Away Land - Ep.2 : Discovery

พวกผมกลับมาที่ถ้ำ ทุกคนนั่งซึมไปหมด เพียร์สทำแผลให้ผมและทุกคน ในถ้ำตอนนี้มันเงียบมาก ทุกคนผิดหวังกันไปหมด หนทางรอดชีวิตของเรามันเหมือนมันดับวูบ ริวที่ดูเจ็บหนักสุดนอนพักอยู่บนเตียงที่เพียร์สทำไว้ จิมินดูอาการริวอยู่ ส่วนอลิซคอยช่วยเพียร์สทำแผลให้เจมส์ เจฟเดินกลับเข้าไปในบ้านของเขาโดยไม่พูดอะไร บรรยากาศตอนนั้นมันมาคุมาก อลิซมองผมด้วยสายตาที่สงสาร ก่อนจะเดินเข้ามากอดผม

"ไม่เป็นไรนะ....." เสียงอลิซถามด้วยความสงสาร
"ผมไม่เป็นไร แต่ทุกคนสิ..."ผมตอบ
"เฮ้ ชั้นยังไม่ตายนะ อย่าเพิ่งพูดไม่ดีสิ"เจมส์ตะโกนมาจากอีกฝั่ง
"ชั้นว่าทุกคนแค่รู้สึกเฟลแหละ ว่าแต่ เกิดอะไรขึ้น...!?" อลิสถาม
"มันระเบิดเรือ จับพวกเรา เอาปืนจ่อหัวบรูโน่..." ผมตอบ

อลิซตกใจมาก เรือถูกระเบิด นั่นหมายความว่าเราจะต้องติดอยู่ที่นี่ต่อ ผมจับไหล่อลิซ ก่อนจะบอกว่าไม่เป็นไร มันจะดีเอง... น้ำตาของอลิซเริ่มไหลออกมา ผมกอดเข้าไปที่ร่างที่เย็นเฉียบด้วยความกลัว พลางปลอบว่าไม่เป็นไร... เพียร์สเดินเข้ามา ยังคงความสั่นไว้เหมือนเดิม ก่อนจะมาสะกิดอลิซไปดูอาการริว...

"เขาไข้...มีไข้สูง...สูง.......มีไข้" เพียร์สตะกุกตะกัก
"นายรักษาได้มั้ยเพียร์ส" ผมถาม
"มัน...มันยาก...... ถ้าเขาแข็งแรงจริงๆ เขาก็สบายๆ....แต่ถ้าไม่ละก็...." เพียร์สมองไปที่ริว
"ผมว่าเขาไมาเป็นอะไรง่ายๆหรอก..." บรูโน่เดินเข้ามา
"ริวเป็นใครกันแน่นะ.... ทำไมถึง...." ผมสงสัย
"ริวเป็นทายาทยากูซ่า... " จิมินตอบ
"เธอรู้ได้ยังไง?!?" ผมถาม
"คืนก่อนที่เราจะมา...ชั้น...เอ่อ.....คือ........ชั้น....." จิมินตะกุกตะกักบ้าง
"นอนด้วยกัน?" อลิซตัดบท

จิมิพยักหน้าพลางก้มหน้าไปดูริวที่นอนอยู่ ผมเดินออกมานั่งกับเจมส์ที่กำลังตรวจสอบสภาพอาวุธอยู่ ก่อนที่เขาจะวางอาวุธ แล้วยื่นมีดพร้ามาให้ เป็นลายสลักรูปซามัวคล้ายๆกับรอยสักเขาบนหน้าอก.... ก่อนที่จะบอกให้ผมลุกขึ้น แล้วเริ่มสอนการใช้มีด.... การลอบทำร้าย..... ลอบแทงขณะคู่ต่อสู้เผลอ.... ผมเริ่มใช้อาวุธได้เร็วขึ้น บรูโน่มาดูแล้วปรบมือให้ ส่วนเจฟ ยังคงอยู่ในบ้านของเขา เสียงทุบกำแพงไม้ดังจากบ้านของเขา....

==========

วันถัดมา บรูโน่และเจมส์เดินกลับเข้ามาในถ้ำ แม้ว่าจะเป็นเวลาพระอาทิตย์ขึ้น บรูโน่โยนถุงอาหารลงในกล่องอาหาร มีผัก ผลไม้ เนื้อ เจมส์เอาเนื้อมาเริ่มย่าง ผมเดินออกมา บรูโน่หยิบวิทยุสื่อสารออกมาสามสี่อัน แล้วเอาปากกาเคมีจากกระเป๋ามาเขียนตัวเลขไว้ แล้วเอามาตั้งบนโต๊ะประชุมกลางอันนึง และอีกสามอันไว้กับพวกอาวุธ

"นายสองคนไปไหนมา?"เจฟถาม
"เห็นแกมัวแต่เฟลไง ชั้นสองคนเลยออกไปจัดการกองโจรมา พอดีมันมีอาหารกับวิทยุสื่อสารมาพอดี เลยเอามาใช้" บรูโน่ตอบ
"แล้วมันใช้ยังไง?" ผมเดินเข้ามาถาม
"ก็ ใช้สื่อสารหระหว่างคนที่ออกไปตีค่าย กับคนที่อยู่ในถ้ำนี้ไง" เจมส์บอก
"แต่..... มันมีปัญหา.... นิดหน่อย" บรูโน่พูด
"ยังไง?" เจฟเดินเข้ามาบ้าง
"ก็ เราต้องไปเปลี่ยนสัญญานบนเสาวิทยุ... ต้องบุกผ่านโจรที่คุมอยู่...." บรูโน่พูด
"10 เสา.... ยิ่งเปลี่ยนมาก สัญญานเรายิ่งไปไกลมาก..." เจมส์เสริม

ทุกคนกุมขมับเลย เจฟหยิบแผนที่เกาะนี้ออกมากาง มันใหญ่มาก มีภูเขาลูกโตอยู่ตรงกลาง รอบๆเป็นชายหาดยาวและมีหน้าผายาวตลอดทั้งฝั่ง 10 จุดที่มีกากบาททับไว้คือเสาอากาศที่เราต้องไปยึด วงกลมคือค่ายของพวกมัน ทั้งหมดนี้ทั้งสามคนเคยสำรวจรอบๆและทำสัญลักษณ์ไว้แล้ว

"เอ่อ เอ่อคือ คือเอ่อ..." เพียร์สแทรก...
"อะไรด็อก" เจมส์หันไปถาม
"เราต้องใช้ยา...." เพียร์สบอก
"เราต้องไปค่ายของพวกมัน ย่องเข้าไป แล้วขโมยกล่องยามา..." เจฟกุมขมับ
"ชั้นไปเอง" ผมอาสา เพราะผมเบื่อที่จะนั่งๆนอนๆแล้ว

ผมเดินไปหยิบปืน และแผนที่ ก่อนจะเดินออกไป ทุกคนต่างงุนงงว่าผมทำอะไร ทำไมต้องอาสา แต่ขอโทษ ผมไม่อยากเห็นเพื่อนผมนอนตายต่อหน้าอีกแล้ว แค่สี่คนก็มากพอแล้ว ผมไม่ทนแล้ว....

==========

ผมค่อยๆย่องมาในค่ายของพวกมัน ค่ายนี้ไม่ห่างจากถ้ำมากนัก แต่ห่างพอที่ทำให้ผมใช้เวลาเดินทางมาครึ่งชั่วโมง ผมค่อยๆเดินเลาะรอบค่าย ก่อนจะหาจังหวะปีนกำแพงขึ้นไป แล้วลงมาอย่างเบาๆ ลงมาถึงด้านล่างผมก็ย่องอ้อมผ่านหลังบ้านไม้ไป ค่อยๆมองหาห้องพยาบาล ก่อนจะเจอว่าต้องข้ามถนนตรงกลางค่ายไป ลงมาผิดฝั่ง บ้าจริง..... ผมอาศัยช่วงที่ยามมันกำลังหลับ เดินข้ามไปอย่างเงียบๆ

"เห้ย ใครวะ?!?"

โจรสลัดคนนึงเห็นผมแล้ว ผมรีบวิ่งเข้าไป หยิบมีดออกมาแล้วกระซวกเข้าเต็มหน้าอก ก่อนจะปิดปาก แล้วลากโจรเข้าไปหลังบ้าน ก่อนจะหยิบของในตัวโจร รวมถึงวิทยุสื่อสารของโจรคนนั้น ผมย่องเข้าทางด้านหลังบ้านพยาบาล ไม่มีใครอยู่เลย ผมรีบหยิบกล่องแล้วออกไป แต่ทว่า....

"หยุดเดี๋ยวนี้ แกทำอะไร?!?"

โจรสลัดนับห้าคนจ่อปืนมาที่ผม ผมทำอะๆรไม่ได้นอกจากวางกล่องแลิวยกมือขึ้น ทันใดนั้น เสียงปืนกลก็ดังขึ้น ปังๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แต่ผมไม่เจ็บแฮะ..... เสียงโครมดังสนั่นค่าย รถจีปคันเดิมพังประตูเข้ามาแล้วยิงกราดใส่โจรทุกคนที่เข้ามา เจมส์ถือปืนแล้วยิงอย่างไม่กลัวตาย

"ขึ้นรถ เร็ว!!!!" บรูโน่ตะโกน

ผมรีบขึ้นรถไปพร้อมกับกล่องยา ก่อนที่รถจะออกไปปนอกค่าย มีรถตามมา 5-6 คน เจมส์และผมไล่ยิงทีละคันละคัน บรึ้มมมม เสียงดังลั่น รถส่วนใหญ่ระเบิดไปหมด มีอีกคันขนาบข้าง บรูโน่ดึงพวกเราลงมา ก่อนจะเบี่ยงไปชนรถคันนั้นตกเหวลงไป....

==========

ผมรับกลับเข้ามาในถ้ำแล้วเอากล่องยาให้กับเพียร์ส เพียร์สที่กำลังกินกาแฟรีบวางแล้วเอาไปรักษาริวทันที พวกผมกลับเข้ามานั่งใยโต๊ะประชุม ทันใดนั้นเอียง เสียงซ่าๆก็มาจากวิทยุสื่อสารที่ผมเอามาจากศัตรู

"ฮัลโหล นั่นเจคสุดหล่อใช่มั้ย" เสียงคุ้นๆดังออกมา
"ไตร?!?" พวกเราตะโกนพร้อมกัน
"นายแสบมาก ขโมยวิทยุน้องชั้น อยากฟังเสียงชั้นว่างั้น?" ไตรถามด้วยน้ำเสียงโมโห
"ก็ดี ชั้นจะคอยวิทยุไปหาบ่อยๆนะ แล้วเจอกัน..." ไตรพูด ก่อนจะตัดสัญญานไป

พวกเราสี่คนได้แต่นั่งฟัง ไม่กล้าโต้ตอบกลับไป บรูโน่เสนอให้ทิ้งมันไปซะ... แต่เจฟบอกให้เก็บไว้ มันสามารถพาเราไปหาเบาะแสอื่นๆได้ เจมส์สนับสนุนอีกแรง เราควรเก็บวิทยุไว้ ผมอาสาเก็บวิทยุไว้เอง มันฆ่าเพื่อนผมมากที่สุด ผมอยากจะแก้แค้นให้พวกมันด้วยมือของผมเอง...

"แล้วไงต่อ?" ผมถาม
"ชั้นว่าเราควรไปเปิดสัญญานวิทยุไว้ก่อนนะ เราจะได้คุยกันระหว่างบุกได้ อย่างน้อยซักเสาก็ยังดี" เจฟเสนอ
"แต่ชั้นว่า แบ่งเป็นสองฝ่ายดีกว่านะ กลุ่มนึงบุกค่ายที่ใกล้ที่สุด อีกกลุ่มไปปีนเสาสัญญาน" บรูโน่เสนอ
"งั้นชั้นปีนเอง" เจฟขออาสา
"ชั้นกับบรูโน่จะไปบุกค่าย ค่ายเล็กๆ สองคนน่าจะไหว" เจมส์บอก
"แล้วนายละ?" บรูโน่หันมาทางผม....

ผม........