Away Land Ep.1 - My Turn

รถจีปคันของเราเคลื่อนที่ผ่านป่าใหญ่ เกาะนี่ใหญ่กว่าที่คิดแฮะ บรรยากาศร่มรื่นเลยแหละ ถ้าไม่นับว่าเรากำลังติดและถูกไล่ตามมาโดยรถของพวกโจรสลัดอีก เจมส์หันไปมอง ก่อนจะกดหัวส่วๆที่นั่งอยู่ด้านหลังให้หมอบลง แล้วหันมาทางผม

"นายยิงปืนเป็นมั้ย?" เจมส์ถาม
"อะไรนะ!?!" ผมแทบไม่เชื่อหูตัวเอง
"นาย ยิง ปืน เป็นมั้ยยย!??" เจมส์ย้ำอีก
"ไม่เป็นโว้ย" ผมตะโกนกลับไป
"งั้นนายมาขับแทน ด่วน!!!" เจมส์ปล่อยพวงมาลัย

เจมส์หยิบปืนกลใต้ที่นั่งคนขับออกมา ก่อนจะปีนออกนอกหน้าต่างแล้วเริ่มเปิดฉากยิงรถเหล่านั้น ผมเอื้อมมือไปจับพวงมาลัย ขาเหยียบคันเร่ง ขับรถไปตามทางรอยล้อเดิม เจมส์ยิงรถคันที่ตามมาจนระเบิด เสียงตูมดังสนั่น สองสาวกรีดร้องด้วยความตกใจ เจมส์กลับเข้ามา แล้วยึดพวงมาลัยคืน แล้วขับหักโค้งเข้าไปในดงไม้ มันมืดมาก จนสว่างอีกที เราเห็นทะเล... จากความสูงบนหน้าผา "เกาะแน่นๆ" เจมส์พูดพลางมองทางด้วยสายตาที่ตั้งใจ ก่อนจะนำรถพุ่งทะยานหน้าผาลงมา

โครมมมมมมมมม!!!!!

รถกระแทกพื้นอย่างจัง พวกเราไม่เป็นอะไรมาก เจมส์ชำนาญเส้นทางตรงนี้แล้วสินะ พวกรถที่ตามมาต่างตกหน้าผาระเบิดกันเป็นแถว เจมส์หัวเราะอย่างสะใจ ก่อนจะขับไปตามชายหาด

==========

รถมาจอดในถ้ำแห่งหนึ่ง มันเป็นถ้ำที่ติดทะเล มีชายหาดใต้หินพอให้พักผ่อน มีบ้านไม้สามสี่หลัง และอีกสองสามหลังที่กำลังสร้างโดยชายผมสีน้ำตาลหยักศก เขามองมาที่พวกเราด้วยสายตาแปลกๆ เจมส์ตบไหล่ผม ก่อนจะเดินเข้าไปหาคนนั้น และพูดอะไรบางอย่าง ผมเช็คร่างกายของตัวผมและผู้หญิงทั้งสองคน จิมินเจ็บแขนนิดหน่อย ผมเดินเข้าไปหาเจมส์และชายผมหยักศกคนนั้น

".....คนมาเพิ่มเรอะ เหอะ มาบ่อยนะ ช่วงนี้" ชายผมหยักศกกล่าว
"แต่ส่วนใหญ่ไม่รอด" เจมส์เสริม
"เอ่อ..... คือ....." ผมพยายามแทรก
"นายโชคดีนะ ยินดีที่รู้จัก ชั้นเจฟเฟอร์สัน โฮป เรียกชั้นเจฟดีกว่านะ" ชายผมน้ำตาลกล่าว
"เจฟ เราต้องการความช่วยเหลือ มีคนเจ็บ" ผมตัดบท
"อ่าว นายพาเธอไปหาเพียร์สได้เลย เขาช่วยนายได้" เจฟชี้ไปที่บ้านหลังนึง

ผมรับพาจิมินไปหาเพียร์สที่เจฟกล่าวถึง พอเปิดประตูเข้าไปในบ้านหลังนั้น จิมินก็กรี๊ดจนทึกคนหันมามอง ในบ้านมีชายร่างสูบผอม หน้าซีดเหมือนศพนั่งอยู่ ผมมองไปทางเขาแบบกล้ากลัวๆ ชายคนนั้นค่อยๆลุกมา แล้วเดินมาจับแขนจิมิน...

"เธอ...เธอเจ็บใช่มั้ย" เพียร์สพูดลนลาน
"...ค่ะ" จิมินพูด
"เข้ามาๆ ชั้นรักษาให้"

เพียรส์มองเลิกลัก มือสั่นจนหยิบอุปกรณ์ผิดๆถูกๆ ผมมองดูเขาดเวยความไม่ไว้วางใจ อลิซเดินเข้ามาจับไหล่ผม ก่อนจะมองไปด้านนอก เจมส์และเจฟรอคุยกับผมอยู่สินะ ผมเดินออกมา ก่อนจะปล่อยให้อลิซดูแลจิมินไป ทันทีที่ผมเดินออกมา รถจีปอีกคนก็มาจอดในถ้ำ ชายผิวสีคนที่ช่วยเราลงมาจากรถพร้อมกับริว เขาเดินมาแล้วมาร่วมวงกับเรา

"ยินดีต้อนรับนะไอหนู นายนี่โชคดีจริงๆ เราติดตามสัญญานมาได้ ว่ามีเรือมาจอด เรารู้ชะตากรรมนายแล้ว เลยไปช่วย" ชายผิวสีกล่าวอย่างเป็นมิตร
"นายชื่ออะไร" ผมถาม
"ชั้นชื่อ บรูโน่ เรียกบรูโน่แค่นั้นแหละ" บรูโน่ตอบ
"นายพอจะอธิบายได้มั้ย ว่าทำไมไอโจรสลัดนี่ถึงมาอยู่ในนี้ได้" เจฟตวาด
"ไม่ใช่ๆ นี่คือคนที่พวกมันจับใส่ชุดเฉย เขามาพร้อมกับไอหนุ่มนี่แหละ" บรูโน่ตอบอย่างใจเย็น
"ก็ดี นายสองคนยิงปืนไม่เป็นใช่มั้ย ตามมา ชั้นจะสอนพวกนายเอง" เจฟพูดพลางโยนปืนให้เราสองคน

ผมเดินตามเจฟและเจมส์ไป แต่หันไปดูบ้านของเพียร์ส อลิซมองมาทางพวกเราด้วยสายตาที่เป็นห่วง เธอเคยเป็นตำรวจมาก่อน แต่เธอกลับดูอ่อนแอกว่าที่คิดนะ เธอคงเป็นห่วง ไม่ก็กังวลอะไรซักอย่างแหละ...

==========

พวกเราทั้งสองคนเริ่มยิงปืนเป็นแล้ว ริวดูยิวปืนได้ดีอยู่แล้วด้วยซ้ำ น่าแปลกแฮะ ชั้นไม่ยักรู้เลยว่าคนชิวอย่างริวจะยิงปืนเป็น เจมส์เช็คกระสุนที่เหลือ ก่อนจะเดินไปบอกเจฟ เจฟตะโกนให้พวกเราหยุดยิง ก่อนจะเรียกพวกเรามา

"ชั้นว่าตอนนี้กระสุนเราเริ่มหมดนะ" เจมส์พูดด้วยสีหน้ากังวล
"สงสัยต้องเติมของอีกแล้ว เฮ้ บรูโน่ นายเก็บอะไรมาได้บ้าง?!?" เจฟตะโกนถาม
"ไม่มาก กระสุนสองแม๊ก ปืน 5 กระบอก" บรูโน่ตอบกลับมา
"นี่คืออะไรกัน เติมของอะไร?!?" ผมถามด้วยความสงสัย
"ง่ายๆนะเจค เราต้องไปบุกค่ายของพวกโจร เพื่อปล้นอาวุธมาปกป้องตัวเอง บางทีอาจได้อาหาอะไรมาบ้าง ค่ายที่นายถูกขังมันเป็นค่ายเล็กๆเท่านั้น เราบุกหลายรอบแล้ว พวกมันมีกำลังพลเยอะมาก บางทีก็จับเพิ่มมาจากหลายๆที่ เราต้องบุคค่ายมันเรื่อยๆ จนกว่าจะเจอค่ายหลักที่ไตรมันอยู่ แล้วเราจะฆ่ามัน เพื่อให้เรื่องมันจบ" เจมส์เล่า
"ทำไมเราไม่หนีหล่ะ เรือลำนั้นของเรายังอยู่หนิ เราก็ไปที่ชายหาดอีกครั้ง บุกค่ายมัน แล้วขึ้นเรือกลับไป"ริวพูด
"ไอเดียดีนิ แกชื่ออะไร ริวใช่มั้ย ดีเลย งั้นพรุ่งนี้ เราจะออกจากเกาะนี้พร้อมกัน!!!" บรูโน่สรุป

บรูโน่พาพวกเราเดินกลับเข้ามาในบ้านที่เพิ่งสร้างเสร็จ นี่คือบ้านของพวกเราตามที่บรูโน่บอก พอมีหมอนและผ้าห่ม แต่ต้องนอนพื้น บ้านเล็กๆที่ให้เราพอพักผ่อนได้ ผมคิดแต่ว่าคืนนี้คืนเดียว คืนเดียว คืนเดียวเราจะกลับบ้านกันแล้ว ก่อนจะหลับไปด้วยความง่วง...

==========

วันต่อมา เพียร์สเดินมาปลุกผม ผมสะดุ้งตื่นจากหน้าตาที่คล้ายศพของเขา เขาดูลนลานอยู่ตลอดเวลา มือสั่น พอเดินออกมา เขาก็รีบหยิบบุหรี่ขึ้นมาสูบทันที กลิ่นตัวของเขาเหมือนคนติดบุหรี่มาก พอเดินออกมาเจมส์ยื่นปืนกลให้ผม แล้วก็ขึ้นรถไป แยกย้านไปคนละคัน อลิซและจิมินนั่งรออยู่ในถ้ำกับเพียร์ส (ถ้าไปคงตายเปล่าๆ) ผมขึ้นรถไปกับเจมส์ เราขับกลับไปที่ค่ายของโจรสลัด พวกเรานั่งรถแล้วไปจอดห่างจากค่ายพอสมควร เจฟเดินนำแล้วยิงการ์ดของพวกโจร เท่านั้นแหละ....

ปังงงๆๆๆๆๆๆๆๆ

โจรเปิดศึกยิงใส่พวกเรา เรายิงใส่พวกโจรจนล้มตายไปบ้าง ริวยิงปืนแม่นมาก ก่อนจะบุกเข้าไปในค่าย โจรน้อยกว่าที่เราคาดไว้เพราะเพิ่งถูกตีไปเมื่อวาน พวกเราไปยังชายหาด ก่อนจะวิ่งไปที่เรือ

บรึ้มมมมมมมมมม!!!!!!!

เรือระเบิดต่อหน้าพวกเรา สะเก็ดระเบิดพุ่งเข้าใส่พวกเรา ข่วนแขนขาไปบ้าง แขนของผมถูกสะเก็ดจนเป็นแผลใหญ่ หันมาด้านหลัง ก็เจอชายผมทองคนเดิมอีกแล้ว....

"หมดตานายแล้วใช่มั้ย......ตาชั้นแล้วสินะ.... โอเรโนะทาน!!!" ไตรกล่าวพร้อมรอยยิ้ม
"แกจะทำอะไร..." ผมถามไปด้วยความโมโห
"เล่นเกมต่อไง เริ่มเลยดีกว่านะ...." ไตรเอาปืนไปจ่อหัวบรูโน่......

ปั้งงงงงงง!!!!!!!!

ไตรยิงปืนไปที่โจรคนนึง เข้าเต็มๆหัวของเขา โจรคนนั้นเลือดพุ่ง ก่อนจะนอนจมกองทราย โจรคนอื่นๆเอาร่างของคนนั้นโยนใส่กองไฟบนเรือ ไตรยิ้ม ก่อนจะเอาปืนออกจากหัวบรูโน่...

"ชั้นแพ้ไปหนึ่งตา เพราะมันทำพลาด แกชนะ ชั้นให้โอกาสแกอีกครัเงนึง..."
"แต่อย่าคิดว่าชั้นจะปล่อยแกทุกครั้งนะ...."

ไตรเดินหันหลังกลับไป ก่อนจะหันหลับมา...

"จบเทิร์น..."

==========