นี่ก็ผ่านมาประมาณเดือนแล้วหลังจากที่พวกเขาเริ่มถ่ายทำซีรีย์ “Contradiction” ทุกอย่างตอนนี้กำลังไปด้วยดี แม้มันจะมีอะไรที่ดูไม่เป็นใจบ้าง แต่พวกเขาก็แก้ปัญหาและยังคงถ่ายทำไปได้ ซึ่งตอนนี้พวกเขาก็ถ่ายทำเสร็จแล้วและพร้อมฉาย โดยคืนนี้จะเป็นคืนแรกที่ซีรีย์ที่พวกเขาทุ่มเททั้งหยาดเหงื่อและแรงกายจะออกฉาย ตอนนี้ทุกคนใน WNBT ต่างตื่นเต้นกับการฉายตอนแรกในคืนนี้ ไม่ว่าจะเป็นคนที่อยู่เบื้องหลังหรือไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องก็ตาม จะพูดว่า Contradiction เป็นเหมือนความหวังของ WNBT ก็ได้ ถ้าหากจะมีอะไรที่ทำให้ WNBT กลายเป็นที่นิยมได้ก็คงมีเพียงแต่ Contradiction เท่านั้นแหละที่จะทำได้
เจเรมี่ยืนอยู่ในร้านหนังสือ เนื่องจากว่าตอนนี้งานของเขานั้นหมดแล้ว เจเรมี่เอื้อมมือไปหยิบหนังสือออกมาจากตู้ เขามองหน้าปกของมัน เขาพยักหน้าก่อนจะเดินไปยังเค้าเตอร์จ่ายเงิน ชายผมน้ำตาลจ่ายเงินเพื่อซื้อหนังสือเล่มนี้ พนักงานหยิบหนังสือที่เขาต้องการใส่ลงไปในถุงสีขาวก่อนจะยื่นกลับมายังผู้ซื้อ ชายผมน้ำตาลรับไว้ก่อนจะเดินออกจากร้านหนังสือ เมื่อเขาออกมานั้น เขาก็ยืนอยู่ในห้างที่กว้างใหญ่ เขารู้แหละว่ามันมีห้างนี้อยู่ในเมืองด้วย แต่นี่คือครั้งแรกที่เขาพึ่งจะมีโอกาสได้มายังห้างแห่งนี้ ตั้งแต่เขาย้ายในเมืองนี้เขาก็ยุ่งแต่กับเรื่องของ “ทนาย” เกือบตลอด
“น่าจะถึงเวลากินข้าวเที่ยงแล้วมั้ง” เจเรมี่พูดพลางก้มมองนาฬิกาข้อมือของตัวเอง
เจเรมี่เดินดูร้านอาหาร ปกติแล้วเจเรมี่เป็นคนไม่เลือกกินเท่าไหร่ เขาไม่มีอาหารที่เขาชอบเป็นพิเศษและในขณะเดียวกันเขาก็ไม่มีอาหารที่เขาเกลียด ดังนั้นแล้วเวลาเขาจะเลือกกินอะไร เขาจะเลือกร้านที่คนน้อยที่สุด เพื่อที่เขาจะไม่ต้องเสียเวลามาก เขาเดินสวนกับผู้คนมากมาย ผู้คนที่ต่างมองไปข้างหน้าและทำธุระของตัวเอง เสียงพูดคุยของผู้คนที่เดินผ่านไปมา น้ำเสียงของแต่ละคนนั้นต่างออกไป บ้างก็เป็นน้ำเสียงแห่งความสุข ข้างก็เป็นน้ำเสียงของความเศร้า บ้างก็พูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความสุข บ้างก็พูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเครียด มันไม่เกี่ยวหรอกว่าคุณจะอยู่ที่ไหน แต่ถ้าแผงควบคุมอารมณ์ที่อยู่ในตัวคุณสั่งให้เรารู้สึกยังไง เราก็จะรู้สึกแบบนั้น
“อ๊ะ คุณเจเรมี่นี่นา” เขาได้ยินเสียงผู้หญิงคนนึงดังขึ้น
เจเรมี่หันไปตามเสียงก่อนจะเห็นหญิงผมสีขาวที่ยาวสลวยยืนอยู่ เธอสวมชุดลูกไม้สีชมพู ข้างๆของเธอนั้นคือหญิงผมน้ำตาลที่ไว้ทรงผมทวินเทล เธอสวมชุดสีแดง พร้อมกับกระโปรงสีดำ กระโปรงของเธอนั้นเกินหัวเข่าของเธอเพียงแค่นิดเดียว ส่วนข้างหลังนั้นเป็นชายผมดำที่ใส่เสื้อเชริต์สีขาว พร้อมกับกางเกงยีนส์สีน้ำเงิน เจเรมี่รู้จักทั้งสามคนดี เขาเป็นเพื่อนร่วมงานของเจเรมี่ใน WNBT พวกเขาสามคนนี้คือกลุ่มพนักงานที่ทำงานอยู่ฝ่ายวิจัย โดยฝ่ายวิจัยนั้นมีหัวหน้าแผนกคือซานซ่า สตรองหรือหญิงผมน้ำตาล ส่วนอีกสองคนก็คือลูกน้องของเธอ ผู้ชายนั้นชื่อแบรดดี้ ฮอเวริด์ ส่วนผู้หญิงนั้นชื่อแอนนา โจนส์ ทั้งสามมีบทบาทสำคัญมากสำหรับการเขียนบท เพราะหน้าที่ของทั้งสามนั้นคือหาข้อมูลและทำให้มั่นใจว่าบทที่เจรามี่จะเขียนออกมานั้น ไม่ผิดไปจากความเป็นจริง
“สวัสดีครับ มาทำอะไรที่นี่หรอครับ?” เจเรมี่เอ่ยปากถามทั้งสาม
“พวกเราออกมาซื้อของนิดๆหน่อยน่ะค่ะ” แอนนาตอบคำถาม
เจเรมี่มองไปยังแบรดดี้ที่ถือถุงกระดาษอยู่ประมาณหกถุงได้ บนถุงกระดาษนั้นมีชื่อแบรนด์อยู่ด้วย ไม่รู้เหมือนกันที่ชายคนนี้ต้องถือถุงกระดาษจำนวนมากนั้นเป็นเพราะเขาถูกเพื่อนร่วมงานของเขาบังคับหรือด้วยความเป็นสุภาพบุรุษของเขากันแน่
“แล้วคุณเจเรมี่มาทำอะไรที่นี่หรอคะ?” แอนนาถามต่อ
“มาซื้อหนังสือน่ะครับ” ผู้ถูกถามตอบพร้อมกับยกถุงที่มีหนังสืออยู่ให้ทั้งสามดู
“ตอนนี้กำลังหาร้านจะกินข้าวกลางวันครับ ว่าแต่ผมพึ่งมาที่ห้างนี้ครั้งแรก พอจะมีอะไรแนะนำให้ผมไหมครับ?”
“พวกเรากำลังจะไปร้านอาหารพอดีน่ะครับ ถ้าไม่รังเกียจไปกับพวกเราไหมครับ?” แบรดดี้เอ่ยปากชวน
“ถ้างั้นก็รบกวนด้วยครับ” เจเรมี่ตอบด้วยรอยยิ้ม
=====
ทั้งสี่มาถึงร้านอาหารร้านนึง มันเป็นร้านที่ไม่หรูเท่าไหร่นัก มันเป็นร้านอาหารญี่ปุ่น เขารู้ได้จากชื่อร้านที่การออกเสียงนั้นดูยังไงก็ญี่ปุ้นญี่ปุ่น ในร้านนั้นมีคนอยู่จำนวนนึง ทั้งสี่เดินไปยังที่นั่งก่อนจะนั่งลงไปบนเก้าอี้ ทางสองสาวนั่งข้างกัน ในขณะเดียวกันเจเรมี่ก็นั่งข้างแบรดดี้ พนักงานยื่นเมนูให้ทั้งสี่ ทั้งสี่ใช้เวลาไม่นานนักในการเลือกมื้อกลางวันของตัวเอง พนักงานเดินจากไป ก่อนที่หญิงผมสีขาวจะเริ่มเปิดประเด็นขึ้นมา
“Contradiction จะฉายคืนนี้แล้วซินะ...รู้สึกตื่นเต้นจังเลยแฮะ”
“ไม่ต้องห่วงน่า พวกเราทำงานกันหนักขนาดนี้ แถมมีคุณเจเรมี่เขียนบทและคุณจูเลียตเป็นผู้กำกับอีก”
“ชั้นว่า Contradiction จะต้องเป็นซีรีย์ที่ได้รับความนิยมแน่ๆ” ซานซ่าพูดด้วยน้ำเสียงมั่นใจ
“พวกคุณก็ชมผมเกินไปแล้ว ผมไม่ได้เก่งอะไรขนาดนั้นหรอกครับ” เจเรมี่ถ่อมตัว
“แล้วคุณเจเรมี่ตื่นเต้นบ้างรึเปล่า?” แบรดดี้ที่นั่งข้างๆถาม
พนักงานเดินมาเสริพ์น้ำชาให้ลูกค้าทั้งสี่ก่อนจะเดินโค้งและจากไป
“ผมตื่นเต้นนะ ถ้าให้ผมพูดจริงๆ ผมไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นมานานขนาดนี้แล้ว” เจเรมี่พูดพลางจับถ้วยชาของตัวเองและจิบช้าๆ
“มานานขนาดนี้แล้ว?” ซานซ่าทวนด้วยความสงสัย
“ช่วงแรกที่ผมเขียนซีรีย์ใหม่ๆ ผมก็ตื่นเต้นแหละ แต่พอนานเข้าๆผมเขียนแต่เรื่องแบบเดิม มันทำให้ผมรู้สึกว่าผมจะลุ้นกับมันไปทำไม ยังไงมันก็ได้รับความนิยมอยู่แล้ว”
“แต่ว่าเรื่องนี้มันต่างออกไป ผมรู้สึกว่าผมได้ทำอะไรเพื่อสร้างสังคมจริงๆซักที และผมตื่นเต้นจริงๆที่จะได้ดูว่ามันจะไปในทิศทางไหน” เจเรมี่พูดด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น
“จะว่าไปเดซีย์ตื่นเต้นบ้างรึเปล่าคะ?” แอนนาถามบ้าง
“อันนี้ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน แต่เช้านี้ ผมเจอเธอดูเหมือนเธอจะไม่ค่อยสดใสเท่าไหร่ ถ้าให้ผมเดาคงนอนไม่หลับละมั้ง” เจเรมี่เล่าให้ฟัง
“คงไม่แปลกเท่าไหร่ละมั้ง เดซีย์เป็นดาราหน้าใหม่ด้วยนี่นะ” ซานซ่าออกความเห็น
“คงอย่างงั้นมั้งครับ” เจเรมี่ตอบก่อนจะจิบชาอีกครั้ง
ไม่นานนักพนักงานก็เอาอาหารที่ทั้งสี่สั่งมาวาง ทั้งสี่มองอาหารของตัวเองก่อนจะเริ่มใช้ตะเกียบคีบอาหารของตัวเองก่อนจะเอาเข้าปากของตัวเอง ทั้งสี่ยังคุยต่อไป แต่คราวนี้บทสนทนานั้นเป็นเรื่องสรรพเพเหระ ตั้งเรื่องหนังจนไปถึงเรื่องชีวิตในวันเรียน เสียงหัวเราะดังขึ้นเป็นระยะๆ ก่อนที่ทั้งสี่จะแยกย้ายกันกลับไปยังเส้นทางของตัวเอง
=====
เจเรมี่นั่งอยู่บนโซฟาในคอนโดของเขา ในมือของเขามีหนังสืออยู่ด้วยเล่มนึง มันเป็นหนังสือที่เขาซื้อมาในวันนี้ เนื้อหาของมันนั้นคือเรื่องของทนายคนนึงที่ต้องทำคดีให้กับปู่ของเขาที่ต้องคดีฆ่าทนายผิวสี ปู่ของตัวเอกต้องถูกประหารด้วยการรมแก๊ซ มันเป็นเรื่องที่แสดงให้ถึงเรื่องของสิทธิมนุษย์ชนอย่างมาก ไม่ว่าคุณจะเป็นคนสีผิวอะไร ยังไงซะคุณก็ยังเป็นคนเหมือนกัน จริงๆหนังสือเล่มนี้เป็นหนังสือที่ค่อนข้างได้รับความนิยมระดับนึง แต่เจเรมี่นั้นพึ่งได้มีโอกาสอ่านจริงๆ เขาเหลือบมองนาฬิกาของเขานี่ก็ใกล้จะสี่ทุ่มแล้ว หรือก็คือใกล้เวลาที่ Contradiction จะฉายแล้ว เขาเอื้อมมือไปก่อนจะกดปุ่มเปิดเครื่อง มันทำให้ภาพของโทรทัศน์เขาฉายขึ้นมา เขากดเปลี่ยนช่องไปเรื่อยๆเพื่อหาช่องที่เขาต้องการ ในที่สุดเขาก็ถึง WNBT และสิ่งที่ทุกคนในบริษัทนั้นรอคอยก็ฉายขึ้น
ผู้เขียนบทนั่งดูโดยไม่ได้พูดอะไร มันสนุกรึเปล่า? เขาเองก็ตอบไม่ได้ เพราะเขารู้ทุกอย่างในเรื่องอยู่แล้ว มันทำให้เขาอยากรู้เหมือนกันว่าคนอื่นคิดยังไง เขาหยิบมือถือของเขาขึ้นมาก่อนจะเข้าไปยังโลกของโซเชี่ยล เน็ตเวริค์ ปกติแล้วเจเรมี่เป็นคนที่ไม่ค่อยได้ใช้โซเชี่ยล เน็ตเวริค์เท่าไหร่หรอก เพราะเขาเป็นคนที่ไม่มีเพื่อนเยอะเท่าไหร่ ไม่ว่าจะเป็นช่วง High School หรือช่วงที่เขาเข้ามหาลัยแล้วก็ตาม เขาใช้นิ้วของเขาเลื่อนลงไปในหน้าฟีดของเขา เขาแทบไม่เห็นใครพูดถึง Contradiction เลยแม้แต่น้อย
“บางทีอาจจะเขายังดูอยู่รึเปล่านะ?” เจเรมี่พูดกับตัวเอง
“กรี๊ดดดดด ลิลิเน็ต หล่อจัง”
“ยอมแล้ว อยากเป็นเมียลีออน”
“บนโลกนี้จะมีผู้ชายคนไหนหล่อแบบลีออนบ้างนะ? แน่ๆไม่ใช่แฟนชั้นละกัน lol”
นี่คือสเตตัสที่เขาเห็น ทุกสเตตัสนั้นตามหลังด้วยแฮชแท็คและตามด้วยชื่อเรื่องที่เขาเขียนก่อนหน้านี้ มันทำให้เขาสงสัยไม่น้อยเลยว่าทำไมมีคนพูดถึงเรื่องนั้นเยอะขนาดนี้ ปกติแล้วมันฉายวันอื่นไม่ได้ฉายวันนี้ ย้ายวัน? เขาเองก็ไม่รู้ เพราะเขามัวแต่ยุ่งกับงานของตัวเองจนไม่ได้ตามข่าวของผลงานเก่าตัวเองเลยแม้แต่น้อย เขาไม่รู้เลยว่าเรตติ้ง เจเรมี่เปลี่ยนช่องไปยังช่องเก่าของเขา ภาพที่เขาเห็นนั้นคือภาพของซีรีย์ในยุคกลางกำลังฉายอยู่ เจเรมี่เริ่มหาข้อมูลเกี่ยวกับซีรีย์เรื่องนี้ ก่อนที่เขาจะพบกับประกาศในเพจอย่างเป็นทางการของซีรีย์เรื่องนี้
“ย้ายมาฉายวันอาทิตย์ช่วง 4 ทุ่ม เริ่มสัปดาห์นี้”
มันเป็นช่วงเวลาเดียวกันกับที่ Contradiction ฉาย ในหัวของชายผมน้ำตาลคนนี้เต็มไปด้วยความสงสัย คำถามนั้นผุดอยู่ในหัวของเขามากมาย ทำไมถึงย้าย? พวกเขาย้ายเพราะจะหนีรายการกีฬาอะไรรึเปล่า? หรือพวกเขาคิดว่าช่วงเวลาในวันอาทิตย์สามารถเรียกเรตติ้งได้ดีกว่า หรือจริงๆพวกเขาแค่ต้องการจะขยี้ความฝันของเจเรมี่ให้สิ้นซาก
=====
วันต่อมามาเยือน เจเรมี่นั่งอยู่หน้าคอมพิวเตอร์ของเขา จอคอมพิวเตอร์ของเขานั้นไม่ได้เปิดอะไร สภาพของเขาตอนนี้ก็ไม่ต่างอะไรกับหุ่นที่ความรู้สึกอะไร เขาอยากจะหวัง หวังว่าเรตติ้งเมื่อคืนของ Contradiction จะออกมาดี แต่ว่าการที่สถานีเก่าของเขาเอาซีรีย์ที่มีลีออนเล่นย้ายมาในช่วงเวลาเดียวกันกับซีรีย์เรื่องใหม่ของเขา มันดับความหวังตรงนั้นเสียจนหมด มันเป็นไม่ได้เลยที่ Contradiction จะชนะ มันเหมือนกับการเอารถจักรยานไปแข่งกับรถแข่งนั่นแหละ ไม่ว่าคุณจะปั่นสุดแรงยังไง คุณก็ไม่มีทางจะชนะอยู่ดี เจเรมี่เอนหลังของเขาเข้ากับเก้าอี้สีดำของเขา พร้อมกับถอนหายใจเฮือกใหญ่ นอกจากตัวเขาเองแล้ว ก็ไม่มีใครได้ยินเสียงถอนหายใจของเขา
“คุณเจเรมี่” เสียงของหญิงสาวผู้อ่อนโยนคนนึงพูดขึ้นมา
เจเรมี่มองไปทางเสียงนั้นก่อนจะเห็นแอนนาที่เดินเข้ามาพร้อมกับแฟ้มสีฟ้า เธอยื่นให้กับชายผู้สวมแว่น เขารับไว้ก่อนที่จะหยิบกระดาษที่อยู่ในแฟ้มนั้นออกมาดู หัวกระดาษนั้นเขียนว่า “เรตติ้งของ Contradiction” มันทำให้หัวใจของเขาเริ่มเต้นขึ้นมาด้วยความตื่นเต้น แม้ว่าเขารู้อยู่แล้วว่าเรตติ้งที่พวกเขาได้นั้นจะเป็นอย่างไร แต่เขาก็ได้เพียงแต่หวังว่าสิ่งที่เขารู้นั้นเป็นสิ่งที่ผิด ในกระดาษนั้นมีชาร์ตอยู่ มันคือชาร์ตที่บอกว่าในช่วงเวลาไหน เรตติ้งเป็นยังไง เขามองก่อนจะเหลือบหาข้อความที่เขาต้องการ ไม่นานนักเขาก็หาข้อความที่เขาต้องการเจอ
“เรตติ้ง Contradiction 0.5% หรือประมาณ 5000 กว่าครัวเรือนจาก 1,000,000 ครัวเรือน”
