" เอ่อ...เซ็นโซ...."
เสียงเปิดและปิดประตูโรงยิมขนาดใหญ่ในโรงเรียนมัธยมปลายโฮเซ็น..สถานที่แห่งประวัติศาสตร์ของโรงเรียนนี้ดังขึ้น พร้อมกับเสียงแหบๆของชายหนุ่มหัวลีบผมดำดกคนหนึ่งในเครื่องแบบสีขาวที่ดังแทรกทำลายความเงียบและบรรยากาศของโรงยิมขนาดใหญ่เพดานสูงขึ้นเป็นโดมในเวลาเย็น
หน้าต่างทุกบานปิดสนิทแต่กลับมีความเย็นยะเยือก และความรู้สึกบางอย่างที่ทำให้คนที่เข้ามาถึงกับตัวสั่น
และะนอกจากผู้มาใหม่...ในโรงยิมแห่งนี้ยังมีชายหนุ่มผมสีดำสั้นอีกคนกำลังนั่งอยู่กลางโรงยิมบนเบาะเทควันโดที่บุไว้เป็นพื้นห้อง
เขานั่งอย่างนิ่งสงบในท่าขัดสมาธิหันหลังให้ประตู ชายหนุ่มนั่งนิ่งไม่ไหวตึง อาบแสงอาทิตย์ยามเย็นที่ส่องทะลุกระจกของโรงยิมแห่งนี้มาและเครื่องแบบสีขาวที่เขาสวมอยู่บ่งบอกว่าเขาคือนักเรียนของโรงเรียนมัธยมปลายโฮเซ็น
"คุณเซ็นโซครับ"
ชายหัวลีบผู้มาใหม่เพิ่มสรรพนามส่งเสียงเรียกชายผมดำกลางห้องอย่างรำคาญใจ
"..ท่านเซ็นโซครับ.."
ความเงียบคือคำตอบ....
ชายหนุ่มเกาหัวแกร่กๆอย่างอ่อนใจ พลางขยับเดินเข้าไปใกล้ชายหนุ่มผมดำที่นั่งนิ่งหันหลังให้ตนเองอย่างไม่สนใจ ก่อนจะรวบรวมลมไว้ในปอดและกระพุงแก้ม ก่อนจะตระโกนออกมาสุดเสียง
"ไอ้เฮี้ยเซ็นโซดอกเดียวรู้เรื่องครับ!"
"อะไรหล่ะ สั-ว์!!"
แทบจะในวินาทีเดียวกัน ชายหนุ่มผมดำ สปริงตัวลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว ก่อนจะหวดขาเตะเข้าไปที่ก้านคอของผู้มาใหม่เต็มแรง
"อั่ก!!!!"
ชายหัวลีบหน้าตากวนโอ๊ยผู้มาใหม่ถึงกับกระเด็นไปตามแรงหวด ไปนอนแอ้งแม้งร้องโอดโอยอยู่บนเบาะที่ไม่ห่างจากจุดที่โดนเตะหนัก
"โอย...มึงเตะกูทำไมวะ ไอ้เฮี๊ย!!"
ผู้ถูกเตะบ่นอุบ ก่อนจะยันตัวลุกขึ้นมา
"ประสาทสัมผัสช้าไปนะอาริ"
ชายหนุ่มผมสั้นสีดำที่เพิ่งเตะคนล้มกลิ้งไปหยกๆ ยืนตัวตรงหันมาพูดอย่างไม่ยี่หระ เผยให้เห็นใบหน้าที่จัดว่าค่อนข้างดีภายใต้แว่นตาสีดำที่เขาคงคิดว่าเท่ซะเต็มประดา
ชายในแว่นตาดำ สบัดผมราวกับพระเอกหนัง ยืนเท้าเอว กางขาเล็กน้อย ดันแว่น ก่อนจะชี้ไปที่ชายที่ชื่ออาริซึ่งเขาเพิ่งเตะล้มกลิ้งไปเมื่อกี้ แสดงยี่ห้อความเก๊กที่มีอยู่ไม่น้อย
"มีความพยายาม แต่ก็ยังอ่อนหัด!!"
"หัดพ่อง! @@#@#$!$%%$&$$*%(*%( แหม่ $@%$@%$^73 ขอกูเอาคืนสักทีดิ๊ @#$@#$%!% "
อาริด่าชายในแว่นดำสเต๊ปเอเลี่ยนพลางหักกระดูกมือดังกร๊อบแกร๊บ แสยะยิ้มหน้าแดง เส้นเลือดปูด บิดคอไปมา
"ไอ้เซ็นโซ...มึงตาย!!"
"ช้าก่อน!"
ชายในแว่นดำหรือเซ็นโซพายมือไว้ข้างหน้าเป็นเชิงห้าม ดันแว่นอีกที ก่อนจะพูดกับอาริซึ่งก็บ้าจี้หยุดชะงักตามคำกล่าวของเขา
" มีเรื่องอะไรจะพูดกับชั้นไม่ใช่รึ? "
"อ๋อ..จิงด้วย..."
ไม่น่าเชื่อที่อารมณ์โกรธของอาริหายไปทันทีราวกับไม่เคยเกิดขึ้น เขาจัดปกเสื้อของตัวเองให้เรียบร้อย แย้มยิ้มกวนตีนอันเป็นยี่ห้อ
"มีอะไรงั้นหรอ?"
เซ็นโซเองก็ยังอดไม่ได้ที่จะงงกับแอ็คชั่นสุดประหลาดของเพื่อน ถึงจะรู้ว่าแม่งบ้าก็เหอะ...
"ซูซูรัน......สงครามปีหนึ่ง"
เขาพูดอย่างชัดเจน รอยยิ้มของชายหนุ่มหัวลีบหุบลง สิ้นคำกล่าวสั้นๆดูไม่ได้ใจความของเขา ห้องทั้งห้องกลับเงียบสนิท ไอเย็นประหลาดๆหลับมาปกคลุมอีกครั้ง ราวกับมีรังสีอะไรบางอย่างเกิดขึ้นระหว่างทั้งคู่
เซ็นโซเงียบไม่พูดอะไร พลางใช้สายตาใต้แว่นดำสบตากับอริเงียบๆสองคน
ผ่านไปราวๆ 2 นานี ก็ยังไม่มีใครพูดอะไรขึ้นมา บรรยากาศในห้องเย็นเฉียบแต่พร้อมจะปะทุทุกเมื่อ
จนในที่สุดเซ็นโซก็เป็นฝ่ายเอ่ยปากขึ้นก่อนอย่างจริงจัง แต่นั่นก็เพียงพอที่จะทำให้บรรยากาศของห้องกลับมาเป็นเหมือนเดิม
"อาริ...ไปตามพวกHAVAมาให้หมด"
อาริอยากจะตอบไปเหลือเกินว่า 'จะเปิดปาร์ตี้น้ำมะพร้าวหรอ' แต่ก็รู้ดีว่านี่คือเวลาที่เพื่อนของตนจริงจัง แต่ก็ยังอดที่จะถามเพราะสงสัยจริงๆไม่ได้
"จ ยก ปะ กระ ทืบ พวกนกกระจอกพวกนั้นอีกหรอ?"
ชายหนุ่มถามอย่างรวดเร็ว แต่เซ็นโซที่สนิทกันมาฟังรู้เรื่องทุกอย่าง
เขาค่อยๆถอดแว่นออกเหน็บอย่างรักษามาด ก่อนจะขยี้ตาและขมับ ก่อนจะหาวเสียงดัง หลุดมาดเก๊กๆของเขาเล็กน้อย ก่อนจะสบตาของเพื่อนรักอีกครั้ง
"เปล่า....เราจะไปดูนกในกรงของพวกเราดิ้นรนต่างหาก"
"น่าสนุกแฮะ....ฮิฮิฮิ"
////////
หลังจากนั้นพวกเขาก็ไปกระทืบคนจัดเอเชี่ยนเกมกันที่เกาหลี...
ท่ดๆ
