึงส่งมาถึงลูกน่ะ” ผู้เป็นแม่ยื่นให้กับลูกชายตัวเอง
เขารับไว้ก่อนจะฉีกปากซองจดหมายออก เขาดึงกระดาษข้างในออกมา ก่อนจะกวาดตาอ่านอย่างรวดเร็ว
สวัสดี คาเด็น
เธอช่วยมาที่ห้องทดลองของชั้นหน่อยได้ไหม ชั้นมีของจะให้ ชั้นแนบแผนที่ไว้ให้แล้ว
ลงชื่อ ศาตราจารย์ ไอริสคาเด็นหยิบกระดาษอีกแผ่นออกมา มันเป็นแผนที่ถูกวาดด้วยมือ คาเด็นมองและใช้เวลาทำความเข้าใจอยู่ซักพัก เมื่อเขาเข้าใจเขาก็เก็บแผนที่ที่วาดอย่างลวกๆเข้าไปในกระเป๋าก่อนจะเดินไปยังประตูบ้าน เขาบิดลูกบิดประตูก่อนจะแง้มประตูออกช้าๆ แสงแดดจากภายนอกส่องเข้ามา เด็กหนุ่มผมดำหยุดก่อนจะหันกลับไปหาแม่ของเขา
“ถ้างั้นผมไปก่อนนะครับ”
“อื้ม ดูแลตัวเองด้วยนะลูก”
คาเด็นพยักหน้าและส่งยิ้มให้แม่เขาก่อนจะเดินออกจากบ้าน อย่างแรกที่เขาต้องทำก็คือเดินไปยังห้องวิจัยของศาตราจารย์ไอริส ซึ่งมันอยู่ไม่ไกลจากบ้านของเขาเท่าไหร่นัก เขาเดินไปตามที่เขาเข้าใจ และก็ใช้เวลาไม่นานก่อนจะถึงที่หมาย เขามาอยู่หน้าอาคารสีขาวหลังหนึ่ง มันเป็นอาคารชั้นเดียว แต่เป็นแนวยาว ข้างหน้านั้นไม่ได้เขียนอะไร แต่ถ้าหากเทียบจากแผนที่แล้ว มันคงเป็นที่นี่ เขาเดินไปก่อนจะเคาะประตู เขาได้ยินเสียงฝีเท้าของใครบางกำลังตรงมายังประตู ประตูถูกเปิดออกก่อนจะทำให้คาเด็นเห็นหญิงผมน้ำตาลที่อยู่ในเสื้อโค้ทสีขาว
“มาถึงแล้วเรอะ? เข้ามาก่อนซิ”
“ครับ”
ชายผมดำเดินตามศาตราจารย์เข้าไปในอาคารสีขาวแห่งนี้ ข้างในนั้นมีอุปกรณ์มากมายวางกระจัดกระจายอยู่ มันเป็นอุปกรณ์ที่ดูไฮเทคและนำสมัยพอสมควร มันล้วนแต่เป็นสิ่งที่ของที่เขาไม่รู้จักและดูเข้าไม่ถึง เธอเดินไปก่อนจะหยุดอยู่ที่โต๊ะหนึ่งที่ดูเรียบร้อย มันต่างกับโต๊ะอื่นๆตรงที่มันไม่มีข้าวของอะไรวางอยู่ ไม่มีกองเอกสารจำนวนมากหรืออุปกรณ์ที่วางทิ้งเรี่ยราด เธอเดินไปก่อนจะหยิบวัตถุเล็กๆที่วางอยู่บนโต๊ะ เธอยื่นให้กับเด็กหนุ่มผมดำ คาเด็นรับไว้ก่อนจะมองด้วยสายตาสงสัย มันเป็นวัตถุสีแดง เขาเปิดมันออกก่อนจะมีหน้าจอ
“นี่คือ PokeDex เป็นสมุดภาพที่ไว้บันทึกโปเกม่อน มันเป็นโปรเจคที่ชั้นทำไว้นานแล้ว”
“และชั้นก็อยากฝากให้เธอออกไปสำรวจทวีปนี้ และทำความรู้จักกับโปเกม่อนทั่วทวีป”
“ทำได้ไหม?” หญิงผมน้ำตาลเอ่ยปากถามหลังจากอธิบายเสร็จ
“ได้ครับ!!” คาเด็นตอบด้วยเสียงกระตือรืนร้น
“ก๊อกๆ” เสียงเคาะประตูดังขึ้นอีกครั้ง
“ซักครู่นะ” ไอริสขอตัวก่อนจะเดินไปยังประตู
คาเด็นพยักหน้าก่อนจะหันกลับไปมอง หญิงผมสีน้ำตาลที่เดินไปยังประตู ประตูนั้นถูกเปิดออก ก่อนที่จะมีเด็กหนุ่มอีกคนเดินเข้ามา เขาเป็นเด็กหนุ่มผมสีทราย ใบหน้าของเขานั้นดูเย็นชา เขาสวมชุดสีแดง มันทำให้ดวงตาของคาเด็นนั้นเบิกโตขึ้น เช่นเดียวกันกับชายผู้มีใบหน้าเย็นชา ใบหน้าของเขาก็ตกใจเช่นเดียวกัน
“แมคลิช?” คาเด็นเอ่ยปากถามด้วยความตกใจ
“คาเด็น?” ชายผมสีทรายก็มีปฏิกิริยาโต้ตอบคล้ายๆกัน
“อ้าว รู้จักกันมาก่อนเรอะ?” ไอริสถามด้วยสีหน้าประหลาดใจ
“ครับ เขาเคยเป็นเพื่อนสมัยเด็กของผม...ว่าแต่เขามาทำอะไรที่นี่หรอครับ?” คาเด็นเอ่ยปากถาม
“ชั้นประทับใจทักษะการต่อสู้ของเขา ชั้นก็เลยให้โปเกม่อนเขา และชั้นกะจะให้เขาช่วยในการช่วยเก็บ PokeDex น่ะ” หญิงผมสีน้ำตาลอธิบาย
“ว่าแต่เมื่อกี้เธอพูดว่า เคย นี่ เกิดอะไรขึ้นเรอะ?” ศาตราจารย์เป็นฝ่ายถามกลับ
คาเด็นหันไปมองหน้าของชายผมสีทรายก่อนจะไม่ได้ปริปากพูดอะไร
“ช่างเถอะ ชั้นก็ไม่ค่อยใส่ใจเรื่องพวกนี้อยู่แล้ว”
“ถ้างั้นชั้นฝากพวกเธอด้วยละกัน”
แม็คลิชหันกลับและจะเดินออก
“แม็คลิช!!” คาเด็นตะโกน
“สู้กับชั้น!!” ชายผมสีดำพูดด้วยสายตาที่เป็นด้วยความโกรธ
=====
Pokedex
บลาซิเคน (Blaziken / Mega Blaziken)
สูง : 6 ฟุต 3 นิ้ว / 114.6 ปอนด์
ธาตุ : (ไฟ) (ต่อสู้)
บลาซิเคนมีขาที่แข็งแรงจึงสามารถกระโดดข้ามตึกสูง 30 ชั้นได้ ภายในการกระโดดครั้งเดียว หมัดของบาซิเคนนั้นเป็นเปลวเพลิง โดยหากใครถูกมาต่อยจะสร้างรอยไหม้ให้กับคู่ต่อสู้ของมัน
กัลเลด (Gallade / Mega Gallade)
สูง : 5 ฟุต 3 นิ้ว / 114.6 ปอนด์
ธาตุ : (พลังจิต) (ต่อสู้)
กัลเลด สามารถอ่านใจคู่ต่อสู้ได้ จึงทำให้มันกล้าที่จะโจมตีอย่างรวดเร็ว และ รุนแรง
