เจเรมี่นั่งกอดอกอยู่ในห้องทำงานของเขา เขาใช้เท้าของเขาเคาะลงไปบนพื้นเป็นจังหวะ ชายผมน้ำตาลก้มมองนาฬิกาข้อมือของเขาเป็นระยะๆ เขามองประตูห้องทำงานของเขาผ่านทางเลนส์แว่นตาของเขา ราวกับว่าเขากำลังรอใครอยู่ สีหน้าของเขาดูหงุดหงิด ถ้าหากดูจากอากัปกิริยาชายผมน้ำตาลแล้ว ดูเหมือนชายผู้นี้กำลังรอใครบางคนอยู่ ซึ่งดูเหมือนคนที่เขารอคอยนั้นจะผิดเวลานัดพอสมควร
เจเรมี่เป็นคนที่ให้ความสำคัญกับเรื่องเวลามาก งานทุกชิ้นของเขาที่เขาเคยได้ ตั้งแต่เด็กจนโต ไม่เคยมีงานไหนที่ช้ากว่าที่ถูกกำหนดไว้ ดังนั้นในเมื่อเขาทำทุกอย่างตรงเวลา เขาก็ปรารถนาให้คนอื่นๆตรงเวลากับเขาด้วย แต่ถ้าห่างเป็นเวลาไปเที่ยวล่ะก็ถ้าสายซัก 15 – 20 นาทีมันก็ไม่เป็นไร แต่ถ้ามันเป็นเรื่องงานล่ะก็มันคงไม่ดีแน่นอน และถ้าหากเขาอยู่ในที่ทำงานแบบนี้ก็หมายความว่าเขากำลังรอเรื่องงานอยู่ ผู้รอคอยได้ยินเสียงฝีเท้าของเขาบางคนที่ตรงมายังที่ๆเขาอยู่ ก่อนที่ประตูไม้จะถูกเปิดขึ้น หญิงผมสีม่วงปรากฏตัวขึ้นมา เธอนั้นจับหัวเข่าของเธอก็จะหอบด้วยความเหนื่อยล้า เธอเงยหน้าก่อนจะมองชายที่รอเธออยู่พร้อมกับเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง
“ขอโทษที่มาสายค่ะ” หญิงคนนี้พูดขึ้น
“คุณคือโซเฟีย ฮัลมิงตั้นใช่ไหมครับ?” เจเรมี่ถามด้วยน้ำเสียงใจเย็น เขาพยายามไม่ให้คู่สนทนาของเขาเห็นว่า เขากำลังหงุดหงิด
“ใช่ค่ะ” เธอพูดพร้อมกับหอบ
“นั่งพักหน่อยไหมครับ?” ชายผมน้ำตาลพูดพลางชี้ไปยังเก้าอี้
“ขอบคุณมากค่ะ” หญิงผมสีม่วงนั่งลงไปบนเก้าอี้
ชายผมน้ำตาลเดินไปก่อนจะกดน้ำให้ลงไปในแก้วกระดาษ เขายื่นไปให้หญิงผมม่วงที่นั่งพักหายใจอยู่ เธอรับไว้ก่อนจะจิบน้ำจากแก้วกระดาษช้าๆ ชายผมน้ำตาลตรงไปยังเก้าอี้ของเขาก่อนจะนั่งลงไป เมื่อโซเฟียกินน้ำจนหมดแล้ว เธอก็โยนแก้วกระดาษลงไปในถังขยะ เมื่อเด็กสาวคนนี้หายเหนื่อยแล้ว เธอก็เริ่มพูดกับเจเรมี่ที่นั่งมองเธออยู่
“แล้วคุณเจเรมี่มีธุระกับชั้นหรอคะ?” เธอถามด้วยความสงสัย
“คุณฮัลมิงตั้งเป็นคนเขียนซีรีย์เรื่อง The Heist ใช่ไหมครับ?”
“The Heist” คือซีรีย์เกี่ยวกับแก๊งโจรกรรมกลุ่มนึง ซึ่งสมาชิกมีอยู่ด้วยกันสี่คน โดยทั้งสี่คนมาจากภูมิหลังที่ต่างกัน และไม่ โดยหัวหน้าแก๊งคือชายที่มีฉายาว่า “ไลอ้อน” ที่เขาได้ฉายานี้เพราะเขาเป็นคนที่มีความดุร้ายและมีความเด็ดขาดดุจดั่งราชสีย์ และสมาชิกของเขาก็ประกอบไปด้วย “กอริลล่า” ชายผิวสีที่มีความแข็งแกร่งดุจดั่งกอริลล่า เขาเป็นคนที่ชำนาญการใข้อาวุธที่สุดในกลุ่มและว่ากันว่าเขาเป็นคนที่ไม่สามารถถูกฆ่าตายได้ , “ฟ๊อกซ์” เป็นจอมวางแผนของทีม เขาเป็นคนที่มีความฉลาดปลาดเปลื่องอย่างมากและทุกภารกิจคงไม่สำเร็จถ้าหากไม่มีจิ้งจอกตัวนี้ในทีม และคนสุดท้าย “ชีตาร์” เป็นชายที่มีความว่องไวมาก เขาเป็นคนที่ถือปืนคู่และใช้ความพริ้วไหวของเขาหลบกระสุนก่อนจะยิงสวนกลับไปทุกครั้งๆ ทั้งสี่สามารถขโมยได้เกือบทุกอย่าง ว่าจะมีตำรวจพยายามจะหยุดยั้งพวกเขาซักมากเพียงใด ก็ไม่สามารถหยุดอาชญกรทั้งสี่คนนี้ได้
เจเรมี่ค้นพบว่าตอนที่เขาได้ดูเป็นตอนแรกนั้นเป็นตอนสุดท้ายของซีซั่นและเขาก็ได้ตัดสินใจย้อนกลับไปดูตั้งแต่ตอนแรกๆ ความเห็นเขายังคงเหมือนเดิม มันไม่ใช่ซีรีย์ที่ยอดเยี่ยม แต่ในขณะเดียวกันก็ไม่ใช่ซีรีย์ที่แย่ ถ้าหากปรุงแต่งอะไรนิดๆหน่อยๆ นี่อาจจะเป็นซีรีย์เรื่องดังของ WNBT ก็ได้ และเหตุนี้คือสาเหตุที่เจเรมี่อยากเจอตัวคนเขียนซีรีย์เรื่องนี้ อีกอย่างระหว่างที่เขาค้นคว้าเกี่ยวกับ The Heist เขาก็พบว่าหากรองจาก Contradiction แล้ว ซีรีย์ที่ได้รับความนิยมรองลงมาก็คือ The Heist นี่แหละ ดังนั้นนี่อาจจะเป็นอีกทางที่จะสร้างชื่อให้ WNBT ก็ได้
“ใช่ค่ะ ทำไมหรอคะ?”
“คือผมคิดว่าถ้าผมช่วยปรับอะไรนิดๆหน่อย ผมคิดว่า The Heist น่าจะเป็นซีรีย์ที่ดีได้”
“ผมก็เลยอยากจะขออนุญาตช่วยเขียนบท The Heist น่ะครับ” เจเรมี่บอกเจตนารมณ์ของเขา
“แปลว่าคุณเจเรมี่อยากจะทำงานกับชั้นหรอคะ?” โซเฟียถามต่อ
“จะพูดแบบนั้นก็ได้แหละครับ” ชายผมน้ำตาลตอบ
“เป็นเกียรติมากๆค่ะ เป็นเกียรติมากจริงๆ” หญิงผมม่วงลุกขึ้นพร้อมกับคว้ามือของเจเรมี่ ดวงตาของเธอนั้นเต็มไปด้วยความตื่นเต้น
“ถ้างั้นเรามาคุยกันถึงซีซั่นสองดีกว่า ตอนซีซั่นหนึ่งเราจบไว้ว่าฟ๊อกซ์ยิงชีตาร์ใช่ไหมครับ? ตอนนี้คุณโซเฟียวางแผนกับบทว่ายังไงบ้างครับ?” เจเรมี่ถาม
“ชั้นวางว่าฟ๊อกซ์เป็นสายลับสองหน้า และการที่ฟ๊อกซ์ยิงชีตาร์ ทำให้ชีตาร์โดนจับและแก๊งเหลือแค่สองคน”
“จากนั้นผ่านไปสองปี กอริลล่ากับไลอ้อนและสมาชิกใหม่บุกมาช่วยชีตาร์”
“ตอนนี้ชั้นคิดไว้ประมาณนี้” ผู้เขียนบทอธิบายให้ฟัง
เจเรมี่นั่งฟังแล้วก็คิดอยู่พักนึงก่อนจะเงยหน้ามาพูดกับหญิงผมม่วงที่นั่งตรงข้ามกับตัวเอง
“มันก็โอเคแหละครับ ว่าแต่ตัวละครตัวใหม่คิดไว้แล้วรึยังครับ?” ชายผมน้ำตาลถามกลับ
“ยังไม่ได้คิดเลยค่ะ แต่ชั้นคิดว่าคงจะเป็นตัวละครคล้ายๆกับฟ๊อกซ์”
“ผมว่าแบบนั้นไม่ค่อยดีเท่าไหร่นะครับ แบบนั้นผมว่าตัวใหม่จะเป็นเหมือนกับตัวใหม่จะเป็นเหมือนเงาของฟ๊อกซ์มากกว่า”
“ควรจะเป็นอะไรที่ฟ๊อกซ์ ไม่ได้เป็นมากกว่า” เจเรมี่เสนอ
คำพูดประโยคนี้ทำให้เธอหยุดชะงักไปแปปนึงก่อนจะนั่งคิด เธอบ่นงึมงัมอะไรบางอย่างกับตัวเองก่อนจะพยักหน้า
“ถ้างั้นเอาแบบเป็นสปายสาวสวยดีไหมคะ? แบบใช้ร่างกายยั่วยวนอะไรพวกนี้” หญิงผมม่วงเสนอไอเดียของตัวเองขึ้นมา
“ไม่รู้แฮะ ผมไม่ค่อยชอบเท่าไหร่ ส่วนใหญ่ในเรื่อง The Heist มันเป็นการปล้นแบบซึ่งหน้าอยู่แล้ว มันคงไม่ค่อยเข้ากับธีมของเรื่องเท่าไหร่” เจเรมี่ปฏิเสธความเห็นของเธอ
หญิงผมม่วงพยายามจะนึกอีก แต่หากดูจากสีหน้าแล้วเห็นได้ชัดเจนเลยว่าตอนนี้เธอกำลังวิ่งเข้าทางตัน เจเรมี่เข้าใจความรู้สึกนิดนี้ บ่อยครั้งเขาก็ต้องเผชิญหน้ากับปัญหาแบบเดียวที่หญิงผมม่วงคนนี้กำลังเผชิญอยู่ นักเขียนทุกคนล้วนแต่อยากจะสร้างตัวละครที่ออกมาดูดีและมีเสน่ห์ในแบบของมัน เพราะตัวละครนั้นถือว่าเป็นองค์ประกอบสำคัญของเรื่องราวทุกเรื่องราวเลยก็ว่าได้ ถ้าหากตัวละครนั้นออกมาดีเรื่องราวมันก็มักจะออกมาดีตามไปด้วย ด้วยตัวละครที่น่าดึงดูดและมีเสน่ห์ มันจะชวนให้ผู้อ่านรู้สึกหลงใหลไปกับเรื่องราวที่ถูกตีพิมพ์ออกมาด้วย แต่ถ้าหากตัวละครออกมาไม่ดีล่ะ? ผลก็อาจจะออกมาตรงข้าม
ช่วงที่เจเรมี่เรียนอยู่มหาลัยและพบหน้ากับเพื่อนของเขาอย่างซิลวี่อยู่บ่อยครั้ง และซิลวี่ก็ชอบให้เขาอ่านไลท์โนเวล*อยู่บ่อยๆ หลายๆเรื่องเขาไม่สามารถอ่านจบเล่มแรกได้เลยด้วยซ้ำ โดยเฉพาะจำพวกพระเอกที่เก่งตั้งแต่เกิดและไม่มีพื้นหลังอะไร รู้อย่างเดียวคือเก่ง พวกนี้เป็นพวกที่เจเรมี่เกลียดมากเป็นพิเศษ แต่จริงๆไม่ใช่แค่พวกเทพมากเท่านั้นที่เจเรมี่เกลียดในไลท์โนเวล อีกจำพวกนึงคือเปิดมาด้วยพระเอกเห็นนางเอกกำลังแต่งตัว / อาบน้ำ บลาๆ ถ้าหากเจเรมี่อ่านเจอตรงนี้ในเนื้อเรื่องสิ่งที่เขาทำเป็นอย่างแรกคือปิดหนังสือและส่งคืนให้กับซิลวี่ทันที
“ถ้างั้นเราไปหาอะไรกินกันก่อนไหมครับ? เผื่อจะนึกอะไรออก” เจเรมี่เสนอพร้อมกับมองนาฬิกาที่ตอนนี้ก็เที่ยงวันแล้ว
“ไม่เป็นไรค่ะ ชั้นกินมาแล้วคุณเจเรมี่ไปเถอะ”
“ถ้างั้นขอตัวละกันครับ” เจเรมี่พูดพร้อมลุกก่อนจะเดินออกจากห้องไป
ชายผมน้ำตาลพยักหน้าก่อนจะเดินออกจากห้องไป เขาลงไปข้างล่างก่อนจะตรงไปยังร้านอาหารที่อยู่ใกล้ๆกับบริษัท เนื่องจากบริษัทนั้นค่อนข้างเล็กจึงไม่มีที่พอในการสร้างร้านอาหารในนั้นดังนั้นถ้าหากจะหาข้าวกลางวัน ก็คงต้องไปร้านที่ตั้งอยู่รอบๆสถานี ซึ่งโชคดีว่ารอบๆสถานีนั้นมีหลายร้านให้เลือก เจเรมี่เดินข้ามถนนไปพร้อมๆกับฝูงชน เขาเดินเข้าไปในร้านขนมปังแห่งหนึ่ง เสียงกระดิ่งนั้นดังขึ้น มันเป็นร้านขนมปังเล็กๆ ร้านนั้นตกแต่งด้วยพื้นสีขาว แต่ด้วยแสงไฟสีเหลืองจึงทำให้บ่อยครั้งเจเรมี่รู้สึกว่าพื้นนั้นถูกปูด้วยกระเบื้องสีเหลือง ชายผมน้ำตาลใช้ที่คีบขนมปังหยิบขนมปังที่เขาต้องการทั้งหมดสองก้อน พร้อมกับสั่งกาแฟอีกถ้วย เมื่อเขาได้ทุกอย่างที่เขาต้องการเขาก็เดินหาที่นั่งของตัวเอง แต่หากทว่าเขาก็หยุดลงเมื่อเขาเห็นหญิงผมสีทรายที่ผมยาวสลวยนั่งอยู่ สายตาอันเย็นชาของเธอนั้นเหม่อลอยออกไปยังนอกกระจก
“นั่งด้วยได้ไหมครับ?” เจเรมี่ตั้งคำถาม
เธอหันมาก่อนจะพูดว่า “ได้ซิ” ชายผมสีน้ำยิ้มตอบก่อนจะวางถาดไว้บนโต๊ะ เขานั่งลงไปบนเก้าอี้ ตรงข้ามของเขานั้นมีจูเลียตนั่งอยู่ด้วย บนถาดของเธอนั้นมีขนมปังเหลืออยู่อีกครึ่งชิ้น พร้อมกับถ้วยกาแฟที่ไม่มีควันลอยอยู่แล้ว ดูเหมือนถ้วยกาแฟนี้จะเย็นลงแล้ว
“คุณเบียทริตซ์ล่ะครับ?” เจเรมี่เอ่ยปากถาม
“อย่างแรกที่เธอถามหลังจากเห็นหน้าชั้นคือถามถึงหน้าน้องสาวของชั้นเนี่ยนะ?”
“ชอบน้องสาวของชั้นรึไง?” เธอพูดจาแซวชายผมน้ำตาล
“เปล่าครับ ปกติผมเห็นพวกคุณอยู่ติดกันเกือบตลอด พอไม่เห็นคุณเบียทริตซ์แล้วก็รู้สึกแปลกๆ” ชายผมน้ำตาลอธิบาย
“ฟังแบบนี้น้องสาวของชั้นคงอกหักแย่” จูเลียตหัวเราะพลางจิบกาแฟจากถ้วยของเธอ
“เบียทริตซ์ไปถ่ายแบบน่ะ” ผู้กำกับเฉลยให้ฟังว่าน้องสาวของตัวเองไปไหน
เจเรมี่พยักหน้าก่อนจะกัดขนมปังที่วางอยู่บนถาด
“ว่าแต่คุณจูเลียตเห็นรึยังครับว่าตอนนี้คนดู Contradiction ตอนแรกบนยูทูปกี่คนแล้ว” เจเรมี่ถามบ้าง
“ตอนนี้ขึ้นไปถึงแสนกว่าคนแล้วนี่? เมื่อวานชั้นยังเห็นแค่สามหมื่นต้นๆอยู่เลย” ผู้ถูกถามตอบ
“ที่ขึ้นไปขนาดนั้น เพราะแผนของนายรึเปล่านะ?”
“ผมเองก็ตอบไม่ได้นะว่าแผนของผมได้ผลขนาดไหน ถ้าจะลองดูจริงๆผมว่าต้องรอดูในคืนนี้นั่นแหละ” เจเรมี่พูดพร้อมกับหยิบขนมปังอีกชิ้นพร้อมกับใช้ฟันของเขาฉีกเนื้อมันออก
คืนนี้เป็นคืนที่ตอนสองของ Contradiction ฉาย หลังจากที่ตอนแรกเรตติ้งนั้นดิ่งไม่เป็นท่า เหล่าพนักงานของ WNBT ก็หาทางแก้ปัญหานี้ ซึ่งอย่างแรกก็คือโพสวิดีโอลงยูทูป และอย่างที่สองก็คือแผนของเจเรมี่ ซึ่งถามว่าแผนนี้คืออะไร? เอาเป็นว่าขออุบไว้ก่อนก็แล้วกัน แต่แผนนั้นอาจจะไปได้ดีก็ได้ ดูจากจำนวนวิวที่ขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด
“จะว่าไปนายชอบหนังของเจอโรมรึเปล่า?” หญิงผมสีบลอนด์เอ่ยปากถาม
“ชอบซิครับ จะมีใครไม่ชอบหนังของเจอโรมบ้าง” ชายผมน้ำตาลตอบกลับ
“แล้วดูหนังลำดับที่แปดของเขาแล้วรึยัง?” จูเลียตถามต่อ
“ยังครับ แล้วคุณจูเลียตล่ะ?” ผู้เขียนบทถามกลับ
“ยังเหมือนกัน เสาร์นี้ไปดูด้วยกันไหม?” จูเลียตเชิญชวน
“ด้วยความยินดีครับ” เจเรมี่ตอบกลับด้วยรอยยิ้ม
เจเรมี่เองก็ไม่รู้เหมือนกันว่านี่เป็นเดทหรือเป็นเพียงแค่การพบกันของผู้รักหนังสองคนเท่านั้น
=====
นี่ก็ค่ำแล้ว เขามองเพดานห้องของเขา พร้อมกับหันไปมองนาฬิกาที่วางอยู่ใกล้ๆกับเตียงของเขา เขารู้ว่าตอนนี้ Contradiction กำลังฉายอยู่ แต่ในขณะเดียวกัน เขาไม่อยากดู ตามจริงเขาควรเข้าสู่โลกโซเชี่ยล เพื่อดูกระแสตอบรับ แต่เขาเองก็กลัวว่ามันจะไม่เป็นไปตามที่เขาหวังไว้ ชายผมน้ำตาลคนนี้อยากจะปิดตาและหวังให้ถึงวันพรุ่งนี้เร็วๆ แต่ทว่าหัวใจของเขานั้นก็ยังคงเต้นด้วยความตื่นเต้น มันทำให้เขานอนไม่หลับ เขาตัดสินใจลุกจากเตียงพร้อมกับสวมแว่นของตัวเอง เจเรมี่เดินออกไปยังระเบียง อากาศเย็นๆนั้นพัดผ่านร่างกายของเขา ในขณะที่เขามองออกไปยังเมืองยามวิกาล เขาก็หันไปเห็นเพื่อนบ้านของตัวเองยืนอยู่ที่ระเบียงบ้านของห้องตัวเองเหมือนกัน เธอใช้นิ้วของตนเองจับเส้นผมของเธอเองที่กำลังพริ้วไหวไปตามสายลม
“ไม่ดู Contradiction หรอครับ?” เจเรมี่ถาม
“ชั้นเป็นคนที่ไม่ค่อยชอบดูตัวเองเล่นซีรีย์น่ะ” เดซีย์ตอบ
“แล้วนาย?” หญิงผมดำถามกลับ
“ผมรู้เรื่องอยู่แล้ว ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะดูทำไม...แล้วคุณนายเคฮิลล์ล่ะครับ?”
“ดูอยู่ ถึงแม้ชั้นจะบอกว่าสนุกแต่แม่ของชั้นก็ถามชั้นบ่อยๆเหมือนกันว่าประโยคนี้ประโยคนั้นแปลว่าอะไร” หญิงผมดำตอบ
เจเรมี่ได้ยินก็หัวเราะ
“ชั้นได้ยินว่าตอนนี้ทางช่องเรามีชาแนลยูทูปแล้วนี่ ไว้ใช้แก้ปัญหาเรื่องเรตติ้งหรอ?” เดซีย์ถามบ้าง
“ครับ แล้วก็ผมกำลังทำอะไรนิดๆหน่อยอยู่เหมือนกัน” เจเรมี่เสริม
“งั้นหรอ”
เธอพูดจบก็หันกลับไปยังห้องของตัวเอง เธอใช้มือของตัวเองเลื่อนประตูกระจก เมื่อประตูกระจกถูกเปิดขึ้นเจเมี่ก็ได้ยินเสียงโทรทัศน์จากข้างในลอยออกมา เพื่อนบ้านของเขานั้นยังไม่ก้าวเท้าเข้าไปในห้อง เธอหันกลับมาทางเจเรมี่อีกครั้งก่อนจะพูด
“ชั้นดีใจนะ ที่นายยังไม่ยอมแพ้”
=====
วินาทีที่เจเรมี่รอคอยมาถึง แม้ว่าครั้งแรกเรตติ้งจะไม่ดีนัก แต่ด้วยอะไรหลายๆอย่างในรอบสัปดาห์ เขาหวังว่าเรตติ้งในรอบนี้จะดีขึ้น แบรดดี้เดินมาก่อนจะยื่นแฟ้มอันเดิมให้เขา มันเหมือนเวลาที่เพื่อนหลายๆคนบอกว่าผลสอบออกแล้วและคุณต้องเข้าเว็ปไปดูผลสอบตัวเอง ชายผมน้ำตาลสูดหายใจเข้าลึกๆก่อนจะหยิบกระดาษแผ่นนั้นออกมาดู เขายังเห็นทุกอย่างเหมือนรอบที่แล้ว กราฟบ้าง คำอธิบายเล็กๆน้อยๆบ้าง แต่สิ่งที่เขามองคือข้อความที่บอกเรตติ้ง เมื่อเขาอ่านข้อความมันก็ทำให้รอยยิ้มนั้นปรากฏขึ้นมาบนใบหน้าของเขา
“เรตติ้ง Contradiction 12% หรือประมาณ 120,000 กว่าครัวเรือนจาก 1,000,000 ครัวเรือน”
=====
ย้อนกลับไปก่อนหน้านี้สองสามวัน
“นายจะให้ชั้นช่วยอะไรหรอเจเรมี่?” หญิงที่ชื่อซิลวี่พูดขึ้น
“ซิลวี่ เธอได้ดู Contradiction รึยัง?” เจเรมี่ถาม
“ยัง วันที่มันฉาย ชั้นนั่งเล่นเกมเพลินเลยไม่ได้ดูอะนะ”
“เดี๋ยวชั้นจะส่งลิงค์ยูทูปไปให้ ดังนั้นชั้นรบกวนเธอช่วยดูหน่อยได้ไหม?”
“ถ้าให้ดูมันก็ได้อยู่หรอก แล้วนายอยากจะให้ชั้นทำอะไรกับมัน?” ซิลวี่ตั้งคำถาม
“ชั้นอยากจะให้เธอเขียนรีวิว Contradiction หน่อย” เจเรมี่บอกความประสงค์ของตัวเอง
ซิลวี่เปิดเพจรีวิวตั้งแต่ตัวเองยังเรียนมหาวิทยาลัยอยู่ ตอนแรกๆเป้าหมายของมันนั้นคือการรีวิวอนิเมะและไนท์โนเวลเป็นหลักๆ แต่เวลาเปลี่ยน มันทำให้ซิลวี่เริ่มรีวิวหนังและซีรีย์ด้วย โดยปัจจุบันนั้นเพจของซิลวี่มีคนกดไลค์อยู่ประมาณแสนกว่าคน ซึ่งหลายคนบนโลกโซเชี่ยลก็ใช้ความคิดของเธอในการตัดสินใจเลือกดูหนังเหมือนกัน
“บอกไว้ก่อนนะว่าชั้นไม่รับจ้างรีวิวให้” ซิลวี่ที่อยู่ปลายสายพูด
“ชั้นไม่ได้จ้างให้เธออวยงานของชั้นซักหน่อย ชั้นอยากให้เธอดู แล้วแสดงความเห็นของตัวเองออกมา”
“เธอรู้สึกยังไง เธอก็บอกไปแบบนั้นเลย”
“ถ้าเธออวยในทุกจุด รีวิวของเธอก็จะดูไม่น่าเชื่อถือ จริงไหมล่ะ?” มิตรสหายของเธอถามกลับ
“โอเค ก็ได้ ชั้นจะรีวิวให้ ถึงชั้นคิดว่างานของนายจะออกมาดีก็เถอะ”
“แต่มันห่วย ชั้นก็จะบอกว่าห่วย โอเคนะ?”
“อืม ฝากด้วยนะ” เจเรมี่พูดจบก็กดวางสาย
